5,542 matches
-
Lily, hai la masă! Pis-pis! Nimic. - Probabil că doarme la mine-n cameră pe pervaz, îi place acolo, la soare. Lily! Lily! Pisica n-a apărut. Am ieșit în curtea din față cu bagajul, în timp ce Manson a scos mașina din garaj. Avea un Volvo 960, vechi, dar în stare bună. Ne-am urcat. - Pune-ți centura, m-a avertizat Manson, și am pornit către aeroport. - Bagă și tu un CD, a zis. Sunt în cutia asta de la mijloc. Am pus un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
s-o impresioneze, pentru că, de obicei, tokyoșenii își dădeau întâlnire acolo unde aveau treabă - și ajungeau cu metroul. Înainte de a merge la Suki, Shuoke curățase mașina pe dinăuntru cu un aspirator. Pe dinafară era curată, pentru că stătea de obicei în garaj. Nu că lui Shuoke nu i-ar fi plăcut să conducă, dar nu prea avea unde să meargă cu ea. Ce-i drept, părinții lui locuiau în Kyoto, dar îi vizita rar. De fapt, de când se mutase în Tokyo, adică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
parcuseră în nici zece minute - nici unul nu scoase nici un cuvânt. Shuoke pentru că era un șofer prost și trebuia să se concentreze, iar Suki pentru că nu prea avea ce să zică și nu voia să strice atmosfera. Magia. Shuoke parcă în garajul subteran de sub blocul în care stătea și o târî pe Suki în lift, unde o sărută și îi băgă, ca mai înainte, mâna între picioare. Ascensorul ajunse înaintea lui Shuoke la destinație, adică la etajul trei, și Shuoke se năpusti
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
am fost foarte surprinsă atunci când aproape că m-am împiedicat, în camera lui Rachel, de bicicleta medicală și de aparatul de vâslit. Nu le mai văzusem de ani de zile. Crezusem că fuseseră exilate de mult în Siberia, care era garajul, împreună cu balonul de sărit, bețele de pogo, patinele cu rotile, skateboardurile, jocul de Kerplunk!, mingea de swing, rachetele de squash, pendulul de jucărie, bicicletele Chopper, caseta de învățare a limbii spaniole fără profesor, jocul de minibridge, canoea din fibră de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
scurtă, dar cutremurătoare de popularitate, ca să nu mai menționăm faptul că au fost cauza a nenumărate certuri în familia noastră înainte să cadă în dizgrație, iar atracția exercitată de ele să pălească, pentru ca apoi să fie aruncate în întunericul din garaj, ca să trăiască alături de cărbuni, mașina de tuns iarba și șurubelnițe. M-am bucurat foarte tare să le văd. Deși am fost puțin surprinsă. Erau ca niște prieteni vechi pe care nu-i mai văzusem de ani de zile și cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
îl marcase și-i produsese un șoc puternic. Înainte de a se instala la volan, îi transmise lui Radu un semn amenințător cu mâna, care putea să semnifice: ,,Fii atent pe viitor, băiete!", sau ,,Ai merita o bătaie!"... Duse mașina la garaj și o săptămână nu mai lucră, o ținu într-o beție continuă. Nu știa nici el de ce bea, de necaz, pentru a alunga spectrul ce îl urmărea de a se vedea la ușile miliției, de bucurie că scăpase și el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
clar, asta a fost o mare onoare: în condiții normale, ni se dădea voie să intrăm în camera asta doar de Crăciun. În restul anului, toate activitățile recreative de familie - uitatul la televizor, consumul de ciocolată, ciondănitul - aveau loc în garajul recondiționat și înghesuit, cunoscut sub numele pretențios de „camera TV“. Dar când patul meu a fost instalat în camera aceea, n-a existat nici un alt loc în care să se poată muta restul mobilierului - canapele și fotolii cu ciucuri. Locul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
sau ora. Avea obiceiul să susțină că rozul e verde, fără vreun motiv anume, a încercat s-o convingă pe Jacqui să petreacă o noapte în trei cu o prostituată și conducea un Porsche roșu - total anacronic - căruia tipul de la garaj îi curăța cauciucurile cu periuța de dinți. Jacqui repeta întruna că e un ticălos și că se săturase, nu, de data asta chiar se săturase de el, dar întotdeauna îi mai dădea o șansă. Apoi se despărțise de ea în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
