2,708 matches
-
lui Simion care i se întindea și o puse în dreptul inimii. Simion crezu a constata o mare anomalie și zise îngrozit: - E bolnav. Îi bate, cum îmi bate și mie câteodată. - Când n-oi mai fi, urmă Stănică cu glasul stins, vă rog săaveți grijă de Olimpia, pe care am adorat-o, și de fiul nostru. Regret că n-am putut prin muncă sa-i las o situație clară, ăsta a și fost motivul pentru care am insistat atâta să-i
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
auziră și pașii Otiliei, ușa trântită, pârâitul patului, în care se aruncase spre a se odihni puțin. Felix își comprimă palpitațiile grozave ale inimii. - Felix, se auzi strigătul fetei de alături, Felix, tu ești acolo? - Da, răspunse acesta cu glasul stins.Își închipuia că fata citise scrisoarea. - Mi-e o foame nebună. Să mergem să mâncăm. Papami-a spus în oraș că nu vine la prânz. Dar vino încoace. Felix trecu dincolo ca un criminal prins asupra faptului. Otilia era întinsă pe
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
Dispăru numaidecât pe ușă. Costache, alarmat, voi să alerge și el după Stănică, dar fu oprit de glasul domnișoarei de la pian: - Dar pentru cine ții dumneata pianul ăsta? Dumneata cînți? Răgușit de îngrijorare, bătrânul răspunse cu glasul său cel mai stins: - Cântă fata mea! G. Călinescu - Aha! va să zică, ai o fată! Mare? - Domnișoară, șopti pe ghimpi Costache, cu ochii la ușă. - Ce curioasă extincție a vocii ai dumneata! observă domnișoara de la fereastră, sărind în picioare. Se vede că fumezi prea mult
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
un pachet de cuie, cu clei și alte lucruri. Le obținuse cu bacșiș de pe la binale. Ba chiar târziu de tot, în noaptea zilei în care Stănică făcuse demonstrația, o țigancă aduse, cu de la sine putere, un lighean încărcat cu var stins, gros, fiindcă, zicea, are nevoie de câțiva gologani. Moș Costache nu se miră de loc de gestul lui Stănică, pe care nu-l întrebă de ce aduce cărămidă, var și celelalte, și puse numaidecât stăpânire pe toate, după ce smulse lui Stănică
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
asemenea, individul nu are nici o valoare, nu este decât un element, simplu purtător anonim al procesului de dezlănțuire. Numai că orgia este voită, are intenție de cult, propițiatoare și apotropaică, adică are sens de catharsis, de criză provocată și, apoi, stinsă. În lumea gloatei, a mulțimii, totul este amorf, nici o mișcare nu are intenție precisă, adică, de fapt, tocmai caracterul de imprecizie haotică are aici putere, o putere larvară, fără direcție, ca un fel de scurgere în toate părțile, în orice
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
viața voastră și au însemnat-o cu moartea lor?“ Toate întrebările astea pline de umbre, pline de o încărcătură de viață care-ți aparține, dar care pare să vină din altă parte a vieții tale, tot acest ținut cu luminile stinse, toate se comprimau în întrebarea aceasta brutală: „Aveți oseminte?“ Ca și cum aș fi întrebat: „Aveți marfa vieții?“... Vă aduceți poate aminte din basme, când zmeul se întoarce acasă și adulmecă locul și spune: „Miroase a om!“ Așa și întrebarea despre oseminte
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
vitregă. Nu mi-a lipsit nimic toată copilăria. Nimic, afară de copilărie. Ca de altfel și-n vremea căsătoriei; nu mi-a lipsit decît... esența! adaugă ea dintr-o dată, parcă ar ofta. Mihai bea puțină cafea și-și reia țigara aproape stinsă, derutat de ultima afirmație a femeii. Întreabă din privire dacă să toarne bere. Ciocnesc, apoi beau încet, fiecare întîrziind paharul în atingerea buzelor. Voiam să mă fac artistă, continuă Liliana. Ai mei îmi găseau mereu defecte: ba-s prea înaltă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
acolo, pe la voi, în Moldova, dar s-a întors cu amintiri neplăcute, poate și din cauza mariajului nereușit. Chiar dacă are oarecare repulsie față de moldoveni, admiră sincer tot ce-a produs Moldova. Ce-ar putea "produce" niște...? întreabă Mihai cu un glas stins, în care se ghicește jignirea. De ce-mi retezi vorba? ridică Liliana privirea spre el. Își culcă din nou tîmpla pe pieptul lui și-și continuă gîndul: Ea mi-a semnalat ultimul tău roman. După ce l-am citit, m-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
