5,121 matches
-
la realizarea coerenței organismului social. Aceasta l-a obligat pe un raționalist ca Adam Smith să vorbească, cu privire la mecanismele constitutive ale pieței, despre o „invizibilă mână” protectoare. O metaforă a Providenței menită să rezolve antinomia relațiilor sociale moderne, în care gânditorii scoțieni, mai ales, sesizează ireductibilitatea complexității ființei umane la statutul de simplă voință autonomă. La fel, societatea umană nu putea fi redusă la republica machiavelică unde fortuna este un ingredient important în chimia convulsiilor sociale. (Pentru filozoful florentin, fatalitatea violenței
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
eradicarea mentalității de mercenar pe care o încurajează principiile eficienței contabile, încurajate de modernitatea birocratică a secolului al XIX-lea. Cazul „anarhistului” Pierre-Joseph Proudhon - cel care a afirmat, într-un context deloc metafizic, „orice proprietate este furt” - expune încercările unui gânditor francez de a regândi noțiunea concretă de dreptate, în balanță cu noțiunea pur teoretică de libertate (în care Hegel vedea șansa reconcilierii cu sine a fiecărui subiect). Spre deosebire de Ruskin (și mai târziu, dar altfel, N. Berdiaev), Proudhon nu are nostalgia
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
a dogmaticii creștine, privind relația dintre natură și har. Modelul medieval a primit o excelentă caracterizare sub pana lui E. Gilson: „raportul dintre filozofie și teologie este acela dintre stat și Biserică, respectiv natură și har”2. În tradiția romano-catolică, gânditorii captivați de mitul teocrației au reformulat acest principiu în termenii unei teologii integriste, care insistă asupra prezenței Bisericii în societate prin implicarea partinică a clerului în deciziile guvernamentale. Ca replică adusă acestei teologii de dreapta, mai mulți gânditori catolici au
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
tradiția romano-catolică, gânditorii captivați de mitul teocrației au reformulat acest principiu în termenii unei teologii integriste, care insistă asupra prezenței Bisericii în societate prin implicarea partinică a clerului în deciziile guvernamentale. Ca replică adusă acestei teologii de dreapta, mai mulți gânditori catolici au reformulat principiile unui integralism teologic. Ei au afirmat incapacitatea departajării analitice a domeniului „natural” de cel „supranatural” în descrierea unității dinamice a acțiunilor umane. John Milbank acceptă provocarea teologiei eliberării, care nu reprezintă însă decât o specie de
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
decât prin revitalizarea practicii liturgice. Teodrama liturgică găzduită de Biserică nu concurează, ci desfășoară și limpezește aspectul teoretic sau narativ al teologiei. Liturghia devine, din acest punct de vedere, sponsorul principal al cunoașterii teologice. Milbank critică obediența cu care numeroși gânditori ai modernității acceptă autonomia „socialului” ca pe un fapt „natural”, de la sine înțeles, având același statut ca și obiectele științelor exacte. În timp ce „religia” ori „faptul religios” sunt suspectate de o ascunsă relație cu domeniul de realizare a unor scopuri „omenești
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
nihilismul” devin solidare. Aceasta n-ar fi posibil în absența unei mitologii maligne, a cărei singură calitate constă în faptul că oferă o autodescriere a esenței fenomenului secularizării 4. Cultura emancipării de tip iluminist a inițiat „vânătoarea de vrăjitoare”. Mulți gânditori sociali s-au hrănit cu iluzia comprehensiunii exhaustive. Pozitiviștii secolului al XIX-lea n-au ezitat să afirme că înțeleg comportamentul „omului primitiv” (identificat de multe ori cu „omul religios”) mai bine decât acesta, lipsit de gândire conceptuală, s-ar
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
