6,028 matches
-
de libertate pierdută, aceea a Antichității romane republicane de dinaintea epocii feudale, chipurile barbare, corupătoare a naturii umane autentice și decadente, o epocă pe care revoluția vroia s-o lichideze. Abatele Sièyes în faimosul său pamflet Ce este starea a treia? exclama: „În noaptea barbariei și a feudalității, adevăratele raporturi dintre oameni au putut să fie distruse, toate națiunile date peste cap, orice justiție coruptă; dar, la răsăritul luminii, este necesar ca absurditățile gotice să fugă și ca resturile vechii ferocități să
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
consemnat în documente și bazat pe „fapte”, aparține neautenticității, minciunii, ipocriziei unei ere ce a corupt nu numai omul, dar și adevărul esențial despre el. Că lucrurile stau așa o spune direct tot Rousseau care, după fraza citată mai sus, exclamă: „Omule, din orice loc ai fi, oricare ți-ar fi părerile, ascultă: iată istoria ta așa cum mi s-a părut că o citesc, nu în cărțile semenilor tăi care sunt mincinoase, ci în natură, care nu minte niciodată!”. Trecutul originar
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
Fagilor este pentru Bucovina și pentru întreaga Moldovă străbună memorialul durerilor și speranțelor noastre. Rostind că „Almanahului i sau alăturat alte publicații la fel de valoroase, cu apariție mai deasă, între care: Glasul Bucovinei, Codrul Cosminului, Plai Românesc și Făgurel” Dimitrie Poptămaș exclamă entuziast: „Renaște Țara de Sus!” Și o dată cu el facem și noi același lucru: „Renaște Țara de Sus, renasc oamenii ei! Cel de al cincilea volum apărut în 1997, redactorul lui fiind Mihail Artimon Mircea, publică studii despre: „Populația Bucovinei în preajma
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
2/15 decembrie 1918, p. 1. Ceva mai târziu, de astă dată sub proprie semnătură, Bacalbașa care, în articolul citat mai sus își reafirma și crezurile democratice („Suntem pe pragul unei lumi noi... Religiunea cea nouă se numește democrație“), va exclama încrezător în destinul fast al patriei întregite, revenind asupra ideii că „o lume veche a expirat și alta nouă se întrezărește“: „O Românie Mare, dar nu numai o Românie Mare, dar și o Românie Nouă se naște în chinurile acesteia
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
semnăturile unor junimiști: V. Pogor, Iacob Negru zzi, Gh. Racoviță, Titu Maiorescu; Petre Carp, care se afla la Viena, nu a iscălit-o; mai târziu, biograful acestuia din urmă, C. Gane, referindu-se la afirmațiile imprecise ale „defunctului Bacalbașa“ va exclama iritat: „Și iată cum se scrie istoria“ - C. Gane, P.P. Carp și locul său în istoria politică a țării, ed. a II-a, vol. I, București, 1937, p. 155). prusian Radowitz - orgiile bandelor electorale, petiția reacționară de la Iași și propaganda
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
care, în adevăr, era de bună calitate. — Bune și ieftine, răspunde el, fiindcă numai Cilibi Moise știe să târ guiască. Dar de unde le-ai luat? — De la „Steaua albastră“, în Ulița franțuzească 298. — Și cât ai plătit? — Șase lei. — Șase lei?! exclamă toți într-un glas. Pe vremea aceea magazinul care avea cea mai bună încălțăminte gata era „Steaua albastră“, iar perechea de ghete de întâia calitate, marca Polak de la Viena, costa 12 lei. — Mă, nu minți? întreabă cei de față mirați
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