colțul gurii. Rămîne locului, sprijinită cu spatele de pervazul ferestrei. Am făcut acolada de mai înainte pentru a ajunge la problema nefericirii. Dacă știam că ești căsătorit, nu ți-aș fi telefonat, spune ea cu tristețe vădită în glasul aproape stins. Liliana, ce rost are să umbrim fericirea acestei seri? Are, Mihai Vlădeanu! Pentru că ea nu poate fi deplină cînd e clădită pe nefericirea altora. Mihai face cîțiva pași prin cameră, în timp ce rîde încet, amuzat, spre surprinderea totală a Lilianei. Ești tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
în străinătate. Este autorul tabloului "Premiantul", pe care l-ai văzut la mine. Mihai pare să fi abandonat orice dialog. Stă cu privirea pierdută pe lîngă Liliana, spre colțul camerei. Dar cînd o aude scăpărînd un chibrit, să reaprindă țigara stinsă de cît a stat neatinsă pe marginea scrumierei, întoarce privirea spre ea: un surîs trist, încolțit pe buzele lui, peste care, într-un gest mai degrabă matern, protector, Liliana începe să-și plimbe vîrful degetelor. Știu, Mihai Vlădeanu, aștepți răspuns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
aiurea.... Azi dimineață însă erai altfel! se înflăcărează Tamara, aplecîndu-se spre Mihai, care continuă să stea pe scaun. Aveai din nou în ochi scînteia unei bucurii! Abia ast'noapte am găsit o idee pentru modificarea scenariului..., răspunde Mihai cu glasul stins, înțelegînd că obrajii i s-au înroșit puternic. Deci asta era! explodează Tamara cu o bucurie nefirească în glas. Palmele ei cuprind capul lui Mihai și-l strîng o clipă între ele, apoi, adunîndu-se la ceafă, și-l lipesc pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
să-ți amintesc să vezi de unde împrumutăm niște bani, pentru concediu. De la Fondul Literar nu poți? Nu știu, nu mi-am pus problema. O să-l rog pe Petre. Da' de ce m-ai sunat? întreabă Ana. Așa... răspunde Mihai cu glas stins. Cînd lasă fruntea peste brațele puse pe birou, tresare imediat. I-e teamă să nu se viseze din nou iarna, sus, la baraj. Pleacă prin hala industrială, să mai treacă o dată pe la fiecare loc de muncă. La întoarcere, imediat ce intră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
pe tovarășa Barbu, actuala șefă a serviciului Tehnic, o știu de mult, cînd era la CTC. Am fost colegă la "Ștefan Gheorghiu" cu frate-su, Iftimie Trifon. Era pe atunci șef la construcții-montaj, apoi a ajuns prim-vice, adaugă cu glasul stins, roșind, preocupîndu-se de sticla cu vin un soi cu un parfum ciudat, care te face să vezi lumea în roz chiar înainte de-a bea. Vorbele Violetei l-au amețit pe Mihai. În ultima perioadă, Teona e tot mai prezentă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
de ea în cazul femeilor venite cu provocări de avort... Las-o, nea Toadere, să se odihnească în pace... oftează Mihai, amintindu-și-o culcată cu tîmpla pe pieptul lui. Odihnească-se!... Cu bine, Mihăiță, cu bine!... aude Mihai vocea stinsă a musafirului, care se îndreaptă spre poartă. Întors la masa din cămăruța încălzită de soba încinsă cu cîteva șindrile vechi și cu un pumn de cărbuni, din grămada rămasă în grajd, într-un colț, de pe vremea cînd trăia bătrînul Vlădeanu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Și asta numiți dumneavoastră "mică modificare"?! se alarmează Mihai. Trebuie rearanjat tot materialul. Îmi pare rău, dar nu mă simt în stare acum. Cîteva clipe nu se mai aude nimic în telefon. Apoi, ca după un moment de reculegere, vocea stinsă a regizorului îngînă ceva, o încuviințare. Mihai se scuză că e singur acasă cu copiii și, oricum, n-ar putea merge la București. Chiar vrei să renunți? îl întreabă Petre cînd îl vede că stă abătut, cu privirea pironită pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
ritmic, semn că se înăbușă. Are privirea tulbure iar fața i-a devenit de ceară. Violeta... încearcă Mihai un gest de atingere, lăsîndu-se pe călcîie lîngă fotoliul ei. Nu mi-am dorit decît să te reîntîlnesc, Mihai... se aude vocea stinsă a Violetei, în timp ce palma stingă a ei reține degetele bărbatului în atingerea obrazului. Voiam de la viață o singură răsplată, pe care să i-o fur: o zi cu tine. Dar nu pentru că-mi ești drag sau... din alte motive. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
zeamă de lămâie, puțină sare, aproape 1 kg făină, 3 linguri lapte rece. Mod de preparare pentru foi: Se freacă bine margarina cu 300 g zahăr, apoi se pun pe rând cele 6 gălbenușuri, puțină sare, 1 linguriță de bicarbonat stins și aproape 1 kg de făină. Se face din cele de mai sus un aluat potrivit de tare. Din acest aluat se coc 4 foi pe fundul tăvii unsă cu puțin unt și presărată cu puțină făină. Două foi se
