6,372 matches
-
de exemplu, povestea despre mortul ucis de mai multe ori) sau grupându-și întâmplările în jurul personajului reprezentativ (tip ciclic - ciclul despre Păcală). Istorisită cel mai adesea în momentele de odihnă, s. este inspirată din realitatea cotidiană, surprinsă în aspectele ei comice, cu o vădită intenție satirică. Personajul ridiculizat este, de obicei, pus în situația de a-și dezvălui defectele fizice sau morale, comportamentul, de natură să îl caracterizeze, fiind acela care generează comicul. De la ironia îngăduitoare și inofensivă până la sarcasm, se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289735_a_291064]
-
1971, 186-200; Gheorghe Vrabie, Folclorul. Obiect, principii, metodă, categorii, București, 1970, 363-366; Ovidiu Bârlea, Mică enciclopedie a poveștilor românești, București, 1976, 350-370; Mihai Pop, Pavel Ruxăndoiu, Folclor literar românesc, București, 1976, 274-277; Dicț. lit. 1900, 794-795; Mihai-Alexandru Canciovici, Păcală, eroul comic din snoava populară românească, pref. Dim. Păcurariu, Craiova, 1988; Pavel Ruxăndoiu, Folclorul literar în contextul culturii populare românești, București, 2001, 443-444. C. Bz.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289735_a_291064]
-
ale dramaturgului, care lucra pe baza unui vast repertoriu de variante", iar la Urmuz "numele este cel dintâi semn al alterării unghiului din care ni se propune să interpretăm personajul". I. Budai-Deleanu este numit "primul mare maestru în crearea numelor comice românești". Autoarea se oprește și asupra zoonimelor al căror grad maxim de motivare îl remarcă, a numelor eufemistice, dar și asupra pseudonimelor de care literatura de specialitate s-a ocupat mai puțin; titlul este văzut, pornind de la afirmația lui Leo
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
lui Eliade, Verso, nr. 14-15 / 15 martie-15 aprilie, în http://www.romaniaculturala.ro/articol.php?cod=375, accesat la data de 20.09.2015. Handoca, Mircea, Mircea Eliade, Bibliografie, Editura Jurnalul Literar, București, 1997. Ibrăileanu, Garabet, "Numele proprii în opera comică a lui Caragiale", în Scriitori români și străini, Editura pentru Literatură, București, 1967. Ignat, Mihai, Onomastica în romanul românesc, Editura Universității din Brașov, Brașov, 2009. Ionescu, Christian, Mică enciclopedie onomastică, Editura Enciclopedică Română, București, 1975. Ionescu, Christian, "Numele unic", în
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
est pourtant inutile de recourir à de tels stratagèmes terminologiques car ce ne sont pas les noms qui changent de catégorie, mais les emplois que l'on fait de ces noms qui diffèrent". 72 Garabet Ibrăileanu, "Numele proprii în opera comică a lui Caragiale", în Studii literare, ediția a II-a, Editura Albatros, București, 1976, p. 153. 73 Francis Corblin, "Noms et autres désignateurs dans la fiction", în Martine Léonard, Élisabeth Nardout-Lafarge, op. cit., p. 97; "il conviendrait de dresser une typologie
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
recunoaște sau pentru a ne pune în măsură să le recunoaștem. De aici, cîteodată, uimirea noastră față de o persoană străină care vorbește cu aceeași voce ca și unul dintre părinții sau prietenii noștri; uimire și chiar sentimentul că-i ceva comic, ca și cum părintele nostru și-ar fi pus o mască sau străinul s-ar fi înșelat, luîndu-și o voce care nu e a lui. La fel și cînd intensitatea emisiei vocale este în dezacord cu aparența fizică, fiind puternică la o
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
