4,039 matches
-
majoritate a cazurilor cu dorință de moarte din cauza răului interior. Boala era atât de caracteristică, încât diagnosticul se punea de la distanță și, în limbajul popular în care se exprimau aceste bolnave totdeauna rurale -, era denumită, fără ezitare "boscoană". În limbajul cult, în care se exprimau medicii, boala se numea "neurastenie rurală"; era deci o formă "nevrotică". Era perioada anilor 1959-1960, perioadă coincidentă cu tentativele medicinii rurale de a combate pelagra, boală foarte gravă prin manifestări somato-psihice și prin expansiunea ei în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
și absurd, dar și cu imagini și pagini care pot oricând să se constituie într-o cărticică a înțelepciunii. CUPRINS La aniversarea Junimii 5 MEDICINA ANCESTRALĂ ÎN SPAȚIILE ETNOGEOGRAFICE ALE MOLDOVEI. DESPRE UNELE IPOTEZE 7 ETNOIATRIA AUTOHTONĂ. RELAȚII CU MEDICINA CULTĂ. EXISTĂ O MEDICINĂ POPULARĂ SPECIFICĂ REGIUINILOR MOLDOVEI? 10 MEDICINA MEDIEVALĂ ÎN MOLDOVA ȘI LA IAȘI PERSONAJE MEDICALE ALE TIMPULUI 14 MOAȘA 14 SORA MEDICALĂ ȘI ASISTENTA 17 INFIRMIERI ȘI ALTE CADRE MEDICALE 21 VRACIUL 21 PREMISELE ȘTIINȚIFICE 24 LA A
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
se pot insă stabili filiații si dincolo de ei, în creațiile lui Grigorescu, Andreescu și Luchian, iar prin aceștia in tradițiile artei populare și ale vechilor noștri zugravi anonimi. ―Noi, românii, avem o comoară de artă populară și una de artă cultă, spunea Cămăruț într-un memoriu de activitate, subliniind că ―marii noștri artiști plastici și marii noștri scriitori au legat prin prețioase verigi arta populară de cea cultă. El opinia în același memoriu că ―orice inovație trebuie făcută în spiritul tezaurului
Claudiu Paradais by MIHAI CĂMĂRUŢ () [Corola-publishinghouse/Science/1681_a_2948]
-
anonimi. ―Noi, românii, avem o comoară de artă populară și una de artă cultă, spunea Cămăruț într-un memoriu de activitate, subliniind că ―marii noștri artiști plastici și marii noștri scriitori au legat prin prețioase verigi arta populară de cea cultă. El opinia în același memoriu că ―orice inovație trebuie făcută în spiritul tezaurului nostru artistic și declara răspicat că, în manifestările noastre creatoare ―noi trebuie sa fim români și nicidecum altceva. Mihai Cămăruț recunoștea totuși cu o exemplară obiectivitate, că
Claudiu Paradais by MIHAI CĂMĂRUŢ () [Corola-publishinghouse/Science/1681_a_2948]
-
învățând, odihnindu se sau meditând, oamenii zugrăviți de Mihai Cămăruț sunt gravi și veridici, cu expresii reflexive, preocupați de marile probleme ale vieții, trăsături prin care pictorul se distinge ca un autentic continuator al celor mai autentice tradiții ale artei culte românești. PICTURA ÎN CULORI DE APĂ Este cunoscut faptul că, pe lângă graficienii propriu-ziși, consacrați în exclusivitate ca atare - Ion Petrovici, Ștefan Hotnog, Constantin Radinschi, Ecaterina Pop Petrovici, Dragoș Pătrașcu ș.a. - mulți dintre pictorii ieșeni contemporani au practicat și grafica, îndeosebi
Claudiu Paradais by MIHAI CĂMĂRUŢ () [Corola-publishinghouse/Science/1681_a_2948]
-
operei literare În funcție de simbolurile și miturile ei fundamentale. Scriind despre Julian Green (În Insula lui Euthanasius), Eliade observă un număr de simboluri ce se repetă și o organizare a lor În „trepte”. Simbolurile au În cultura populară sau În opera cultă o funcție metafizică. De aceea ele merită a fi cunoscute și valorificate indiferent dacă autorul a voit sau n-a voit să le introducă În text. Eliade arată că „dacă cineva ar interpreta o operă literară modernă de un autor
FORMELE FUNDAMENTALE ALE SACRULUI ÎN OPERA LUI MIRCEA ELIADE by GHEOCA MARIOARA () [Corola-publishinghouse/Science/1287_a_2109]
-
