2,391 matches
-
bărbătească botezată Trilby, ca aceea pe care o poartă Dorothea Baird În primul act? — Da, zise Tom Armstrong, și se vinde ca pâinea caldă, așa mi s-a spus la Lock’s. — În carte nu apare nici o asemenea pălărie, bineînțeles, mormăi Kiki. Prezența lui Armstrong, pe care Henry nu Îl cunoștea prea bine, Împiedica orice conversație personală, intimă, situație pe care avea să o regrete profund mai târziu, căci aceasta avea să se dovedească a fi ultima dată când Își vedea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
vadă ce se petrece. Acesta Își găsise unchiul Într-o stare de prostrație, nedoritor și incapabil să coboare din pat, cu greu În stare să se hrănească. Stătuse lângă el, ținându-l de mână, speriat și jenat, În timp ce Henry suspina, mormăind fraze aproape neinteligibile despre lipsa de rost a vieții sale, despre absența totală a speranței și bucuriei, despre cum tânjea după sfârșitul durerii conștiinței, toate amestecate cu referiri obscure la mătușa Alice și la „Fenimore“, probabil Constance Fenimore Woolson. Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
un ton de flecăreală, cam nelalocul lui chiar pentru cineva care nu putrezise, dar care dormea atât de profund. Dar spectrul nu-i mai acordă atenție. 155 CEI ȘAPTE REGI AI ORAȘULUI BUCUREȘTI - Spune, bă, unde ți-ai lăsat pantalonii? Mormăie, crucea mă-tii, unde ți-ai lăsat, tu, pantalonii? Fiindcă, fără pantaloni, la mine în casă eu nu pot să te târâi. Se gândește, adică, să-l invite până la dânsul acasă. Reușește să-și îndeplinească dorința, după ce, în prealabil, îi
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
satisfăcător, era mai înaltă decât soră-sa, mai suplă și arăta aproape bine. Pentru o babă scrântită de vreo 80 de ani, completă Pinky. - Încântat, rosti el și se așeză. Și, fiindcă simțea că se aștepta mai mult de la el, mormăi: - Patricia? Patricia, ăsta e nume de aviatoare. - Vezi? Ți-am zis eu! Ți-am zis eu!! Ți-am zis eu că trebuie să fie un tânăr extrem de înzestrat. Despre Cocondy se putea spune că vorbește întocmai ca o femeie plinuță
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
și toate extremitățile înainte caraghios împrăștiate în cădere, acum aduse acasă. Își îngăduia un repaus. Mai ales acum, Cocondy nu i-ar fi permis, în ruptul capului, lui Pink s-o ajute. - Am venit s-o îmbăiez pe doamna Patricia! mormăi o femeie ștearsă, fără vârstă, aproape fără chip (în nici un caz c-o mutră de cosmeticiană sau maseoză), care ciocănise la ușă și căreia Pink, ca prin somn, îi descuiase. Spusese s-o îmbăieze, nu s-o spele. Asta avea
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
supraalimentat. L-am înzdrăvenit. Am făcut din el un sac de calorii. Îmi continuam deci binefacerile. Și, dinspre partea aceasta, așadar, totul era bine... Până azi după-amiază, când Răposatul îmi răsare, din nou, înainte. Se fâțâie iritat pe terasă. Și mormăie și plescăie și mi se adresează ininteligibil, de nu am putut să mă înțeleg în nici o limbă omenească cu el. Iată deci de ce v-am chemat! Să cercetăm și să pătrundem împreună motivele pentru care era Dânsul, azi după-amiază, atât
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
l-am conjurat, povestea madam Nicolici, de dincolo de ușă, fără să-l audă. Să se oprească. Să încremenească. Și să-mi mărturisească, în numele luminișurilor de adevăr, ce ne pândește din spatele regiunilor necunoscute. De ce arată atât de nemulțumit?! Dar Răposatul îi mormăise ceva ce ea nu izbutise să descifreze și nu se oprise, după cum ea îl implorase. Dimpotrivă, dânsul se vârâse și scotocise prin magazioarele de sub terasă. Dibuise un rucsac semiputrezit. Și-l atârnase în spate. Și dispăruse cu repeziciunea cuvenită unui
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
aia, Julia și James au atacat o rețetă nouă de Gordon Ramsey, pe care Julia se decisese s-o încerce. Tentativa s-a soldat cu un mare succes. Preparatul chiar semăna cu cel din fotografie. —Draga mea, e delicios, a mormăit James cu gura plină de carne de vacă, perfect gătită. Ești o bucătăreasă cu-adevărat senzațională. —Mulțumesc, a răspuns ea strălucind cu drăgălășenie, ca să mențină atmosfera relaxată în vederea următoarei întrebări a lui James. Julia știa care avea să fie întrebarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