un om izolat, nici de omul din societatea generală. Nu se vorbește pe stradă, nici chiar în societate asemenea actorilor de pe scenă sau credincioșilor adunați la rugăciune. Fără îndoială, expresiile preluate din diferite medii pot intra în limbajul dramatic sau comic; la fel, se întîmplă ca, printre textele tradiționale, să se introducă rugăciuni cu caracter diferit, rugăciuni cu ocazia unui eveniment nou, rugăciuni locale, rugăciuni pentru o persoană, iar pentru un moment să se folosească limbajul națiunii, al provinciei sau al
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
etnică (Țigănimea în Dealu Mare; Tătăruși în Breaza); economică (Pîrlita > Bărbulenii Noi; Secătura > Livada Nouă), etică (Băsenii a fost schimbat în M. Kogălniceanu; Băligoși în Deleni; Puturoasa în Teiușu; Ciungi în Fîntînele; Flocești în Florești; Tîmpești în Grădinile). Cel puțin comice erau unele nume „noi“ menite să glorifice idealurile și realizările noii societăți: Orașul Stalin (pentru Brașov), Orașul Dr. Petru Groza (pentru Stei), Orașul Gh. Gheorghiu-Dej (pentru Onești), Victoria, Zorile, Avîntul, 6 Martie, 30 Decembrie etc. E drept că au fost
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
el voia să înlocuiască religia cu altă religie, voind să opună creștinismului reîntronarea zeilor în care, poate, credea ca un halucinat. Dar revoluționarii ateiști vor să-l distrugă pentru a-l înlocui cu neantul. Și totuși e ceva tragic și comic totdeodată în violenta negație revoluționară. Negația nu are subzistență proprie și deci, nu poate sta prin sine însăși; ea e umbra afirmației precum minciuna e umbra adevărului. Negația revoluționară, oriunde se produce, vrea să distrugă religia, dar e nevoită să
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
zice: când o aștepți nu vine, iar când nici nu te gândești, izbucnește ca o explozie. În mistică, extazul e tot așa de năpraznic. Artiștii sunt absolut de acord asupra notei de surprindere bruscă. Uneori ea are un aspect aproape comic. Berlioz voise să pună pe note poesie patriotică și fiindcă nu-i venea melodia pentru versurile refrenului, părăsise proiectul. După câțiva ani, aflându-se la Roma, a căzut în apa Tibrului. Și iată că brusc, în șocul căderii îi fulgeră
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
arta dispune, firește, de mai multe modalități de înrâurire. Frumosul, sublimul și comicul sunt însă categorii principale, față de care celelalte sunt variante și nuanțe. Astfel, grațiosul e o nuanță a frumosului, tragicul o variantă a sublimului, grotescul o variantă a comicului și așa mai departe. Chestiunea acestor clasificări interesează în primul rând estetica; noi n-avem să ne ocupăm de ea. În ce privește cele trei categorii principale, lăsăm la o parte frumosul și comicul și ne oprim asupra sublimului, fiindcă e forma
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
largul văzduhului. Comicul se comunică printr-un contrast asemănător. De aceea se și spune că de la sublim la ridicol nu e decât un pas. Dacă stavilele, pe care le interpune sublimul sunt reale și au un caracter de necesitate, stavilele comicului sunt accidentale, aparente și sub aparență, o nimica toată. Comicul se definește de obicei ca o disproporție între cauză și efect. Gândiți-vă la proverbul latinesc: Partuhunt montes... Dar atât frumosul, comicul, sublimul cât și derivatele lor produc în sufletul
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
la „Ultima oră” (pagina de umor „Lama?”), „Orient-Expres”, „Tribuna” și „Minimum”. O vreme scoate și revista satirică „Muzeul de ceară”. În cele peste trei decenii de scris israelian semnează numeroase volume de proză și poezie, începând cu Pe o planetă comică (1976). Este, între altele, redactor-șef la numerele anuale din „Izvoare”, vicepreședinte (1967) și președinte (1981, 1983, 1986) al Asociației Scriitorilor Israelieni de Limbă Română, laureat al Premiului „Sion” (1977). Pana ironică și corozivă a lui S. exprimă, cum spune
