2,313 matches
-
ziceam de templieri. Bernard intuiește imediat că ideea trebuie cultivată și-i sprijină pe cei nouă aventurieri, transformându-i Într-o Militia Christi, putem spune chiar că pe templieri, În versiunea lor eroică, Îi inventează el. În 1128 convoacă un conciliu la Troyes tocmai pentru a defini ce anume sunt cei nouă monahi-soldați, iar la câțiva ani după aceea scrie un elogiu al acestei Miliții a lui Hristos și pregătește un statut din șaptezeci și două de articole, distractiv dacă-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
sunt atee. Este problema lor. Multe însă sunt creștine și „vor să fie ca bărbații”, adică să li se recunoască de către Biserică demnitatea spirituală egală în fața Domnului, în perfectă armonie cu Evangheliile, fie ele și doar cele canonice, recunoscute de Conciliul de la Niceea. Ele vor să ne spună tuturor: „La început nu a fost așa!”. Cu alte cuvinte, cerererea lor să își ridice capul de la spălatul exclusiv al podelelor, de la vândutul lumânărilor pentru ca cele cu har duhovnicesc să poată propovădui cuvântul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
pe toți disidenții, printre care, în 30 e.n., un rabin din Ierusalim pe nume Iisus, apoi pe alți evrei răsculați, înainte de a distruge Ierusalimul îîn 70 e.n.) și de a-i masacra din nou pe evrei. Apăruse creștinismul. în timpul primului conciliu îla Ierusalim, în 48), creștinismul îmai întâi aliat al romanilor împotriva evreilor, apoi încorporat acelorași resentimente) aduce păgânilor mesajul iudaismului, transformându-l: toți oamenii sunt reuniți întru Iisus Hristos; deoarece Mesia cel așteptat a sosit, poporul evreu, care-i vestise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
prin care să-și exprime punctul de vedere referitor la mass-media, așa cum a procedat de pildă, încă de la jumătatea secolului trecut, Biserica Romano-Catolică, prin înființarea unui "Secretariat pentru presă și spectacole" unde, în ziua de 4 decembrie 1963, cu ocazia Conciliului Vatican II, Papa Paul al VI-lea promulga Decretul "Inter mirifica" asupra mijloacelor de comunicare socială 49. În introducerea acestui Decret, acceptându-se mass-media, pe care le numește "mijloace de comunicare socială", se motivează preocuparea Conciliului pentru acestea astfel: "Desigur
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
decembrie 1963, cu ocazia Conciliului Vatican II, Papa Paul al VI-lea promulga Decretul "Inter mirifica" asupra mijloacelor de comunicare socială 49. În introducerea acestui Decret, acceptându-se mass-media, pe care le numește "mijloace de comunicare socială", se motivează preocuparea Conciliului pentru acestea astfel: "Desigur, Biserica, Mama noastră, știe că aceste instrumente, când sunt utilizate corect, aduc mari servicii umanității: ele contribuie de fapt într-o manieră eficientă la un exercițiu plăcut și la cultivarea spiritului, ca și la extinderea și
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
avea grijă să prevină inițiativele rele, mai ales acolo unde evoluția morală și religioasă cere intervenția lor mai urgentă"52. Indicațiile continuă atât pentru păstori, cât și pentru laici. În alocuțiunea de închidere a celei de-a doua sesiuni a Conciliului Vatican II, Papa Paul al VI-lea afirma referitor la respectivul document că: "Acest decret arată că Biserica este capabilă să aducă la unison viața internă și viața exterioară, contemplarea și acțiunea, rugăciunea și apostolatul."53 Spre deosebire de doctrina ortodoxă, care
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