vocii" singulare a textelor, iar de alta, ca performanță a privirii critice cu deosebire pătrunzătoare, în descoperirea urmelor realității românești din stratigrafia palimpsestului scriptural. O prioritară autoexigență, recunoscută însă ca atare abia spre final, în contextul discuției despre Începuturile poeziei culte, dar sesizabilă peste tot în carte, reclamă "situarea în interiorul epocii" și ea vizează datoria luminării "existenței valorii în raport cu stilul cultural al timpului", căruia nu-i pot fi aplicate "criteriile de exigență ale secolului nostru". Practiciană consecventă a "lecturii literare în
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
lăsate de ei sunt modeste, nu o dată stângace, dar nu întotdeauna involuntare", spre a adăuga, în temeiul teoriei receptării, că primatul nu e al intenției, ci al efectului". Dosoftei și Costin sunt personalitățile selectate pentru "gestul de întemeiere a poeziei culte, prin teorie și creație". Suplimentare argumente oferă "secularizarea discursului religios" la Antim, ca și "reflexivitatea scrisului" costinian, "regia momentelor epicului, notele afective și profetice, sentențiile melancolice despre destin", care, la un loc, "dau măsura talentului autentic reflexiv al autorului, prin
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
piatra tăiată din munte, nu de mână [de om]" din Daniel, 2:34, 35, 45, ar fi astfel desemnat ca fiind piatra prețioasă prin excelență în cazul când verdeleancă ar proveni din italianul "verde antico", folosit ca atare în textele culte ("praguri din marmură de cea mai fină și verde antic" Alecsandri) și adaptat fonetic în textele populare până la forma citată de Tudor Pamfile; ipoteza s-ar putea susține și prin faptul că "verde antico" înseamnă matostat, iar matostatul era considerat
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
populare, evaziunea în fantastic. În cazul acestor romane și nuvele, pe de o parte, lucrurile sunt simplificate față de basm, pentru că lipsește în proza artistică istorică la care ne referim, sistemul emblematic al imagisticii populare. Din această cauză, basmul și povestea cultă, atât de cultivate în secolul al XIX-lea, se vor supune canoanelor narative populare, în vreme ce proza artistică istorică, nu. Pe de altă parte, la nivelul expresiei, dintre toate variantele avute în vedere, aici întâlnim cele mai puternice caracteristici ale romantismului
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
această trăire a realității imediate după ritmurile și modelele fabulosului exemplar și unic (susținut și de insertul de tip narratio din structura discursului retoric al predosloviei), pe de alta, permeabilitatea unor medii ce se alimentează reciproc: cultura populară și cultura cultă, fantasticul și istoria trăită zi de zi, în desfășurarea ei. Am focalizat acest motiv pentru că, în spațiul culturii și literaturii române vechi, ideea scrierii ca salvare (de uitare, de păcat, ba chiar de moarte) este regăsită, sub diferite ipostaze, în
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
buna informație în domeniu, caracterizări și disocieri inspirate, finețea analizei și printr-o reală sensibilitate artistică. Basmul - consideră N. - poate fi abordat din mai multe unghiuri (magic, ontologic, psihologic etc.), dar el rămâne totodată sursă de primă importanță a literaturii culte românești. Folclorul e privit și din perspectivă comparatistă în studiul Ecouri în România ale activității folcloristice a Fraților Grimm. Teoria mitologică, prin prismă teoretică, așa cum se întâmplă în Note privind aspectele funcționale ale colindei, sau în legătură cu literatura cultă, ca în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288461_a_289790]
-
