3,389 matches
-
o lungă tradiție conflictuală cu interesele secolului XXI, si anume situația din Cecenia. Aflați în calea extinderii țariste către marile calde din sudul continentului, interesul rus față de această regiune a fost inițial unul strict de cucerire teritorială. În timpul Uniunii Sovietice, deportările masive ale lui Stalin au atins nu doar cecenii, ci și balkarii, ingușii, oseținii musulmani, kalmucii și karatchaii.57 În anii '60 li s-a permis reîntoarcerea în Caucaz, dar pe locurile abandonate se instalaseră deja coloniști ruși, care deveneau
by Paula Daniela Gânga [Corola-publishinghouse/Science/1034_a_2542]
-
și regim politic totalitar, în care Partidul unic și Securitatea se aflau în toate și controlau totul, toate aspectele existenței în comun și private. Cu alte cuvinte, am abordat nu numai perioada cea mai dură a experienței, adică detenția sau deportarea politică, ci și ceea ce s-a petrecut cu foștii deținuți și deportați politici după detenție și deportare, până la căderea regimului comunist. Motivul pentru care am optat pentru istoria sau povestea vieții este acela că lumea comunistă a fost un vast
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
toate aspectele existenței în comun și private. Cu alte cuvinte, am abordat nu numai perioada cea mai dură a experienței, adică detenția sau deportarea politică, ci și ceea ce s-a petrecut cu foștii deținuți și deportați politici după detenție și deportare, până la căderea regimului comunist. Motivul pentru care am optat pentru istoria sau povestea vieții este acela că lumea comunistă a fost un vast penitenciar. Partidul unic a patronat în mod paternalist viața societății, "asumându-și singur povara libertății" fără să
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
astfel desființarea României ca stat și națiune. Acest plan a fost făcut public abia în 1962, adică după judecarea și condamnarea mea la 7 ani de închisoare. În textul acestui plan era prevăzută și "migrația de bunăvoie a popoarelor", adică deportarea noastră în Siberia, iar în locul nostru să fie aduși uzbecii lor. Planul Valev a fost aspru criticat de Bârlădeanu, care făcea parte din Biroul central de partid, iar Ceaușescu a luat atitudine fermă împotriva acestui plan. Și asta a fost
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
sus de chiaburi. Chiaburii au fost mai pe urmă, după ce s-a declanșat procesul de coletivizare a agriculturii și de înființare a GAS-urilor. Noi am fost în primul eșalon de deportați și persecutați politic. Deși la Râmnicu Sărat, în deportare, eram asimilați cu refugiații din Basarabia, că doar au venit atâția. Când eram încă la Lupești, în timpul războiului, au trecut o zi și o noapte basarabeni care se refugiau din calea războiului și a sovieticilor. Veneau cu niște căruțe trase
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
10 hectare pe care i le-a dat tata când s-a căsătorit cu sora mea, mai avea și el vreo 15 hectare. Vasile Dima era, cum se spunea atunci, țăran mijlocaș, adică nu avea o proprietate care să necesite deportarea. Avea până în 30 de hectare. Dar a fost presat cu cote, cu amenințări, cu bătăi administrate nevesti-sii. După aceea, în scurt timp a fost băgat la pușcărie, dar nu pentru faptul că ar fi refuzat să dea cotele. A rămas
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
Vă rog să-mi spuneți numele lor. R. R.: Îi știu. Erau unul Ștefan Rusu, care a și murit în perioada în care am fost deportați, altul Pantazi parcă îi spunea. Pe Pantazi l-am găsit când am revenit din deportare și se gudura pe lângă noi, încerca să ne "perie". Eu n-am vorbit deloc cu el. A vorbit fratele meu care era mai diplomat. Mai era Dumitru Racoviță, care era un fel de rudă mai îndepărtată cu mama. Acesta a
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
vă dați seama că eu, copil fiind, am căzut lat de oboseală. C. I.: Cum v-a primit ruda aceea a mamei? Mai bine zis, v-a primit? R. R.: Da, ne-a primit. C. I.: Adică prima noapte de deportare ați stat la ruda mamei dumneavoastră. V-a dat de mâncare, de îmbrăcat? R. R.: Da, ne-a primit și avea o oală de fasole fierte și ne-a dat să mâncăm. Bărbatul ei a fost militar și a fost
