2,841 matches
-
acasă cu cocoșul achiziționat, ei au fos t mulțumiți și mi-au spus gut, gut... Solicitată, mama a pregătit îndată un lighean, opărește cocoșul, iar ei îl pârjolesc la flacăr a focului, după care, foarte glumeți, vrând să se distreze puți n, că se vede, se plictiseau, leagă cocoșul jumulit și pârlit, cu o sfoară de picioare și, în mijlocul camerei, sus în tavan, unde aveam un cârlig cimentat pentru lustră sau să serveas că în casă ca suport la răsucit cânepa
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
nchiedică. Dacă-aș fi făcut-o ieu Ți-aș fi tras-o la ghilău. Da-o făcut-o maică-sa, I dat una cu sapa Șî i-o strămbat schinarea. * Busuioc crescut în iarbă, Urâtu-i badiu cu barbă, Gura-i pute, barba-mpunge, De urât îmi poate-ajunge ! * Mândra-i albă ca de domn Și se leagănă de somn. Mândra-i albă ca o floare, Doarme ca calu-n pchicioare ! * Io, de când m-am însuratu’ Tot pe paie m-am culcatu’ Tot
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
Se putea mișca de una singură. Astfel încât s-a deplasat pe coridor. A intrat în cameră. Nu închisesem ușa. Sarah pur și simplu n-a oprit-o înainte să meargă la școală. Am început să trag încet puloverul de pe Terby - puțea și părea moale și pliabilă, vibrând încet în mâinile mele. Am întors păpușa ca să sting luminița roșie din spatele gâtului, ca să dezactivez păpușa. Dar atunci am văzut că luminița nu era aprinsă. Asta m-a făcut să ies în grabă din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
de a include în carte o vastă Addenda referitoare la Bucureștii anilor 1880, din care cititorii pot afla o mulțime de informații despre vremurile când însuși regele Carol colinda pe ulițele periferice ale Capitalei exclamând din cinci în cinci minute „Pute, domnule, pute!“, după cum relatează presa vremii. Încheind deci o dată pentru totdeauna o muncă de aproape două decenii, nu lipsită însă de mari satisfacții intelectuale, ne amintim, cu gratitudine, de cei care, de-a lungul timpului, ne-au ajutat să finisăm
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1329_a_2712]
-
include în carte o vastă Addenda referitoare la Bucureștii anilor 1880, din care cititorii pot afla o mulțime de informații despre vremurile când însuși regele Carol colinda pe ulițele periferice ale Capitalei exclamând din cinci în cinci minute „Pute, domnule, pute!“, după cum relatează presa vremii. Încheind deci o dată pentru totdeauna o muncă de aproape două decenii, nu lipsită însă de mari satisfacții intelectuale, ne amintim, cu gratitudine, de cei care, de-a lungul timpului, ne-au ajutat să finisăm redacțional aceste
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1329_a_2712]
-
ne vină să credem de apariția În curând a unei publicații trimestriale trilingve, respectiv limbile „băiașă, cacipi (probabil țigănească) și croată”. Această publicație În limba „băiașă” are titlul „Nevo drom”, care este Însoțit de titlul paralel În croată de „Novi put”, adică „Drum nou” și „Nou drum”, Într-o românească dinadins stâlcită, „Nevo drom”. Deci, la câțiva km de Zagreb, limba română este numită limbă „băiașă” și după, documentul guvernului croat, ea aparține unei comunități „rome”! E mai mult decât stupefiant
ALBUM CONSEMNÃRI REPORTAJE 1989 - 2002 by Dr. Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/817_a_1725]
-
blând! Tuturor ușe deschisă și nemăreț, de vorovie cu toți copiii”. După ce a luat măsuri în favoarea boierilor, aceștia „văzând așa milă și nemărire, începură toți a să lipi și a-l lăuda. Era om învățat. Numai la giudecăți nu pre pute lua samă bine, poate-fi trăind mult la Țarigrad în steinătate. Lăcomie nu ave mare, lucrurile lui poftie să fie lăudate”. Cronicarul Nicolae Costin îl descrie ca „fiind el om istețu, știindu-și carte turcească bine, să vestisă acmu în tot
Huşii de ieri şi de azi by Vasile CALESTRU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100993_a_102285]
-
ca într-un coșmar, nedormiți și cu cearcăne, înrăiți, acriți de ciudă, de neputință, de furii netemperate decât de bănișorii Țării, și-au unit eforturile numai când a fost vorba de făcut o eurobrânză de care nimeni nu are nevoie, pute de la o poștă a eurotont, devenit etalon pentru nepăsare și prostie. Și iarăși zic că, dacă nu i-am cunoaște pe apuseni, am fi tentați să credem că toate cerințele, opreliștile, reglementările, se fac și se pun numai și numai
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