de Societatea Română de Radiodifuziune. 48 Revista Renașterea, nr. 5 (113), mai 1999, editată de Arhiepiscopia Ortodoxă a Vadului, Clujului și Feleacului, p. 6. 49 Decretul asupra mijloacelor de comunicare socială, "Inter mirifica", în vol. 3 de "Documente conciliare" al Conciliului Ecumenic Vatican II, Editions du Centurion, Paris, p.373-408, disponibil pe: http://www.infosapientia.ro/ LinkClick.aspx?fileticket=RrPgRd r4Fo%3D&tabid=103&mid=436 50 Ibidem, p. 392. 51 Ibidem, pp. 393-394. 52 Ibidem, p. 401. 53 Ibidem, p. 389
Discursul religios în mass-media. Cazul României postdecembriste by Liliana Naclad [Corola-publishinghouse/Journalistic/1410_a_2652]
-
sileau pe judecătorii înfricoșați să le ordone execuția". Altminteri ponderat ca ton, Augustin însuși nu se poate abține de la comentarii malițioase: "sinuciderea din respect pentru martiraj este amuzamentul lor cotidian". În încercarea de a stopa aceste excese, Biserica hotărăște, la Conciliul de la Braga, refuzul performării riturilor funerare în cazul tuturor sinucigașilor, indiferent de clasa socială din care aceștia proveneau și de motivul faptei. Fără un efort considerabil, ni-i putem imagina pe bieții suverani pontifi cu chipurile contorsionate de groază la
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
aceștia proveneau și de motivul faptei. Fără un efort considerabil, ni-i putem imagina pe bieții suverani pontifi cu chipurile contorsionate de groază la vederea unui asemenea rătăcit, anticipând teribilele tablouri ale lui Francis Bacon. În fine, în 693, la Conciliul de la Toledo, s-a luat decizia excomunicării celor vinovați de tentativă de suicid. Începând de atunci, lumea creștină europeană avea să privească sinuciderea ca pe un păcat capital, refuzându-i nefericitului orice posibilitate de redempțiune (să ne amintim, de pildă
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
Și Iacob I, Regele Angliei, a compus tomuri în contra tabacului. Dar era destinat ca tabacul să învingă pe inimicii sei, și azi s’a făcut un aliment general [sic !] (265). Chiar și în îndepărtatul Peru, în cadrul celui de-al doilea Conciliu de la Lima (1567-1568) au fost interzise comercializarea și consumul frunzei de coca în Indiile spaniole. Deși recunoșteau faptul că mestecarea frunzei le dă incașilor vigoare la lucru și le potolește foamea, iezuiții au considerat planta ca fiind „satanică” și provocatoare
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
Federației Cremaționiste din Franța, unde a cerut modificarea prevederilor asupra cremațiunii. Această scrisoare, ale cărei origini au fost revendicate și de către Jean Simond a fost decisivă 10 ani mai târziu în schimbarea prevederilor asupra incinerării cadavrelor de către Biserica romano-catolică, în urma Conciliului Vatican II. Lewis H. Mates, "Heretics", în Encyclopedia of Cremation, Douglas J. Davies, Lewis H. Mates, Ashgate Publishing, Aldershot, 2005, p. 232. Vezi și "Changing Catholic Atittudes", în Ibidem, p. 202. 5 Asupra atitudinii Bisericii Anglicane asupra cremațiunii vezi Peter
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
ca atare, necuprinse într-o carte canonică (recunoscută așadar de autoritățile religioase), nu au decât o valoare intrinsec-științifică. Canonul integral al scripturii iudaice se formează abia prin secolul I d.Hr., prima tentativă serioasă de sistematizare fiind întreprinsă la așa-numitul „conciliu de la Iamnia”, în anul 90 d.Hr. Evident, constituirea unui „canon” parțial s-a realizat cu mult înainte. 2Regi 22-23 pomenește despre existența unui asemenea canon în timpul domniei lui Iosias (evenimentul a avut loc în anul 622 î.Hr.). Regele Iosias
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
din jurnalul intim al Bisericii, când nu mai avea Șaptesprezece ani" În acest studiu, prezentat sub formă de „jurnal de epocă”, îmi propun să scot în evidență rolul jucat de tradiția patristică, prin intermediul câtorva personaje-cheie, în conturarea viziunii teologice a Conciliului Vatican II237. Teza nu este întru totul nouă, dar până acum ea n-a fost demonstrată decât parțial și fără a i se da, în sine, importanța cuvenită. Vatican II, în adevărata sa dimensiune, a fost un Conciliu eminamente patristic
