22,286 matches
-
Matei. În 1981 a refuzat premiul Asociației Scriitorilor din București. I s-a acordat Premiul Uniunii Scriitorilor în 1996 și în 2000. Ca orice artă poetică, eseurile reunite în Satul prin care mă plimbam rasă în cap (1997) cuprind o vizibilă pledoarie pro domo, M. situând poezia în punctul de incidență dintre trăire și limbaj: „Poezia există în spațiul în care cuvintele se intersectează cu viața, provocând-o, iar viața vine să întâmpine semnul, asimilându-l” (Linii de forță). Sesizând tensiunea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288038_a_289367]
-
diacronie. Astfel, primele volume ale poetei - Sânge albastru, Ceară (1970), Poezii (1974) - se mențin în matca neomodernismului, lirica avansând pe un culoar deja străbătut de congeneri, ceea ce explică validarea sa tardivă în cadrul promoției ’70. Tentativele de fisurare a acestei formule, vizibile în Poeme albe (1978) și Structura nopții (1979), conduc spre un paradox remarcat de I. Negoițescu: senzorialul se blochează în noțional, iar trăirile pe care eul liric le etalează rămân captive în crusta conceptelor. Desprinderea se realizează odată cu Blindajul final
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288038_a_289367]
-
datelor de pe raport, fără a efectua modificări în structura sau aspectul raportului, se poate opta pentru una dintre modalitățile de vizualizare Report View sau Print Preview. Modul Report View (figura 4.156) afișează raportul cu elementele componente fără a fi vizibilă paginarea. Nu sunt permise modificări asupra conținutului raportului și nici redimensionări ale controalelor. Oferă posibilitatea filtrării interactive a datelor pe raport (se efectuează click cu butonul drept al Modificarea modului de grupare/sortare a datelor este permisă în modul Design
Baze de date financiar-contabile by Florin Mihai, Pavel Năstase, Andrei Stanciu, Bogdan Ionescu, Ilie Tamaş () [Corola-publishinghouse/Science/217_a_477]
-
fi personalizate prin modificarea proprietăților specifice. Astfel, pentru fiecare dintre secțiunile de tip Header, Footer (inclusiv pentru cele la nivel de pagină și raport) și pentru secțiunea Detail se pot configura următoarele proprietăți: Visible - se va specifica dacă secțiunea este vizibilă la tipărirea raportului. Height permite indicarea dimensiunii secțiunii (pe înălțime) în cadrul raportului. BackColor permite specificarea unei culori de fundal pentru secțiunea raportului. Pentru secțiunile de tip Group Header și Details, se pot configura suplimentar proprietățile: Alternate Back Color permite stabilirea
Baze de date financiar-contabile by Florin Mihai, Pavel Năstase, Andrei Stanciu, Bogdan Ionescu, Ilie Tamaş () [Corola-publishinghouse/Science/217_a_477]
-
regiuni, după cum vom vedea în capitolul despre regiuni de mai jos) și a modului în care puterile diferitelor nivele de guvernare sunt împărțite și distribuite între ele, liniile de demarcație dintre toate aceste niveluri de guvernare sunt acum mai puțin vizibile, în parte, datorită stupidităților și compromisurilor făcute în timpul primelor etape ale reformelor. Acest catalog al eșuărilor în atingerea obiectivelor originale ale reformelor, a fost accentuat din 1983 încoace de către schimbarea ideologică și paradigmatică a socialiștilor în momentul în care aceștia
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
partidele de centru-dreapta au depășit problema formațiunilor majoritare prin afaceri de prost gust făcute cu Frontul Național de extremă-dreapta al lui Jean-Marie Le Pen, chiar dacă acestea au fost condamnate de către birourile de la Paris ale partidelor implicate. Problema a devenit foarte vizibilă în urma alegerilor electorale din 1992 când doar patru consilii regionale (din 20 din Franța metropolitană) aveau majorități active, iar în 1998 acest lucru s-a întamplat doar cu două consilii. Cea mai importantă consecință a acestei situații a fost aceea
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
sa a fost deportată între 1941 și 1945, o scurtă experiență de utemist, care îl dezgustă curând, închiderea tatălui în colonia penitenciară din Periprava, detaliile unei cariere apatice de inginer constructor, câteva amoruri, începuturile carierei literare. Securitatea este un personaj vizibil prin apendicele sale: un prieten apropiat devine informator și îl ține la curent pe „obiectiv”, adică pe scriitor, cu mersul turnătoriilor. Urmează plecarea în Europa și după aceea în SUA - o plecare parțială, întrucât M. rămâne scriitor român, limba română
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287978_a_289307]
-
deschidere reprezentativă în surprinderea activității culturale a exilului. Acest aspect se impune mai ales în ultima perioadă de existență a O., când susținerea materială a eforturilor lui Constantin I. Ghidel de către Liga Românilor Liberi a generalului Nicolae Rădescu devine mai vizibilă. „Am pornit la drum în singurătatea apăsătoare a exilului” - arăta directorul, schițând Drumul „Orizonturilor” (36/1950) și insistând asupra faptului că această inițiativă publicistică va continua „oricât de aspre, dure și nemiloase vor fi momentele create în viața exilului”. La
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288587_a_289916]
-