a literaturii culte românești. Folclorul e privit și din perspectivă comparatistă în studiul Ecouri în România ale activității folcloristice a Fraților Grimm. Teoria mitologică, prin prismă teoretică, așa cum se întâmplă în Note privind aspectele funcționale ale colindei, sau în legătură cu literatura cultă, ca în Folclorul în opera lui Ion Barbu. Cultura populară ca parte constitutivă a creației literare moderne. Ca germanistă, cercetătoarea elaborează și studii de literatură comparată în domeniul ei de specialitate (Eminescu și Novalis, J.W. Goethe în presa românească
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288461_a_289790]
-
el”, a adus cocoșul moșului galbeni, și-a trimis și baba găina să-i aducă o comoară. Literatura populară este o expresie a spiritului colectivist, deci dezvoltarea ei nu a fost întâmplătoare, dobândind prioritate în fața creației de autor, a literaturii culte, expresie a experienței individuale. S-a spus că, în cultura română, colectivismul s-a manifestat ca un colectivism gregar (bazat pe imitație, supunere, docilitate, spirit „de turmă” - C. Rădulescu-Motru) sau ca un colectivism pastoral: În forma noastră de civilizație covârșește
[Corola-publishinghouse/Science/1922_a_3247]
-
versul) Elemente de construcție a melodiei: început, sfârșit, repetiții *Improvizația melodică pe o temă muzicală dată Timbrul Sunete vocale-instrumentale Vocea de adult și de copil, vocea de bărbat și de femeie Solistul și corul Pianul, vioara. Genuri muzicale de factură cultă: valsul, rapsodia. Interpretarea Procedee armonico-polifonice: grupe alternative, solist - cor, lanț, dialog Cântarea cu acompaniament Cântarea vocal-instrumentală Nuanțe: tare - încet - mediu Tempo: repede - lent Mișcarea pe muzică: liberă, ritmică, pe timpii măsurii, inspirată de caracterul muzicii¸ mișcarea de dans Cântarea vocală
CÂNTĂM ŞI COMUNICĂM by ELENA SIMINA () [Corola-publishinghouse/Science/493_a_864]
-
melodiei: început, sfârșit, repetiții *Improvizația melodică pe un text dat, prin continuarea melodiei Timbrul Sunete vocale-instrumentale Orchestra și corul Pianul, vioara, trompeta* și naiul Genuri muzicale Genuri ale folclorului ocazional: colinda și cântecul propriu-zis din zonă* Genuri muzicale de factură cultă: menuetul, hora Interpretarea Procedee armonico-polifonice: solist - cor, lanț, dialog, ison ritmic* Cântarea cu acompaniament Cântarea vocal-instrumentală Nuanțe: tare - încet Tempo: repede - lent Mișcarea pe muzică: liberă, ritmică, pe timpii măsurii, mișcarea de dans Este vizibilă astfel importanța pe care curriculumul
CÂNTĂM ŞI COMUNICĂM by ELENA SIMINA () [Corola-publishinghouse/Science/493_a_864]
-
ai Chinei domnește, de asemenea, TSI AN, văduvă împărăteasă. Țarul Rusiei Nicolae II stă sub influența soției sale Țarina Alix care prin frumusețea și cultura ei stăpânește asupra inimii Țarului. Regina Italiei, Margareta, fiind și ea de o frumusețe rară, cultă și de spirit, are de asemenea mare influență asupra soțului său Umberto. Regina României, cunoscută în lume ca scriitoare și poetă sub numele de Carmen Sylva, încă trece ca o femeie foarte pricepută în ale politicii și se zice că
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
Pipoș, în calitate de director, adus de la TribunaSibiu și de Vasile Marco - redactor responsabil. Sau tipărit 8 numere, la intervale diferite de timp, foaia fiind destinată sătenilor și avea o problematică diversă: rubrici cu povețe economice, mărunțișuri și ghicitori, Calendarul perioadei, Literatură cultă și populară - parte din ea selectată din periodicele transilvaniene, de la Iași sau de la București. Erau prezenți autorii: Ion Creangă, I. Slavici, N. Gane, I.Pop Reteganul, George Coșbuc, D. Stăncescu, Th.D. Speranția, dar venea și C. Morariu cu traduceri din
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
