2,918 matches
-
ea era mai curînd atentă la această frecare și atingere a celor două materiale decît la ceea ce spunea Julia; În cele din urmă, simți cum carnea de pe braț i se - de parcă Julia sau apropierea ei o atrăgea, o prindea... Se cutremură și se depărtă. Aproape Își terminase țigara și găsi această scuză. Se uită În jur, căutînd un loc În care s-o stingă — Arunc-o și strivește-o cu piciorul, zise Julia, cînd o văzu. — Dar nu-mi place, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
avut efect. — Ai putea Încerca o baie fierbinte și gin. — La John Allen House? rîse Viv. Niciodată apa nu-i suficient de fierbinte. Și apoi, imaginează-ți dacă cineva ar mirosi ginul. Nici la tata n-o pot face. Se cutremură numai la gîndul ăsta. Nu mai știi vreun alt leac? Ar trebui să fie și altele. Betty stătu o clipă pe gînduri. — Ai putea să te speli cu un jet de apă cu săpun. Se pare că merge. Totuși, ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
veneau ca răspunsuri la zgîlț-zgîlț-zgîlțul regulat al pumnului lui Fraser. Își vîrÎ un deget prin plasă, prinzîndu-se de ea cu vîrful lui; se Încorda pe măsură ce trăgea cu cealaltă mînă de pulei lui. După un minut fu conștient că Fraser se cutremură și, apoi, sîrma de sub saltea se liniști; dar el nu-și putuse opri propria mînă și, după aceea, propria spermă ieși: simți toată această mișcare și explozia ei ca pe un lucru fierbinte care-l frigea. Crezu că În acea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
șteargă repede ochii. Dar nu o putu face suficient de repede. — Ei, spuse domnul Mundy cu blîndețe. Ce Înseamnă asta? Asta Îl făcu pe Duncan să plîngă de-a binelea. Își acoperi fața și suspină În palme; umerii i se cutremurau făcînd rama patului să tresalte. Domnul Mundy nu Încercă să-l oprească; nu se apropie de el, nu-i puse brațul pe umeri, nu făcu nici un gest de genul ăsta. Pur și simplu, rămase În picioare și așteptă ca lacrimile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
ea În după-amiaza asta de pe Dealul Parlamentului, zise. Nu adăugă faptul că privise Încordată spre Mecklenburgh Square; o clipă ea Însăși uitase. Părea că se zărește În depărtare, dominînd Londra! Ca o țestoasă uriașă. Da, zise Julia. Părea că se cutremură. Nu prea sînt sigură că mă simt În largul meu aici. Toată lumea zice că-i recunoscătoare că n-au atins St Paul’s - dar, nu știu, pe mine mă trec fiorii. — Nu cred că-ți dorești să fi fost bombardată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
de mult să o păstrăm - dacă trebuie să-i punem pe oamenii În vîrstă să patruleze pe acoperișurile bisericilor să Înlăture bombele incendiare cu periuțele! atunci, ce valoare are? CÎt este ea cu adevărat În centrul inimii omului? Helen se cutremură - brusc impresionată de tristețea nemăsurată a cuvintelor Juliei și sesizînd o latură Întunecată a ei - una Înspăimîntătoare, intimidantă. Îi atinse brațul. — Dacă aș gîndi ca tine, Julia, spuse ea moale, mi-aș dori să mor. Julia rămase nemișcată o clipă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
luxoasă, cu un covor gros de culoarea laptelui și faianța avea o aparență sidefie. Îi dădea senzația că este soioasă; se gîndi la manevrele pe care ar trebui să le facă pentru a nu lăsa urme sau pete. Brusc, se cutremură epuizată; Închise capacul toaletei și se așeză pe el cu coatele pe genunchi și fața În mîini. Încă nu-și dăduse jos paltonul și pălăria. Rămase așa mult timp, pînă cînd Reggie bătu la ușă s-o Întrebe dacă-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
de capul ei. Simții altfel greutatea mîinii lui pe stomac. Își mișca degetele. O, Viv, spuse el. În clipa aceea Îl respinse. — Șterge-o! rîse ea fără să vrea. Pentru tine e bine... — E ca dracu’. GÎndul că... O! se cutremură. RÎse și el. Spui asta acum. Dar să vedem ce-o să zici peste-o săptămînă sau două. — O săptămînă-două! Ești țăcănit. Un an sau doi, așa mai vii de-acasă. — Doi ani? O să mă tîmpesc. Cel puțin dă-mi o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
