2,482 matches
-
copți. — Uau ! spun plăcut surprinsă. Îmi plac la nebunie ardeii copți. — Știu. Jack pare destul de mândru de sine. Ai zis În avion că ardeii copți sunt felul tău de mâncare preferat. Serios, așa am zis ? Mă uit la el ușor mirată. Doamne. Nu-mi amintesc deloc chestia asta. Vreau să spun, da, așa e, Îmi plac ardeii copți, dar n-aș fi zis niciodată... Așa că am sunat la restaurant și i-am rugat să-i facă special pentru tine. Eu nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
nevoie să beau ceva. Și n-am rimel decât la un ochi, Îmi dau brusc seama. Mașina argintie oprește În fața casei și din ea iese același șofer În uniformă ca ieri. Deschide portiera și Jack iese din mașină. — Bună ! zice, mirat să mă vadă. Am Întârziat cumva ? — Nu ! Eu... Îhm... stăteam pur și simplu aici. Mă-nțelegi. Admiram priveliștea. Fac un gest larg spre drum, unde, pentru prima oară, observ un bărbat cu ditamai burdihanul, care-și schimbă roata la rulotă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
așa e, toată lumea e destul de ... avansată În vârstă. Dar, sincer, Emma, ar trebui să vii și tu. I se luminează iar fața. Ne distrăm extraordinar ! — Adică Încă te mai duci acolo ? mă uit la ea uluită. — În fiecare zi, spune mirată. Sunt În comitetul de asistență socială. — Bună ziua din nou ! spune Phillip vesel nevoie mare, reapărând cu trei pahare. Zâmbește către Katie și-i dă un pupic pe obraz, iar ea Îi răspunde cu un surâs. Și, fără veste, simt că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
Mă scufund mai bine În scaun și mai mușc o dată din Aero. — Lasă, nu contează, ne uităm diseară Împreună. O să-și fixeze și Jemima videoul ei, așa că nu se poate să nu se Întregistreze. Dar ce face Jemima acasă ? spun mirată. — Le-a zis ălora de la serviciu că nu se simte bine, ca să stea acasă să-și facă tratament cosmetic și ce mai are nevoie. A, și a sunat și taică-tău, adaugă prudentă. — A, da ? Simt un fior de alarmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
-mi vine să cred. Au făcut trei sute de kilometri până aici. O să stăm aici și-o să vorbim toată ziua despre băuturi fierbinți ? — A, să nu uit, adaugă mama În treacăt. Ți-am adus ceva, Emma. Nu, Brian ? — A, da ? spun mirată. Ce anume ? — O mașină, spune mama și ridică privirea spre chelnerul care a apărut lângă masa noastră. Bună ziua ! Eu aș dori un cappuccino, soțul meu o cafea la filtru, dacă aveți, iar Emma ar dori... — O mașină ? repet uluită. — Mașină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
Și nici măcar nu le-ai spus adevărul ! — Emma, Îmi pare sincer rău... Nu mă-ncălzește cu nimic că-ți pare rău ! Mă răsucesc furioasă și-l privesc drept În ochi. Mi-ai distrus viața ! — Ți-am distrus viața ? Mă privește mirat. Vrei să-mi spui că viața ta e acum distrusă ? Că e chiar așa o nenorocire ca lumea să cunoască adevărul despre tine ? — Nu... nu știi... Șovăi un moment. Habar n-ai cum a fost pentru mine, spun, deja mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
Cu efort vizibil, surâde larg. OK. Am fost... fenomenală ! Râde fericită. Emma, În viața mea nu m-am simțit atât de bine ! Și ia ghici, deja ne-am făcut planul ca la anul să plecăm În turneu. — Dar... O fixez mirată. Parc-ai zis că nu mai vrei să mai faci asta În viața ta și m-ai rugat ca, dacă mai pomenești vreodată de așa ceva, să te opresc. — Ei, aveam pur și simplu trac, spune, fluturând din mână. Apoi coboară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
doua, când cei de la birouri nu obișnuiau acest tip de adresare față de muncitori. El avea un singur obiectiv de Îndeplinit, să predea cu probă termoplonjonul și să o privească așa ca pe o operă de artă. Frumoasa contabilă Întrebă fals mirată: Cum adică și de ce impardonabil? Băiatul răspunse precipitat, dar cu sinceritatea celui care nu avea ce pierde și cu certitudinea că după ce i-a reparat aparatul, ea nu-l va pârî șefului său: Am pierdut ocazia de a admira pe
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
la ea. Băiatul și-a privit șeful și a surprins În ochii săi, Încă frumoși, aceeași expresie de mirare și interes, pe care nu o putea descifra, și-și punea o serie de Întrebări, așa cum și Nelu Roman se Întreba mirat: „Măi, să fie?!”. În birou fu Întâmpinat de G, nu-i plăcea să-i spună Gertrude, care plină de tandrețe se apropie de el, Îi Înmână aceeași cheie, Îl sărută scurt și hoțește și spuse: La opt, da? Da, domnișoară