se” și „vinde”, să rămână numai „Pește”. Așa a făcut Gogu, sensibil la dorințele clienților și, când credea că afacerea are să meargă „cum îi sucala”, unul mai hâtru îi zice: Nu-i nevoie, Gogule, de firmă cu „Pește” și așa pute de departe și lumea știe. La guvernare „de firmă”, mai dihai ca la firma lui Gogu, peștele de la cap se împute. Bine, bine, vor zice unii, treaba asta se întâmplă, pentru că e împinsă de la spate, ca să se strice. Chiar așa
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
decât exerciții de limbă, cu singurul câștig că exersăm limba română. M-am așteptat ca cineva, din puzderia de meșteri în vorbă și condei, să fi zis ceva de genul (expresie care a cuprins masele!): „noul mandat prezidențial, dacă nu pute de la o poștă a scutece, are iz acrișor de pemperși”, de unde s-ar fi înțeles prea lesne că toate servitoarele din spațiul carpato ă danubiano ă pontic, pripășite în Italia, Spania și în tot Apusul, au lăsat plozii și bătrânii
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
revolverul olfactiv, râzând ca de o glumă bună: "Nu vă mișcați, sunteți ..." Agasanta făptură încearcă chiar s-o bage cu forța în buticul ei: "Găsiți înăuntru o mare varietate." Între două reprize de tuse, reușește să articuleze: "Încetează, parfumul dumitale pute!" "Este mai atractiv așa!" Ah, pricep, e unul dintre trucurile postmoderne..." Aveți nasul înfundat astăzi. Întoarceți-vă mâine sau peste câteva zile. O să vă pregătesc un sortiment de gamă joasă. Se pare că nu aparțineți clasei de mijloc." Și insolenta
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
acte de identitate! După ce le-a examinat îndelung documentele, sergentul se apropie de ei și le ceru să sufle. Își umflară obrajii și suflară ca pentru a reaprinde un foc mocnind sub cenușă. Sergentul se dădu înapoi... Nu se prefăceau, puțeau ca niște butii. Ce faceți voi doi aici la ora asta?" "Discutăm! Pe o solidă bază teoretică!" "Dumneata vorbești rusește?" "Vorbesc greaca veche, limba lui Platon." "Și el vorbește românește?" "Știe versuri în română." "Ce știe?" "Poeme de Eminescu!" " Ia
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
nimic grav, nu e nevoie nici măcar de plasture. Își aranjează părul pe deasupra cheliei boselate și face precaut câțiva pași, în vreme ce consumatorul de usturoi care chemase ambulanța îi scutură hainele de praf părintește. "Trebuie că e paznicul universității țărănoiul ăsta care pute de trăznește", gândește și, recăpătându-și reflexele umane, își duce mâna la portofel. Ca să dea un bacșiș sau ca să vadă dacă nu i s-au furat banii? Uită pe loc ce vrusese să facă: pulovărul gri perlat, care se albăstrea
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
Lumânări subțiri și încovrigite de ceară galbenă ardeau cu mucuri mari lângă icoane și ceara curgea topită pe podele. Buchilat, fornăit, încurca-ntr-o carte, [cu] ochelari pe nas, nebăgând de samă că i se aprinsese o mânecă de la antereu. Puțea a ars, dar el gândea că miroase a tămâie. Nicodim, cu lacata de la biserică-n mână, adormise într-o strană și cânta prin somn Doamne miluiește! Când tresărea pe trezite, începea mai tare, când adormea zicea tot mai încet. În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
cu lăcata. În fereastă: Băh! Popa scutura de ușă, oamenii țineau vârtos, ca să nu lase pe dracul să fugă... Vezi, mă! Trăsni-l-ar crucea lui Dumnezeu, Necurat, cum mi-o fript mânica, zice cu spaimă Buchilat. D-apoi cum puțea în biserică, zice Nicodim, gândeai c-o dat cineva foc la biserică. Necuratul! Putoarea iadului! Chiu! popa-n biserică. Țineți, mă, nu lăsați ușa. În fereasta bisericii: Beh! Pintilie! mergi de trage clopotul, eu alerg la crâșmă să chem oameni
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
lei55, grăbindu-se să scrie acasă despre planurile fratelui său. Nicu îi răspundea din Cernăuți, în aprilie 1883, îndatoritor și cu recunoștință frățească: ne bucurăm cu toții tata, Harieta și eu despre cele comunicate. Trimiți-ne din banii împrumutați cât vei pute. După Paști contează pe persoana și caracterul meu, măcar că oamenii mă numea "Nec cel prost"56. Lucrurile au stat însă altfel: deși cumpărătorul Cristea Marinovici a devenit proprietarul Ipoteștilor chiar din momentul semnării acestui act, Gheorghe Eminovici a fost tolerat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
