4,917 matches
-
și G. Călinescu. Nu mai e nici un secret participarea lor, din diferite funcții sau de pe poziții adesea decorative la propaganda anilor '50. Dar a-i pune în rând cu satrapii veniți pe tancurile rusești, cu cei care au organizat genocidul, pușcăriile, reeducarea mi se pare nu doar inadecvat, ci și fals. Un fals grosolan, pe care impostura, superficialitatea gazetărească nu îl pot scuza. Nu încerc să susțin puritatea morală a marilor scriitori, dar nici a-i transforma în țapi ispășitori, micșorând
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
drept, a avut o reținere principială și consecventă. Dar asta nu înseamnă că scriitorul nu s-a simțit amenințat, că nu a simțit teama, mai ales atunci când colaboratorii săi apropiați (Dinu Pillat, Ovidiu Papadima și alții) au început să înfunde pușcăriile. Există un paradox trist în toată această poveste, care se hrănește din perspectivele total diferite din care analizăm situația: pentru unii critici-procurori de după 1990, Călinescu a părut un simbol al compromisului; pentru cei în favoarea cărora ar fi făcut compromisul cu
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
de dinafară. Spiritul conspirativ, sectar, obsesiv-circumspect intrat în reflexele mentalitare ale liderilor comuniști își are cel mai probabil originea, în opinia lui Vladimir Tismăneanu, în îndelungata existență subterană, subversivă a Partidului Comunist, interzis prin legea Mârzescu în 1924. Anii de pușcărie comunistă în celebra închisoare Doftana îl validează pe liderul exemplar. Societatea burgheză trebuie desființată, spectrul lumii vechi se dovedește însă mai puternic, prin capacitatea sa de a exercita o seducție malefică, de a vinde iluzii, opiacee ideologice, ori comunistul desăvârșit
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
căsătorit. Este vorba de un moment important de fixare a libidoului pentru o fată care prezintă un dublu handicap, unul social și celălalt fizic. În primul rând, provine dintr-o familie săracă, experiența precarității vieții la mahala fiind accentuată de pușcăria pe care o face în calitatea sa de comunist tatăl ei, Filipache, fapt care-i aduce ostracizarea din partea celorlalți. Al doilea handicap este esențial, corpul fetei se lungește peste măsură de mult, ceea ce produce un dezechilibru cu privire la stima de sine
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
tristețea alcoolului și a amorurilor fugare, are obsesia ratării, consideră creația de sertar "cea mai nobilă dintre chemările astei vremi". Atașamentul lui Sîrbu față de Deliu Petroiu este profund, neprefăcut, prietenia aceasta confirmându-i-se, o dată în plus, la ieșirea din pușcărie: "Am fost sigur, de acolo chiar, că unicul meu prieten care nu mă va uita vei fi tu. Și nu m-am înșelat. Ai fost singurul care ai găsit o ocazie să treci pe la nenorocita mea mamă să-i spui
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
caracterul celui care nu s-a dezis de convingerile sale, plătind această atitudine demnă cu ani grei de detenție. Acestui "frate de destin" (formulele de adresare din scrisori sunt "Frate Ioane", "Frate Maxim" etc.) îi împărtășește Sîrbu episodul trăit în pușcărie, într-o baracă mizeră, al slujbei ecumenice de Înviere, rămas în amintire ca un moment sublim, de înfrățire creștinească, sub numele de "Unirea de la Strâmba". După moartea neașteptată a lui Ion Maxim, Ion D. Sîrbu îi scrie soției acestuia 7
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
dă seama că Noica e un poet, că folosește termenii ca poezie, că inventează trăiri poetice și le numește apoi filosofie"26; "Noica e un mare fricos, un atlet al prudenței și un campion la fugă (de răspundere): știu din pușcărie cum era acolo; (...) Noica nu s-a dus la Păltiniș ca să scape de frică, ca să se căiască de anii de lașitate și trădare: s-a dus ca să transforme în stil acest mod de a ignora esențialul. Arde țara, arde Europa
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
în mod previzibil, aș zice, de n-am fi avut atâtea neplăcute surprize în ultima vreme!) că Ion D. Sîrbu a refuzat colaborarea cu Securitatea. Oricum, aceleași documente atestă faptul că și Doinaș și Negoițescu au fost racolați încă din pușcărie ca "agenți de cameră", ceea ce le-a facilitat ulterior "reabilitarea", statutul de colaboratori ai Securității oferindu-le posibilitatea să reintre în circuit și să publice la edituri importante. Departe de a-i învinovăți pentru slăbiciunea sau oportunismul lor (e vorba
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
