2,334 matches
-
-și putea permite luxul de a disprețui legile și obiceiurile poporului său. Se gândi apoi cum va fi viața lui de acum înainte, departe de pășunile cunoscute și de locurile cu care se obișnuise de mic copil, dar nu-l neliniști ideea de a emigra dincolo de graniță, căci deșertul era același și continua să fie la fel pe mii de kilometri, oricare ar fi fost țara unde s-ar fi stabilit; și n-avea de ce să se teamă că cineva ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
că nimic din ceea ce se întâmplase nu avea sens și că era vorba de o glumă de prost gust-sau de o halucinație datorată muncii excesive. Dar în siguranța cu care vorbise acel nebun era ceva ce continua să-l neliniștească, așa cum îl neliniștea și faptul că pomenise de Abdul-el-Kebir și de eliberarea sa, acum, când toată lumea știa că președintele reușise să scape și se afla la Paris, de unde lansa partizanilor săi apeluri constante de a se reorganiza. După o jumătate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
ceea ce se întâmplase nu avea sens și că era vorba de o glumă de prost gust-sau de o halucinație datorată muncii excesive. Dar în siguranța cu care vorbise acel nebun era ceva ce continua să-l neliniștească, așa cum îl neliniștea și faptul că pomenise de Abdul-el-Kebir și de eliberarea sa, acum, când toată lumea știa că președintele reușise să scape și se afla la Paris, de unde lansa partizanilor săi apeluri constante de a se reorganiza. După o jumătate de oră, incapabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
ciclop, și negura nopții nu-i permise nici măcar să distingă conturul turnului, încât cadranul i se păru o imensă lună plină abia plutind deasupra zării. Bulevardele păreau solitare fără prezența autobuzelor noctambule și a camioanelor de gunoi, și l-a neliniștit calmul anormal, deși ora era înaintată. Acest calm fu sfâșiat brusc de apariția unei mașini negre de poliție, ce trecu la distanță, cu o lumină intermitentă învârtindu-se deasupra ei, și în depărtare, socoti că pe lângă plajă, urlă o sirenă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
părea că toate străzile erau identice și că, în penumbra tristelor felinare, semănau unele cu altele; nu descoperi nici cea mai mică urmă a minusculelor amănunte pe care și le luase ca puncte de reper în timpul zilei. începu să se neliniștească, pentru că pe măsură ce înainta se simțea tot mai pierdut, și acolo nu erau vântul în fața căruia să se așeze, nici stelele ce-ar fi putut să-i arate drumul. O mașină a poliției trecu, asurzind noaptea cu sirena ei, și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
Probabil ieșise din serviciul lui de la circulație și era În drum spre casă, dar Josef ridică paharul, Își ascunse fața și Îl urmări cu privirile peste buza acestuia. Apoi auzi destul de limpede un țipăt. Polițistul se opri, iar Josef, privind neliniștit În jur după un chelner, se ridică și lăsă câteva monede pe masă. Revolverul atârnat Între picioare Îi provocase o rosătură dureroasă. — Guten Abend. Polițistul cumpără un ziar de seară și se porni mai departe, pe stradă. Josef Își puse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
ele era pentru șeful oficiului vamal, dar aceea era sigilată - una era pentru căpitanul cazărmii și ordona dublarea imediată a gărzii de la gară și distribuirea a câte douăzeci de cartușe pentru fiecare om. Asta Îl făcu pe Ninici să se neliniștească. Oare e semn de război, e semn că vin bulgarii? Sau „roșii“? Își aminti ce se Întâmplase la Belgrad și asta Îl tulbură foarte mult. La urma urmelor, se gândi el, sunt tot de-ai noștri, sunt săraci, au neveste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
din coada trenului Începu să râdă și să-și bată joc. I se alăturară și alții, fluierând și huiduind. Myatt se uită la ceas. Dormise mai mult de două ore și, probabil pentru că-și aminti vocea din vis, se simți neliniștit din cauza absenței lui Coral. De la locomotivă venea fum și un om În salopetă, cu fața Înnegrită, se dădu la o parte de lângă ea, cu o privire neajutorată. Câțiva oameni Îi strigară ceva de la clasa a treia, dar el se Întoarse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
