2,851 matches
-
ne întâmpină în fața conacului. Era un om de peste optzeci de ani, înalt și drept ca stejarul, cu mustața albă și răsfirată. Avea un nas ca un cartof, cu vinele ramificate și răsucite în jurul unui neg enorm, cu bogată vegetație în nările mari ca sâmburii de piersică. Maiorul ținea să știe la ce se gândește boierul, dar impozantul octogenar tăcea, scărpinându-și țepii de păr albi și rari, ai fălcii nerase. Privea cu mâna streașină peste ochii vineți și mari ca de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
cutii cu prăjituri spre ușa barului Night of Joy. În întunericul care duhnea a whisky și mucuri de țigară, se cocoțară pe două scaune înalte de bar. În timp ce doamna Reilly își aranja cutiile cu prăjituri pe tejghea, Ignatius își dilată nările lui pretențioase și spuse: Pe cinstea mea, mamă, pute îngrozitor. Simt că mi se întoarce stomacul pe dos. — Vrei să ieși afară în stradă? Vrei să te-nhațe polițistu’ ăla? Ignatius nu-i răspunse. Pufnea pe nas cu zgomot și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Doamne Sfinte, a mai fost cineva vreodată atât de hăituit și de asediat ca mine? Ce oare te-a mânat aici în starea aceasta de nebunie furioasă în care ești? Să fie poate miasma de Muscat ieftin care îmi asaltează nările? — Am hotărât. Trebe să-ți cauți o slujbă. Vai, ce feste de prost-gust îi mai juca în ultimul timp Fortuna! Arest, accident, slujbă. Va lua oare vreodată sfârșit ciclul acesta îngrozitor? — Înțeleg, spuse calm Ignatius. Știind că ești incapabilă congenital
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
-mi planșeta în pace! Șapte Paradisul Vânzătorilor își avea sediul în ceea ce fusese mai înainte un atelier de reparat automobile de pe Podyras Street, la parterul întunecat al unei clădiri comerciale neocupate în rest. Ușile garajului erau de obicei deschise, umplând nările pietonilor cu un miros usturător de crenvurști fierți și muștar, la care se adăuga cel de ciment îmbibat timp de mulți ani cu lubrifianții și uleiurile de motor care se scurseseră din toate tipurile de mașini. Miasma care ieșea din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Accident de circulație. Printre pietonii de după-amiază, care treceau grăbiți pe lângă Paradisul Vânzătorilor, pășea în mers legănat o siluetă formidabilă. Era Ignatius. Oprindu-se în dreptul garajului îngust, adulmecă exalațiile Paradisului cu deosebită plăcere, țepii de păr care îi ieșeau din nări analizând, catalogând și clasificând mirosurile distincte de crenvurșt, muștar și lubrifiant. Inspirând adânc, se întrebă dacă nu simte și o mireasmă mai suavă, aroma delicată a chiflelor calde. Privind la ceasul de mână pe care un Mickey Mouse cu brațe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
în compoziția lor? — Cauciuc, cereale, mațe... Cine poate ști? Eu unu’ nu m-aș atinge în veci. — Sunt totuși neobișnuit de apetisanți, spuse Ignatius, dregându-și vocea. Am avut eu impresia, trecând prin dreptul ușii, că firele de păr din nările mele au detectat ceva unic. Ignatius clefăia cu o poftă sălbatică, privind o cicatrice de pe nasul bătrânului și ascultându-l cum fluieră. Aud oare un motiv din Scarlatti? îl întrebă în cele din urmă. — Eu credeam că fluier „Curcanul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
-ți crezi ochilor? întrebă doamna Levy. Domnul Gonzalez fu silit să privească la domnișoara Trixie, ai cărei ochi erau două palide picături de apă înconjurate cu umbre albastre. Buzele îi erau mărite cu o linie portocalie care ajungea aproape până la nări. Pe lângă cercei, câteva șuvițe de păr cărunt scăpau de sub peruca neagră, care stătea puțin șuie. Fusta scurtă dădea la iveală picioarele ofilite și strâmbe, iar escarpenii prea largi păreau niște galoși. Zilele întregi de somnolență sub o lampă cu ultraviolete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
nu mi-a trecut deloc prin cap că ar fi supravegheat de poliție. Șeful de birou clătină din cap. Părea atât de rafinat. Domnul Gonzalez îl privi pe domnul Zalatimo cum își bagă degetul arătător, foarte lung, într-una din nări. Ce-o să mai facă și ăsta? Simți că i se înmoaie picioarele de frică. Ușa fabricii se deschise brusc și unul dintre muncitori strigă: — Hei, domnule Gonzalez, domnul Palermo tocmai și-a ars mâna rezemându-se de ușa unui cuptor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