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
notarială timbrată prin care Tybor, fratele ei, Îi dădea libertatea de a proceda cum crede de cuviință cu apartamentul și cu toate bunurile din el, sora lui fiind autorizată să vândă ori să Înstrăineze orice, inclusiv apartamentul. Văzându-l foarte mirat se simți obligată să explice: Suntem o familie care am putea trece ca fiind foarte bogată pentru socialism, dar una medie pentru regimul din Occident, avem proprietăți multe și pe care ne forțăm să le Încadrăm la limita de sus
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
conducând o mașină luxoasă În care se afla aceeași tânără foarte frumoasă. Era sigur că sursa se Înșela, Îl chemă la el și-l Întrebă dacă se vede cu contabila, dacă au fost Împreună la Slănic? Rică s-a prefăcut mirat, a negat mințind și a spus: Șefu’ eu Îmi știu locul, contabila este pe cai mari, nu-i de nasul meu! Șeful rosti foarte convins un „Așa cred și eu!” și-l lăsă În pace. Era o altă sâmbătă seara
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
să-i intilnesti <maya>: de aceea m-am bucurat cînd am descoperit chatul <maya>: aici pot vorbi. Aici nu mă bilbii. Băieții nu rid de mine <victor37>: nici unul? <maya>: doar cînd le spun că sunt bilbiita <victor37>: chiar, m-am mirat cînd mi-ai spus de la inceput <maya>: de obicei nu o spun. Aici te poti ascunde <maya>: poți să te dai oricine <maya>: fete urite, buboase, grase, batrine <maya>: devin tinere, frumoase, silfide, istețe, pline de succes... <victor37>: mda <maya
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]
-
beton se desprinde din curbura trotuarului și se oprește în fața unui bloc turn - P+10E. Necunoscutul o urmează.Când ajunge în hol,mâna ei delicată s-a oprit pe butonul de la lift.Se întoarce ușor,îl privește cu un aer mirat și-l stopează teatral cu cealaltă mâna. Locuiți aici? Luat prin surprindere bărbatul neagă. -Nu. -Atunci,ar fi bine să părăsiți acest bloc.Soțul meu se află în balcon și sigur m-a văzut.Deci, nu mai trebuie să urcați
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
sisteme digitale pentru supravegherea consoartelor. Vaporeanul ei s-a întors acasă după un voiaj îndelungat și a aplicat sistemul românesc de informare.S-a dus la o vecină de apartament și a acuzat-o de infidelitate. „Cine,eu?!” se arătă mirată femeia. „Nevastă-ta a călcat în strachini cu...”. Dupa un an de zile,divorțul a pus capăt unei căsătorii eșuate.... Morala : Intr-o relație autentică trebuie să existe înțelegere,să existe încredere,să existe sinceritate și să existe respect reciproc
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
Cele scunde erau denumite „ieduți”. Intr-o zi una din fetele înalte a venit la cantină.Dupa ce-a stat la masă,a plecat. Mai târziu a sosit și cealaltă geamănă.Un student s-a apropiat de ea și foarte mirat,a întrebat-o: ”Tu,nu cumva,ai mai stat astăzi la masă?”... Inainte de a intra în examen,un student a primit o misiune din partea unui coleg,care ieșea din sala de curs.Să cumpere din banii unui profesor un
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
a prezentat un cetațean ciudat. -Am o reclamație,domnule Cobzan. -Adică? -Mi-ați vândut terenul de pe Saturn,în suprafață de 200 de hectare.Scoase un certificat de proprietate și-l aruncă pe birou. Semăna cu un act eliberat de firma sa. Mirat managerul își consultă evidența din baza de date.Numele vizitatorului nu apărea. -Ciudat! Nu cred ca este o suprapunere. Când am cumpărat hărțile satelitare,am fost asigurat că nu mai sunt alte tranzacții. -Ba da.Eu sunt proprietarul acestui teren
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
au să te mai recunoască, după atâția ani de când rătăcești pe mări, prin furtună și ceață? Uite turla bisericii din vale, când ai s-ajungi În dreptul ei, nu-ți mai rămâne decât să treci strada și ești acasă. Ce fețe mirate au să aibă, ce strigăte de bucurie au să scoată atunci când o să te vadă! Au să te recunoască? N-au să te recunoască, după atâția ani de când pribegești singur prin Întuneric și ceață? Au trecut atâția ani de când ai plecat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
