7,087 matches
-
de neînchipuit În absen?a astrului nocturn. Ceea ce-1 fascineaz? pe poet În primul rând este lumina. Eminescu este, prin urmare, un poet selenar, nu un poet nocturn, afirmă Tudor Vianu; el face „din poezia nop?îi o scar? imaginar? c?tre lumin?" (C. Ciopraga). De remarcat este ?i faptul c? lumină nu este doar un simplu element cromatic, ci „e o esen?? a c?rei frumuse?e e celebrat? cu o fervoare a limbajului pe care am Îndr?zni
Mihai Eminescu - imaginarul paradisiac by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Administrative/1299_a_2381]
-
Angelo, care se dovedise a fi mentorul său, Înțeleptul capabil să descifreze În impetuozitatea tânărului luptător trăsăturile unui viitor comandant de oști. Călăreau adeseori, după terminarea celor mai grele antrenamente, trecând din realitatea câmpului de luptă În cea a manevrelor imaginare. - E nevoie de exercițiul continuu al inteligenței, Îi spusese odată Angelo, În timp ce soarele apunea dincolo de Alpi. Nici o soluție nu vine spontan, ea trebuie căutată de sute și de mii de ori. Nu tăria brațului tău, ci ascuțimea gândului tău Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
din hara. Aerul nopții se schimba În plămâni cu aerul zilei. Era trezirea reflexelor și limpezirea minții. După-amiaza și seara erau alte kata-uri, care cuprindeau tehnici din ce În ce mai complexe de luptă, fără arme sau cu bățul de bambus. Dar nu lupta imaginară era scopul acestor exerciții, ci aceeași stăpânire a aerului. - Aerul ține locul adversarului, spunea Yamabushi. Îl lovești, Îl străpungi, Îi simți greutatea. Dacă ești atent, aerul ripostează. Îți scoate În evidență slăbiciunile. La o lovitură prea lungă, te dezechilibrează. La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
În același timp. Era o spadă lungă și dreaptă, cu apărătoare rotundă de pumn, aurită, incrustată cu mici pietre scumpe și cu mânerul lucrat ca o Împletitură de semne arabe. Reflexele lunii făceau ca lama să pară dintr-un metal imaginar, de un alb-albăstrui imposibil de redat Într-un tablou. O formă simplă a perfecțiunii. 10 spre 11 iulie 1467, Kyoto, Japonia Oan-san tresări și, Înainte de a se ridica, prinse de la mijloc teaca de catifea a Katanei. Îi plăcea să simtă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
și cu Erina. - A! Deci ați făcut alianță! Așa de repede! - Ascultă, tată, lucrurile nu sunt atât de complicate cum vrei tu să pară! Nimeni nu se aștepta să te călugărești după plecarea mamei! Așa că nu-ți mai căuta vinovății imaginare! După ce am văzut-o, mi-am amintit de Întâlnirea cu ea la Veneția, la carnaval. Ți-a luat apărarea atunci. - Parcă tu ești tatăl și eu fiul... - Parcă tu ești cel mai bun prieten al meu și eu sunt cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
fictive deschide, uneori, prespective neverificabile. De aceea, unele scene din bătăliile de la Vaslui și Lipnic sunt construite exclusiv pentru a pune În valoare atitudinea personajelor și reacția lor În situații istorice concrete, dar și În marginile largi ale unor scene imaginare, construite adeseori cinematografic. Ultima bătălie se situează la limita dintre real și imaginar, Întrucât este certă revenirea cavaleriei lui Ștefan după termenul acordat de domnitor pentru strângerea recoltei, dar locul În care a Început eliberarea Moldovei nu este cunoscut. El
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
și Asia. Pe aceste relații a fost lesne de presupus și o activitate de spionaj, care, În cazul de față, este doar ficțiune. Rețeaua de informații a Apărătorilor, misiunea lor la Istanbul sau prinderea căpitanului Oană aproape de Dunăre sunt episoade imaginare, fără nici o pretenție de veridicitate istorică. Veridicitatea este, Însă, În altă parte. Anume În caracterul european al politicii Moldovei și În relațiile strânse cu Veneția, fapte ce trebuie reamintite Într-un moment În care „europenitatea” românilor este chestionată de foruri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
cititorul se va arăta surprins. Ce îmi transmit aceste rânduri ? Istoria unei fabrici ? O istorie a muncitorimii ? Oare pot ele coexista într-un raționament istoric, specific epocii în care trăiesc ? Răspunsul îl va afla la capătul acestei călătorii. O călătorie imaginară, care începe înainte de Primul Război Mondial și se sfârșește în zilele noastre. O călătorie ce implică două tipuri diferite de lectură: una, a surselor scrise, alta, a istoriei orale. E ca și cum ai trece prin două capete de pod. La unul
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
lucrat în uzină nu a fost cea mai fericită etapă a vieții lor, în cazul unor respondenți, s-a acceptat dialogul cu elevii, în ciuda amintirilor copleșitoare. În cadrul celor nouă interviuri, Nicolina a reînviat, a dat semne că, la un plafon imaginar, funcționează din nou, prin ochii celor cei implicați în proiect. Am reușit, prin intermediul interlocutorilor, să revedem ucenicii la practică, halele „duduind” de activitate, utilajele pregătite pentru export, să descriem sărbători oficiale și să reconstituim „interminabile” ședințe de partid. O lume
