23,553 matches
-
relativ puțin dureroase, deoare-ce contribuabilul nu varsă direct la Trezorerie ceea ce datorează. Este cazul Statelor Unite, cu prelevarea impozitelor pe venit la sursă, sau al Franței în ce privește încasarea TVA-ului, dar este și cazul cotizațiilor sociale, ce sunt asimilabile cu o prelevare la sursă. Chiar dacă nu sunt destinate bugetului de stat, ele finanțează administrații publice, și de aceea ele intră în cîmpul prelevărilor obligatorii, Noțiunea de prelevări obligatorii a intrat astăzi în limbajul curent, dar totuși sensul său nu trebuie pierdut. Prin
[Corola-publishinghouse/Administrative/1458_a_2756]
-
sursă, sau al Franței în ce privește încasarea TVA-ului, dar este și cazul cotizațiilor sociale, ce sunt asimilabile cu o prelevare la sursă. Chiar dacă nu sunt destinate bugetului de stat, ele finanțează administrații publice, și de aceea ele intră în cîmpul prelevărilor obligatorii, Noțiunea de prelevări obligatorii a intrat astăzi în limbajul curent, dar totuși sensul său nu trebuie pierdut. Prin nivelul și structura lor, ele ne învață multe privind răspunsul unei societăți la chestiunea finanțării publice. În mod tendențial, prelevările progresează
[Corola-publishinghouse/Administrative/1458_a_2756]
-
în ce privește încasarea TVA-ului, dar este și cazul cotizațiilor sociale, ce sunt asimilabile cu o prelevare la sursă. Chiar dacă nu sunt destinate bugetului de stat, ele finanțează administrații publice, și de aceea ele intră în cîmpul prelevărilor obligatorii, Noțiunea de prelevări obligatorii a intrat astăzi în limbajul curent, dar totuși sensul său nu trebuie pierdut. Prin nivelul și structura lor, ele ne învață multe privind răspunsul unei societăți la chestiunea finanțării publice. În mod tendențial, prelevările progresează precum cheltuielile publice, cu
[Corola-publishinghouse/Administrative/1458_a_2756]
-
cîmpul prelevărilor obligatorii, Noțiunea de prelevări obligatorii a intrat astăzi în limbajul curent, dar totuși sensul său nu trebuie pierdut. Prin nivelul și structura lor, ele ne învață multe privind răspunsul unei societăți la chestiunea finanțării publice. În mod tendențial, prelevările progresează precum cheltuielile publice, cu o diferență reprezentată de deficit, sau uneori de excedent. În ciuda a tot ceea ce a putut fi spus privind necesara reducere a prelevărilor obligatorii, ele sunt astăzi cu mult peste nivelul celor de acum 20-30 de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1458_a_2756]
-
învață multe privind răspunsul unei societăți la chestiunea finanțării publice. În mod tendențial, prelevările progresează precum cheltuielile publice, cu o diferență reprezentată de deficit, sau uneori de excedent. În ciuda a tot ceea ce a putut fi spus privind necesara reducere a prelevărilor obligatorii, ele sunt astăzi cu mult peste nivelul celor de acum 20-30 de ani, în majoritatea țărilor lumii. Creșterea cheltuielilor și dorința de a evita creșterea deficitelor publice explică această evoluție contrară promisiunilor oamenilor politici. În România există această particularitate
[Corola-publishinghouse/Administrative/1458_a_2756]
-
ar fi altminteri disponibile pentru finanțarea sectorului privat), fie prelevă impozite suplimentare. Ar exista și o a treia posibilitate, cu totul contraindicată, cea a creării artificiale de monedă, contribuind astfel la declanșarea sau amplificarea unui proces inflaționist, adică la o prelevare indirectă, prin afectarea puterii de cum-părare a tuturor. Prin urmare, în încercarea de a reduce ineficiența asociată monopolului privat, Statul impune colectivității alte costuri, rezultatul net în ce privește eficacitatea alocării resurselor fiind, deci, ambiguu. Pe de altă parte, pe piețele unde