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289549_a_290878]
-
S. liric, poet care își dă jos masca cinică și visează. Stiluri și teme, motive de reacție pozitivă ori negativă, izbucniri violent-sarcastice conturează la un loc imaginea unui scriitor de temperament israelian în veșmântul cuvântului românesc. SCRIERI: Pe o planetă comică, Tel Aviv, 1976; O viață automată, Tel Aviv, 1978; Ironia soartei, Tel Aviv, 1980; Memoriile unui mincinos, Tel Aviv, 1982; Denunțuri, Tel Aviv, 1983; Știri eterne, Tel Aviv, 1992; Istoria lumii de la sfârșit și până la început, Tel Aviv, 1993; Culmea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289549_a_290878]
-
de alta, consecințele ei. Dacă îl învinuiesc pe un nevinovat de o crimă monstruoasă, dacă-i spun unui om virtuos că a râvnit la propria lui soră, îmi va răspunde că spusele mele sunt absurde. Această indignare are o latură comică. Dar ea are totodată și o rațiune profundă. Omul virtuos ilustrează prin această replică antinomia definitivă care există între actul pe care i-l atribui eu și principiile întregii sale vieți. "E absurd" înseamnă "e cu neputință", dar și "e
[Corola-publishinghouse/Science/85119_a_85906]
-
artistă și umoristică românească din perioada interbelică. Genul proxim al celor opt texte - unele în proză, altele în versuri și fiecare de altă factură stilistică, având ca ramă pretextul manuscrisului găsit - ar fi povestirea, iar diferența specifică - pastișa cu efecte comice a stilului cronicăresc și a graiului moldovean, întrețesute ingenios, dar nesilit cu neologismul tehnic (oenologic și gastronomic) și cu citatul erudit. T. este un artist al cuvântului, un voluptuos al miresmelor fonetice și lexicale și un virtuoz al compoziției intertextuale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290137_a_291466]
-
din Cel mai iubit dintre pământeni (I), de Marin Preda, fragment ce prezintă modalitatea de reeducare a intelectualilor în pușcăriile comuniste. Elevilor li se va cere să răspundă la următoarele întrebări: 1. Discutați aspectul registrului în care e scris textul (comic, parodic, dramatic, tragic). 2. Comentați opinia lui Alexandru Paleologu despre marea comedie a închisorii în contextul oferit de fragmentul citat: "Cultura și umorul sunt cele mai salutare condiții ca să poți suporta închisoarea. Dacă n-ai umor, ești pierdut. Acolo sunt
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]
-
cunoașterea de sine, Nimicul; dincolo de nimic, Totul; dincolo de Tot, oglinda propriului nostru chip. Iubirea supremă să-ți contempli propriul chip. Contrariul narcisismului, care nu este decât contemplarea unei măști... Adevărata noastră față este cosmică. De aceea, orice altă mască este comică, tragică, tragi-comică, sau chiar neclintită." (Basarab Nicolescu, Teoreme poetice) Vineri, 1 februarie, 2008 Consiliu, mare consiliu profesoral și mai ales foarte, foarte lung. Sfârșit de semestru și sfârșitul puterilor. Toată lumea așteaptă vacanța și, mai ales, se grăbește acasă... Încep să
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]
-
și muzica. Todisco propune clasificarea migrației după aria de ocupare, după cum urmează (http://www.merit.unimaas.nl/braindrain/): oameni de știință, cercetători și academicieni; experți internaționali; funcționari internaționali; manageri multinaționali; clerici și membri ai sectelor religioase și organizațiilor; artiști, actori, comici și lucrători turiști; specialiști din sport; ofițeri, soldați privați; studenți și cei care au absolvit studiile postuniversitare. Iredale propune cinci tipologii pe baza cărora este clasificată forța de muncă calificată (Iredale, 2001, 8): motivația - de exemplu, exodul forțat, capitalul uman