meu de filologie comparativă. 3) Dl. Lascăr Catargiu este acela care a refuzat tipărirea acestui curs, câte două coale pe lună, la Imprimeria Statului Comunicându-vă acestea cu rugămintea de a da loc în cel dintâi număr al ziarului dv., exclam și eu «Ce deriziune»! B.P. Hasdeu“ 82 Se înființează Societatea de asigurare mutuală „Unirea“. Ziarele publică lista societarilor și sumele subscrise. S-au adunat în total 17 768 700 lei. Cel mai mare subscriitor este Lambru Vasilescu cu lei 3
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
Se dă textul : ,,Întro/ Într-o seară, nepoții o roagă pe bunica ( ) ( ) Bunico ( ) spune o poveste ( ) Bunica/bunica a început ( ) ( ) a/A fost odată/ o dată un împărat/înpărat ( ) El/el avea un palat de argint/arcint ( ) Bucuros ( ) Georgiță/Gheorghiță a exclamat/esclamat ( )( ) Ce frumos era ( ) Cine l-a/la construit ( )’’ b)Cerințe : -citește cu atenție textul scris pe fișă; -pune, în căsuțe, semnele de punctuație necesare; -taie cu o linie orizontală cuvintele scrise greșit; -scrie din nou textul, în forma corectă
ÎNVĂŢAREA SCRIERII CORECTE ÎN CICLUL ACHIZIŢIILOR FUNDAMENTALE (Clasele I – II) by IOANA CHICHIRĂU () [Corola-publishinghouse/Science/1291_a_1944]
-
păcii Mazzini XE "Mazzini" și Manin Își aruncă săgețile și fulgerele nedumeritului lor spirit spre a agita În Italia. În alt loc, relatând faptul că studenții români de la Paris au subscris 500 de franci „la colecta lui Manin”, redactorul Gazetei exclamă, pe un ton moralizator: „Sărman tact, sărmană minte sănătoasă, pe unde te vei mai fi aflând”! Dincolo de necesitatea ralierii opiniilor exprimate În publicațiile românești la punctul de vedere oficial, din aprecierile de mai sus transpare și optica proprie redactorilor brașoveni
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
ai neamului (1933), încurajarea tineretului studios pentru susținerea unor programe artistice (chiar fiicele sale fiind în primele rânduri), spectacole teatrale, corul satului, serbările de sărbători, dar și ...la strâns spice, după porunca orânduirii(!) Subliniem că fără exemplul lui (oamenii satului exclamau mereu: „bravo lui că și-a scos fetele învățate, așa să faceți și voi”) n-ar fi existat, poate, capitolul personalități. Școala din Răcușana, un sat mic, parțial moșie boierească, s-a înființat în 1955 și localul s-a construit
Giurgiuoana : sat, biserică, oameni by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Science/1193_a_1929]
-
butoaie cu vin, leau descoperit, și-au tras inclusiv cu mitraliera, în ele, și s-au repezit să bea. Vasile Marin a vrut să vadă ce fac și să-și apere averea dar l-au prins, și în câteva minute exclamând „spion, spion” l-au pus la zidul casei să-l împuște. Între timp, neliniștit, în cămașa mea de câlți, am strigat de la nuc (fără să știu ce se întâmplă), tată, tată, și rușii beți au auzit. Când m-au descoperit
Giurgiuoana : sat, biserică, oameni by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Science/1193_a_1929]
-
în timp ce era zeu în cerul zeilor. Conceperea sa a fost imaculată. A pătruns prin șoldul drept al mamei sale sub forma unui elefant sau a unui copil de 6 luni. După ce a făcut cei șapte pași mitologici, viitorul Buddha a exclamat: „Sunt cel mai înalt din lume, sunt cel mai bun din lume, sunt cel mai bătrân din lume; aceasta este ultima mea naștere; nu voi mai avea o altă existență”. Statuile din templu i se închină. Ghicitorii recunosc pe corpul
Sociologia religiilor: credințe, ritualuri, ideologii by Nicu Gavriluță () [Corola-publishinghouse/Science/610_a_1439]
-