tip de reprezentare idolatră a divinului, pe care gândirea metafizică îl construiește plecând de la experiența ființărilor (die Seiende) imediat disponibile, al căror statut ontic este ulterior proiectat asupra unui Ființe generale. Acest diagnostic a fost preluat în mod creator de gânditori creștini, care au pledat convingător pentru întoarcerea la rădăcinile apofatice ale teologiei 2. În acest context, opera lui Dionisie Areopagitul joacă un rol fundamental. Autorul Teologiei mistice gândește iubirea divină ca experiență dinamică lipsită de obiectivitatea inertă a obiectelor gândirii
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
terminal al gândirii occidentale, anume nihilismul. În fața disoluției oricăror argumente pentru un concept universal al virtuții, MacIntyre sugerează întoarcerea la paradigma clasică grecească a virtuții, fondată împotriva curentului relativist al epocii (sofistica) prin intermediul dialecticii socratice. Chiar dacă MacIntyre se autodenumește un gânditor de inspirație „creștin-augustiniană”, convingerea lui Milbank este că principalele argumente precum și metodologia abordării sale rămân problematice din punct de vedere teologic. Aceasta transpare mai ales în abordarea fundaționalistă a lui MacIntyre, care nu rimează cu tradiția patristică. Teologii Bisericii apostolice
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
istorii pioase. „«Întreruperea» istoriei de către Hristos și mireasa Sa, Biserica, este cel mai important dintre evenimente, interpretându-le pe toate celelalte”.3 Istoria nu este decât pretextul unei infinite hermeneutici teologice. Milbank introduce aici opera lui Augustin, unul dintre primii gânditori care au meditat asupra sensului istoriei la sfârșitul unei epoci, mai precis la apusul Antichității clasice 1. Lucrarea Civitas Dei este un rechizitoriu drastic la adresa culturii politice romane, văzută ca un aliaj stricat de nihilism triumfal și vanitate cinică, fondat
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
ani sentimentul european al ororii față de cruzimea războaielor. Iisus a refuzat atât poziția de reacționar, cât și pe cea de revoluționar. Discipolii oricărui „nou umanism” sunt însă străini de lecția pedagogică a hristologiei ortodoxe. De aceea, trebuie spus că între gânditorii indignați de uzul arbitrar al violenței se numără nu doar moderni precum Lev Tolstoi sau Bertrand Russell. La rigoare, scrierile unor monahi bizantini precum Maxim Mărturisitorul (care a condamnat botezul forțat al evreilor în Africa, în sec. al VII-lea
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
dezbateri au avut loc, care ne ajută să înțelegem evoluția semnificațiilor termenilor, domeniul cunoașterii culturii a ieșit învingător, chiar și numai pentru apariția celor două concepții și perspective asupra culturii: universalismul (cu influențe în gândirea franceză) și particularismul (inspirat de gânditorii germani). Secolul al XX-lea va fi unul prielnic pentru cercetarea culturii, de-a lungul acestuia urmând să apară și să se manifeste o multitudine de școli și curente de gândire. Acum vom trece la a doua modalitate de tratare
by Constantin Crăiţoiu [Corola-publishinghouse/Science/1063_a_2571]
-
în care apariția unei idei, unui mod de a gândi și de a crede au produs o ruptură în evoluția socială, dând naștere unei noi ordini sociale, unor noi sisteme sociale. Trecerea de la modernitate la postmodernitate este plasată de unii gânditori, printre care se numără și Rudolf Rezsohazy, în perioada anilor '60, iar un prim semn al schimbării de paradigmă socială a fost dat de conflictul dintre normele a două generații diferite. Autorul francez descrie pe scurt esența schimbărilor sociale astfel
by Constantin Crăiţoiu [Corola-publishinghouse/Science/1063_a_2571]
-
ne motiva pe noi înșine și de a-i motiva pe ceilalți este prin recompense exterioare, precum banii folosind politica morcovului și a bățului 119 [eng., carrot and stick approach]. Aceasta este o greșeală"120. Pentru a demonstra acest lucru, gânditorul american a luat în considerare rezultatele unor cercetări științifice realizate în ultimii 40 de ani în domeniul motivației oamenilor. Una dintre cercetări, desfășurată sub forma unui experment, a fost condusă de către o echipă de profesori de la MIT (Massachusetts Institute of