noapte de peste o jumătate de veac. Arestările și procesele înscenate nu mai conteneau. Cei mai destoinici generali și ofițeri, foști demnitari, diplomați, prim-miniștri, șefi de partide, crema... crema societății românești, elita autentică a țării, cu sutele de mii înfunda pușcăriile cu regim penitenciar după modelul sovietic, exterminarea leninist-stalinistă , prin condamnări sumare, de reprezentanții poporului în numele poporului... Călăii nu se mulțumeau să ia pur și simplu viața... ci, o exterminare lentă, picătură cu picătură, prin chinuri diabolice... Călăul născut din propriul
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
să ia pur și simplu viața... ci, o exterminare lentă, picătură cu picătură, prin chinuri diabolice... Călăul născut din propriul popor... Uitați de lume, morți pentru cei dragi, agonizând în frig, foame, mizerie și degradare... elita țării se stingea. În pușcării, s-au învățat a muri... Ne vom întoarce într-o zi, vor fi apusuri aurii, cum au mai fost când am plecat !” „.. Să nu ne răzbunați..!”, erau ultimele lor cuvinte. Cei mai mulți dintre ei și-au găsit sfârșitul, după ani de
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
ceva bani în străinătate (pentru benzină), hărți turistice și scule pentru eventuale reparații auto. Actele mele nu am avut curajul să le iau, dacă le găseau asupra mea la graniță, cazul devenea penal, clar, și eram bun de băgat la pușcărie. Am aranjat însă cu un turist străin, un grec crescut în România, cu care m-am înțeles să le scoată el din țară (el nu risca nimic) dar numai după ce va primi de la mine prin poștă, o ilustrată cu „salutări
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
afișele, iar noaptea venea cineva și le rupea... Bine, eu eram deja obișnuită cu nedreptățile, încă de când eram copil la Iași... Mă gândeam însă că au fost persoane care au murit la Canal sau la Gherla, care au pătimit în pușcării și au ieșit de acolo transformate pe viață. Lucruri mult, mult mai grele. Ca atare, nu învinovățeam pe nimeni. În aceste condiții, eu am reușit să ies la lumină. Multă muncă. Talent, voce, frumusețe - da, dar asta înseamnă puțin. La
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
ea ascultă de aceeași lege, nu ca voi, bipezilor, pentru care nu există respect de lege, nici măcar pentru cele emanate de Parlament. - Ai pus gheruța pe rană. Într’adevăr, nu prea obișnuim să respectăm legile, motiv pentru care avem și pușcării. Dar asta ne-a „ajutat“ tot Natura. Căci, dacă pasărea ori Bălțata ta se consolează deîndată, „bisând“ - chiar de zeci de ori - piesa abia Încheiată, noi n’o putem face decât arareori. Căci, ca supremă dovadă a evoluției, noi avem
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
sunt nici pesimist, dar recunosc terorismului „tinerețe fără bătrânețe și viață fără de moarte“. Și iată de ce. Din momentul apariției bogăției, polarizarea unor resurse, a apărut și tendința entropică de erodare a acestei polarizări, care se cheamă hoție. Și câte legi, pușcării și pedepse s’au făcut și aplicat, această „activitate“ n’a dispărut, pentru că toate acționează asupra efectului, nu a cauzei. Și cum să renunți la bogăție? Tot o polarizare stă la originea terorismului. Care se cheamă bogăție și sărăcie, stăpâni
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
a cerut să fiu de față la discuția de principiu pe care voia s-o poarte înaintea examenului cu profesorul miop și buhăit. „După cum probabil știți - i-a zis Radu când am rămas numai noi trei în cancelarie -, am făcut pușcărie din motive politice. Deși am fost închis opt ani, păstrez aceleași convingeri, ca în ziua în care am fost arestat. Deoarece nu-mi pot permite să capăt altă notă decât zece, am învățat cursul dumneavoastră pe de rost. Vă propun
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
lor au produs un rău și mai mare decât operele oportuniștilor, deoarece aveau funcție publică, de rechizitori. Scrierile „de directivă“ ale câtorva critici tineri numiți la repezeală directori ai artelor în minister și profesori universitari au și trimis artiști la pușcărie, dar pe cei mai mulți i-au nenorocit blocându-i la achizițiile statului, la comenzi și împiedicându-i să expună. Printre acești torționari oficiali ai culturii, cea mai hotărâtă era o femeie. N-a apucat să instituționalizeze răul decât vreo cinci ani
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