[Corola-publishinghouse/Science/2358_a_3683]
-
dinamică a contradictoriului (Ștefan Lupașcu). Imaginarul subordonează sensibilul și inteligibilul, integrând și polii antinomici ontic (principiul) - antropologic („formele”). Sub semnul lui Aristarc anticipează Istoria... printr-o serie de studii cum ar fi cel despre „metafora «drumului»” la Ion Creangă, teatrul comic al lui I.L. Caragiale (o analiză structurală temperată), Ioan Slavici (abordat din perspectivă psihanalitică). Micromonografia Introducere în opera lui Ion Creangă (1976) uzează de conceptul „natură sintetizatoare”, folosit în cazul lui Eminescu (și apoi și al celorlalți mari clasici). „Nucleul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288294_a_289623]
-
nu lipsește vinul roșu. În familia mea de Paști, ne facem cadouri unul altuia. Cadouri simbolice. 4. Pruniac Eduard, 10 ani, elev in clasa a IV-a. Așa e. De paști mereu ne facem cadouri. Nu prea scumpe. Ceva hazliu, comic. Cum ar fi ursuleții de plus. Îmi plăcea foarte mult Paștele pentru că puteam mânca orice, dar acum cu boala mea (diabet) nu prea știu cum o să fie Paștele de acum înainte. TRADIȚIILE DE PAȘTE Ziua de Paște este o zi
Filosofia şi istoria cunoaşterii by Suflet Alina () [Corola-publishinghouse/Science/1124_a_2083]
-
că doar el acționează asupra metalului și Îi provoacă schimbarea pe care o vedem, de vreme ce Îl Înconjoară și rămâne mereu pe suprafața lui. Poate Însă ai să-mi spui: «Cu mult Înainte de Teognis se cânta acest refren», după cum grăiește poetul comic 3. Pe cât Înțeleg, ai dori să afli În virtutea cărei proprietăți fizice sau ce putere are aerul care a colorat bronzul prin simplul contact cu suprafața acestuia”. (E) Diogenianus confirmă: - „Da, și eu vreau să aflu, tinere prieten. Haide acum să
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
și au o viață lungă deoarece răutatea este orbită În mare măsură și dublată de tot ceea ce este pasibil să o distrugă. Dacă Într-adevăr așa stau lucrurile, Epicur va apărea mai prejos decât sofistul Gorgias, iar Metrodor inferior poetului comic Alexis, deoarece acesta a trăit de două ori mai mult decât ei. Să ținem seama și de faptul că viața lui Gorgias a depășit-o cu o treime pe cea a lui Epicur. Când spunem că virtutea Înseamnă putere, iar
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
la trăinicia paradigmei, asociată cu un apogeu prelungit al "noului antropocentrism", în realitate deja învechit: "de-acum înainte rămâne să ne întrebăm ce va urma...", constatând că, deocamdată, sieși i-au rămas mândria și certitudinea de "a fi un romancier comic sau satiric"218. Dar și Ihab Hassan mărturisește aceeași tentație a lepădării de postmodernism: "Sincer vorbind nu mă mai interesează așa de mult postmodernismul. Acum mă interesează mai degrabă ideea căutării și găsirea unui sens definit al existenței. Am spus
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
contribuit într-o măsură și la impulsionarea creației dramatice originale. V. Alecsandri a făurit pentru el scene și tipuri, cărora M. le-a dat viață cu vivacitatea și proteismul lui. A început să scrie, de timpuriu, piese ușoare - vodeviluri, scenete comice în versuri. Cu feeria Baba Hârca (1851), prima operetă românească, cu muzica de A. Flechtenmacher - jucată în premieră în decembrie 1848 -, M., interpret al rolului titular (el este primul actor român care încearcă travestiul), obține un triumf cum nu se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288146_a_289475]