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
marea pre siune a societății asupra pieței efectelor, o urcare repede a tuturor efectelor din portofoliul ei propriu. Suite la o înălțime mare, însă efemeră, de câteva săptămâni, bilanțul se 'ncheie calculîndu-se efectele pe cursul urcat, încît rezultă un prisos imaginar, factice, pe câteva zile. Se plătește o dividendă. Două zile însă, ori o săptămână după încheierea bilanțului efectele scad repede la cursul lor natural. De unde s-a plătit dividenda? Din capitalul primitiv al acțiilor. Astfel: la 'ncheierea bilanțului e escedent
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
ar fi putut cândva întoarce contra dumitale. Toată lumea știe că d. Brătianu și marele pontifice din Strada Doamnei nu sunt decât unul ș-acelaș. Cu ce drept cer cei de la "Romînul" ca națiunea întreagă să se ocupe cu descoperirea unor comploturi imaginare, pe când ideile cari au dat naștere tuturor acestor extreme sociale sunt și azi împărtășite de cei {EminescuOpXII 509} de la "Romînul"? Vor poate să păstreze pentru ei monopolul comploturilor și se 'ngrozesc de-a fi găsit triști și palizi imitatori? Am
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
zice, ca despre cel vechi, că, daca actele lui erau adeseori odioase, scopul lui era mare, pentru că era vorba de-a mântui revoluțiunea și patria. Ce va zice ea despre iacobinii actuali? Că privighearea lor n-a semnalat decât primejdii imaginare; că vitejia lor n-au esterminat decât inamici cari nu făcuseră nici un act de ostilitate; că în acest război trist și stupid a fost uitat străinul care ne ochește și care ne zâmbește de milă. Aceasta nu e de ajuns
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
În situația de-a afla noutăți asupra stării noastre de la "Romînul", noutăți cari l-ar face fericit pe el dacă ar fi adevărate, nu avem decât a le da confraților o asigurare modestă că nu sîntem ajunși în poziția bolnavului imaginar al lui Moliere, ca să devenim ipocondri când medicii foii oficioase fac diagnoza lor pe cât de falsă pe atât de interesată și că, din contra, le putem anunța că asemenea diagnoze ar face asupră-ne un efect comic prin bunăvoința și
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
scepticism și pesimism, trebuie să căutăm a cunoaște rațiunea de a fi a acestei legi. Dezvoltarea speței noastre cată să meargă mai departe, aci ar sta rațiunea aceea. Omenirea, încă de la originea ei, a căutat să-și creeze un trecut imaginar, o lume în care ideea de individ organic superior, cuprinzând în ea sfera ideii de om, este mai naltă, mai nobilă decât aceasta. Ființele supranaturale, ficțiunile teologice, îngerii, iată creațiuni ale închipuirii omenești. Ce a determinat aceste creațiuni, pe ce
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
către atingerea unor obiective extrem-moderniste nu ne permite totuși să trecem cu vederea enormele pagube pe care le-au creat convingerile lor atunci când li s-a asociat puterea unui stat autoritar. CAPITOLUL 10 CONCLUZII „Au reconstruit societatea după un plan imaginar, aproape ca și astronomii care, pentru a-și face calculele, au restructurat universul”. Pierre-Jospeh Proudhon, On the Utopian Socialists „Totuși, este mare probabilitatea ca un om care folosește o hartă imaginară crezând că este una veridică să se descurce mai
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
CAPITOLUL 10 CONCLUZII „Au reconstruit societatea după un plan imaginar, aproape ca și astronomii care, pentru a-și face calculele, au restructurat universul”. Pierre-Jospeh Proudhon, On the Utopian Socialists „Totuși, este mare probabilitatea ca un om care folosește o hartă imaginară crezând că este una veridică să se descurce mai rău decât unul fără hartă, deoarece nu se va opri la tot pasul ca să Își pună Întrebări, să observe fiecare amănunt ce Îi iese În cale și să caute continuu, cu
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
indirecte cu cea directă (Coercion, Capital, and European States, pp. 103-126). Donald Chisholm, Coordination Without Hierarchy: Informal Structures in Multiorganizational Systems, University of California Press, Berkeley, 1989, p. 10. Benedict Anderson descrie cel mai bine acest proces: „Călăuzit de harta imaginară, [statul colonial] și-a organizat noile sisteme administrative din Învățământ, justiție, sănătate publică și din domeniul imigrației după principiul ierarhilor etno-rasiale care erau, totuși, Înțelese Întotdeauna În termeni de serii paralele. Frecventarea de către populație a școlilor, tribunalelor, clinicilor, posturilor de
