2,115 matches
-
oamenilor, în funcție de resursele naturale și de activitățile economice"80. Amenajarea teritoriului nu constă așadar numai în înregistrarea mișcării populației și în înțelegerea cauzelor și a consecințelor sale. Ea tindea să promoveze o "geografie voluntară"81 a producției și a populării, suscitând inițiative care să pună în valoare teritoriul. Va trebui însă să mai treacă o vreme până când această politică avea să se consacre tratării problemelor unei dezvoltări urbane care reflecta pe deplin fețele modernismului. Într-adevăr, la începuturile sale, politica de
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
sa se fundamentează pe efective numeroase, fiindcă are gustul pentru a face." Administrarea de misiune este lejeră; ea are gustul de a face să se facă, este realistă, dinamică, orientată spre scop, atentă la viață, nu așteaptă inițiativa, ci o suscită. Administrarea de gestiune este judecătorul; administrarea ca misiune este actorul. Prima este carteziană, cealaltă este concretă; funcțiile celei dintâi sunt neutre, funcțiile celei de-a doua au aspecte politice evidente; prima poate să constituie un corp, dacă nu cumva "o
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
din lene cetățenii "formați" sau, mai degrabă, "deformați" de predecesorul său, care își dorea ca cetățenii să nu se intereseze de treburile publice. Statul nu trebuie să fie doar educator, ci educativ; el nu trebuie să impună păreri, ci să suscite reflecția critică, intervenția, alegerea în cunoștință de cauză. Instituțiile vieții colective, concepute în spiritul unei democrații trăite, trebuie să devină ele însele terenuri de antrenament ale culturii civice 241". Această conversie așteptată a rolului statului se află la originea entuziasmului
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
a tradus printr-o înflorire a organismelor de participare democratică presupuse că ar face ca acțiunea publică locală să câștige în eficacitate și legitimitate. Asistăm, totuși, la o veritabilă democratizare a modului de conducere a orașelor? Observațiile privind instituționalizarea participării suscită circumspecția analiștilor. Raportată la idealul de asociere a unui număr mare de oameni la deciziile care privesc viitorul orașului, realitatea participării democratice este decepționantă. Cetățenii nu sunt mobilizați așa cum ar cere-o credibilizarea acestor dispozitive. În afară de profesioniști, reuniunile nu sunt
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
pentru aleșii locali: riscul politic redus pe care îl prezintă acestea. Mai mult decât o chestiune între cetățeni și reprezentanții lor, comunicarea la nivelul orașelor devine o afacere a profesioniștilor și a consiliilor aleșilor. Dacă în cadrul unui oraș comunicarea poate suscita ironia sau sarcasmul unora dintre locuitorii săi, rareori se întâmplă ca ea să declanșeze o adevărată opoziție activă. "Aici e paradoxul: marea vizibilitate a acestor acțiuni nu înseamnă neapărat și punerea lor în discuție pe agenda politică"486. În anumite
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
opoziție activă. "Aici e paradoxul: marea vizibilitate a acestor acțiuni nu înseamnă neapărat și punerea lor în discuție pe agenda politică"486. În anumite circumstanțe, formula consiliilor de cartier poate să blocheze înscrierea pe agenda politică a unei probleme care suscită dezbateri și mobilizări. Astfel, în timp ce presa locală reflectă neliniștea diferitelor asociații și locuitorilor pricinuită de proiectul de a înălța un obelisc într-o piață importantă din Bordeaux, primarul s-a mulțumit să reamintească ferm în cadrul consiliului de cartier respectarea condițiilor
by Thierry Oblet [Corola-publishinghouse/Science/954_a_2462]
-
