21,673 matches
-
diferite de cele ale lumii contingente; e) pluralitatea funcțiilor Îndeplinite În colectivitatea care Îl generează; f) caracterul complex și stratificat al semnificațiilor; g) poziția privilegiată a mitului În raport cu alte forme culturale: este considerat adevărat, relevator, exemplar, Întemeietor etc.; h) capacitatea mitului de a absorbi elemente culturale și de a se transforma În forme noi; i) liminalitatea, definită de Victor Turner drept puterea mitului de a opera Între subsistemele unei culturi, legând elementele disparate și evidențiind diferențele elementelor similare. Dacă, prin Însumare
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
g) poziția privilegiată a mitului În raport cu alte forme culturale: este considerat adevărat, relevator, exemplar, Întemeietor etc.; h) capacitatea mitului de a absorbi elemente culturale și de a se transforma În forme noi; i) liminalitatea, definită de Victor Turner drept puterea mitului de a opera Între subsistemele unei culturi, legând elementele disparate și evidențiind diferențele elementelor similare. Dacă, prin Însumare, construim o grilă care să conțină totalitatea atributelor folosite pentru definirea conceptului de mit, constatăm că, exceptând unele societăți „primitive”, rareori putem
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
i) liminalitatea, definită de Victor Turner drept puterea mitului de a opera Între subsistemele unei culturi, legând elementele disparate și evidențiind diferențele elementelor similare. Dacă, prin Însumare, construim o grilă care să conțină totalitatea atributelor folosite pentru definirea conceptului de mit, constatăm că, exceptând unele societăți „primitive”, rareori putem găsi, În culturile trecute sau prezente, mituri În stare „autentică”. Ele nu apar, ca entități autonome, care Îndeplinesc integral „exigențele” definițiilor de mai sus, nici În culturile antice, nici În folclor, nici
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
culturi, legând elementele disparate și evidențiind diferențele elementelor similare. Dacă, prin Însumare, construim o grilă care să conțină totalitatea atributelor folosite pentru definirea conceptului de mit, constatăm că, exceptând unele societăți „primitive”, rareori putem găsi, În culturile trecute sau prezente, mituri În stare „autentică”. Ele nu apar, ca entități autonome, care Îndeplinesc integral „exigențele” definițiilor de mai sus, nici În culturile antice, nici În folclor, nici În cultura populară și nici chiar În toate societățile simple. Această constatare ne obligă să
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
Ele nu apar, ca entități autonome, care Îndeplinesc integral „exigențele” definițiilor de mai sus, nici În culturile antice, nici În folclor, nici În cultura populară și nici chiar În toate societățile simple. Această constatare ne obligă să acceptăm ideea că mitul nu este unitatea de bază, ci un produs secundar, altfel spus - doar un epifenomen al unei realități culturale mai profunde. O privire asupra bibliografiei de specialitate ne arată că „rădăcina” mitului a fost căutată În două direcții: a) În forme
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
simple. Această constatare ne obligă să acceptăm ideea că mitul nu este unitatea de bază, ci un produs secundar, altfel spus - doar un epifenomen al unei realități culturale mai profunde. O privire asupra bibliografiei de specialitate ne arată că „rădăcina” mitului a fost căutată În două direcții: a) În forme culturale presupuse a fi originare - riturile sau literatura orală; b) În manifestări spirituale Înglobante - „spiritul religios”, „gândirea mitică”, „psihologia primitivă”, „inconștientul” (individual sau colectiv). Chiar dacă acceptă faptul că nu putem identifica
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
fost căutată În două direcții: a) În forme culturale presupuse a fi originare - riturile sau literatura orală; b) În manifestări spirituale Înglobante - „spiritul religios”, „gândirea mitică”, „psihologia primitivă”, „inconștientul” (individual sau colectiv). Chiar dacă acceptă faptul că nu putem identifica pretutindeni mituri „autonome”, o mare parte a cercetătorilor consideră că În toate culturile pot fi găsite mitologii, adică ansambluri de forme culturale incluzând mituri sau creații derivate din acestea, care Îndeplinesc aceleași funcții și care comunică aceleași conținuturi precum miturile izolate. Deși
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
spiritul religios”, „gândirea mitică”, „psihologia primitivă”, „inconștientul” (individual sau colectiv). Chiar dacă acceptă faptul că nu putem identifica pretutindeni mituri „autonome”, o mare parte a cercetătorilor consideră că În toate culturile pot fi găsite mitologii, adică ansambluri de forme culturale incluzând mituri sau creații derivate din acestea, care Îndeplinesc aceleași funcții și care comunică aceleași conținuturi precum miturile izolate. Deși semnificația termenului mitologie pare clară și de la sine Înțeleasă, la o cercetare critică ea se vădește a fi Întemeiată pe un amestec
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