by Constantin Crăiţoiu [Corola-publishinghouse/Science/1063_a_2571]
-
termenul de "valoare", cu semnificațiile lui actuale din sociologia culturii, a fost consacrat în prima jumătate a secolului al XX-lea, trimiteri indirecte și contribuții pentru cunoașterea lui au fost consemnate cu mult timp înainte. Friedrich Nietzsche este printre primii gânditori moderni care a folosit termenul de "valoare" fără să-l asocieze cu economia sau matematica, ci prin raportare la cultură. El anunța că lumea s-a schimbat, că oamenii nu-și trăiesc viața ghidându-se după "virtuțile" preaslăvite de către filosofia
by Constantin Crăiţoiu [Corola-publishinghouse/Science/1063_a_2571]
-
a marilor puteri și de constituirea democrației. Relevanța preocupărilor lui Tocqueville pentru sociologia culturii este dată de faptul că a folosit valorile sociale ca repere pentru a explica procesele și schimbările sociale. Democrația americană, de pildă, a fost descrisă de gânditorul francez ca o inovație, bazată pe o formulă de echilibru între valorile "libertate" și "egalitate", apreciate atât la nivel individual, cât și la nivel social. Religiozitatea este o altă valoare fundamentală pentru cultura americană, Tocqueville surprinzând modul în care această
by Constantin Crăiţoiu [Corola-publishinghouse/Science/1063_a_2571]
-
valorilor, începând cu definiția și clasificarea acestora, explicarea mecanismelor de schimbare, a metodologiei de cercetare și mergând până la precizarea valorilor dominante ale culturii occidentale din antichitate și până în prezent. Ultima schimbare importantă a valorilor europene s-a produs, în concepția gânditorului francez, în jurul anilor 1965-1972, când s-a produs o modificare a mentalităților și apar semnele unor comportamente sociale noi, manifestate cu precădere în raport cu familia (scăderea natalității, nupțialității, creșterea divorțurilor, apariția unor stiluri de viață alternative: uniunile consensuale, căsătoriile homosexuale etc.
by Constantin Crăiţoiu [Corola-publishinghouse/Science/1063_a_2571]
-
a marilor puteri și de constituirea democrației. Relevanța preocupărilor lui Tocqueville pentru sociologia culturii este dată de faptul că a folosit valorile sociale ca repere pentru a explica procesele și schimbările sociale. Democrația americană, de pildă, a fost descrisă de gânditorul francez ca o inovație, bazată pe o formulă de echilibru între valorile "libertate" și "egalitate", apreciate atât la nivel individual, cât și la nivel social. Religiozitatea este o altă valoare fundamentală pentru cultura americană, Tocqueville surprinzând modul în care această
by Constantin Crăiţoiu [Corola-publishinghouse/Science/1063_a_2571]
-
este disponibil și în format electronic, la adresa: http://www.psihologia online.ro/ download/lucrari /L010 AccesInternet.pdf 37 Richard T. Schaefer, op. cit., p. 63. 38 Dumitru Otovescu, Sociologia culturii românești (Geneză și devenire: 1821-1944), Editura Scrisul Românesc, Craiova, 1992, p. 34. Gânditorii români care au contribuit semnificativ la tratarea raportului dintre cultură și civilizație și, care, totodată, sunt menționați în paginile cărții citate, sunt: Constantin Rădulescu-Motru, Simion Mehedinți, Eugen Lovinescu, Titu Maiorescu, Lucian Blaga ș.a. 39 William F. Ogburn, Social change: With
by Constantin Crăiţoiu [Corola-publishinghouse/Science/1063_a_2571]
-
operelor de artă] Într-o colecție, le-a sustras lumii din care făceau parte.― (Heidegger 1995: 64) Însuși termenul de „muzeu― sau, mai mult decât atât, cel de „muzeificare―, este dătător de informații În această privință, așa cum o remarcă mulți gânditori. De exemplu, Theodor Adorno spune: „Cuvântul german «museal» are conotații neplăcute. Descrie obiecte cu care observatorul nu se mai află Într-o relație vitală și care sunt În procesul morții... muzeul și mausoleul sunt conectate mai mult decât prin asociere