ușa de la baie. Nu din vina noastră. Noi am vrea să punem. De ce nu puneți? a întrebat Luke. —Pentru că Helen a turnat ciment în broască. Am tăcut cu toții amintindu-ne de ziua aceea. Helen luase cimentul de la muncitorii care transformau garajul de alături într-un apartament pentru o bunicuță și, după ce terminase de umplut broasca, trecuse la a cimenta ușa de la baie, blocând-o acolo pe Claire, care era în cadă, acordându-și o zi de îngrijire acasă. Tata a trebuit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
să bată nebunește, în timp ce cursa 261 de la „Alaska Airlines“ se prăbușea cu burta-n sus, de la 8 000 de metri. Ironia era totală. Mașinăriile astea mari și perfecte care ne transportau dintr-un loc în altul mergeau și ele la garaj, unde intrau pe mâna unor neisprăviți. Băgai Boeing-ul în hangar și nu știu ce furtun sau bucată de metal trăda uzură; luai piesa nouă din depozit și constatai că nu are chiar aceeași serie, deși se potrivește; chemai șeful cu întreținerea, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
fi otrăvit; nimeni nu știa exact - de întrebat, nici nu putea fi vorba. Se deplasau mereu împreună, un fel de cei trei mușchetari, plus încă doi. Iubeau loviturile de efect, găinăriile imposibile, la care nu te gândeai. Mie îmi spărseseră garajul și pivnița; din ultima, șterpeliseră un borcan cu castraveți. Probabil că le plăcea saramura, mai încercaseră și-anul următor. Odată, mă trezisem cu ei și-n casă, nu sunt foarte sigur, coborâseră pe burlan și dispăruseră în noapte până să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
când se-opresc din mișcare. Așa apăruse Mall-ul. Duminica, îi găseai acolo, cu miile, recuperând tot ce nu apucaseră să termine în timpul săptămânii: vorbeau, mâncau, citeau ziare, mergeau la film, își făceau cumpărărturile. Se adunau fericiți, ca într-un garaj imens. Mall-ul avea de toate, de la cafenele la florării, și de la magazine de mobilă la locuri de joacă pentru copii. Veneai ca-n parc, cu toată familia. Din cofetărie, dădeai la coafor și de la restaurant, plonjai în sala de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Unii ar fi zărit chiar echipe mixte, plimbându-se cu elicopterul deasupra cartierelor, la joasă altitudine: identificau terenurile libere, apoi cartografiau spațiile care trebuiau umplute. Te simțeai privit, observat, ca în „Mapping the Earth“ al lui NASA. După terenurile virane, garajele ilegale și zonele din jurul lacurilor și patinoarelor, nu mai rămăsese aproape nimic neacoperit. Herăstrăul fusese tocat, IOR-ul parcelat, Grădina Bordei scoasă din domeniul public și retrocedată, Parcul Carul cedat Patriarhiei și-apoi revândut pe bani grei unor investitori. Nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
castelul Steen. Peste tot te întâmpina o agitație frenetică, hărțile se-amestecau cu strigările înfierbântate, numele de cartiere cu prețurile sau calupurile de informație oferite la schimb. Doar Bucureștiul lipsea. Nimănui nu i-ar fi dat prin cap să liciteze garajele Securității de pe strada Paris sau cheiul Dâmboviței pe care apa murdară plutea ca o esofagită de reflux. Puținele piese care ar fi putut interesa fuseseră fie distruse, fie depreciate: Sfânta Vineri căzuse (se-ajunsese la o înțelegere cu Ceaușescu, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
îți va face reclamă. > Mașinile și echipamentele. Personalizează-le, întreține-le! Sunt agenți de publicitate extraordinar de utili și nu-ți cer nimic. Mașina ta ar trebui să fie un mod de reclamă. Oricum bănuiesc că nu o ții în garaj, așa că pune-o la treabă. > Parcarea. Trebuie neapărat să ai parcarea proprie, fie că o închiriezi, fie că e a ta, parcarea e o necesitate atât pentru clienți, pentru salariați cât și pentru parteneri. > Condica de sugestii și reclamații. Pune
Cum să-ţi faci publicitate : ghid practic testat by Dan Ştefanov [Corola-publishinghouse/Administrative/938_a_2446]
-
pe viitor. Aceeași hală era destinată și atelierelor de mașini-unelte, forje, tinichigerie, tapițerie și ebenisteria. Lângă Secția de Montaj se afla un atelier de prelucrare a lemnului, prevăzut inclusiv cu cuptoare pentru uscarea artificială. Pentru reparațiile curente era prevăzut un garaj acoperit, în partea de nord a Halei de Montaj, unde, cu ajutorul unui pod rulant, puteau fi manevrate vagoane de orice tip, de pe orice linie. Vopsitoria putea deservi 30 de vagoane odată, însă, din cauza lipsei fondurilor a fost construită mai târziu
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