prezervativ, dar că bășica a fost spartă sau ceva în genul ăsta. —Hmmmm, Fiona nu părea deloc convinsă. Eu zic că minte de-ngheață apele. Și? Acum ce-are de gând să facă? Rămâne cu Deborah sau nu? — Da, a mormăit Julia având gura plină cu salată Cezar. Se pare că e un tip cu principii. I-a zis lui Jade că, după ce se naște copilul, o să se însoare cu Deborah. Mi se pare un tip de treabă, a remarcat Alison
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
era conștientă că vocea i se pițigăiase, dar deja nu-i mai păsa. —Soțul meu tocmai a făcut un copil cu fosta nevastă. Ce pizda mă-sii! Am dreptul să înjur. Încă una din trăsăturile tale lipsite de eleganță, a mormăit el. Julia și-a dat seama că n-ar trebui să pice în cursa asta, că n-ar trebui să se certe pentru ceva care nu avea nici o legătură cu infidelitatea lui James, dar nu s-a putut abține. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
zbârcituri. Văi adânci și urme de vărsat o brăzdau, dar ochii îi erau puternici și nu aveau în ei nici o urmă de mânie sau uimire. Priveau de-a dreptul prin Vultur-în-Zbor, ca și când el n-ar fi fost acolo. Cutremurat, acesta mormăi niște scuze ininteligibile și se retrase până la poartă, până la drum și până lângă Virgil, care își reluă mersul alături de el. S-au îndepărtat de fața împietrită de la fereastră și Vultur-în-Zbor a descoperit că-i tremurau mâinile. Ochii aceia făcuseră totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
au dat la o parte, ca să-l lase să treacă. încăperea era plină de ceață. Flann O’Toole și Dolores O’Toole în pat. El beat criță, ea cu ochii larg deschiși, întorcându-se spre el. Flann Napoleon O’Toole mormăi în somn: — Nu în seara asta, Josephine. — Dolores, îl corectă ea rece. apoi adormi. Când își aminti, O’Toole sparse un pahar în mână. TREIZECI ȘI CINCI Elfrida Gribb, cea care asculta totul, luase o hotărâre. Maxilarul ei delicat se încleșta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
o face și era prea obosit ca să își mai bată capul. îi era însă destul de clar că era cu mult mai drăguță decât O’Toole, așa că decizia lui era una evidentă. Chiar dacă auzise cuvântul „soț“. încercă să se ridice. — Vultur-în-Zbor, mormăi el. Ea râse în sinea ei. — Chiar că arăți caraghios, domnule Vultur, dacă-mi permiți să ți-o spun. Dar o noapte de somn bun va face minuni. Eu sunt Elfrida Gribb. Soțul meu este domnul Ignatius Gribb, filozof. — Iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
-nțeles că trebuie. S-ar putea să apară ceva probleme cu domeniul meu de interes, spuse Vultur-în-Zbor. — Puah! făcu Gribb. Nee. Până acum Cerkasov n-a refuzat pe nimeni. — La Elbaroom a făcut destulă senzație atunci când l-am amintit. Gribb mormăi liniștitor. — Bine, bine, bineă Și care-i domeniul acesta de interes atât de periculos, ai? — Grimus, spuse Vultur-în-Zbor. Ignatius Gribb se așeză și tăcu. Un ceas vechi bătu, tic-tac, marcând momentul. O muscă bâzâi, tulburând în mod evident liniștea. — Elfrida
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
ai chiloții cei mai curați. ...omul cel mare și soios cu sula de-un cot și artist pe deasupra, trăia cu tipe boeme pe-un țărm de mare deci era foarte priceput la alea-alea acolo în pat cu ea și mormăia așa că ea a spus De ce nu n-ai de unde să știi ce pierzi până nu încerci și-atunci el a spus bine păpușă și și-a scos-o avea un fir de ață în gaura în care își ținea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
început să numere pietrele din caldarâm. Le da binețe ca unor vechi prieteni. Ușor, cu pălăria ponosită trasă mult peste fața aplecată, și-a croit cale pe drum de noapte, cu găleata într-o mână și cârpa într-alta, îngenuncheat, mormăind, lustruind. Madame Iocasta stătea întinsă pe pat, închisă în camera sa, și refuza să știe ce se întâmplă în Casa ei. Media se oferise de bună voie să-l țină ocupat pe curățătorul de caldarâm, chiar dacă asta însemna o încălcare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
o siluetă, acoperită din cap până-n picioare de un văl negru, cu o ferestruică la nivelul ochilor. — M-am gândit eu c-o să vii, spuse Liv cu o voce egală. Virgil Jones fugea de colo colo pe micul platou și mormăia ceva pentru sine. Din când în când se oprea, închidea ochi și strângea din pleoape până când stropi de umezeală începeau să-i curgă pe la colțuri, iar el rămânea cu gândurile paralizate. Apoi deschidea ochii, clătina din cap și continua să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