intrinsecă, în sensul că actele corupției trec adesea prin decizii și proceduri de neconceput. Până și aceasta este una din cauzele pentru care nu reușim să învingem pe deplin corupția. Acest aspect al ambiguității este pus la încercare, în mod vizibil, de o listă interminabilă de cauze. Pe scurt: încă de la Tacit, sunt indicate prea multele legi ineficiente, din punct de vedere al conținutului concret; proliferarea unei anumite cazuistici judiciare determină aplicații critice, incertitudini ale pedepsei, cu riscul covârșitor al prescrierii
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
Vremea”, „Revista Fundațiilor Regale” ș.a. Coleg de serie cu Grigore Popa, prieten cu Constantin Noica și cu Alexandru Dragomir, V. manifestă un interes deosebit pentru orientările existențiale din filosofia contemporană. Activitatea sa publicistică urmează mai ales această direcție, sub influența vizibilă a lui Martin Heidegger, căruia, la împlinirea a opt decenii de viață, i-a consacrat un volum omagial (Symposion Heidegger, 1972). O conștiință existențială nu putea să nu se revendice în anii ’50 din mesajul gândirii heideggeriene, ceea ce explică în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290661_a_291990]
-
dacă într-o expoziție de artă, observarea unui obiect de artă nu impune utilizarea unei exprimări verbale, în cazul politicii acest lucru nu este posibil, deoarece aceasta presupune prin însăși esența ei fapte de limbaj, limbajul fiind cel care face "vizibile"atitudinile politice. Reflecția asupra raportului limbaj-politică suscită dintru început întrebări precum: există un limbaj al politicii sau putem vorbi de limbaje ale politicii? Care sunt criteriile de diferențiere a limbajului politic de celelalte forme discursive? Ce funcții specifice îndeplinește limbajul
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
de cultivare și conservare a identității naționale, într-o epocă în care problema independenței și a păstrării specificului național în context european devin imperioase. Eminescu desfășoară o campanie acerbă împotriva "limbii păsărești", cultivată de presa vremii, și a fluctuațiilor lingvistice vizibile la nivelul discursului gazetarilor. Jurnalistul susține că fiecare înnoire pe terenul limbii trebuie să aibă la bază tradiția, subliniind în același timp pericolele modernizărilor pripite. În acest sens, gazetarul vede în limba în care și-a scris Bălcescu Românii supt
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
un limbaj denotativ, apelând la sensurile de bază ale vocabulelor utilizate, iar acolo unde există pericolul unor ambiguități semantice, jurnalistul formulează definiții, recurge la etimologii, explicitând conceptele. Nu putem omite nici zonele de interferență între limbajul publicistic și cel artistic, vizibile la nivelul expresiei, al figurilor de stil și de gândire utilizate de gazetar în corpul articolelor. Analiza contrastivă a creației poetice și a celei publicistice eminesciene relevă în acest sens existența unui fond lexical comun, pe lângă diferențele legate de autoreferențialitatea
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
cronici la tratate de economie, de la statistici demografice la studii de drept, jurnalistul se mișcă cu volubilitate între domenii de cunoaștere dintre cele mai diferite, tratând cu ușurință subiecte de economie, politică, drept, sociologie, filosofie etc. Dimensiunea pozitivistă a articolelor, vizibilă în numărul impresionant de date statistice, conferă autoritate demersului jurnalistic și se constituie într-o componentă esențială a arhitecturii argumentative. O mostră în acest sens oferă studiul "Rezultate ale uzurei în România": "În anul 1863 în cele cincisprezece penitenciare centrale
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
Datele istorice se împletesc în scrisul jurnalistului cu dimensiunea idealizantă a trecutului, cu poetizarea calităților țărănimii și cu supralicitarea virtuților neamului românesc. În acest sens, o notă caracteristică a publicisticii eminesciene o constituie împletirea componentei pozitiviste cu o dimensiune beletristică, vizibilă în mitul vârstei de aur, în descrierea idilică a unor timpuri de mult apuse și în resuscitarea modelelor istorice, prin evocarea figurilor lui Ștefan cel Mare, Mircea cel Bătrân sau Matei Basarab. Inserând tabloul epocii contemporane în rama idilică a
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
cât mai multe informații, odată cu intrarea în redacția Timpului, se face simțită conștiința valorii performative a scrisului jurnalistic, a impactului pe care îl are acesta asupra cititorului. Multe din articolele publicate în gazeta conservatoare relevă o relație explicită cu cititorul, vizibilă în adresarea directă, în formulări colocviale care instaurează un soi de complicitate între jurnalist și public, în demersul evaluativ și critic al clasei politice. În paginile Timpului, Eminescu dă frâu liber retorismului și patosului exprimării, expresie a angajării gazetarului în
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