Polarităţile arhitecturi by Anca Mihaela Cioarec () [Corola-publishinghouse/Science/91808_a_92991]
-
o educație nediferențiată în cadrul căreia elevii să cunoască valorile perene și stabile. Pedagogii esențialiști propun un învățământ teoretic, analitic și integrativ care consideră trecutul o sursă de cunoaștere și pregătește intelectual prin transmiterea moștenirii culturale. Un grup de intelectuali considerați gânditori de frontieră propun reconstrucționalismul, o mișcare culturală care promovează o instituție școlară capabilă să asigure transformările sociale. În anii '20, Sidney Pressey, profesor la Universitatea din Ohio, a proiectat mașini capabil să testeze automat inteligența și cunoștințele elevilor și a
Metode moderne de comunicare didactică by Molnár Zsuzsa () [Corola-publishinghouse/Science/1633_a_3060]
-
de jos în sus, căci trage a sărăcie. Femeile să nu poarte cumva cercei schimbați, adică unul de la o pereche și altul de la altă pereche, căci acea femeie își va schimba și bărbatul. Cine stă cu mâna la falcă și gânditor, trage a rău. Când la masă se varsă piper, e semn de ceartă în casă. Când cineva bea ceai și din întâmplare se varsă, e semn bun. Când îl mănâncă pe cineva palma dreaptă, să știe că el va da
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92856]
-
în primul rând, al desfrâului cultural. A trecut cu o ușurință care pe mine, în acel moment, mă deconcerta, vrând parcă să ncerce sunetele tuturor instrumentelor culturii scrise, de la poezie la munca de editor, de la comentariul filologic la poziția de gânditor original, de la eseul moral la hermeneutica lui Homer, Dante sau Shakespeare. Cu câteva luni înainte ca Noica să moară, l-a numit, într-una dintre revistele culturale ale vremii, „întâiul om de cultură al țării“. Dar era mai mult decât
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2881]
-
lui, de vânturi și de soartă. Avea să rămână multă vreme, doisprezece ani, și să-i fie insulei și duhurilor ei stăpân atotputernic. Magician și el, maestru peste vrăji, Prospero este însă tocmai opusul răposatei Sycorax, un principe luminat, un gânditor de taine albe, un suflet ferm, dar neîncrâncenat. De cum sosește și aude vaietele spiritului prizonier, îi redă libertatea. O libertate condiționată de o nouă servitute, către el, dar cu făgăduința unei depline și definitive dezrobiri, la un soroc ce pare
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2881]
-
rezolvarea de probleme prin stimularea creativității: brainstorming, metoda pălăriilor gânditoare, Philips 6/6, Tehnica 6/3/5/, metoda Frisco, sinectica. Proiectul și portofoliul sunt metode de cercetare în grup. Metoda pălăriilor gânditoare“Thinking hats” - Edward de Bonoă“Dacinterpretezi rolul unui gânditor, chiar vei deveni unul...” Edward de Bono Este o tehnic interactivă, de stimulare a creativității participanților care se bazeazpe interpretarea de roluri în funcție de pălăria aleasă. Sunt 6 pălării gânditoare, fiecare având câte o culoare: alb, roșu, galben, verde, albastru și
MĂRTURII DE LA CATEDRĂ by TASIA AXINTE () [Corola-publishinghouse/Science/1657_a_2968]
-
în perechi: pălăria alb- pălăria roșie; pălăria neagr- pălăria galbenă; pălăria verde - pălăria albastră.Exemplu: Textul „Cheile” dupTudor Arghezi manual, clasa a II-aăCel ce poartpălăria albtrebuie sredea pe scurt conținutul textului „Cheile”, oferind o privire obiectiva informațiilor. Purtând pălăria roșie, gânditorul poate spune așa: ”Așa simt eu în legăturcu...” Aceastpălărie legitimeazemoțiile și sentimentele ca parte integranta gândirii. Pălăria roșie permite gânditorului sexploreze sentimentele celorlalți participanți la discuție, întrebându-i care este părerea lor în legăturcu personajele povestirii Mițu și Baruțu“din
MĂRTURII DE LA CATEDRĂ by TASIA AXINTE () [Corola-publishinghouse/Science/1657_a_2968]