fi adus dintr-odată în lume păcatul maxim, îndîrjirea împotriva a ceea ce e clar știut ca bun și drept. Și dacă mai facem totodată și experiența că tocmai lupta împotriva răului poate dezlănțui forțe ideale pentru a-l combate, poate suscita năzuințe mari și frumoase, care altminteri nu ar fi ieșit la suprafață, sentimentul în fața vieții și a existenței este și mai bine alcătuit. Împrejurarea ne poate aminti de starea sufletească ce duce, într-un vechi cîntec pascal, la izbucnirea: O
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
al omului „oarecare”, al „omului precar”, fără morga tehnicistă a analistului politic ori a politologului), dar și din domeniul antropologiei culturale, al istoriei ideilor ori mentalităților, al imagologiei aplicate ș.a.m.d. De fapt, sunt solilocvii lăuntrice consemnate în scris, suscitate de cei mai diferiți „stimuli” exteriori care pot stârni o conștiință (în cazul în speță, pe cea a lui C., în toate „compartimentele” sale existențiale simultane, adică în ipostazele de „om-pur-și-simplu”, de timișorean dintr-o familie originară din ținutul Mehadiei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286252_a_287581]
-
luptei duse pentru a împiedica pătrunderea chiaburilor în gospodăria colectivă. La început ni se pare că el va fi înfrânt și aceasta din pricină că nu vedem venindu-i sprijin de nicăieri, că nu se bucură de nici o autoritate (...). O atenție deosebită suscită Voicu Ghioceoaia, în care Marin Preda a creat - pentru prima oară în literatura noastră - tipul chiaburului de proveniență recentă, desprins din rândurile țărănimii muncitoare în condițiile N.E.P.-ului. Scriitorul a surprins și a redat cu multă pătrundere fizionomia specifică a
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
nici altor poezii apărute în această revistă. Dacă poetului îi place să-și audă propriul său glas, să se admire singur și să prezică drumul cântecului său peste veacuri, el este într-adevăr «personal» în creație dar ceea ce scrie nu suscită interesul cititorilor, îi lasă profund indiferenți. Noi milităm pentru acea personalitate a poetului care să izvorască din adeziunea sa la lupta poporului, din spiritul său de partid. Poetul să slăvească (...) eroismul constructorilor socialismului, să-și manifeste indignarea și ura în fața
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
un studiu amplu și profund asupra corelației dintre structura și reactivitatea moleculei organice, pe de o parte, și activitatea biologică a acesteia, pe de altă parte. Cercetările sale în domeniul sintezei organice fine de substanțe cu potențială activitate farmacodinamică au suscitat interesul cercurilor științifice de peste hotare. Societatea Franceză de Terapeutică și Farmacodinamie îl alege, în 1966, membru titular, iar în 1972 este ales membru titular al Societății de Chimie din Franța. Prof.dr.doc.ing. Constantin H. Budeanu s-a stins din viață la
personalitați universitare ieșene din basarabia by vlad bejan, ionel maftei () [Corola-publishinghouse/Science/91489_a_92360]
-
dar s-au impus ca prioritate și pentru cancer, HTA și coronaropatiile latente. În gastroenterologie: fenotipul ulceros și leziunile cu risc de malignizare de la nivelul stomacului și rectocolonului, cronicizarea hepatitelor acute etc. În acest mod bolile de nutriție și metabolism suscită din partea medicilor alopați o adevărată dorință nestăpânită pentru diagnosticarea precoce a diabetului zaharat, iar la noul născut pentru decelarea enzimopatiilor cu risc encefalotrop major, când oncologia beneficiază probabil în cel mai înalt grad de o strategie medicală activă, atunci bine
Fitoterapie clinică by Gabriela Anastasiu, Vasile Bodnar () [Corola-publishinghouse/Science/1133_a_2094]
-
mai eficientă abordare. 2.4 Metode statistice folosite în analiza dezvoltării regionale în România 2.4.1 Rațiunea aplicării metodelor statistice multivariate în studiul fenomenului de dezvoltare regională Dinamica vremurilor, manifestată de cele mai multe ori sub semnul hazardului și al incertitudinii, suscită la cercetare și cunoaștere pentru a găsi o explicație rațională. Fenomenele „de tip stochastic din orice domeniu al vieții economico - sociale sau naturale”, „în mișcarea lor curentă - continuă, în timp, în spațiu și din punct de vedere calitativ”, induc o