ei, nu și nu: cumpără zilnic pâine, bulion, cartofi și ceapă, ca și cum caviaru’ le-ar sta-n gât. La caviar nu sunt câștiguri. A umblat unul cu un talon magic fals, l-au prins și a încasat opt ani de pușcărie. O să se sature mâncând opt ani numai caviar. Iar bieții proprietari de malluri se uită ca proștii la magazinele goale și dau unul după altul faliment. Să se învețe minte, să nu ne mai tâmpească economia cu atâtea câștiguri! Turnătorul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
-ți garantează și stabilitatea afectivă. Tot omul are o definiție a prieteniei, pornind de la un „Hai noroc și să trăim!“ rostit când ciocnește halba de bere la crâșmă cu „pretenii“ și încheind cu frăția de cruce practicată cu briceagul în pușcărie. Ideea ar fi că totul e nesigur pe lume, cu excepția cuvântului prietenului X, care, când îți zice: „Nici o problemă, se face!“, înseamnă că poți dormi liniștit. De la acei ani în care am ratat, din cauză că n-am talent la amiciții, cea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
avut un acces de geniu. Evident, un dobitoc, fie el și sinistru, nu devine genial peste noapte. Clăpocea primise prin repartiție o vilă cu paisprezece odăi, pe pereții cărora, de jos până în tavan, academicianul trimis să-și ispășească știința în pușcării avea biblioteci. Clăpocea era atât de tâmpit, că nu nimerea niciodată din prima încercare baia ori dormitorul. Dar având, ca mai toți coloneii făcuți „pe puncte“ în anii ’50, mintea odihnită, tot ce citea pe cotoarele cărților rămânea imprimat pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
precis avusese zeci de amante, fiindcă altfel nu s-ar fi chemat bărbat, i-a spus: „Ce proastă am fost! Trebuia să te înșel și eu! Nici nu știi câți m-au curtat. Ce câștigam dacă te omoram? Intram la pușcărie și se bucurau târfele tale“. „Poate că n-ar fi fost rău“, a răspuns domnul Capră, replică la care doamna Capră a simțit că-și regăsește sentimentele din tinerețe și a luat foc: „Aha, vroiai să mă prinzi cu unul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
împreună cu alți ciumați în nou-înființata clasă a II-a D. Îți dădeai seama imediat că era ceva dubios cu a II-a D, după numele de familie ale copiilor. Semănau cu acelea ale dușmanilor poporului, judecați sumar și trimiși în pușcării, de care, în 1953, erau pline toate ziarele. „În ce bancă am voie să stau?“, a întrebat Brăduț. Învățătoarea, care și ea avea un nume nu tocmai muncitoresc, deoarece, deși se chema Marin, se mai chema și Ortanza, i-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
Cine-și băga scaunul în nișă și o bloca urma să fie luat la întrebări: „Aha, înseamnă că tu chiar așteptai să-l vezi pe marele nostru conducător pe catafalc, ca să te ascunzi de colectiv în nișa lui! Pașol la pușcărie, dușman al poporului ce ești!“ Într-o dimineață, proiectanții l-au găsit vârât în nișă, cu scaun cu tot, pe colegul lor Fâneață Ion. Nea Nelu își vedea de-ale lui, de parcă se născuse acolo. De la ușă, nu-l vedeai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
mai puțină ironie și mult mai multă teamă de necunoscut, deoarece, la numai o săptămână de la discretul incident între spionii blocului, domnul Coteț s-a trezit cu un control fiscal la sânge, care l-a și băgat doi ani la pușcărie. De unde să fi știut bietul domn Coteț că, așa cum la civili există contabili turnători, și la spioni există civili contabili. Zidul fără porți La Brăila, pe o stradă mai puțin frecventată, care pleacă din centrul orașului, se ridică un soi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
nume care deschide toate ușile”. Alături de Vasile Popa și de avocatul Neculai Nemțanu, liberal, de avocatul Zarian, țărănist, și de alți intelectuali fălticineni, Sorin Gorovei a cunoscu și el greaua detenție comunistă. Mai vârstnic, conu Neculai Nemțanu a murit în pușcărie. După închisoare, Sorin Gorovei a fost privat de drepturile lui firești: fiul i-a fost exmatriculat din școală iar lui însuși nu i s-a recunoscut nici măcar dreptul la pensie. AUREL GEORGE STINO Constituind a treia generație dintr-o dinastie
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]
-
Orașul s-a văzut nevoit să-și facă altă față, din păcate sub umbrela unui regim care, programat, înlătura elitele. Universitatea și-a redeschis porțile în condiția în care marile personalități, revenite, erau acum epurate. Academicianul Ștefan Bârsănescu zăcea în pușcărie, savantul Theofil Simenschy își găsise o umilă slujbă de contabil, ilustrul Ștefan Cuciureanu era, în timpul primului festival mondial al tineretului, șofer de taxi în București. Un Mangeron, un Alexandru Dima fuseseră și dânșii ținuți departe de catedrele ocupate de câțiva
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]