Ai noștri din Moldova începeau să revină: dr. Dinu Brătianu, pe atât de francofil, pe cât familia ce găsea aici era de germanofilă. La doamna Elena Pherekyde în casă se întâlneau toți: dânsa, fratele ei Alexandru Marghiloman, fiul Pic Pherekyde, din partea Pute rilor Centrale, dr. Dinu, Mișu Marghiloman, familia Butculescu, francofili. Cei doi frați nu-și vorbeau. Doamna Pherekyde, ca să-i aibă la prânzul de familie săptămânal, îi punea pe unul în dreapta ei, pe altul în stânga, astfel că nu se vedeau și
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
ținut gura... Dacă fata aceea de la pîine a însemnat ceva pentru tine, găsește-i un loc la noi în combinat, altfel e vai de ea. Cumnată-miu... Cumnată-tu! exclam eu furios. Un rahat care nici măcar nu mai poate să pută de vechi ce-i. Da, dar te-ai împiedicat de el azi n-ai primit locuință. Și parcă văd că te poartă pe la tribunal și pe la partid. Spune-i c-o să-mi facă plăcere să-l întîlnesc mîine la Partid
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
spus că nu ar fi chiar nimerit să dau citate din dânsul, în conjunctura actuală, însă nu ne aude nimeni aici, oamenii sunt preocupați de cu totul alte probleme, deloc național socialiste sau filozofice. Săbii ascuțite, cizme înalte, picioare care put, bărbi nerase, cai în spume și haleală fără e-uri nu e chiar paradisul, însă tot e ceva. A, și să nu uităm laitmotivul întregii scene moartea. Heidegger filozofa despre moarte, era mic copil, aici îți suflă în ceafă Îndoliata
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
lucruri bune, însă procedează exact invers, trec prin fața bisericilor, se închină, însă înjură în gând. Eu sunt altfel, dar știu că deja v-ați dat seama de asta. O altă concluzie pe care am tras-o este următoarea: și lehamitea pute. Spre deosebire de alții, eu nu mă feresc să vorbesc despre ea. Nici nu trebuie să trag prea mult aer în piept, fiindcă mă umplu repede de toate mirosurile orașului. Nu mai scap de ele. Degeaba intru sub duș, degeaba arunc hainele
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
așa, ca sé-i arate cé știe. În autobuz Șasa a fost cuminte și nu a scos capul pe geam. S-a așezat pe un scaun oarecare. Și chiar și dupé ce s-a așezat lîngé el babă Hania de la care pute a célduré și are o alunițé cu pér pe obraz, de la care lui Șasa i se face greațé, Șasa nu se ridicé de lîngé ea sé se așeze pe alt scaun, chiar dacé mai era un scaun liber mai Încolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
Béieții mai mari au ferit repede béncile și au fécut loc sé Încapé toaté lumea. Ușa s-a deschis și au intrat șefa de studii, Nadejda Petrovna, pioniervojata cu steagul și Încé doué fete. „Ia deschideți voi o fereastré, cé pute-aici”. Un béiat mai mare séri repede și deschise fereastră. - Ei, parcé-așa mai merge. Ia sé vedem dacé au venit toți. Toți au venit? - Da-a-a! - Ce da-a-a? Ia sé vedem, cine n-a venit? Reazanova, este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
pământ, astfel încît te culcai pe el pieziș, un scaun de paie în mijloc cu o gaură gigantică, niște sfeșnice de lut cu falnice lumânări de său, o lampă veche, cu genealogie directă de la lampele filozofilor greci, a căror studii puțeau a untdelemn, mormane de cărți risipite pe masă, pe sub paturi, pe fereastră și printre grinzile cele lungi și afumate a tavanului, ce erau de coloarea cea mohorîtă-roșie [a] lemnului pârlit. Pe paturi erau saltele de paie și cergi de lână
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
Lumânări subțiri și încovrigite de ceară galbenă ardeau cu mucuri mari lângă icoane și ceara curgea topită pe podele. Buchilat, fornăit, încurca-ntr-o carte, [cu] ochelari pe nas, nebăgând de samă că i s-aprinsese o mânecă de la antereu. Puțea a ars, dar el gândea că miroase a tămâie. Nicodim, cu lacata de la biserică-n mână, adormise într-o strană și cânta prin somn Doamne miluiește! Când tresărea pe trezite, începea mai tare, când adormea zicea tot mai încet. În
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
cu lăcata. - În fereastă: Băh! Popa scutura de ușă, oamenii țineau vârtos, ca să nu lese pe dracul să fugă... - Vezi, mă! Trăsni-l-ar crucea lui Dumnezeu, Necurat, cum mi-o fript mânica, zice cu spaimă Buchilat. - D-apoi cum puțea în biserică, zice Nicodim, gândeai c-o dat cineva foc [la] biserică. - Necuratul! Putoarea iadului! - Chiu! popa-n biserică. - Țineți, mă, nu lăsați ușa. în fereasta bisericii: Beh! - Pintilie! mergi de trage clopotul, eu alerg la crâșmă să chem oameni
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]