să afli totul despre Virgil Jones. Era de mult timpul să afli ce mare prost ești dacă ai încredere în el. Rămaseră acolo un moment, pătimașa Liv, cea plină de ură, și Vulturul cu cicatrice și fără culoare, în timp ce Virgil mormăia și se clătina, croindu-și drum cu greu prin jurul lor, enervat de prăpastia dintre încercare și reușită. Spații vaste le despărțeau viețile. Vultur-în-Zbor aproape că putea să vadă hăurile. Și totuși exact acele spații îi legau pe toți la un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
preotul citi bâzâit la căpătâiul mortului, iar noi ne făcurăm În câteva rânduri cruce călăuziți de mișcările sale, Își făcu apariția și Volodea, zis “Contele”. Acesta veni neînsoțit, Într-un parpalac vestejit, care-i accentua liniile vineții ale feței, și mormăi pătruns un “Dumnezeu să-l ierte” nedigerabil. Se aplecă deasupra tatălui meu și strigă dintr-o dată baritonal, aproape teatral, tamponând aerul cu un damf de tărie ieftină: Te-am visaaat, Colonele drag... te-am visat cum mă pofteai la un
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
chibzuit un timp, apoi m-am aplecat cu mare greutate să o ridic. Nu am reușit. Femeia, suplă și aproape mignonă, se ghemui și mai bine. Am Încercat din nou, mai hotărât. După ce fâlfâi de câteva ori din mâini și mormăi indescifrabil, reușii să-i trec un braț pe după umărul meu și, opintindu-mă, să o ridic Într-un echilibru fragil. Avea picioare fine și o talie subțire, de fetiță. Era incredibil de ușoară. Am Început să ne deplasăm Împleticit, bucuros
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
li se facă testul? Am Întârziat 16 minute și l-am găsit pe Guy la biroul meu spunând tuturor că aproape sigur Kate va ajunge la un moment dat. M-am simțit ca Mama Ursoaică și mi-a venit să mormăi: Cine a stat pe scaunul meu? N-am zis nimic. N-am vrut să-i dau satisfacție mucosului nenorocit. Plus că trebuie să mă duc la New York să „Împac“ un client. Nu l-am văzut niciodată pe Jack Abelhammer, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
de rufe. Îl suspectez că a dezvoltat o pasiune pentru prezentatoarea emisiunii pentru copii (Chloe? Zoe?) și când Îl Întreb cum se face că se uită la emisiunea pentru copii Înainte ca oricare din copiii noștri să se fi trezit, mormăie scurt și agresiv „Foarte educativ“ la modul „lasă-mă acum, femeie“. Nu cred că m-a iertat de când cu Marea Ceartă a Pesto-ului. Nu pot să nu observ că Chloe-Zoe e Îmbrăcată mai degrabă pentru o petrecere a burlacelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
persoană care a anticipat reducerea făcută de Rezerva Federală plus restabilirea pieței, se minunează Gavin Mătreață. Îmi compun o expresie care sper să fie imaginea modestiei și mândriei discrete. —Căcat, eu aveam 6 % lichidități. Asta ne-a costat câteva puncte, mormăie Ian cel cu fața rozalie. Iar Brian avea 15 % lichidități. Încă un cui În coșciug, bietul prost. Dau din cap cu condescendență și compasiune și spun pe un ton relaxat: De fapt, eu am avut doar 1 % lichidități. Mă bucur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
vrut să-mi fac eu griji pentru că „știu cât de ocupată ești, Kate“. Tactică clasică de dădacă: să te pocnească cu o grevă preventivă Înainte ca tu să apuci să formulezi propria plângere mult mai puternică. Chiar În timp e mormăi „mmmm“-uri de compasiune, Îmi răsfoiesc agenda cu numere de telefon din cap căutând pe cineva care ar putea avea grijă de copii numai azi. (Richard e plecat să prezinte niște planuri pentru o iurtă a meșteșugarilor din Sunderland.) Primul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
tine? Nu știu cum te descurci cu serviciul care-ți ocupă tot timpul - mama Împunge cu degetul În direcția mobilului - și cu copiii. Asta nu e viață. Înapoi la masa de călcat, Îmi zice: — Și Richard al nostru ce mai face? Eu mormăi ceva printre firimituri. Am venit până aici ca să-i spun că Richard nu mai e. Nu mi-a plăcut deloc ideea de a-i lăsa pe copii cu Paula așa de curând după ce m-am Întors din State, dar dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]