opri și veni la Ignatius, care stătea lipit de scenă, de parcă aceasta ar fi fost o sobă caldă. — Vrai ceva de băut, puiule? O răsuflare fetidă se filtra prin mustața lui Ignatius. Își smulse eșarfa de la șapcă și-și apără nările cu ea. — Mulțumesc, da, răspunse el cu vocea înăbușită. Un Doctor Nut, dacă ești amabilă. Și ai grijă să fie foarte rece. — Să văd ce avem, spuse enigmatic femeia și tropăi îndărăt la bar cu sandalele ei de paie. Ignatius
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
-mi o Coca-Cola. — N-avem Coca-Cola. N-avem nimic. Numa’ șampanie. Femeia luă un scaun și se așeză la masă. Hai, drăguță! Deschide șampania. Mi-e tare sete. Din nou respirația femeii adie spre Ignatius, care își apăsă eșarfa pe nări atât de tare, încât simți că se sufocă. Avea să ia cine știe ce microb de la femeia asta. Avea să-i ajungă apoi până la creier și să-l transforme într-un mongoloid. Cât de rău era tratată biata domnișoară O’Hara! Prinsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
ei cu cozoroc; nasul Îi era roșu precum un far de avertizare. Zâmbi În timp ce Logan se apropie cu mâinile În buzunare și cu mintea la autopsie. Neața, domnule. Cum vă e stomacul? Logan se chinui să zâmbească, Însă simțind În nări mirosul copilului mort. Destul de bine. Tu? Ea ridică din umeri. — Mă bucur că m-am Întors la treabă, răspunse curpinzând cu privirea zona pustie de la recepție. Deci, care-i planul de atac? Logan Își privi ceasul. Era aproape zece. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
scălda fruntea lui Isobel, iar comentariul ei deveni ezitant. Grijulie, ridică organele interne din punga de plastic În care fuseseră vârâte, Încercând să identifice ceea ce ținea În mâini. Logan era convins că nu-și va mai scoate vreodată mirosul din nări. Cu micuțul David Reid fusese rău, dar de data aceasta era de o sută de ori mai rău. — Constatări preliminare, zise Isobel când termină În cele din urmă, frecându-și iar și iar mâinile. Patru coaste fracturate și semnele unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
și la lilieci; 21. și vor intra în găurile stîncilor, și în crăpăturile pietrelor, de frica Domnului și de strălucirea măreției Lui, cînd Se va scula să îngrozească pămîntul. 22. Nu vă mai încredeți dar în om, în ale cărui nări nu este decît suflare: căci ce preț are el? $3 1. Domnul, Dumnezeul oștirilor, va lua din Ierusalim și din Iuda orice sprijin și orice mijloc de trai, orice izvor de pîine, și orice izvor de apă, 2. pe viteaz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
spic. 28. Dar Eu știu cînd stai jos, cînd ieși afară, cînd intri, și cînd ești mînios împotriva Mea. 29. Deci pentru că ești mînios împotriva Mea, și mîndria ta a ajuns pînă la urechile Mele, voi pune veriga Mea în nările tale și zăbala Mea între buzele tale, și te voi face să te întorci pe drumul pe care ai venit." 30. "Și acesta să-ți fie semnul, Ezechia: anul acesta veți mînca ce va crește singur de la sine, și în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
locuiește în morminte, și petrece noaptea în peșteri, mîncînd carne de porc, și avînd în străchini bucate necurate. 5. Și care totuși zice: "Dă-te înapoi, nu te apropia de mine, căci sunt sfînt!"... Asemenea lucruri sunt un fum în nările Mele, un foc, care arde necontenit! 6. Iată ce am hotărît în Mine: Nici gînd să tac, ci îi voi pedepsi; da, îi voi pedepsi. 7. Pentru nelegiuirile voastre, zice Domnul și pentru nelegiuirile părinților voștri, care au ars tămîie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
și năvalnic, ca o mantie solară, o mantie străvezie și aurie, care-i Învăluia trupul peste velința jilavă și rece pe deasupra căreia purta odoare de mătase, era tot vis? Oare și ăsta era tot vis, izul pămîntului care-i umplea nările amorțite de atîta somn și lîncezeală, mirosul reavăn al pămîntului și al ierbii, binecuvîntata suflare a luminii și a vieții care, după miasma mucedă a grotei, Îl Îmbia ca o mireasmă de măr? Oare și ăsta era tot vis? Binecuvîntata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
sunetele trîmbițelor care tot dădeau de veste. Scăldat mereu de alte și alte voci, de larma mulțimii, de bocete și plînsete, de blesteme și rugi, purtat pe aripile a mereu alte izuri, de izul gloatei nădușite care-i năpădise deodată nările, chiar În clipa În care, Îmbălsămat de amorțeală și mucezeala beznei, va fi străbătut de sîngele purpuriu al soarelui cald, așadar, atunci simți duhoarea purtătorilor săi, sudoarea capetelor lor rase și ale subsuorilor, ca și mirosul de vite, În clipa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