de grad, dar reverența e la fel de grațioasă. Încununată de aplauze tot mai anemice, dispare În culise cu pasul ei tânăr și elastic, ducându-și cu o distincție armonioasă vioara. A ieșit din scenă, dar a rămas Încă În privirea lui mirată, Îndepărtată, Împreună cu nevăzutul ei profesor de instrument și toți ceilalți nevăzuți educatori și supraveghetori care au Împins spre sala de concert a castelului rococo (corpul central 1300, aripile noi 1700) mica sălbăticiune cu pomeții lați, cu ochii oblici și părul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
de scumpă, e prima dată! De aceea nu au să se Îndure să ridice ochii spre fereastra pe care ții cu tot dinadinsul să le-o arăți și, când Hermann va face nota de plată, ei au să te Întrebe mirați: dar tu ce ai? dar tu de ce plângi? de ce plângi, mamă? * — ...Așadar, ceea ce la Început m-a emoționat și pe urmă m-a amuzat, am Început să o simt ca pe o corvoadă. Mă exaspera și când Îi vedeam scormonindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
dragoste) Cu pașii triști prin al vieții umblet, Mă irosesc în zilele pustii. Și doar speranța-mi pâlpâie în suflet, Că într-o dimineață-ai să revii. Când razele m-or săruta pe gene Și visul va fugi spre zări mirat, Voi lăcrima gândindu-mă la tine, Copile drag în depărtări plecat. Am să te-aștept sub vișin în tăcere, Cu gândul răvășit de dorul greu. Îmbrățișez în taină cu durere Cămașa ce o port de dorul tău. Rămân cu gândul
Am s? te-a?tept sub vi?in by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83302_a_84627]
-
proaspăt depus. Nu i-am lăsat prea mult timp să-și revină... Bună! Sunt Vera. Scuze pentru Întârziere... M-am prezentat fugar, Încă mai gâfâiam după atâta alergătură. L-am rugat să mă urmeze... acasă la mine! M-a privit mirat și contrariat, dar m-am prefăcut că nu observ. La un moment dat mi-am adus aminte că am luat și aparatul de fotografiat. Am insistat să-i fac o fotografie În acel mirific decor de iarnă. Mirarea lui ajunsese
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
lumină străină. A urmat așteptarea! Și, cum nimeni n-a auzit tainica-i chemare, s-a așezat pe bordură sperând! Pusă În fața vitregiilor vieții: frig, foame, nepăsare, a Învățat ce Înseamnă „bordura”... “Două lacrimi de cer”, rostogolindu-se din ochii mirați ce nu puteau Înțelege... Și cu toate acestea, visul n-a murit, crezând cu tărie că va ajunge În casa sufletului ce-a zămislit-o! Iat-o acasă! Îmbrățișată și răsfățată ca nimeni alta ! Lucrurile se Întâmplau astfel: vineri, 21
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
cercuri unduitoare, pierzându-se mai apoi În freamătul abia sesizabil al lacului. „Ce-ai făcut!?” mi s-a părut că aud dintr-o dată, salcia șoptind, scuturându-și supărată pletele, de ultimele picături de ploaie. Am tresărit, și-am privit-o mirată, Înțelegând Întro clipă că nimic nu durează o eternitate. Cuvintele pe care aș fi vrut să le rostesc s-au Închis temătoare, Într-un mugure firav de speranță. Și-apoi... liniștea a cuprins din nou parcul, Îmbălsămat În parfumuri și
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
străduiam cu toată ființa să-mi ascund lacrimile. Gata! Gata! Încercam s-o liniștesc. Sunt sigură că-i este mult mai bine acolo unde se află acum. A scăpat de toate grijile și frământările pământești. Credeți!? și mă privea oarecum mirată... Puteam să citesc mai multe În privirile ei Îndurerate. Nu asta era credința mea. Am mințit pentru a-i oferi o oarecare liniște. Dacă ar fi știut ce gândesc cu adevărat despre raiul inventat de o mână de negustori iscusiți
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
o zi înainte de sărbătoarea miezului de vară. Era într-unul din anii de la început. Ne scoseseră la iarbă verde. Ședeam, zăceam sau ne târam pe pământ, pe sub mestecenii înverziți blând. Câțiva dintre noi își scoseseră hainele și acum se distrau, mirați și nevinovați, cu goliciunea lor. Ne uneam cu natura spontan și fără să fim siliți. Ne lăsam în voia ei, așa cum îi aparținuserăm la început. Scoteam sunete ciudate, ne ridicam și ne lăsam să cădem de-a berbeleacul ori zăceam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]