[Corola-publishinghouse/Administrative/1458_a_2756]
-
De exemplu, dacă un produs X face obiectul unei taxe, faptul ca prețul său să fie egal cu costul marginal nu mai conduce la o situație optimală. Taxa îndepărtează optimul paretian. La fel se întîmplă și dacă se operează o prelevare asupra veniturilor provenite din muncă. Distorsiunilor introduse prin intervenția Statului în alocarea resurselor vine să li se adauge faptul că, chiar în absența unei asemenea intervenții, anumite sectoare și anumite întreprinderi sunt determinate să practice prețuri diferite de costul marginal
[Corola-publishinghouse/Administrative/1458_a_2756]
-
tutelară, dar aceasta ne scutește ca, în numele interesului general, să ne străduim să apărăm fie interese particulare, fie o concepție obsoletă despre ceea ce este interesul unei națiuni. CAPITOLUL 5 POLITICI ECONOMICE PUBLICE 5.1. Politici structurale 5.1.1. Chestiunea prelevărilor obligatorii Încă de la începutul anilor 1980, un anumit număr de țări, înce-pînd cu Marea Britanie și Statele Unite, inspirate de teoreticienii econo-miei ofertei (supply side economics), au considerat necesară o reducere a intervențiilor Statului și o reîntoarcere generală la mecanismele de piață
[Corola-publishinghouse/Administrative/1458_a_2756]
-
vast program de dereglementări au fost puse în operă. Acestor măsuri privind intervențiile Statului le-a fost adăugată o politică de flexibilizare a pieței muncii. Potrivit teoreticienilor economiei ofertei, cum este A. Laffer, "prea multă impozitare distruge impozitarea". Creșterea ratei prelevărilor obligatorii pînă la un anumit prag generează o creștere a încasărilor, dar depășirea acestui prag duce la rețete fiscale descrescătoare, pentru că agenții economici vor prefera să se odihnească decît să muncească. Oferta de muncă și capitalul scade odată cu creșterea ratei
[Corola-publishinghouse/Administrative/1458_a_2756]
-
prag duce la rețete fiscale descrescătoare, pentru că agenții economici vor prefera să se odihnească decît să muncească. Oferta de muncă și capitalul scade odată cu creșterea ratei marginale de impozitare (Curba Laffer). Rezultă că trebuie prioritizate cheltuielile publice și redusă rata prelevărilor obligatorii. Anumite critici au fost totuși formulate împotriva acestei teorii. În primul rînd, nu ne este indicat cu precizie acel prag critic al impozitării dincolo de care încasările scad. În concluzie, nu poate fi determinat nici un optim fiscal plecînd de la aceste
[Corola-publishinghouse/Administrative/1458_a_2756]
-
la menținerea decalajelor între regiuni. Aceste disparități teritoriale creează probleme politicilor economice naționale în toate țările. Pentru înlăturarea lor unii reclamă cu necesitate intervenția Statului și atunci politicile regionale se subordonează obiectivelor statale. Intervenția Statului constă, cel mai adesea, în prelevarea de resurse de la regiunile bogate și redistribuirea lor către regiunile sărace. Teoretic creșterea indusă a ocupării și implicit a veniturilor în acestea din urmă, trebuie să conducă cu timpul la o lărgire a bazei de impozitare, la dezvoltare și înlăturarea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1458_a_2756]
-
se realizează prin camerele de conturi județene, potrivit legii. CAPITOLUL 6 SFIDĂRILE STATULUI MODERN Avansînd ideea că Statul modern ar trebui să fie unul modest, sociologul Michel Crozier a ridicat o problemă crucială pentru econo-miile de piață contemporane. Atunci cînd prelevările obligatorii ating niveluri considerate disuasive, pare necesar, dacă nu de restrîns cîmpul de acțiune publică, cel puțin de redefinit formele acestuia. Dar dacă o astfel de constatare generală este larg acceptată, alegerile ce decurg de aici sunt departe de a
[Corola-publishinghouse/Administrative/1458_a_2756]