vamă. — Dar fata? Întrebă domnul Stein, aruncându-i lui Myatt o ocheadă șmecherească. — A fugit cu un doctor, spuse domnul Savory. — Nu va recunoaște asta niciodată, spuse Janet Pardoe, arătând cu capul spre Myatt. — Ei, să lăsăm asta! Sunt destul de neliniștit de situație, spuse Myatt. Îi voi telefona consulului nostru de la Belgrad. — Să-i telefonezi și bunică-tii! exclamă domnul Savory și-i privi cu jovială nervozitate când pe unul, când pe celălalt. Era obiceiul lui ca, atunci când era destul de sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
fi de mare folos. După felul în care îi privea și se agită, se părea că - deși nu le cunoștea limba - bestia înțelesese comentariile lor. Hiro Tavaeárii, ai cărui ochi obosiți nu pierdeau nici un amănunt, observă imediat acest lucru. — E neliniștit, spuse. Cred că suntem pe drumul cel bun. La ce distanță ar putea fi insula vulcanică de locul lui de origine? Miti Matái cugeta câteva clipe și, în cele din urmă, întinse mâna către pieptul barbarului, așezându-i degetul mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
de ani. Nici un scufundator nu visează să trăiască o sută de ani, glumi Vetéa Pitó. Dacă mi-aș fi dorit asta, mi-aș fi ales altă meserie. Discuția se opri aici, insă Tapú Tetuanúi nu putea să nu se simtă neliniștit în fața posibilității că o persoană de care se simțea atât de apropiat să cadă în capcana unor oameni care aveau să sfârșească prin a-l îndepărta de vechii lui prieteni, fiindcă sectă se transformă, puțin câte puțin, într-un cancer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
o oglindă, si cerul, care nu se diferenția cu nimic de cerul din oricare alta seară, si, după ce cugeta un timp, căutând vreun pericol ascuns, sfârși prin a-și recunoaște încă o dată neștiința. Nu văd nimic care ne-ar putea neliniști, spuse. Și totuși este aici, răspunse. Deocamdată e invizibil, dar, daca nu știi să-l descoperi la timp, nu va trece mult până îți va trimite navă pe fundul oceanului. —Cine? întreba băiatul nerăbdător. —Niho-Nui, fu surprinzătorul răspuns. Marele Dinte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
răspunse. Deocamdată e invizibil, dar, daca nu știi să-l descoperi la timp, nu va trece mult până îți va trimite navă pe fundul oceanului. —Cine? întreba băiatul nerăbdător. —Niho-Nui, fu surprinzătorul răspuns. Marele Dinte 1. —Un rechin uriaș? se neliniști Tapú. O balenă? — A, nu, rase celălalt. Deocamdată Marele Dinte abia are mărimea unui păduche și, când o s-ajungă la dimensiunile lui maxime, n-o să fie mai mare decât un deget, dar, de obicei, sunt atât de mulți și lucrează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
Marara, care se știau în pericol de moarte, conviețuind într-un spațiu atât de limitat cu o ființă care n-ar fi ezitat să-i omoare pe toți, ca să se poată culcă cu un monstru? Și, parcă pentru a-i neliniști și mai mult, continuă să plouă, iar căldură asfixianta ridică o perdea de ceață care limită vizibilitatea la o sută de metri, astfel că majoritatea pasagerilor de pe Peștele Zburător aveau tot mai mult impresia că erau condamnați să navigheze veșnic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
frumoasă pe care o văzuse vreodată, cu părul ei lung fluturând în vânt și tunica ei albă, transparentă, care îi scotea în evidență mugurul roz al sfârcurilor, ușoara arcuire a pântecelui și părul negru al sexului. Era o viziune care neliniștea spiritul și, cu toate că se străduia să dea pagina, se întorcea mereu la ea, visând acea imposibilă fantasmă de a alerga tot pe plaja aceea, de a simți mirosul mării și căldura soarelui, de a o ajunge pe fată și de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
negru și limpede, căutând apele albe și murdare ale râului San Pedro. Se odihni de căldura amiezii, cu cele patruzeci de grade la umbră, la vărsarea râului, lângă o potecă cu tapiri, aproape de o familie de capibara care se jucau neliniștiți pe mal, gata să sară în apă, dacă de pe uscat venea jaguarul, gata să alerge în pădure, dacă din apă se apropia caimanul. Și vâsli, în cele din urmă, după-amiază, în sus pe năvalnicul râu San Pedro, mereu la adăpostul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
să înceapă să usuce carnea. — O să mă anunți? — O să te anunț... Se ridică în picioare, dar indianul îl reținu de braț. Era o anume îngrijorare pe chipul lui. — E ceva ce vreau să te întreb, spuse el. Ceva ce mă neliniștește de ieri... părea că îi vine greu să se hotărască să vorbească. Cunoști huayahuasca...? — Huayahuasca...? Nu, recunoscu el. N-am auzit niciodată vorbindu-se de ea. Ce este...? — Un leac... Xudura îl prepară cu plante și ciuperci pe care le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