un job, adică un loc de muncă, și mai aveam și niște ore la școala de șoferi pentru că am mai obținut și o calificare de genul acesta și ca... Și am mai fost autorizat ca un fel de șef de garaj, cel care autorizează ieșirea mașinilor în cursă și așa mai departe..., am fost... Ei, și în momentul când a apărut facultate la seral, atunci mi-am propus, zic, deci, eu trebuie să intru la facultate, da. Am început să învăț
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
august 2003 Trei zile la Roma, care mi s-au părut lungi și pline ca trei secole. Prima senzație, greu de prins în cuvinte: este un oraș bătrân, dar nu epuizat, așa cum este de pildă Parisul. Epuizat și decadent, un garaj apocaliptic, după cum spunea bunul Cioran; Roma pare să mai aibă încă putere să traverseze timpurile de acum înainte. Ce impresii mi-au rămas de la Roma ? Mi-e teamă să scriu despre acest oraș, am impresia că totul a fost spus
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
cu America, țara infinitului rutier. Ajung la Toronto în jur de ora 2.30 dimineață, scuipat ca o măsea stricată într-o parcare, în cel mai mare oraș al Canadei. Cioran cred că s-a înșelat atunci când a numit Parisul "garaj apocaliptic". Toronto este orașul căruia i s-ar potrivi cel mai bine această caracterizare. Nu am simțit nici un pic de "suflet" în arhitectură: centrul, ca în mai toate marile orașe nord-americane, este sufocat de zgârie-nori. Periferii multiculturale, ca să folosesc termenul
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
impusă de situația istorică și economică. Din punct de vedere politic, micul fermier sau țăranul reprezintă o piedică În calea progresului. Din punct de vedere tehnic, el este la fel de depășit ca și mecanicii care construiau odinioară automobile cu mâna, În garaje de lemn. Rușii au fost primii care au văzut clar acest lucru și s-au adaptat la necesitatea istorică”. În spatele acestor afirmații admirative la adresa Rusiei se afla nu atât o ideologie strict politică, cât o credință extrem-modernistă comună, Întărită de
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
căsătorie am avut un băiat, acum e inginer aci, are o firmă... am și nepoțel de 8 ani și-s foarte, foarte fericit. Am lucrat În construcții și-am fost bine apreciat, am primit un apartament cu patru camere, cu garaj - am avut și mașină, vă Închipuiți -, cu o curticică, și l-am dat la fiu-meu și eu mi-am luat unul cu două camere, aproape unul de altul... Îi mulțumesc lui Dumnezeu În fiecare seară... ca acuma n-am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
luam la plimbare, îmi spunea: „Clădirea aia cu magazine era a noastră,“ sau, despre un spațiu plin de bălării dintre două cocioabe, „Tata a câștigat terenul ăsta dintr-o afacere acum opt ani și voia să construiască pe el un garaj. Mai bine că n-a apucat.“ Așa că o plimbare era prilej de melancolie, deși nu pot spune că se jeluia prea mult; observațiile sale erau făcute pe un ton degajat și sec. Până și clădirea în care locuia, construită de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
în bucătărie, unde un negru bătrân spăla vase și am trecut pe lângă el fără să mă observe, pe lângă un coș pus în ușă și afară în curte, sau în ogradă, și l-am văzut pe Gorman mergând iute pe lângă peretele garajului, spre linia de copaci și tufișuri unde începeau câmpurile. Am alergat și eu în paralel, căci aveam un avantaj de vreo zece iarzi și l-am prins în spatele copacilor și aproape că era s-o pățesc căci nu m-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
care le mai auzisem la sala de biliard. Ce te-a apucat să o iei la fugă? mi-a zis. Păi te-am văzut pe tine fugind. Ai fugit că ți-era frică. Sigur, și din cauza asta. Oare tipul de la garaj o fi observat că suntem doi? Probabil. Și dacă n-o fi observat el, sigur cineva de la local s-o fi întrebând unde am dispărut. Atunci poate că ar fi mai bine să ne despărțim. Nu suntem departe de Buffalo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
marmura lui înaripată, care parcă năzuia să întruchipeze alte și alte figuri, punând în valoare o vază uriașă cu flori, apoi o figurină sculptată, și încă o statuetă albă din fier forjat; și înăuntru era luxuriant de cald - până și garajul subteran unde parcasem avea această temperatură caldă și mătăsoasă. Și, când pășeai afară din liftul alb, te trezeai într-o alhambra de trandafiri și tavane pictate, cu auriu și fildeș, cu o revărsare de plante de Florida și covoare pufoase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]