identifica pretutindeni mituri „autonome”, o mare parte a cercetătorilor consideră că În toate culturile pot fi găsite mitologii, adică ansambluri de forme culturale incluzând mituri sau creații derivate din acestea, care Îndeplinesc aceleași funcții și care comunică aceleași conținuturi precum miturile izolate. Deși semnificația termenului mitologie pare clară și de la sine Înțeleasă, la o cercetare critică ea se vădește a fi Întemeiată pe un amestec obscur al sensurilor și referenților. Iluzia simplității acestei noțiuni explică faptul că numeroase enciclopedii și dicționare
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
Carrol, 1996, p. 828; M. Detienne, 1997a; J. Pépin, 1958; B. Valade, 1985, vol. V, p. 401), analiza critică relevă faptul că sub termenul mitologie se ascund două referințe total diferite. Astfel, cuvântul trimite: a) fie la un corpus de mituri și figuri fabuloase asociat unei anumite culturi (mitologie greacă, vedică, scandinavă, amerindiană etc.); b) fie la ansamblul studiilor consacrate acestui corpus (școala mitologică evoluționistă, difuzionistă, ritualistă etc.). În felul acesta, termenul denumește două tipuri de fenomene culturale diferite și două
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
corpusuri diferite (unul de texte narative, ficționale, culese și ordonate după criterii istorico-geografice - așa-numitele „cataloage” - și altul de constructe științifice, clasificate după criteriul metodei de cercetare și al concepției teoretice subiacente). Implicit, ia două atitudini diferite: „Prima mitologie culege miturile, a doua reflectează asupra lor” (J. Pépin, 1958, p. 33). Pentru că nu poate fi culeasă, În integralitatea ei, direct, pe un anumit teren (dintr-o societate „primitivă”, „folclorică” sau din „arhivele” civilizațiilor antice), mitologia nu apare În fața cercetătorului ca o
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
asupra lor” (J. Pépin, 1958, p. 33). Pentru că nu poate fi culeasă, În integralitatea ei, direct, pe un anumit teren (dintr-o societate „primitivă”, „folclorică” sau din „arhivele” civilizațiilor antice), mitologia nu apare În fața cercetătorului ca o evidență etnografică (asemenea mitului sau actelor rituale), ci, mai degrabă, ca un construct secund, produs de un proces de organizare și interpretare, construct care Își ascunde Însă cu grijă caracterul elaborat și care se prezintă ca fenomen originar, „autentic”. Este Însă greu să vorbim
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
dar exterior modului „natural”, obișnuit, de manifestare a elementelor sale componente. Mitologiile nu există decât În forma unor asemenea constructe elaborate și „artificiale”. Altfel spus, ele sunt „inventate”, În sensul că presupun o atitudine detașată (care elimină credința În adevărul miturilor), un interes ideologic (conștiința unei „misiuni”) și un efort taxonomic și interpretativ (care presupune o voință de ordonare, clasificare și reconstrucție). Și, evident, existența scrisului, ca sistem de fixare a unei variante și, ulterior, de comparare și rafinare a variantelor
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
John Macpherson, Herder, frații Grimm, Atanasie Marienescu sau Nicolae Densusianu, fie cercetători erudiți sau popularizatori ai cercetării științifice) au depus eforturi substanțiale pentru crearea unui corpus omogen, articulat, semnificativ În ansamblul său. În acest proces de construcție, ei au contopit mituri și fragmente mitice propriu-zise Împreună cu numeroase alte componente: credințe, legende, teme din cântece epice sau lirice, frânturi verbalizate din ansambluri rituale sau magice, basme și povestiri etc. Ceea ce Înseamnă că alături de mitologiile „clasice” se pot așeza și diverse mitologii moderne
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
consacrate unor vedete până la cele legate de anumite evenimente sau situații), care sunt, și unele, și altele, corpusuri construite, complexe, eterogene, ce sedimentează figuri, scheme epice, toposuri și simboluri din diferite discursuri sociale. Note constitutive ale mituluitc "Note constitutive ale mitului" Forma de exprimare Așa cum succint se exprimă J. Fontenrose (1971, p. 54), „pentru cercetătorul serios al mitului regula este următoarea: dacă nu există poveste, atunci nu există mit”. Ceea ce Înseamnă că mitul apare În constructe bazate pe mecanismele narative, constructe
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
corpusuri construite, complexe, eterogene, ce sedimentează figuri, scheme epice, toposuri și simboluri din diferite discursuri sociale. Note constitutive ale mituluitc "Note constitutive ale mitului" Forma de exprimare Așa cum succint se exprimă J. Fontenrose (1971, p. 54), „pentru cercetătorul serios al mitului regula este următoarea: dacă nu există poveste, atunci nu există mit”. Ceea ce Înseamnă că mitul apare În constructe bazate pe mecanismele narative, constructe ordonate În jurul unei intrigi. Conform definiției clasice a lui Aristotel, o intrigă conduce la organizarea materiei (evenimente
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