anterioare), versurile atestă o maturizare poetică implicând conștientizarea imensei semnificații a actului creator. Astfel, amenințarea iminentei morți biologice nu îi provoacă poetului stări de anxietate, de depresie, ci, dimpotrivă, o febrilitate a trăirii prin artă, menită a-l îndreptăți să exclame în final „Non omnis moriar” (Horațiană). SCRIERI: Vitralii, București, 1967; Ecourile, București, 1976; Parafă, București, 1988. Repere bibliografice: H. Grămescu, Constantin Chioralia, „Vitralii”, LCF, 1967, 36; H. Zalis, „Vitralii”, VR, 1967, 11; Matei Alexandrescu, Un dialog cu Constantin Chioralia, R
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286200_a_287529]
-
ar fi fideli dictatorului, Elena Ceaușescu declară că a auzit că aceștia sunt securiști, dar evită să fie tranșantă. Cuplul Ceaușescu era interesat ca victimele din și de după 22 decembrie să nu fie puse pe seama lor - de aceea Ceaușescu și exclamă: „Cine a dat lovitura de stat poate să împuște pe oricine!” (Procesul Ceaușeștilor..., 1991, p. 73). În final, pe fondul scenei în care inculpații sunt legați la mâini pentru a fi duși la locul de execuție, soldații care îi leagă
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
prezintă un al treilea enunț foarte interesant: T62 Dominique Perret, schior extrem: "Noi nu sîntem niște kamikaze sinucigași: DESIGUR, ne asumăm riscuri, DAR sînt calculate". Enunțul este extras din redacționalul articolului: Asta nu are nici o legătură cu ce facem noi, exclamă Dominique Perret. Termenul [extrem] este exagerat: atunci, tot ce iese din normă ar fi extrem. Noi nu sîntem niște kamikaze sinucigași: DESIGUR, ne asumăm riscuri, DAR sînt calculate în mare parte. Încercăm să eliminăm pericolele, pregătindu-ne cît mai bine
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
inutil decât acestea; nimic altceva decât o suprapunere de imagini de catalog, autorul nu se sfiește deloc, profită de ocazie ca să-mi trimită mie cărțile lui poștale, caută să mă convingă să fiu de acord cu el asupra locurilor comune", exclamă André Breton în primul Manifest al Suprarealismului. Cu un secol și jumătate mai înainte, abatele Bérardier de Bataut exprima același punct de vedere în Essai sur le récit (1776): "Numai locuri comune în care este descris un peisaj de țară
by Jean-Michel Adam [Corola-publishinghouse/Science/1083_a_2591]
-
și cinci. Dar e ridicol; un uriaș, un monstru uriaș. Și totuși, spuse ea cântărindu-și cuvintele. Părea un om normal. În ciuda înălțimii. Avea... știu că ai să spui că sunt stupidă de acum...Avea ochii albaștri! Ochii albaștri! Doamne ferește! Exclamă M. K. Ce-ai să mai visezi data viitoare? Și presupun că avea părul negru? Cum ai ghicit? Era extrem de emoționată. Păi am spus culoarea cea mai puțin probabilă, îi răspunse acesta sec. Și totuși așa este. Era negru! Avea
by Jean-Michel Adam [Corola-publishinghouse/Science/1083_a_2591]
-
unui cilindru compact. Doctorul sparse instrumentul și scoase din el, cu degetele sale pe care prudent, și-a pus mănușile, o adevărată bucată de metal, foarte puțin maleabilă și de o mare duritate. Era un glonț veritabil. Ah! Domnule Clawbonnu, exclamă șeful de echipaj, iată un lucru minunat! Sînteți un om grozav! Nu, prietene, răspunse doctorul, sînt doar un om înzestrat cu o memorie bună și care a citit mult. Ce vreți să spuneți? Mi-am amintit, în legătură cu un fapt pomenit
by Jean-Michel Adam [Corola-publishinghouse/Science/1083_a_2591]
-
ucide acest urs! [B1] Mâine? Făcu Johnson, care părea că iese dintr-un coșmar. [A2] Mâine! [B2] Dar n-aveți gloanțe! [A3] Mi le voi fabrica singur. [B3] N-aveți plumb! [A4] Nu, dar am mercur! [B4] Ah! Domnule Clawbonny, exclamă șeful de echipaj, iată un lucru minunat! Sînteți un om grozav! [A5] Nu, prietene, răspunse doctorul, sînt doar un om înzestrat cu o memorie bună și care a citit mult. [B5] Ce vreți să spuneți? [A6] Mi-am amintit, în legătură cu