Sfintei Vineri”, dr. Sextil Pușcariu - documentarul „Poeții noi”, Iancu I. Nistor - fragmente de istorie românească, cum ar fi: „Dragoș și Bogdan”, „Ștefan cel Mare la aniversarea a 400 de ani de la moarte”, dar și multe bucăți folclorice, versuri de literatură cultă și populară, cronici ale unor evenimente culturale la care George Tofan rămânea exemplu de imitat. Activității de la redacție i se alăturau propaganda prin viu grai cu conferințe la sate și la orașe, congrese culturale, serbări comemorative, ținându-se, astfel, trează
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
personalități. * Țara Fagilor, revistă de literatură și folclor, apare la Solonet, Todirești, Suceava, lucrarea apare lunar (1931), în total patru numere, ultimul dublu, format 16x24 cm. Redactor Eusebiu Camilar (nr.1) Revista dorea să scoată la lumina zilei, pe lângă producții culte și acele minunate producții ale poporului, adevărate comori de simțire, de credință și datini.” Semna versuri: Eusebiu Camilar (Grădina pustie, nr.1/1933). În numărul 5-12/1931-1932 apare articolul: S.Fl. Marian, Amintiri cu prilejul împlinirii unui sfert de veac
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
e politice Coordonatorul colecției este Laurențiu Vlad Cătălina Mihalache este cercetător la Institutul de Istorie "A.D. Xenopol" al Academiei Române și lector asociat la Facultatea de Istorie a Universității "Al.I. Cuza" din Iași. Este autoarea lucrării Școala și artizanatul. Interpretări culte ale artei populare (ClujNapoca, Editura Limes, 2007) și co-editor al volumului de studii Patrimoniu național și modernizare în societatea românească: instituții, actori, strategii (2009), împreună cu Dumitru Ivănescu. A susținut, în 2008, teza de doctorat Istorie și politici educative în România
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
doar forța bunei povestiri, întotdeauna așteptată de public. Eroul, durata, narațiunea Istoria pare să fie, până la urmă, o poveste a timpurilor. Cu titlu prescriptiv (manualul) sau anecdotic (literatura parașcolară), ea rămâne cea mai abilitată formă de educare a reprezentărilor temporale culte. Firește, în aceste pagini, timpul supraviețuiește prin faptele actorilor săi, cei care întrerup curgerea lui indistinctă și ni-l transmit sub formă de trecut. Misiunea povestitorilor-educatori rămâne deci administrarea cât mai abilă a celor trei mari dimensiuni narative: durata, faptul
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
Grigore Ureche, op. cit., p. 85). 38 Idem, Istoria Românilor. Manual pentru clasa a IV-a, Editura Didactică și Pedagogică, București, 1991, p. 51. 39 Ibidem, p. 54. 40 Ibidem, p. 55. 41 Ibidem. 42 Ibidem, p. 56. 43 Aceste povestiri culte au fost reluate de atâtea ori încât au ajuns să fie asimilate legendelor "din popor"; vezi, pentru identificarea personajelor Daniil Sihastru și Burcel ostașul sărman căruia i s-a dăruit "movila" pe care o ara varianta lui Ion Neculce, în
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
față este scrisă fără „stil“. Am scris tot așa cum vorbesc: simplu, limpede, precis și fără înflorituri. Am scris pentru ca să informez și pentru ca lumea să mă înțeleagă. Cel mai frumos stil este acela pe care îl pricepe ușor de la cel mai cult până la cel mai incult. Scrisul nu este nici un mister, nici o știință rezervată priceperii specialiștilor, este numai o unealtă de reprezentare a cugetării. Acel scriitor care știe să redea în chipul cel mai ușor de înțeles lucrul pe care îl spune
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
aci la prăjituri, mâncau câte patru sau cinci, dar nu plăteau decât una sau două. Sistemul era cunoscut în tot Bucureștiul. Și prăjitura costa numai 15 bani. La liceu fac cunoștință cu profesorii mei. La religie, părintele Veniamin Catulescu, preot cult și respectabil, foarte iubit de elevi. La franceză, domnul Tănăsescu, gras, rotund și roșu ca un rac. Era cu noscut că bea în toate zilele multă bere la berăria Grebert, mai târziu Osvald, în strada Câmpineanu. Ilie Benescu, profesorul de
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]