nasul, să nu faci nimic! Tu ești mai curajos decît mine, Pearce. — Eu? — Tu ai făcut ceva, nu-i așa? — Ce vrei să zici? — Tu ai făcut lucrul acela - despre care vorbeai, ăla care te-a adus aici. Duncan se cutremură, depărtîndu-se. — Ți-a trebuit un anumit gen de curaj, nu-i așa? insistă Fraser. Numai Dumnezeu știe că ți-a trebuit mai mult curaj decît mie. Duncan se mișcă din nou. Își săltă capul de parcă, În Întuneric chiar, dorea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Îmbrățișeze stîngaci, și-și puse capul pe umărul ei și-i plînse ca un copil În păr. Nu simțea nici plăcere, nici ușurare. Încă percepea intens acel amestec de durere și teamă, Încît crezu c-o să moară pe loc. Se cutremură de mai multe ori În brațele lui Helen și, În cele din urmă, Își ridică fruntea. Prin stratul Înțepător de lacrimi o văzu pe Julia. Se Învîrtea pe undeva, prin spate, de parcă i-ar fi fost frică să se apropie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
și ea se uita În jur, ca și Kay - de parcă Înțelegea pentru prima oară natura haosului În care fusese blocată, văzînd poate fragmente cotidiene ale propriei existențe. O! exclamă ea. Oamenii Începură să bată cu ciocanul. La fiecare pocnitură se cutremura. Ce fac? Trebuie să lucreze rapid, zise Kay. Ar putea să fie benzină sau apă În subsol. — Benzină sau apă? Întrebă fata, de parcă nu Înțelegea. Urmă o altă izbitură și ea se chirci din nou. Probabil că simțea loviturile prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
la mine din Rai și trăgeam grăbită pilota ca să ne acopăr pe amîndoi. Chiar În timp ce ședeam În birou, ascultînd-o pe doamna Dickinson cum Își continua monologul tragic, mi-am Închipuit-o pe mama privindu-mă și aproape că m-am cutremurat din cauza senzației de oroare. Pe urmă, a venit tata să mă ia. M-a strîns În brațe și a plîns, dar eu tot nu am reușit să mă manifest În vreun fel. Amorțeala care mă cuprinsese era Încă prea copleșitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
fericită pe mama ta, răspund eu, omițînd, evident, să precizez motivul pentru care e atît de important, anume că măcar atîta pot să fac și eu după ce mi-a oferit un cadou așa de generos și de amabil. Emma se cutremură și zice: — Iartă-mi remarca, dar toate astea te fac să arăți precum un ditamai tortul. Mă Întorc cu mîinile În șolduri și-o privesc sever În ochi. — Bună treabă c-o să-mi fii rudă, Emma. Dacă un prieten mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
bune de la instalatori și electricieni decît ar fi reușit vreodată bărbatu-tău. Un pic de farmec feminin te poate duce departe, mai ales atunci cînd oamenii știu că ești mamă singură. — O, Doamne, nu spune asta. — Ce? Mamă singură? Mă cutremur. — Nu sînt pregătită să aud cuvintele astea. Ce faci mai Încolo? Tom e la Dan În seara asta, nu? — Da. Ca În fiecare sîmbătă. — Și te Împaci cu ideea că Tom e la socrii ucigași? Oftez. Ăsta a fost cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
mă culc cu acea persoană. Îmi imaginez cum fața lui Charlie se apropie de a mea, cum Închide ochii, iar buzele noastre se Întîlnesc. Îl văd, aproape că-i simt limba pe gîtul meu și omoplații sub palme și mă cutremur. Dumnezeule, oare chiar nu sînt pregătită pentru asta? — Ești bine? — Poftim? Cu o tresărire, mă reîntorc cu picioarele pe pămînt, după ce, În fantezia mea, nasturii de la bluză Îmi fuseseră descheiați aproape În Întregime. — Pari a fi „dispărut“ pe undeva, departe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
Copilului abia născut îi era sortită o viață plină de suferință și pierderi. Putea să-i spună tatălui adevărul? Bărbatul își jelea soția. Pe masă, o mandala de fluturi căzuți în jurul lămpii. Astrologul se gândi la femeia moartă și se cutremură. Când se întoarse, servitoarea îl găsi cu o hartă nouă în față, una care prezicea viață lungă și liniștită, mulți copii, și succes în afaceri. Bucățile rupte ale primei hărți fuseseră ascunse cu grijă în servieta sa. Astrologul îi prezentă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
cu originea lucrurilor. Nu vezi? Sweets, el, uite Jonathan, el a crescut pe străzi. Știe totul. A fost și împușcat odată. Familia lui era teribil de săracă. Lucruri ca asta li se întâmplă negrilor. De asta au suflet. Jonathan se cutremură. — Dar și eu am suflet. — Nu este chiar așa, Johnny. Noi, englezii avem un suflet oarecare, de asta ne ducem la biserică duminica, dar nu avem un suflet adevărat. Sweets mi-a explicat. Ține de muzică și de suferință. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