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
teologice a Conciliului Vatican II237. Teza nu este întru totul nouă, dar până acum ea n-a fost demonstrată decât parțial și fără a i se da, în sine, importanța cuvenită. Vatican II, în adevărata sa dimensiune, a fost un Conciliu eminamente patristic, documentele adoptate la capătul celor trei ani de întruniri și dezbateri (1962-1965) constituindu-se într-o pledoarie pentru reîntoarcerea Bisericii la rădăcinile ei dogmatice, spirituale și liturgice. Neafișând nici o intenție polemică și cu atât mai puțin „novatoare” (în
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
celor trei ani de întruniri și dezbateri (1962-1965) constituindu-se într-o pledoarie pentru reîntoarcerea Bisericii la rădăcinile ei dogmatice, spirituale și liturgice. Neafișând nici o intenție polemică și cu atât mai puțin „novatoare” (în acest sens a fost deformat ulterior), Conciliul încheie totuși o perioadă nefastă (dar necesară, întrucât era impusă de contextul vremii), dominată de un tomism dogmatizat, steril, caricatural. După Vatican II, Biserica intră din nou în rezonanță cu lumea și cu istoria lumii noastre, deschizându-se, în același
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
pentru cititorul mai puțin familiarizat, o scurtă istorie a „disidenței teologice” în catolicism din anii ’40-’50. E foarte sugestiv faptul că, odată cu Vatican II, marginalizații, ostracizații revin în prim-planul vieții bisericești, reușind să schimbe nu doar fizionomia unui Conciliu care, începând ca o plenară sovietică, s-a transformat treptat într-o adevărată expresie a lucrării Duhului Sfânt, ci au transfigurat însuși chipul Bisericii pământești. Din acest motiv, Părinții adunați la Vatican între 1960 și 1965 pot fi socotiți pe
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
Une école de théologie: le Saulchoir, care vizează reformarea tomismului din interior. Deși situabil la „stânga”, cu alunecări uneori agasante spre zona politică, Chenu rămâne unul dintre cei mai interesanți reformatori ai secolului XX și una dintre vocile ascultate în timpul Conciliului Vatican II239. Întorcându-ne acum la cartea lui Henri de Lubac, trebuie spus că titlul, Catholicisme, se pretează la confuzii și, într-o bună măsură, chiar le-a provocat. Nu este vorba despre o apologetică a Bisericii sau a confesiunii
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
conul de umbră al Bisericii. Oricum, pentru ei începe o lungă hibernare, fructuoasă totuși pe planul cercetărilor personale. Ostracizarea va dura până la... 25 ianuarie 1959, când Giovanni XXIII 249 anunță oficial, în Basilica San Paolo sulla Ostiense, convocarea iminentă a Conciliului Vatican II. 11 octombrie 1962: deschiderea lucrărilor Conciliului, prin acel faimos discurs al Papei cunoscut sub numele de Discorso alla luna. Zi memorabilă și pentru „oile pierdute” de la Fourvière, întrucât, printre periti („experții”) invitați mai întâi să pregătească, apoi să
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
începe o lungă hibernare, fructuoasă totuși pe planul cercetărilor personale. Ostracizarea va dura până la... 25 ianuarie 1959, când Giovanni XXIII 249 anunță oficial, în Basilica San Paolo sulla Ostiense, convocarea iminentă a Conciliului Vatican II. 11 octombrie 1962: deschiderea lucrărilor Conciliului, prin acel faimos discurs al Papei cunoscut sub numele de Discorso alla luna. Zi memorabilă și pentru „oile pierdute” de la Fourvière, întrucât, printre periti („experții”) invitați mai întâi să pregătească, apoi să participe la Conciliu, se regăsesc Henri de Lubac