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
pildă) se succedă într-un ritm vertiginos. Macedonski reproduce satira Gângavul politic, publicată întâia dată în 1875, precum și Al II-lea gângav politic, din același an, care îi aduseseră, la vremea apariției, câteva luni de detenție. El scrie și reportaje imaginare („Tarara” în consiliul de miniștri), anunțuri, Păcăleli și nu se poate stăpâni să nu arunce săgeți împotriva lui C. A. Rosetti, a lui N. T. Orășanu, Frédéric Damé, G. Dem. Teodorescu. „Doi foști sufleri” de teatru, Mihai Eminescu și I. L
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290084_a_291413]
-
dezertor prin aburul viziunilor într-un veac corigent la visare. Se încăpățânează să măsoare cu inima și versul distanțele de la om la om, se încăpățânează să deschidă ferestre spre poezie, spre cultura adevărată, se încăpățânează să scrie scrisori către adrese imaginare. Mâinile sale înnoptează tot mai mult prin cărți. Neresemnat dezlegător al dezastrelor, așteptând mereu o duminică într-o vreme cu buletine de știri încă prea roșii și cu prea mulți eroi adevărați puși încă sub semnul întrebării. Deschizându-i cărțile
ACCENTE ISTORIOGRAFICE by Cezar Furtună () [Corola-publishinghouse/Science/791_a_1735]
-
primele „semne de rătăcire”. Ca să-și înțeleagă mai bine fiul, tatăl va citi jurnalul intim al acestuia și va afla despre prietenia lui cu copiii de țărani, cu slugile și cu alte persoane nedreptățite de bancherul arivist. Galeria de personaje imaginare e îmbogățită cu o serie de personaje reale, istorice, precum Take Ionescu sau Titu Maiorescu, prezentate ironic și tendențios. Dramaturgul V. compune o serie de piese (cele mai multe într-un act) care plătesc, de obicei, tribut propagandei oficiale. Aici apar personaje
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290644_a_291973]
-
mereu, învățând pe alții, învățând deopotrivă de la înaintași, de la prieteni, dar și de la vrăjmași. Și numai învățând necontenit, poate să-i învețe pe alții...! Vorbea rar, cu spor, convingător, modelându-și glasul și, uneori, coborându-și privirea din acel punct imaginar și bizar din mijlocul tavanului, care părea să-l inspire spre noi, studenții, care stam și ascultam în amfiteatru. ... De aceea, când intrați în clasă, încercați întotdeauna să lăsați dincolo de ușă tot ce v-ar putea deruta, tulbura, afecta conștiința
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
ca și ai lui Camil Petrescu sunt ființe hipersensibile și hiperlucide: "Mă rătăceam, astfel, în hățișul presupunerilor ca într-un labirint. Iar eu aveam nevoie de certitudini", afirmă profesorul Dimitrie Cristea. Funcția iconică, însă, a cărții este intersectată de funcția imaginară cu acea "smintire a formelor" generată de ciudata băutură crospec, de viziuni coșmărești (o extraordinară pagină despre intrarea în oglindă!). Învățătorul Rebega, deținătorul miraculoasei plante, explică: " Schimbarea cea mai derutantă pricinuită de băutură privește Timpul. Altminteri cro e particula lui
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
aprecierea din anii '30-'40 a unui simbolist original, dar întârziat. În sprijinul criticii tradiționale, dl. Theodor Codreanu desparte biografia de operă, dar în sens actual păstrează legătura și un determinism ușor, foarte nuanțat. Mai accentuate sunt despărțirea dintre universul imaginar al creației poetice și modelul receptării critice, reflectarea acelei opere în diverse puncte de vedere, emise de diverși critici, din toate generațiile care s-au succedat din jurul anului 1900, până la intrarea în mileniul al III-lea. Dl. Theodor Codreanu, chiar dacă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
lumii s-au adunat de secole în paremiologii, în culegeri de gândiri, de sfaturi morale, o sumedenie de maxime ce ne-au provenit de la marii scriitori, astfel încât funcționează astăzi ca o enciclopedie a genului aforistic ori ca o imensă bibliotecă imaginară. Și ea continuă în veacul vitezei al douăzeci și unulea să aibă, pentru unii scriitori, o irezistibilă atracție. Nu m-a surprins vocația și atracția spre apoftegme la scriitorul Theodor Codreanu, pentru că expresia lapidară și memorabilă este congenere unui critic
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
din ce în ce mai des, aceea că voluptatea rafinată a mistificării nu e o boală doar a istoriei și a politicii, ci și a literaturii (și nu mă refer aici la un text negociabil ca sens), printr-un amestec savant de real și imaginar, pentru a salva anumite aparențe și a repara (ori compromite) anumite reputații . Volumul criticului, de-a lungul celor 31 de capitole, aduce sub lupa disociativă în primul rând aspecte din viața politică și cea publicistică a lui Eminescu, urmărind consecvent
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]