broască-țestoasă, și iuca, și banane prăjite, și se scăldă în apa neagră, curată și repede a râului, care îi întări trupul și îl însufleți... Se odihni în căldura amiezii, lângă poteci cu tapiri, aproape de familii de capibara care se jucau neliniștiți pe maluri, gata să sară în apă, dacă de pe uscat venea jaguarul, gata să alerge adânc în pădure, dacă din râu se apropia caimanul. Se înnopta când pătrunse în încâlcitul labirint de canale năpădit de armate de nuferi și de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
de mult abandonat; în cel mai rău caz, absolut nimic. Curând, textul becului avea să fie decodat și, nu la mult timp după aceea, aveam să ajung la Blackpool, iar odată cu asta, la capătul urmei lăsate de Fidorous. Gândul mă neliniștea. Cât încă mai aveam o bucată de drum de parcurs, exista slaba speranță că voi găsi unele răspunsuri. Cât încă mai aveam de călătorit, eul meu mic și năruit putea exista în posibilitatea izbânzii. Dar când drumul avea să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
agresiv dintre toți rechinii conceptuali, zise el. E un prădător de seamă, se află în vârful lanțului trofic. Sunt niște animale foarte rare și, cel mai adesea, străbat fluxurile hrănindu-se de ici, de colo. Dacă trec pe lângă o minte neliniștită pe lumea asta, se opresc și înșfacă o halcă din ea. Mai ales când e vorba de mintea bătrânilor. — Credeam că-și aleg o singură țintă. O singură victimă iar și iar până când... Am lăsat propoziția neterminată; stomacul meu nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
mai are rost să discutăm? Întrebă el. — Absolut nici un rost. — În cazul ăsta... Dar se opri, auzind huruitul din ce În ce mai apropiat al unui avion. Undeva departe, În partea de est a Londrei, artileria antiaeriană intrase În funcțiune, iar individul se mișcă neliniștit În fotoliu și spuse: — Fie, aș mai bea o ceașcă de ceai. CÎnd Rowe se Întoarse cu ceainicul, văzu că străinul turna lapte În cești și Își tăiase o bucată de cozonac. Părea să se simtă ca la el acasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
morală conștientă care să-i facă pe toți egali. - Mă simt expulzat din această lume, se împotrivi pictorul. Prin tot ce sînt eu, am dreptul la un loc și la o clipă de reverie care să nu fie controlate. Mă neliniștește rolul de papagal ce mi-l rezervi. Cine anihilează un individ este dușmanul omenirii. Să mă mai mire că propovăduiești ura pentru a crea dreptate? - Există o logică a colectivității. Descoperind legile sociale, noi ne supunem lor. - Logica trebuie să
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
din ce în ce mai des pe ecran și se aude o muzică populară. Niște gemene trăiesc în Wachau sau în Dachstein și cântă fără încetare până când își găsește fiecare bărbatul potrivit și se retrage cu el în viața privată. Pe spectatorii lor îi neliniștește faptul că și aceste vedete fascinante au doar o singură viață privată, ca și ei, iar dacă o pierd pe asta, nu mai fac rost de una nouă. Principalul e să‑ți trăiești viața privată într‑un mod sănătos. Trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
-l roage să-i arate cartea cu animale închipuite de dânsul și pierdută demult, frumusețea nefirească a ființelor între care ar fi vrut să trăiască. Desenate, se spune, în peniță, cu o migală greu de atribuit unui temperament atât de neliniștit ca Piero. Omul-iepuraș i-ar aminti, din nou, hora monștrilor care reapar, provocați de măiestrie ca și de demență, de-atâtea ori inseparabile... Dar nu i-ar permite, cu siguranță, să pătrundă în atelierul său ! Străina s-ar depărta, ar
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
și istovită și ți s-a părut.“ Apoi au Început să bată toate clopotele și s-a sculat și el. „Vai, nu pleca!“ i-am zis. „Te rog să nu te duci“ - știi, aveam un fel de presimțire și mă neliniștea gîndul să-l știu plecat. Și-atunci am auzit din nou: „Doi... doi“ - rostea primul glas și „douăzeci... douăzeci“ rostea celălalt și știu, știu... da, da! Ei, Doamne! Cum să nu-mi amintesc, măi băiete, și timpul și ceasul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]