7,832 matches
-
toate fragmentele relevante ale unui text sunt marcate și puse laolaltă pentru a forma un nou dosar ori subtext, care poate fi văzut ca fiind universul de conținut al temei studiate. De exemplu, dacă ipoteza studiului are legătură cu familia naratorului (așa cum se va vedea în partea a doua a capitolului), se vor extrage din text toate fragmentele care au de-a face cu familia, celelalte părți ale textului putând fi chiar ignorate. În mod tipic, fragmentele selectate ale subtextului sunt
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
independent. În unele cazuri, interpretarea rezultatelor este validată sau facilitată de anumite părți ale materialului ce rămân în afara subtextului selectat. În alte cazuri, atunci când subiectul studiului sau ipotezele indică cercetătorul necesitatea unui interviu directiv, adică a unui interviu care instruiește naratorul cum anume să se concentreze asupra materialului „relevant” (fără să ofere o poveste a vieții completă), întregul text obținut poate fi luat ca bază pentru analiza de conținut (Lieblich, 1986; Wiseman și Lieblich, 1992). (2) Definirea categoriilor de conținut. Categoriile
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
se cuvine complexitatea textului. (3) Sortarea materialelor pe categorii. În acest stadiu, fraze sau enunțuri separate sunt încadrate în categorii relevante. În vreme ce enunțurile pot proveni, toate, dintr-o singură narațiune, categoriile ar putea include și enunțuri care aparțin mai multor naratori. Acest proces - ca și definirea categoriilor - poate fi realizat de unul sau de mai mulți cercetători. Când doi sau mai mulți cercetători sunt implicați în sortarea conținuturilor pe categorii, acest demers poate fi realizat atât independent, pentru a beneficia apoi
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
întrebări, am aplicat analiza de conținut pe 36 de interviuri complete din grupa subiecților de vârstă mijlocie (42 de ani). Prima etapă a studiului a constat în citirea tuturor materialelor pentru a evidenția subtextul, și anume toate secțiunile în care naratorul s-a referit la părinți și familie. Astfel de referințe s-au putut găsi pe tot parcursul relatării, nu doar în episodul dedicat amintirilor din copilărie. Acestea apăreau în povestire atât în mod spontan, cât și ca răspunsuri la unele
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
preconcepute: unele dintre cele pe care speram să le găsesc nu se regăseau de fapt în materialele transcrise, în vreme ce altele noi s-au impus de la sine, pe neașteptate. De exemplu, m-am așteptat să descopăr afirmații directe privind continuitatea dintre narator și părinții lui/ei, de genul: „În problema asta încerc să fac așa cum au făcut părinții mei”. Dar asemenea afirmații au fost aproape absente din transcrierile noastre. În schimb, inițial nu am inclus nici o referință la rădăcinile familiale ca fiind
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
enunțuri au fost apoi analizate din perspectiva diferențierii și dinamicii pe care le reflectau. Descoperiri fundamentale 1. Aspecte. Povestitorii au menționat mai multe aspecte majore, printre care impactul educațional al părinților lor, sentimentele față de mentalitatea acestora și forța relațiilor dintre narator și părinții săi. Proeminența acestor aspecte varia în funcție de diferitele etape ale vieții. Impactul educațional al părinților - mai exact, modul în care îl obligau pe narator să învețe - a fost subiectul cel mai accentuat în ceea ce privește perceperea părinților în timpul copilăriei. Părinții, mai
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
printre care impactul educațional al părinților lor, sentimentele față de mentalitatea acestora și forța relațiilor dintre narator și părinții săi. Proeminența acestor aspecte varia în funcție de diferitele etape ale vieții. Impactul educațional al părinților - mai exact, modul în care îl obligau pe narator să învețe - a fost subiectul cel mai accentuat în ceea ce privește perceperea părinților în timpul copilăriei. Părinții, mai ales tații, erau descriși în mod constant ca dorind să-și vadă copiii făcând progrese și obținând rezultate bune la școală. Chiar părinții analfabeți, incapabili
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
părinții în acest sens, în sfera socială sau culturală percepția asupra părinților nu era întotdeauna pozitivă. Câțiva intervievați își aminteau de faptul că se simțeau rușinați pentru că părinții lor erau imigranți, trăind în cămine sărace și având „mentalități primitive”. Doi naratori își aduc aminte câtă jenă le provocase faptul că mamele lor erau „tot timpul gravide”. Alții au fost critici față de regulile de comportament stricte impuse de părinții lor, având la bază ceea ce li se părea atunci a fi tradiții depășite
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