ANALIZA STATISTIC? A DEZVOLT?RII REGIONALE ?N ROM?NIA by Buruian? Andreea - Iulia () [Corola-publishinghouse/Science/83118_a_84443]
-
Ciubărești, În ajun și Uraganul, unii critici vorbind chiar de un eșec integral aici. Într-adevăr, transformarea materialului memorialistic în roman, reușită în mare măsură în primele cinci volume, este ratată parțial în ultimele trei, experiența politică recentă a autorului suscitându-i o pornire pătimașă, resentimentară. Din cauza acesteia, tarele societății, ca și defectele indivizilor, fie adversari, fie colaboratori apropiați și prieteni vechi, sunt șarjate nejustificat, capătă deseori o înfățișare grotescă. Pe acest fond și Vania Răutu, cu moralitatea lui perfectă, devine
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289921_a_291250]
-
important de studii de specialitate și a beneficiat, de-a lungul timpului, de numeroase soluții de analiză. Discutat la început mai mult din perspectiva originii și a dezvoltării lui în limbile romanice în special, tiparul (Det) N1 de N2 a suscitat ulterior un interes crescând în rândul cercetătorilor, interes datorat în mare parte dificultăților pe care structurile de acest tip le ridică la diferite niveluri de analiză. Analiza tiparului (Det) N1 de N2 interesează mai multe compartimente de studiu al limbii
[Corola-publishinghouse/Science/85004_a_85790]
-
dintre elevi, gradul de participare al elevilor la interacțiuni depinde de prestigiul pe care-l au în grup; prestigiul lor depinde de situația socio - economică, de etnie, de limbă, de competențele fizice, de rezultatele școlare. Organizarea unui învățământ care să suscite învățarea cooperativă ara sigura exercitarea optimă a prestigiului și ar conduce la reducerea inegalităților instituite în școală. să stăpânească fenomenele de violență; tinerii care au tendințe de autoritate trebuie tratați cu înțelegere și puși în situația de a colabora în
Instituţia şcolară şi formarea adolescentului by Andreea Lupaşcu () [Corola-publishinghouse/Science/1226_a_1882]
-
și dragostea pentru elevi. Fiind o relație interumană, în cadrul relației pedagogice există o interdependență a comportamentului profesor-elev, în sensul că acțiunea unuia provoacă o modificare a comportamentului celuilalt. Prin poziția sa privilegiată însă, profesorul poate să ia inițiativa interacțiunii ce suscită reacții la elevi. El poate să facă să depindă mai mult sau mai puțin de el comportamentul elevilor și din comportamentul său să rezulte atmosfera de grup a clasei. De aceea nu este o exagerare afirmația conform căreia construirea autonomiei
Instituţia şcolară şi formarea adolescentului by Andreea Lupaşcu () [Corola-publishinghouse/Science/1226_a_1882]
-
elevului - un subiect controversat? Ceea ce se declamă ca ideal educațional al școlii românești, „formarea personalității autonome” s-a dovedit a fi un domeniu controversat al teoriei și practicii educaționale. Dincolo de lipsa bibliografiei consistente în limba română pe această temă, autonomia suscită reacții vii în rândul practicienilor. Cadrele didactice percep autonomia despre care este bine să nu se discute, pentru că școala este o instanță reprezentând autoritatea, deci nu se poate ca ea să stimuleze autonomia. De parcă autoritatea și autonomia sunt doi termeni
Instituţia şcolară şi formarea adolescentului by Andreea Lupaşcu () [Corola-publishinghouse/Science/1226_a_1882]
-
demoni ai libertinajului și bețivănelii sunt atât de strâns uniți, încât par să fi uneltit împreună împotriva virtuții: astfel, palatul lui Venus este și casa lui Bachus." Teatrul este nociv, în însăși esența sa, după părerea lui Tertulian, căci emoția suscitată în cursul spectacolului reactivează la spectator toate înclinațiile rele, furie, mânie etc. pe care încearcă să le înfrâneze, cu dificultate, în viață. "Căci pretutindeni unde există plăcere, există pasiune, fără de care plăcerea ar fi insipidă: pretutindeni unde există pasiune, există