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
în evidență că n-a părăsit localitatea. Mama îi știa pe toți după tabel. Răzvan Teodorescu, Greceanu, se întâlneau săptămânal la Miliție să fie luați în evidență. Și, a propos de Greceanu: când veneau sărbătorile, noi nu primeam nimic. În deportare, o familie sau două aveau copii în afară de noi. Mama n-a vrut să ne pună în legătură cu acei copii, că aș fi vrut și eu să-i cunosc, să stau de vorbă cu ei. Într-o zi, mama ne-a spus
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
trebuia. Pe unul care a încercat să fugă de mai multe ori l-au prins, l-au bătut la Miliție până l-au omorât. Familia din care făcea parte se numea Constantinescu. Când au venit securiștii să-i ridice pentru deportare, tatăl și cu cei doi fii aveau arme și i-au ținut numai în focuri de armă pe securiști, vreo 24 sau 48 de ore, opunându-se arestării. În acea familie, care era chiar din județ de acolo, din Buzău
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
și lucra câte o săptămână și apoi se întorcea, venea toamna cu struguri, cu mere, că lucra și pe produse, nu numai pe bani. Și el a fost zdrobit în bătăi la Securitate. Toată familia lor s-a stins în deportare. Pe noi ne-a ajutat Dumnezeu așa amărâți cum am fost. Există puterea lui Dumnezeu care ne-a scos din suferința asta de necrezut, că te și întrebi: domnule, cum au supraviețuit ăștia? Cu suferință, cu foame, cu frig. Asta
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
economii. Lucra la fabrica de confecții din oraș, iar bărbatul ei era cizmar. Au avut un băiat, George, care a fost profesor și a ajuns apoi și prefectul județului Buzău. C. I.: Înțeleg că viața dumneavoastră și a familiei în timpul deportării a fost luptă zilnică pentru satisfacerea nevoilor primare ale vieții. De aceea a și dispărut interesul față de școală, tocmai pentru că trebuia să vă câștigați existența zilnică. R. R.: V-am spus: trebuia să faci ceva și nu ne mai ardea
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
hârâit și ea vreun an de zile până a terminat clasa a IX-a și venea acasă plângând că o dădeau și pe ea afară de la orele de clasă. C. I.: Trebuie să spunem că frații dumneavoastră au scăpat de deportare pentru că nu erau acasă, erau la școală când ați fost ridicați, iar pe unul dintre ei, Traian, născut înainte de a se căsători mama dumneavoastră, îl chema Racoviță. Acest fapt l-a pus la adăpost de deportare. R. R.: Ceilalți doi
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
dumneavoastră au scăpat de deportare pentru că nu erau acasă, erau la școală când ați fost ridicați, iar pe unul dintre ei, Traian, născut înainte de a se căsători mama dumneavoastră, îl chema Racoviță. Acest fapt l-a pus la adăpost de deportare. R. R.: Ceilalți doi frați ai mei n-au fost în domiciliu obligatoriu pentru că erau la școală în momentul în care ne-au ridicat și nu i-a prins valul de arestări și deportări. C. I.: Pe celălalt frate îl
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
l-a pus la adăpost de deportare. R. R.: Ceilalți doi frați ai mei n-au fost în domiciliu obligatoriu pentru că erau la școală în momentul în care ne-au ridicat și nu i-a prins valul de arestări și deportări. C. I.: Pe celălalt frate îl chema ca pe dumneavoastră, adică Ralea? R. R.: Da, Ștefan Ralea. El a fost impegat de mișcare. A fost căsătorit cu o fată foarte frumoasă de aici, din Bârlad, care a venit odată la
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
-și salveze cumva situația, să intre în UTM ca să-și ușureze existența? R. R.: Nu, dar cine le-ar fi primit? Nu puteai face nicio o mișcare. Doar după moartea lui Stalin, au plecat una câte una, au fugit din deportare, căci nu au mai venit să ne verifice și atunci noi ne-am prins cum stă situația, iar surorile mele au fugit una câte una. Nu se știa dacă este plecată de acasă de tot sau dacă este plecată pe
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
dacă vedeau vreun străin. Ei bine, atunci mi-am văzut prima dată sora după 8 ani. De asta nici nu m-a recunoscut, că atunci când am plecat aveam 12 ani, iar acum aveam 20. C. I.: Îmi ziceați că după deportare mama dumneavostră s-a întors la Lupești. R. R.: Da, mama s-a întors. Eu lucram deja la "Întreprinderea de Rulmenți" din Bârlad. Eu am fost deportat aproape 10 ani. Mama, împreună cu una dintre surori, au stat în deportare 14