erau „tot timpul gravide”. Alții au fost critici față de regulile de comportament stricte impuse de părinții lor, având la bază ceea ce li se părea atunci a fi tradiții depășite. Percepția asupra părinților se schimbă și devine ambivalentă sau negativă atunci când naratorii își povestesc adolescența. Tranziția spre perioada de liceu, adesea însemnând transgresarea limitelor cartierului în afara mediului familial, era adesea percepută în termenii unei schimbări culturale. Expunerea la o altă cultură a făcut posibile observarea și reflectarea asupra casei părintești și a
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
percepțiile asupra părinților se concentrau în principal asupra schimbării care a avut loc în relațiile de putere; comparat cu povestitorul, părintele este acum veriga slabă a relației. În spiritul reflectivității și introspecției specifice vârstei mijlocii (Gould, 1978; Neugarten, 1968), unii naratori au ridicat problema originii însușirilor și valorilor pe care le prețuiesc și s-au întrebat ce aspecte ale personalității lor adulte au fost „moștenite” sauinfluențate de părinți. 2. Diferențierea. Enunțurile care aparțin acestei categorii au fost obținute în principal în urma
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
a fost semnificativ și cel cu care ei se asemănau ori se identificau; alții distingeau între semnificație „pozitivă” și semnificație „negativă” (de exemplu, oamenii pe care îi percepeau ca fiind perfizi sau cei pe care îi respingeau). Cel mai adesea, naratorii au interpretat atributul semnificativ fie ca important din punct de vedere emoțional, adică iubitor și răbdător, fie sub forma autorității dominante în casă, adică părintele care se implica cel mai mult în educația copilului 15. Pentru acei intervievați care și-
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
că până și intervievații ale căror mame aveau cariere profesionale au avut tendința să-și aleagă tații drept persoane semnificative ce le-au favorizat progresul personal. 3. Dinamica. Așa cum se poate observa, categoriile de conținut au variat în funcție de etapele vieții naratorilor. A fost clar faptul că percepția asupra părinților în texte a fost dinamică - mai exact, a variat în funcție de diferitele etape ale vieții. Pentru că povestitorii noștri s-au exprimat evaluativ atunci când au vorbit despre părinții lor, acest lucru a făcut posibilă
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
eu pot fi găsit tot timpul la telefon, le gătesc, mă joc cu ei”. Tipuri de continuitate În procesul lecturii și interpretării secțiunilor relevante pentru tema continuității și schimbării, s-a impus o nouă caracterizare a datelor. Se pare că naratorii se puteau clasifica în cinci grupuri distincte, în funcție de tipul de continuitate pe care o expuneau în poveștile lor, după cum urmează: a) continuitate intenționată. Participanții făceau parte din acest grup dacă poveștile vieții lor relevau faptul că alegerile care întăreau continuitatea
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
în societatea occidentală - mai exact, faptul că adolescența este o perioadă de răzvrătire împotriva autorității parentale, când crește importanța grupului de prieteni din care face parte adolescentul (Erikson, 1959). 17. Informații legate de mobilitatea obiectivă - în ceea ce privește educația și profesia - a naratorilor prin comparație cu părinții lor au fost rezumate într-un studiu în limba ebraică (Lieblich, Tuval și Zilber, 1995). Capitolul 7tc " Capitolul 7" ANALIZA CATEGORIILOR FORMEITC "ANALIZA CATEGORIILOR FORMEI" În acest capitol vom arăta felul în care analiza unor categorii
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
7tc " Capitolul 7" ANALIZA CATEGORIILOR FORMEITC "ANALIZA CATEGORIILOR FORMEI" În acest capitol vom arăta felul în care analiza unor categorii formale poate fi utilizată în examinarea poveștilor orale, folosindu-ne de două exemple. Scopul analizei este de a afla despre narator aspecte care nu s-au evidențiat doar prin examinarea conținutului. Capitolul debutează cu un exemplu detaliat care demonstrează maniera în care abilitățile cognitive s-ar putea reflecta în povestirea orală. Un al doilea exemplu de analiză a categoriilor formei, mult
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
am crezut, am înțeles, am observat că, ar putea indica măsura în care o experiență este conștientizată. • Numirea coordonatelor temporale și spațiale poate fi un indicator al intenției de a păstra distanța sau de a apropia un anumit eveniment de narator. • Formele verbale la trecut, prezent și viitor, ca și tranzițiile dintre ele, ar putea indica diverse grade de identificare a vorbitorului cu descrierea pe care o face. • Tranzițiile de la persoana I la persoanele a II-a și a III-a
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
Ceva foarte”, „Ceva...”) care nu sunt ușor de găsit în discursul obișnuit al Sarei. Acesta din urmă constituie un alt exemplu al importanței pe care o are contextul, și anume considerarea unei expresii lingvistice în contextul stilului de vorbire propriu naratorului. Ambele trăsături ar putea indica emoția cu care este infuzată relatarea, precum și dificultatea de a povesti coerent atunci când intervine amintirea unui episod traumatic. După ce prezintă evenimentul, Sara va localiza temporal secvența pe care urmează să o povestească, apoi ezită („Nu