europene, limba constituie o dimensiune esențială a problematicii publicisticii eminesciene. Atrăgând atenția asupra necesităților de normare și de modernizare a limbii române, Eminescu se lansează într-o campanie acerbă împotriva "limbii păsărești", cultivată de presa vremii, și a fluctuațiilor lingvistice vizibile la nivelul discursului gazetarilor. Jurnalistul susține că fiecare înnoire pe terenul limbii trebuie să aibă la bază tradiția și evidențiază pericolele modernizărilor pripite. Fără a se opune înnoirilor, Eminescu critică "formele goale" și jurnaliștii care "fabrică vorbe nouă, risipind vechea
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
le acordă termenului "postmodern", Luc Ferry se referă și la postmodernul ca "întoarcere" la tradiție, împotriva modernismului, în care tirania inovației a eșuat, iar reînnodarea legăturilor cu tradițiile estetice îndepărtate din punct de vedere spațial sau temporal este o realitate vizibilă. Astfel, Ferry menționează prezența Greciei antice, a satelor din Evul Mediu sau a modernului în interiorul unui cartier vechi, ca la Beaubourg, astfel încât eclectismul pare a fi o dominantă cultural-estetică a postmodernismului, cu principiul "nimic nu este a priori ilegitim". O
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
și de întreaga mișcare postmodernă. De altfel, postmodernismul poate fi înțeles ca o "funcție discursivă", ca un mănunchi ne-centrat de practici discursive aflate în mișcare intertextuală și nu ca un sistem rigid de idei. Deplasarea către problematica limbajului devine vizibilă în foarte multe domenii (inclusiv știința poate fi considerată doar un tip de limbaj) și conduce la consecințe și teoretizări noi. După cum mărturisea Jacques Derrida, "este momentul în care limbajul invadează câmpul problematic universal; momentul în care, în lipsa unui centru
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
altă parte, situarea ei între "limbă și stil". Lexicul este un dat cu care trebuie să lucreze scriitorul; prin procesele de formare a propozițiilor și frazelor va rezulta un text care are drept strat de adâncime scriitura, iar ca strat vizibil, personalizat, stilul. Schimbarea percepției în legătură cu termenul de discurs (sesizată la Gramsci, Deleuze și, poate în cea mai importantă măsură, la Michel Foucault) a condus la un rezultat semnificativ în ceea ce privește teoriile postmoderne, și anume renunțarea la vechile întrebări despre ce este
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
-se discursuri și influențe din domeniile semiotic, lingvistic, filosofic, artistic căci s-au luat în calcul sub semnul practicii discursive și scriitura filmică, fotografică, scenică. 3.3. Schiță a strategiilor generale ale postmodernismului Transformările sesizate la nivelul limbajului au efecte vizibile asupra teoretizării și practicii discursivității postmoderne. Intertextul, hipertextul sau colajul sunt experimente deja realizate, indicând existența unor trăsături proprii ale scriiturii actuale, cum ar fi lipsa fundamentelor, descentrarea, supralicitarea. De la Nietzsche și Heidegger încoace se acceptă că în filosofie s-
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
exemplu, referința, reprezentarea, poziția autorului, relația cu raționalitatea etc. Radicalizarea temelor, a metodologiilor și a schemelor discursive reprezintă o caracteristică distinctă a discursivității postmoderne, chiar dacă unele concepte ale curentului poststructuralist se regăsesc în lucrările postmodernilor sau alte influențe moderne sunt vizibile în țeserea noului set de discursuri. Ca strategii retorice particulare, cele mai utilizate sunt codificarea textuală, fragmentarea, colajul care conduce către practica frecventă a citatului, parodia, ironia, pluralitatea planurilor și interpretărilor, contradicția, eclectismul figurilor retorice etc. Aceste procedee discursive au
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
manipulator, agent de publicitate etc. Tocmai de aceea ea este o strategie fatală, mai ales datorită faptului că intervine la toate nivelurile: interuman, social, politic, mediatic, discursiv. În viziunea lui Baudrillard, seducția se inserează peste tot în mod ascuns sau vizibil, fiind asemenea unei fantome holiste ori a unei prezențe de neocolit. Ea pare a se integra într-un efort al "reducerii la monade", în sensul operării cu ireductibilități sau al căutării a ceea ce, de exemplu, în obiect este ireductibil la
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
aceste două forme nu există doar contrast, ci și o complementaritate ce decurge din faptul că seducția deține o profundă ambiguitate și ambivalență, deoarece poate fi înțeleasă și ca mișcare de retragere în secret, și ca intenție de a face vizibil (și, prin urmare, de a "produce" ceva). "Seducția nu se opune producției: ea seduce producția [...], la fel cum răul nu este ceea ce se opune binelui, ci ceea ce seduce binele"517, aceasta ar fi soluția pe care Jean Baudrillard o găsește
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
opera sa pare a realiza un necrolog al seducției, Baudrillard afirmă optimist că seducția este destinul sau "ceea ce rămâne din destin, din miză, din farmec, din predestinare și vertij și, de asemenea, din eficacitatea tăcută într-o lume a eficacității vizibile"529. Dacă seducția este peste tot în mod ascuns sau vizibil, atunci ea este asemeni unei prezențe holiste care se clădește pe ruinele vechii filosofii, expunându-se riscului de a deveni ea însăși un concept tare posibilitatea de a se
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]