2,572 matches
-
și tata. Dacă o casă e goală și nu putem face rost de chei, avem voie să intrăm cum putem. E o treabă murdară, nici pe departe atît de palpitantă pe cît pare; camerele sînt făcute praf, covoarele distruse, oglinzile, cioburi. Probabil că din cauza conductelor, apa curge și transformă funinginea În mîzgă. Luna trecută am intrat În diverse case și am găsit lucrurile Înghețate: canapele, fețe de masă, chestii dintr-astea. Sau lucrurile iau foc. Aterizează o bombă incendiară pe un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
mai presus de toate, draga mea, atât de elegantă, deși o depravată. Jonathan aude un zgomot puternic, strident. Cineva a trântit un ghiveci cu flori. — Neîndemânatic, Bridgeman, zice Noble scuturând dojenitor din cap. Jonathan se așază în genunchi să strângă cioburile. Pe măsură ce le culege din jurul pantofilor uzați ai lui Noble realizează că nu lui îi fuseseră adresate vorbele, ci unei mici făpturi de pe plantatorul din fața lor, ale cărei petale strălucitoare sunt colorate galben cu roșu. — Ophrys apifera, cunoscută sub denumirea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
draga mea, tu ești aceea. Cu alcătuirea ta de albină femelă grațioasă, cu parfumul tău incitant. Destul de bună ca să-l ademenească pe bietul bondar, lovit de pasiune. Destul de frumoasă ca să-l atragă iremediabil. Noble se apleacă spre Jonathan, care adună cioburile de pe podea. Noi nu ne-am născut, domnule Bridgeman. Am fost făcuți. Eu, de exemplu, n-am simțit dintotdeauna că aș avea un destin pedagogic. Fac parte din generația nouăzeci - toți am fost flori de seră. Am trăit pentru un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
s-ar găsi urme similare asupra cuiva într-un anumit loc, s-ar putea presupune nu fără temei că persoana respectivă este sau a avut de-a face cu Magicianul. Raportul dat de sistemul A.F.I.S. cu privire la amprentele găsite pe cioburile de oglindă de pe alee nu era deloc îmbucurător, dar acest fapt nu miră pe absolut nimeni. - Ce mai era pe la locul crimei? întrebă Rhyme. - Nimic, veni răspunsul lui Sachs. Asta este tot. Rhyme începuse din nou să analizeze dovezile când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
planului de idei; f) redactarea orală a compoziției; g) scrierea acesteia; h) autocontrolul; i) discutarea compoziției și evaluarea. Oferim mai jos câteva propoziții de sprijin pentru compozițiile: Apus de soare O linie subțire de sânge se arată la orizont. Din cioburile de porțelan ale azurului spart de pocnetul soarelui, adun cu pensula ultimele broboane de lumină. Geana zării, din purpurie cum era, pare a se topi în roșu puternic. Spicul Era supărat că nu are nici o culoare. Plângea... L-am luat
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
își aruncă în noi ultimele săgeți. c) Anunțarea subiectului. Elevii sunt anunțați că vor lucra o compoziție pe baza unor propoziții de sprijin. Propozițiile sunt scrise pe tablă: Se înserează. O linie subțire de sânge se conturează la orizont. Din cioburile de porțelan ale orizontului spart de pocnetul soarelui, adun ultimele broboane de lumină. Geana zării, din purpuriu cum era, pare a se topi în roșu puternic. Simt că odată cu apusul o lume întreagă moare lângă mine. d) Alcătuirea compoziției. Elevii
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
lui sunt înfricoșați, asemenea ochilor micuței Noga, atunci când am adus-o acasă, eu ședeam pe bancheta din spate, ținând-o pe genunchii mei, Udi conducea în tăcere, aplecat de spate, eram cu toții ca o vază spartă atunci, o mână de cioburi tânjind să se reunească, și poate că acum se va întâmpla în sfârșit, poate că acum ne vom reuni din pricina bolii sale, îi mângâi mâna, Udighi, nu îți face griji, important este că am plecat de acolo, te vei odihni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