-
într-adevăr considera că Statul posedă o putere monetară exorbitantă, mai ales dacă el controlează și banca centrală. Pe această cale, el poate să-și procure, pentru propriile conturi, lichidități importante, pe care să le transforme în cheltuieli, adică în prelevări asupra producției și a consumului privat. Pe de altă parte, aceasta riscă să conducă la inflație, ale cărei efecte perturbatoare trebuie și ele denunțate, chiar dacă sunt slabe. Istoria monetară ne arată totuși numeroase inconveniente în cazul concurenței dintre monede, ce
[Corola-publishinghouse/Administrative/1458_a_2756]
-
investițiile, eliminînd astfel anticipările asupra unor economisiri viitoare. Deci pentru a evita efectele perverse negative ale funcționării spontane a piețelor, Keynes avea în vedere o creștere a rolului reglator al statului. Și el a fost înțeles: Mai întîi că prin intermediul prelevărilor lor obligatorii și al cheltuielilor lor, administrațiile joacă astăzi un rol decisiv în amortizarea conjuncturii. Menținînd, chiar dacă într-un mod imperfect, veniturile bolnavilor, pensiile, indemnizațiile șomerilor, sistemul de protecție socială a devenit esențialmente un mijloc de a menține la un
[Corola-publishinghouse/Administrative/1458_a_2756]
-
3. De la reglare economică la reglare societală O primă propunere keynesiană, avant la lettre, a fost făcută în 1931 de suedezul G. Myrdal, a propos de egalitatea dintre economii și investiții. Într-adevăr, în logica liberală, orice deficit constituie o prelevare asupra unei producții private, care se face în detrimentul unei cereri private. Contracția acesteia se traduce deci printr-o economisire crescută. Cum presupunea Ricardo meditînd la deficitele finanțelor publice britanice pe timpul războaielor napoleoniene, orice supraconsum public este compensat de o economisire
[Corola-publishinghouse/Administrative/1458_a_2756]
-
ales și o mai mare sau mai mică redistribuire a veniturilor corespund efectiv alegerilor societății. Dar putem oare conchide de aici că Statul e omnipotent și omniscient, că el poate face totul prin transformarea în cheltuieli a veniturilor, adică a prelevărilor asupra producției și a consumului privat și că poate cunoaște implicațiile deciziilor luate? 6.1.2. Șarmul și ambiguitățile noțiunii de reglare Noțiunea de reglare a fost împrumutată de economia politică de la științele naturii. La origine, noțiunea de reglare este
[Corola-publishinghouse/Administrative/1458_a_2756]
-
a pierderii locului de muncă; sau pentru că se iau în considerație situații particulare de precaritate sau de sărăcie (handicapuri fizice sau mentale, excluziuni etc.). Toate aceste mecanisme care sin-tetizează noțiunea de Stat asistențial există acum în toate țările industrializate. Astfel, prelevările obligatorii, care au progresat ca tendință în mai toate țările, sunt concretizarea acestei noțiuni de redistribuire a veniturilor. Se constată și creșterea redistribuirilor interpersonale, între diferite categorii socio-profesionale, sau a celor interregionale. Dar solidaritatea capătă și forme mai discrete, dar
[Corola-publishinghouse/Administrative/1458_a_2756]
-
transfer, cel mai adesea mascat, între indivizi și între regiuni. Această situație are tendința să fie parțial uitată în perioadele de avînt economic, dar în situații ca cea actuală, de criză, logica transferurilor cunoaște limite, atît la nivel global, căci prelevările obligatorii nu pot crește la infinit, cît și la nivel local, căci anumite regiuni își pot reconsidera transferurile cu care finanțează alte regiuni și așa mai departe. 6.5.3. Dubla repunere în cauză a Statului-națiune Frontierele tradiționale ale statelor
[Corola-publishinghouse/Administrative/1458_a_2756]
-