350 Re?ete culinare din Moldova lui ?tefan cel Mare by Denisa Rodica GOLDBACH [Corola-publishinghouse/Journalistic/84371_a_85696]
-
linguriță amoniac proaspăt stins în lapte, făină cât să iasă un aluat molcuț. Mod de preparare: Se freacă margarina cu zahărul și un pic de sare, se adaugă pe rând 2 ouă întregi, se pun smântâna și făina cu amoniacul stins. Din acest aluat se coc 4 foi pe fundul tăvii unsă cu margarină. Când sunt gata se ung foile cu gem în strat subțire, inclusiv foaia de deasupra peste care se pune următoarea glazură: Glazura: 4 albușuri se freacă cu
350 Re?ete culinare din Moldova lui ?tefan cel Mare by Denisa Rodica GOLDBACH [Corola-publishinghouse/Journalistic/84371_a_85696]
-
aurii - nu se coc tare - și nici nu se pudrează cu zahăr. Rețeta nr. 58 Prăjitură cu foi fragede Ingrediente: 5 linguri zahăr pudră, 1 ou, 3 linguri miere, 150 g margarină sau unt, ½ kg făină, arome, 1 linguriță bicarbonat stins, gem. Mod de preparare: Se freacă zahărul cu oul, se topește margarina cu miere și când este călduță se amestecă toate și se adaugă aromele și făina, obținându-se un aluat care se împarte în 4 bucăți egale. Se coc
350 Re?ete culinare din Moldova lui ?tefan cel Mare by Denisa Rodica GOLDBACH [Corola-publishinghouse/Journalistic/84371_a_85696]
-
pe o ușă laterală, fără să fie văzut de nimeni. În amurg, pe Cheramoya Avenue: În Hollywood, la un cvartal distanță de Franklin. La numărul 5261 o casă În stil Tudor, cu patru apartamente, două sus și două jos. Lumini stinse. Probabil că era prea tîrziu ca să-l Înhațe pe „Chester“, omul zilei. Jack sună. Nici un răspuns. Urechea lipită de ușă. Ascultă cu atenție: nici un sunet, punct. Cheia În ușă. Bingo! De la prima privire se vedea că Hinton jucase cinstit: hogeacul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
fiu următorul șef al detectivilor, nu tu“. Scuzele pentru că pleacă durară o veșnicie. Ajunse la casa ei pe cînd amețeala se risipea dureros. Ora 6.00 - Inez ajungea acasă În jur de 7.00. Ed intră și așteptă, cu luminile stinse. Timpul se scurgea chinuitor. Ed urmărea mișcarea limbilor ceasului. 6.50 - o cheie În broască. — Exley, ce faci? Stai la pîndă? Ți-am văzut mașina afară. — Nu aprinde lumina. Nu vreau să-ți văd fața. Zgomote, chei zornăind, o poșetă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
În oglindă, eu sînt urîtă, e frumoasă metisa... Și vulpoiul de Victor, a și pus ochii pe ea, uite cum Îi face Vilmei cu ochiul, Își fac semne prin oglindă. Desigur că s-a adus tortul cu lumînările care trebuie stinse, deși Rafaelito ar fi preferat să treacă peste acest număr de data asta, fiindcă, lîngă el, Martin privea Întreaga ceremonie cu un zîmbet puțin batjocoritor și plictisit; dar Victor n-ar fi pierdut prilejul ăsta pentru nimic În lume și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
degeaba, fiindcă pe Santiago nu-l mai interesa deloc răspunsul. — Urechilă! exclamă, pe neașteptate, zîmbitor, apropiindu-se ca să-l tragă prietenește de urechi, dar În clipa aceea parcă văzu Încă un Julius ceva mai Încolo. La culcare, spuse, cu privirea stinsă. În după-amiaza aceea, Țanțoșa era cam prost dispusă și, ca Întotdeauna, oalele s-au spart În capul lui Julius. Din fericire, se Învățase să n-o ia prea În serios și să-i spună, la fel cum Îi spunea Carlos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Care prietenă? Și care e faza cu Pământul? Nu, n-ai înțeles, mormăi Ted doar pentru el. Seara trecută stăteam întins în pat alături de prietena mea... I-am spus că Pământul e plat. Bum bum! Ha-ha, foarte tare, spuse Ashling stins. Cel mai chinuitor lucru pe care trebuie să-l înduri atunci când ești persoana favorită a lui Ted este că trebuie să fii cobaiul său pentru materialele noi. — Dar pot să fac o sugestie? Ce zici de, seara trecută stăteam în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
tăi prieteni, fierarii și păstorii,/ De-al căror drag Olimpul ne fuse tulburat ! (IV, p. 112). Prometeu își deplânge amar iluziile pierdute cu privire la favoriții lui : Mă vezi înfrânt de atâta nerecunoștință,/ Revolta și dezgustul sunt noua mea credință/ Cu ochii stinși contemplu tot visu mi nimicit (IV, p. 113). Titanul își vede năruite speranțele de a contribui la înfrumusețarea lumii prin încurajarea oamenilor, căci aceștia au profitat de binefacerile civilizației doar spre a- și da la iveală ticăloșia nativă : E mai
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]