by Jean-Michel Adam [Corola-publishinghouse/Science/1083_a_2591]
-
Peste câtva timp, flăcăul se întoarse cu caii. <<N-am spus eu?>> reflectă Moromete din nou, ridicându-se de pe așchii și vorbind tare: - Unde vii, mă, cu ei, Nilă? îl întrebă batjocoritor. - Cum unde vin? răspunse Nilă, nedumerit. Adică da! exclamă Moromete. Treci cu ei încoa să cadă salcâmul pe ei.” Simularea prostiei este una din formele ironiei prezente în comportarea aparent naivă a unor personaje cu scopul de a-l pune în inferioritate pe interlocutor, după ce mai înainte i-au
NOŢIUNI DE TEORIE LITERARĂ by LUCICA RAȚĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1771_a_92267]
-
lui Michael R. Smith, în calitate de ucigaș plătit, a împușcat un alt om de încredere al Președintelui. Însă, în prealabil, i-a trimis viitoarei sale victime un bilet semnat John M. Smith. ("John M. Smith" și nimic mai mult!). "Ciudat!" a exclamat sergentul B. A. și a dispus să se mai atașeze un lacăt la celula unde era deținut John M. Smith, fiul lui Michael M. Smith. A treia zi, în timp ce John M. Smith, fiul lui Michael M. Smith, se afla în
[Corola-publishinghouse/Science/1518_a_2816]
-
lui Michael R. Smith, în calitate de ucigaș plătit, a împușcat un alt om de încredere al Președintelui. Însă, în prealabil, i-a trimis viitoarei sale victime un bilet semnat John M. Smith. ("John M. Smith" și nimic mai mult!). "Ciudat!" a exclamat plutonierul B. B. și a dispus să se mai atașeze un lacăt la celula unde era deținut John M. Smith, fiul lui Michael M. Smith. Într-a patra zi nu s-a mai semnalat nimic deosebit, dar într-a cincea
[Corola-publishinghouse/Science/1518_a_2816]
-
punct de vedere în Dial. 81, 4. Potrivit Adu. haer. III, 11, 9, existau chiar creștini (probabil alogii) care nu recunoșteau caracterul inspirat al Evangheliei după Ioan, sub pretextul spațiului prea larg acordat aici Duhului Sfânt. „Sunt cu adevărat nefericiți”, exclamă Irineu, „acești oameni care susțin că există falși profeți și care găsesc în aceasta un motiv să respingă harul profetic din Biserică, purtându‑se ca unii care, din pricina acelor ipocriți, se opresc chiar de la legăturile cu frații”. La sfârșitul secolului
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
citat provine din același „testament al lui Iacob” (Gen. 49,16): „Dan va judeca poporul său și va fi ca un [singur] trib în Israel”. Hipolit se opune interpretării obișnuite din iudaism, care atribuie această profeție lui Samson. Este adevărat, exclamă Hipolit, că profeția se referă și la Samson, dar nu în mod exclusiv. Samson a împlinit profeția doar pe jumătate, Anticristul o va împlini integral. În opinia exegetului nostru, Samson este un tÚpoj al tiranului eshatologic, este în același timp
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
și cel al Imperiului lui Cristos în 7, 25, unde propune, de asemenea, o dată aproximativă a eshatonului (nu mai mult de două sute de ani, începând cu epoca sa). Lumea va dispărea atunci când va dispărea „capul său”, Roma. Iată de ce apologetul exclamă patetic: precandus nobis et adorandus est deus caeli, si tamen statuta eius et placita differi possunt, ne citius quam putamus tyrannus ille abominabilis ueniat (7, 25). Cu siguranță, sfârșitul lumii se va produce peste două secole. Singura speranță care le
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]