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
11 octombrie 1962: deschiderea lucrărilor Conciliului, prin acel faimos discurs al Papei cunoscut sub numele de Discorso alla luna. Zi memorabilă și pentru „oile pierdute” de la Fourvière, întrucât, printre periti („experții”) invitați mai întâi să pregătească, apoi să participe la Conciliu, se regăsesc Henri de Lubac, Yves Congar, Jean Daniélou. Aportul celor doi patrologi iezuiți s-a dovedit decisiv încă din primele momente. Într-o Convorbire despre Vatican II, De Lubac povestește 250: „Pe măsură ce lucrările se desfășurau, simțeam că se apropie
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
despre Vatican II, De Lubac povestește 250: „Pe măsură ce lucrările se desfășurau, simțeam că se apropie catastrofa. Schemele care se pregăteau respectau regulile unei scolastici rigide și formale; plecau de la o logică defensivă”. Până când, grație intervenției sale pe lângă secretarul Comisiei, Părinții Conciliului au optat definitiv pentru „calea patristică”, aceea constând în „grija de a găsi un suflu nou printr-o reîntoarcere la marea Tradiție a Bisericii”. De Lubac a jucat un rol esențial în elaborarea constituției Dei Verbum despre Revelația divină. Gândirea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
calea patristică”, aceea constând în „grija de a găsi un suflu nou printr-o reîntoarcere la marea Tradiție a Bisericii”. De Lubac a jucat un rol esențial în elaborarea constituției Dei Verbum despre Revelația divină. Gândirea delubaciană a ajutat apoi Conciliul să-și formuleze ecleziologia (Biserica, sacrament al lui Cristos și fruct al Euharistiei; Maria, typos al Bisericii), misiologia, precum și învățătura privitoare la mântuirea necredincioșilor și a libertății religioase, prezentarea religiilor necreștine și a ateismului. Cât despre Jean Daniélou251, el a
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
simbolizată de „arca mântuirii”. Această concepție trimite atât la ecleziologia lui Ignațiu al Antiohiei, cât și la bine-cunoscuta formulă a lui Ciprian: „Biserica, taina unității”. 2. Tema patristică a Bisericii lărgite, prefigurată încă de la crearea lumii (ab origine mundi): Părinții Conciliului Vatican II îl citează pe Ciprian, dar această concepție despre oikonomia apare peste tot în scrierile patristice. Prevestită de un typos (sau de o figura, după termenul forjat de Tertulian), Biserica există dintotdeauna. Primele mărturii 253 o socotesc cea dintâi
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
Primele mărturii 253 o socotesc cea dintâi dintre creaturi. Tema, înrădăcinată în apocaliptica iudaică, trece ulterior în recuzita creștină, găsind expresia cea mai pură în faimosul Păstor al lui Hermas: „Lumea a fost creată pentru Biserică” (8,1,2). Așadar Conciliul va fi reprezentat o victorie a Tradiției, a adevăratei Tradiții patristice, împotriva rigidei pseudo-tradiții scolastice, dar această victorie, după cum se știe, se va dovedi foarte repede o victorie à la Pyrrhus, întrucât foarte puțini episcopi - și cu atât mai puțini
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
conciliar: adevăratul aggiornamento, ale cărui rădăcini se află la baza textelor promulgate, cel care se realizează mai întâi în adâncime, printr-o credință primenită, nu spuma care se agită împrejur. Într-o foarte mare măsură, în toate sectoarele atinse de Conciliu, acest aggiornamento a devenit posibil datorită reînnoirii patristice din ultimii cincizeci de ani. Happy end. Jean Daniélou a fost făcut cardinal încă din 1969 de către Papa Paul al VI-lea, în timp ce Henri de Lubac a trebuit să aștepte instalarea la
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]