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
după deportare mama dumneavostră s-a întors la Lupești. R. R.: Da, mama s-a întors. Eu lucram deja la "Întreprinderea de Rulmenți" din Bârlad. Eu am fost deportat aproape 10 ani. Mama, împreună cu una dintre surori, au stat în deportare 14 ani. C. I.: A mai găsit ceva în sat? S-a putut întoarce în casa din care ați fost ridicați? R. R.: Nu. S-a întors în casa veche. C. I.: La conac era gospodăria agricolă. R. R.: Da
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
Sanitarul acela a plecat după ce a locuit acolo câțiva ani de zile și casa a rămas fratelui mamei, care avea casa gard în gard cu casa mamei. C. I.: Mama dumneavostră din ce anume a trăit după ce a venit din deportare? R. R.: Mama a locuit în casa veche iar noi, copiii, i-am trimis constant bani. Îi trimiteam și noi cât puteam, dar a dus-o mai bine acolo la țară decât la Râmnic. După o vreme au luat-o
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
spunea că nu mai poate umbla cum umbla altădată. C. I.: Dar de recăsătorit nu s-a recăsătorit? R. R.: Nici vorbă! Cică ar fi venit unul odată în pețit dar surorile mele l-au dat afară. Asta era înainte de deportare, la vreo câțiva ani după ce murise tata și pe când mama era încă o partidă foarte bună. Surorile mele l-au dat afară, zicându-i că mama are fete de măritat, nu se mărită ea. Dușmanul poporului dintr-o intreprindere comunistă
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
cu securistul intreprinderii. Colonelul a ieșit la pensie și după el a venit un căpitan bețiv care a fost în întreprindere până în 1989 la Revoluție. C. I.: Dar locuință ați solicitat de la partid? Deși aceste aspecte par minore în comparație cu experiența deportării, eu insist totuși asupra lor pentru că regimul comunist controla în totalitate viața individului exact în chestiunile esențiale: locul de muncă, locuința, butelia, ideile vehiculate în viața publică. Bun, aceasta este cu atât mai mult valabil în cazul dumneavoastră, cu cât
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
eu îl pot scoate oricând de pe terenul meu. Am recuperat pământul. Mașinile și uneltele agricole și tot ceea ce mai era prin casă n-au mai putut fi recuperate deoarece nu s-a mai găsit inventarul făcut de securiști în noaptea deportării. Au fost și situații mai fericite. Vreau să vă spun despre ginerele meu de la Baia Mare, care are un prieten, care și-a recuperat absolut tot de la statul român: lingurițe, fețe de masă, absolut tot. A dat statul român în judecată
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
statul român în judecată și i-au fost plătite 3 miliarde de lei. A fost în aceeași situație ca noi: ridicat noaptea, deportat. C. I.: Spre deosebire de dumneavoastră, acel domn a găsit inventarul care s-a făcut în acea noapte a deportării. R. R.: Exact, a găsit inventarul. Dar parcă eu nu m-am străduit? Am fost la Galați, la Berești, la cel care a fost șeful I.A.S Berești, Grecu, care mi-a zis să aduc inventarul și-mi va
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
asta mi-a venit confirmarea că am fost deportat politic, cu mama și cele patru surori, de n-au mai avut ăștia de la Vaslui ce să mai zică. Eu am avut proces la Vaslui pentru recunoașterea celor 10 ani de deportare. Șeful completului de judecată sau a comisiei era unul pe care-l chema Agapia și care înainte de Revoluție fusese secretarul de partid al tribunalului din Vaslui. Acum fusese pus să conducă secțiunea care se ocupa de drepturile deținuților politici. C.
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
vorbit urât și mi-a spus că îmi acordă doar 5 ani din cei 10 ani cât am fost deportat, de parcă îmi dădea de la el din propriul buzunar. Și nu a vrut domnule să-mi recunoască cei zece ani de deportare, îmi recunoștea doar 5 ani. Și m-am rățoit la el, că dacă nu-mi dă integral drepturile, să nu-mi mai recunoască niciun singur minut de deportare și că am să fac recurs. I-am zis că am stat
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]