apoi să cedeze locul următoarei perechi. Ritmul continuă și mai îndrăcit, pașii se dublează, toba cea mare bubuind, zgomotul crescând vertiginos ca un gigant deranjat din somn. Una câte una, femeile se desprind din dans, răsucindu-se cu brațele întinse, cutremurându-se, trupurile lor lovind ușor pământul, înfiorându-se ca în transă. Atunci se oprește muzica. Se face brusc liniște. Într-o clipă, trupurile femeilor capătă contururi noi și încep să se arunce dintr-o parte în alta, strigând, gemând. Fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
pastile. — Le am de la o razie. Situația cu cocaina o să se Îmbunătățească diseară. — Bine, zâmbesc eu, punând pastilele În buzunar. — Și ce facem cu ședința aia Împuțită de la de la EO? Întreabă Ray. — Nar trebui să țină maimul diooră, zic io, cutremurându-mă când curva mare și blondă din administrația centrală trece pe lângă noi. Îi fac cu ochiu da nu mușcă momeala. Probabil tendințe lesbi. — Iai traso Ray? — Nici vorbă. — N-ai avut noroc? Te-am ginit cum Îi dădeai târcoale la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
apoi curățăm minibarul din camera lui. Mă Împleticesc Înapoi În a mea și mă prăbușesc Într-un somn nimicitor. „... firea eminamente depravată a creaturii cu care s-a măritat ea... Mă trezesc În toiul nopții cu un spasm care mă cutremură, mă simt de parcă aș cădea prin propriu-mi corp. Transpir și dârdâi. Nu-i nici o curvă lângă mine, da coaielemi sunt roșii și jupuite. Încep să disting obiectele prin Întuneric. E camera din hotel din Amsterdam. Mă gândesc la Carole
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
cele de pe hard-disk, BOB/wks și CITY/wks. Au parte de același tratament. Las cheia de rezervă În sertar și mă car. Aud aspiratoarele celor care fac curățenie și, În timp ce cobor pe scară, mă uit prin geamul ușii de la birou, cutremurându-mă când Îi văd pe Inglis și pe Drummond. Puțoii ăștia, să facă o tură de noapte. Evident că trec În revistă procedurile care se folosesc pentru a căuta ciocanul. N-o să afle niciodată de unde a fost cumpărat, ticăloșii patetici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
fac pantalonii să se ridice, iar gura mea e peste a ei reducând la tăcere toată smiorcăiala aia când Îmi bag cu forța limba În botul ei cât pot de adânc, vârându-i-o În toate crăpăturile. Taxiul se oprește cutremurându-se și suntem la noi acasă. Te-am prins! Eu, noi... o ducem În patul nostru nefăcut și puturos, plin de spermă stătută și firimituri. Mă Înfig direct În pizda ei cu gura, sorbind-o zgomotos, devorând-o. Are gust
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
toți băieții, care stăteam în gazdă la Pavel ciubotarul, ascultam cu mare atenție poveștile lui moș Bodrângă, un moșneag fără căpătâi, însă de tot hazul. În timpul acesta, Nică a lui Oșlobanu a adormit și a început să sforăie de se cutremurau pereții. Atunci, Zaharia lui Gâtlan, enervat peste măsură, i-a propus lui Nică să facă împreună niște poște pe care să i le pună lui Oșlobanu la tălpi, căci amândoi aveau ciudă pe el din cauză că le mânca toată mâncarea. Zaharia
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
fluieram alene un cântec monoton.” Mihai Eminescu - O zi de vară Furtuna ,,Furtuna, odată, m-a prins la căsuța din poiană. Parcă voiau să-și smulgă rădăcinile din pământ, așa se frământau plopi cenușii de la marginea poienii. Fagii bătrâni se cutremurau mânioși, se aplecau prelung și iar se îndreptau. Printre ei, din inima codrului, zvâcnea cu vârtejuri, cu frunze spulberate, cu găteje, mânia furtunii. Un zvon greu creștea între nourii negri. Învăluiri dese de stropi se zbătură și duduiră ușurel, apoi
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
înțepa ochii. Bologa întoarse capul. Pe câmp, cât pătrundea privirea, siluete negre se mișcau de ici-colo, parcă toți oamenii s-ar fi prefăcut în stafii fără odihnă. Numai spânzurătoarea albea nepăsătoare, împrejmuită de crucile albe din cimitirul militar. Bologa se cutremură iar. Un frig dureros îi cutremură inima. Șopti cu teamă: ― Ce întuneric, Doamne, ce întuneric s-a lăsat pe pământ... Glasul lui șerpui ca un scâncet de bolnav și se stinse în oftările vântului. 2 Întunericul sugruma satul foarte împrăștiat
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]