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
violente survenind frecvent la ieșirea de la spectacole. Trei alte vini, pentru a căror grabnică remediere pledează d'Aubignac, sunt enumerate pentru a explica dezinteresul publicului. Ele se referă la calitatea spectacolelor: actori, "poeme dramatice", decoruri sunt prea adesea proaste. Richelieu suscită o adevărată campanie de presă în favoarea teatrului, orchestrată de scriitori precum Balzac, Boisrobert sau Scudéry. Două piese se fac ecoul schimbărilor care se operează atunci, Comedia comedianților (La Comédie des comédiens) în care Scudéry, în 1635, face elogiul "poemului dramatic
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
1.1. Refuzul miraculosului Teoreticienii clasicismului nu încetează să mediteze asupra condițiilor de credibilitate a acțiunii dramatice. Cu toții înțeleg să blameze miraculosul care nu este compatibil cu verosimilul. Deznodământul nu trebuie să rezulte dintr-o intervenție divină, altfel nu ar suscita decât "dezgustul" spectatorului, după cuvintele lui Chapelain, în Sentimentele Academiei franceze asupra tragi-comediei Cidul. Racine explică, în Prefața la Ifigenia sa, că pentru a respecta verosimilul s-a îndepărtat de Euripide în concepția sa asupra deznodământului. În Ifigenia la Aulis
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
XVII-lea își găsește refugiu în operă, gen a cărui estetică nu se bazează pe verosimil. Transpoziția introdusă de cântec ce se substituie declamării interzice o concepție realistă despre mimesis. Opera, recentă 17, a cucerit foarte repede publicul și a suscitat nașterea unor piese de un gen nou, "comedia cu muzică" și "tragedia cu mașinării", a căror capodoperă este Andromeda lui Corneille. Foarte prizate de spectatori, ele nu au fericirea să placă docților, din cauza neregularității lor. Ca și opera, aceste lucrări
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
trebui să-l așteptăm pe Lessing pentru ca eroarea să fie corectată. Acesta, în Dramaturgia de la Hamburg, din 1768, va stabili, după textul grec, că singurele pasiuni de care tragedia este capabilă să purifice sunt cele pe care spectacolul ei le suscită, și anume mila și teama. Corneille, prin această greșeală de interpretare, adaugă o dimensiune morală catharsisului poate în scopul de a-i îmbuna pe docți și pe Părinții Bisericii, ostili teatrului -, total absentă la Aristotel. Spectatorul, văzându-l suferind pe
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
în Agamenon și în Hoeforele, aduse pe scenă datorită ekkyklemei, un fel de mașinărie rulantă. Apariția lui Oedip, cu ochii scurși din orbite, la sfârșitul lui Oedip Rege a lui Sofocle, piesa cea mai apreciată de Aristotel, să ne reamintim, suscită de asemenea o vie emoție. În secolul al XVII-lea, în Franța, de îndată ce se impune clasicismul, asemenea acte nu mai pot avea loc decât în afara scenei. În Aviz către cititor care precede Oedip, piesa lui din 1659, Corneille explică faptul
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
874-877) Totuși un astfel de deznodământ nu mai este o condiție necesară pentru realizarea tragediei. D'Aubignac contestă distincția operată chiar de la începutul secolului între tragi-comedie și tragedie, în funcție de natura deznodământului, fericit sau nefericit. El susține că tragedia, după ce a suscitat emoții foarte vii, se poate termina printr-o bucurie care să le calmeze. "Tragedia reprezenta viața prinților, plină de neliniști, de bănuieli, de tulburări, de rebeliuni, de războaie, de omoruri, de pasiuni violente și de mari aventuri... Or, dacă deosebim
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]