simboluri din diferite discursuri sociale. Note constitutive ale mituluitc "Note constitutive ale mitului" Forma de exprimare Așa cum succint se exprimă J. Fontenrose (1971, p. 54), „pentru cercetătorul serios al mitului regula este următoarea: dacă nu există poveste, atunci nu există mit”. Ceea ce Înseamnă că mitul apare În constructe bazate pe mecanismele narative, constructe ordonate În jurul unei intrigi. Conform definiției clasice a lui Aristotel, o intrigă conduce la organizarea materiei (evenimente și personaje) Într-o structură care are Început, mijloc și sfârșit
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
sociale. Note constitutive ale mituluitc "Note constitutive ale mitului" Forma de exprimare Așa cum succint se exprimă J. Fontenrose (1971, p. 54), „pentru cercetătorul serios al mitului regula este următoarea: dacă nu există poveste, atunci nu există mit”. Ceea ce Înseamnă că mitul apare În constructe bazate pe mecanismele narative, constructe ordonate În jurul unei intrigi. Conform definiției clasice a lui Aristotel, o intrigă conduce la organizarea materiei (evenimente și personaje) Într-o structură care are Început, mijloc și sfârșit. Într-un asemenea construct
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
păcălit pe zei) devine motorul pentru Întâmplările ce urmează a fi povestite și cauză pentru deznodământul din final (oamenii duc o viață plină de suferințe pentru că Pandora, păcălită de Zeus, a lăsat să iasă din cutie toate relele). În cazul mitului, mecanismul narativ este În așa fel organizat Încât Între acel „Început” și deznodământ să existe Întotdeauna o distanță enormă, dată nu de acumularea a sute și sute de episoade (ca În cazul epopeii), ci de ideea unei rupturi fundamentale: „Începutul
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
se plasează Într-un timp al originilor sau măcar Într-un trecut Îndepărtat și exemplar, iar sfârșitul povestirii mitice marchează desprinderea de această epocă și de această lume și Începutul existenței așa cum este ea cunoscută de membrii societății În care mitul este narat (P. Cohen, 1969; M. Eliade, 1966; J. Fontenrose, 1971). O asemenea povestire se transmite de obicei pe cale orală, dar există și numeroase mituri care ne-au parvenit pe suport scris (miturile din Vede, Iliada, Cartea Morților, Enuma Elish
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
de această lume și Începutul existenței așa cum este ea cunoscută de membrii societății În care mitul este narat (P. Cohen, 1969; M. Eliade, 1966; J. Fontenrose, 1971). O asemenea povestire se transmite de obicei pe cale orală, dar există și numeroase mituri care ne-au parvenit pe suport scris (miturile din Vede, Iliada, Cartea Morților, Enuma Elish). Cu toate acestea, este mai mult ca sigur că textele În cauză nu sunt altceva decât transcrieri ale unor narative care circulau prin viu grai
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
ea cunoscută de membrii societății În care mitul este narat (P. Cohen, 1969; M. Eliade, 1966; J. Fontenrose, 1971). O asemenea povestire se transmite de obicei pe cale orală, dar există și numeroase mituri care ne-au parvenit pe suport scris (miturile din Vede, Iliada, Cartea Morților, Enuma Elish). Cu toate acestea, este mai mult ca sigur că textele În cauză nu sunt altceva decât transcrieri ale unor narative care circulau prin viu grai. Oralitatea presupune, așa cum o arată numeroase cercetări asupra
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
de inovație și schimbare. A doua abilitate presupune capacitatea de a păstra și reactualiza bagajul de motive epice, de personaje și semnificații considerate de acea comunitate drept efigii ale identității ei, repere simbolice. Ea este, deci, o sursă de conservatorism. Mitul nu este Însă unicul tip de povestire tradițională, transmisă prin viu grai, care circulă Într-o societate. Această constatare a generat o bogată literatură de specialitate, marcată de numeroase controverse referitoare la specificitatea conținutului povestit. Conținutul Cea mai mare parte
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
tip de povestire tradițională, transmisă prin viu grai, care circulă Într-o societate. Această constatare a generat o bogată literatură de specialitate, marcată de numeroase controverse referitoare la specificitatea conținutului povestit. Conținutul Cea mai mare parte a savanților consideră că mitul este o povestire care se individualizează prin teme epice, eroi și un decor specifice. Din această idee, aproape unanim acceptată de un segment al specialiștilor, derivă o altă caracteristică - prestigiul social al miturilor. Acestea ar beneficia de un statut aparte
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
mai mare parte a savanților consideră că mitul este o povestire care se individualizează prin teme epice, eroi și un decor specifice. Din această idee, aproape unanim acceptată de un segment al specialiștilor, derivă o altă caracteristică - prestigiul social al miturilor. Acestea ar beneficia de un statut aparte, față de alte tipuri de povestiri, tocmai pentru că au un conținut aparte, pentru că povestesc anumite Întâmplări, pe care celelalte povestiri nu au dreptul sau prestigiul să le istorisească. Această poziție, susținută mai ales de
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]