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
pe care am numit-o „a nivelurilor de interpretare” (vezi pp. 122-123) - mai exact, cu rolul pe care-l are teoria în ascultarea și explicarea unei relatări. Este oare intervievatorul un ascultător naiv, conectat doar la lumea contingentă prezentată de narator? Sau, dimpotrivă, va pune întrebări, va avea îndoieli și va căuta în permanență neconcordanțe, contradicții, tăceri și subînțelesuri în poveștile pe care le ascultă? (Pentru o abordare a lucrurilor „nespuse” în analiza narativă, vezi Rogers et al., 1999). Se poate
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
iluzie. Procese care par să fie sistematice și precise nu duc totuși la o interpretare obiectivă. Astfel probabil nu e mai puțin „exactă” lectura unui text fără nici o prejudecată și notarea impresiilor asupra a ceea ce înseamnă relatarea în cauză pentru narator, pe de o parte, și pentru cititor, pe de altă parte, fără a se folosi deloc cifrele. Poziția noastră de bază este, în orice caz, că există îndeajuns loc pentru toate aceste abordări și metode și că modul în care
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
bine îmbinate între ele, deși uneori conflictuale, și formă care se poate caracteriza prin structură, stil, coerență și alte atribute de acest fel. Următoarea întrebare utilă discuției noastre ar putea fi formulată după cum urmează: care dintre acestea ar reflecta identitatea naratorului? Am putea ajunge la concluzia că atât povestea unui om, cât și identitatea lui sunt complexe și multilaterale sau, așa cum scrie Bakhtin (1981), dialogice și polifonice (vezi și Hermans et al., 1993). Ca și poveștile, așa cum am văzut în cazul
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
6 sau în exemplul celor două analize pe categorii formale prezentate în capitolul 7. În vreme ce prima dintre ele, privind impactul programului liceal experimental, se dorea a fi exactă în numărarea enunțurilor și ierarhizarea categoriilor în funcție de frecvența acestora, a doua, privind naratorii și familiile lor, a fost mult mai interpretativă și subiectivă în abordarea datelor. Folosind termenul intersubiectivitate, a doua analiză de conținut oferă exemplul unei cercetătoare care ascultă subiectiv vocile povestitorilor. Aceasta poate conduce la concluzii profunde și bine întemeiate care
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
de acumulare deargumente pro și contra, de conturare și revizuire a unor reguli fezabile, optime, făcând adesea compromisuri din cauza limitărilor practice. Totuși, așa cum am demonstrat mai ales în prima parte a capitolului 7, când am făcut analiza nivelului cognitiv al naratorilor așa cum este reflectat în poveștile vieții, acest proces nu trebuie să dăuneze ținutei academice a concluziilor finale, a procedurii alese și a aplicării sale. Reflexivitatea împărtășită și recunoașterea deschisă a dilemelor au garantat un dialog sincer, matur și critic între
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
neutru al lui Usher și să se retragă, o dată 'OU el, după deznodământul catastrofal ; dar în Ligeia, în Berenice și în The Tell-Tale Heart (Inima care-și spune taina) personajul principal, nevrotic și psihopat, este cel care își spune povestea; naratorul, cu care nu ne putem identifica, face o confesiune, caracterizându-se atât prin ceea ce relatează cât și prin modul relatării. Este interesant de studiat modul în care se explică geneza povestirii. Unele povestiri sânt introduse cu foarte mari precauții (The
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
trei genuri au fost separate încă de Platon si Aristotel, în funcție de "modul de imitație" (sau de "reprezentare"): în poezia lirică vorbește propria persona a poetului ; în epică (sau în roman) poetul vorbește, pe de o parte, în numele său personal, ca narator, și, pe de altă parte, își face personajele să se exprime în vorbire directă (narațiune mixtă) ; în dramă, poetul dispare în umbra personajelor sale. *9 Unii au încercat să arate natura fundamentală a acestor trei genuri asociindu-le cu dimensiunile
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
Sylvia Vodiș, soția unui ins bogat, instruită, mondenă, practică amorul doar pentru a-și alunga plictiseala, într-un soi de înțelegere tacită cu partenerul ei de viață, de asemenea un libertin. Un personaj bine individualizat este Vlad, student, el însuși narator al romanului. Aventura erotică a lui Vlad, stăpânit de convulsii de gelozie, se aseamănă cu a lui Fred Vasilescu din Patul lui Procust de Camil Petrescu și cu a lui Emanoil Glineanu din Femeia sângelui meu de Mihail Celarianu. Și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289573_a_290902]