scîrțîitul carului Încetase, ca și opinteala oiștii. Razele soarelui, care pînă atunci Îi căzuseră drept pe față, acum pieriseră, poate zăvorîte de vreun portic nevăzut de el. Trupul i se odihnea pe pielicelele de miel, iar izul lînii Îi umplea nările ca și mireasma chiparosului, ca și adierea zilei Însorite și calde, ca și boarea mării. Cum pînă atunci moțăise ca-ntr-un leagăn, scuturat de scîncetul roților, trupul său vlăguit, cu oasele-i firave, cu măruntaiele-i secătuite, cu inima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
ei și a sufletului ei În acel ceas de tihnă, În acea maree de extaz, atunci, la porțile palatului, cînd vacarmul mulțimii Încetase, iar scîrțîitul carului Încremenise, și cînd În suflet i se crestase dulcele nume al Priskăi, iar În nări avea mireasma trandafirilor, În acel ceas, aflat iarăși În negura grotei, În mormîntul veșnic, se trezi În el o fericire tulbure și Îndepărtată, o suflare Înduioșătoare care Îi umezea trupul cu o lumină caldă și Îndepărtată, ca apoi totul să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
oi, Reglează-ți vocea, cântă, toarnă vorbe... noi dormim... Doar ești student, cum ni se spune; Ai făurit, mai zilele trecute, Un plan de curs, din câte știm Extras dintr-un uitat folio, Ai adulmecat izul unei ere, Umplându-ți nările de praf, Și-apoi, ridicându-te din genunchi, Ai publicat, cu un strănut gigantic... Dar un vecin din dreapta mea, Considerat un „Pupă-n fund“, Deștept și pus pe Întrebat, Prea serios s-a ridicat După oră, ca să-ți spună Că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
Audrey, Lucy Whitehall? Mickey desenă în aer o siluetă de clepsidră. — Sigur. Solly Gelfman o bagă-n următorul lui film. Crede că o să ajungă departe. Buzz spuse: — Poate în cazanul dracilor. Văzu că Mickey începe să fiarbă la foc mic - nările umflate, fălcile încleștate, privirea căutând ceva să spargă - și îi întinse paharul pe jumătate plin cu Bloody Mary, lăsat pe masă de Stompanato. Cohen luă o gură și își linse un solz de lămâie de pe buze. — Varsă tot. Acum! Buzz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
în fața biroului comandantului, gata să-i recite raportul privitor la cazul Goines - o versiune memorată, care se încheia cu cererea de a mai primi oameni de la Departamentul Șerifului și un ofițer de legătură la LAPD. Cum Dietrich scotea flăcări pe nări, renunță la final, concentrându-se asupra relevanței probelor obținute, pentru ca bătrânul să-i lase cazul cel puțin încă două săptămâni. — ... și dacă voiai informații despre traficanții de heroină, ar fi trebuit să apelezi la tipii noștri de la Narco, care să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
de plastic și i-aș freca-o până ar fi gata să ejaculeze, apoi l-aș strânge de biluțe, ca să nu mai poată termina. Aș face rost de niște sânge menstrual de câine și l-aș stropi în ochi și nări timp de o săptămână, până când ajunge să se gândească la el ca la hrană și sex. Pe urmă, când mi-am găsit mortu’, aș turna niște sânge de-ăla de păsărice exact acolo unde-aș vrea să muște. Și mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
și Claire aia, cum o cheamă. Haide, că trebuie s-auzi ce zice. Mal îl urmă pe Johnny în camera de zi. Chaz Minear stătea cuminte pe un fotoliu de bambus. Pe obraji i se vedeau niște umflături, iar sub nări sângele scurs i se coagulase. Jerseul alb de tenis îi rămăsese nepătat, ochii îi erau tulburi, iar pe fața lui înflorise un zâmbet obosit, aproape satisfăcut. Mal se uită la Stompanato. Johnny explică: — Am turnat un sfert de litru de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
proprii legendelor tip Meșterul Manole este asemănarea dintre variantele românești ale legendei potopului și o variantă ucraineană a legendei edifi- cării unei biserici (43, p. 10). Dumnezeu (împreună cu Sf. Petru și Sf. Pavel) umbla pe pământ, printre oameni. În vederea crești- nării acestora, el hotărăște să ridice o biserică și, în acest scop, a început să care lemne din pădure ; dar diavolul împrăștia noaptea grămada de lemne adunate în timpul zilei. Atunci, Dumnezeu se duce la un călugăr pustnic (omologul lui Noe) și
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]