internaționale. În măsura în care competitivitatea econo-miei naționale se traduce prin spații economice diferite, prin polarizarea activității în cîteva zone, în același timp în care alte zone se prăbușesc, menținerea coeziunii naționale necesită transferuri crescute. Or, cum acestea fac adesea apel la noi prelevări fiscale pentru a susține servicii publice deficitare, industrii de armament confruntate cu o scădere a cererii internaționale de armament, agricultori supuși unor scăderi garantate de prețuri, șomeri ori beneficiari ai salariului minim pe econo-mie în zonele cele mai fragile, putem
[Corola-publishinghouse/Administrative/1458_a_2756]
-
ale impozitului 139 3.3.3.3. Incidența impozitelor 140 3.4. Datoria publică 140 3.5. Pasagerul clandestin și finanțarea publică 145 3.5.1. Paradigma pasagerului clandestin 145 3.5.2. Alegerile fiscale 147 3.5.3. Revelatorul prelevărilor obligatorii 150 CAPITOLUL 4 ADMINISTRAȚIA PUBLICĂ ÎN MEDIUL POLITIC 152 4.1. Mercantilism și democrație 160 4.1.1. Există o piață a votului? 161 4.1.2. Și totuși, democrația 162 4.1.2.1. De la homo oeconomicus la
[Corola-publishinghouse/Administrative/1458_a_2756]
-
Controlul politicilor publice 186 4.4.3. Teoria agentului 189 4.4.3.1. Asimetrii informaționale și incitații: un nou orizont al analizei economice 191 CAPITOLUL 5 POLITICI ECONOMICE PUBLICE 194 5.1. Politici structurale 194 5.1.1. Chestiunea prelevărilor obligatorii 194 5.1.2. Amenajarea teritoriului național 195 5.1.3. Politicile industriale 196 5.1.3.1. Noțiunea de politică industrială 196 5.1.3.2. Intervențiile directe ale Statului 197 5.2.3.3. Acțiuni asupra mediului
[Corola-publishinghouse/Administrative/1458_a_2756]
-
condensării. De asemenea, conținea și puțin gaz în stare liberă, mai ales hidrogen. Din păcate, mostrele aduse de noi seamănă probabil foarte puțin cu pulberea existentă în spațiu: încă n-am reușit să punem la punct un procedeu eficient de prelevare a pulberii în starea ei naturală. Pulberea suferă modificări chiar în cursul procesului de prelevare, așa că putem să emitem doar ipoteze asupra modului cum există ea în spațiu. Deocamdată, nu vă pot spune mai mult! încheie fizicianul, ridicându-și brațele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
mostrele aduse de noi seamănă probabil foarte puțin cu pulberea existentă în spațiu: încă n-am reușit să punem la punct un procedeu eficient de prelevare a pulberii în starea ei naturală. Pulberea suferă modificări chiar în cursul procesului de prelevare, așa că putem să emitem doar ipoteze asupra modului cum există ea în spațiu. Deocamdată, nu vă pot spune mai mult! încheie fizicianul, ridicându-și brațele, într-un gest de neputință. - Aș putea să-i rog și pe ceilalți șefi de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
Probabil a fost preluat în română de la populația săsească sau chiar mai de demult, de la goții cei ce ne-au lăsat aici acea Cloșca cu puii de aur. Nicidecum termenului gold nu i se poate acorda o anterioritate maghiară, o prelevare de la acei năvălitori veniți pe cai, în deplasare continuă, indiferenți la orice soi de agricultură, care s-or fi dedat și ei pomiculturii, dar ceva mai târziu istoricește, și care or fi preluat vocabula golden, ca și românii, de la aceiași
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
acționa și de a gândi al celor mulți, căci e nemulțumit din fire. Astăzi, domnul Kauderer mi-a spus că, având de gând să plece din localitate pentru câteva zile, va trebui să găsească pe cineva să-l înlocuiască în prelevarea datelor, dar nu știe pe nimeni în care să se poată încrede. Tot discutând, a ajuns să mă întrebe dacă nu m-ar interesa să învăț să citesc instrumentele meteorologice, în care caz avea să mă învețe. Nu i-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]