alături de el, în fața lui, dedesubtul lui, deasupra lui, în spatele lui, întotdeauna mă privisem prin comparație cu el, iar acum, când el iese din cadru, întreg tabloul se descompune, imediat se va face țăndări dinaintea ochilor mei, toată viața voi culege cioburile, ca termometrul acela deosebit al tatei, cum mă chircisem acolo, în ziua nunții noastre, pe sub paturi, târându-mă după biluțele de mercur. Ar fi trebuit să anulez nunta, fusese un semn, ar fi trebuit să mă căsătoresc cu cineva care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
merg la o întâlnire decisivă, lipsită de încordare. Fericirea mă înfrumusețează, simt bucuria trupului care s-a întors la el însuși, iar în clipa în care ies în căldura după-amiezii, nu îmi este clar încotro mă îndrept, merg pe urmele cioburilor de conversații rămase pe drum, ale unui zâmbet prietenos, apoi iată că mă trezesc în fața acelei cafenele, ani de zile nu îndrăznisem să intru acolo, trecusem doar prin fața ei, privind numai rușinată cu coada ochiului, acum deschid ușa, cât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
să separe mecanismul ușii suficient de repede; se dădu înapoi, ridică țeava vibratorului. La impactul proiectilelor, geamul cu trei straturi se făcu țăndări, desenând o stea prin care caporalul se aruncă înăuntru. Bărbatul pătrunse în sală într-o explozie de cioburi: cometă umană cu coadă de cristal. Se rostogoli pe jos până la femeia care se sufoca. Monstrul reușise să-și înfășoare coada puternică în jurul gâtului ei și se apropia de față. Degetele lui Hicks se încleștară pe picioarele acestuia și trase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
infracțiune care nu-mi era dată în competență, întrucât am probat zeci de luări de mită, ce intrau în concurs cu infracțiuni de trădare, subminare a economiei naționale sau divulgare de secrete. Subliniez, le-am probat! Capitolul VII „ATENTAT” CU...CIOBURI DE STICLĂ Nu am cunoștință ca, în cei douăzeci de ani cât am lucrat în fostul Departament al Securității Statului, să se fi preconizat sau organizat vreo acțiune concretă împotriva vieții, integrității corporale sau sănătății lui Nicolae Ceaușescu ori a
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
în după-amiaza respectivei aniversări naționale, în timpul recepției oficiale organizate cu acel prilej la sediul fostului C.C. al P.C.R. În timpul recepției, servindu-se icre de Manciuria, una dintre personalități, din câte rețin, Gheorghe Pană, a găsit în tartină un mic ciob de sticlă! Se înțelege că era prezent acolo și Nicolae Ceaușescu. Iar eu m-am trezit în birou cu un cetățean trecut bine de prima tinerețe, pe cât de înalt și de voinic, pe atât de speriat. Mi sa cerut, scurt
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
Constantin Dăscălesc, chiar dacă era ditamai prim-ministru, sau pe secretarul cu probleme organizatorice al C.C., Emil Bobu. Abia începusem ancheta, reușind să aflu doar numele și celelalte date personale ale celui din fața mea, precum și amănuntul că înaltul demnitar găsise un ciob de sticlă pe feliuța de pâine cu icre, când omul mi-a fost luat, fără nici o explicație. Miam dat seama că suspectul de atentat fusese dus la conducerea unității, așa încât, rămânând în așteptare, am încercat să presupun cam despre ce
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
cât de cât, am reluat ancheta. Un fel de a spune „anchetă”, pentru că, timp de peste două ore, omul nu a făcut decât să susțină cu tărie că nu știe absolut nimic și nici nu-și poate imagina cum au ajuns cioburile de sticlă în icrele de Manciuria. Cioburi, pentru că, aveam să aflu în acel interval de timp, fuseseră găsite alte zeci de mici fragmente de sticlă atât pe feliuțele de pâine rămase neconsumate, cât și în restul de icre găsite într-
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
fel de a spune „anchetă”, pentru că, timp de peste două ore, omul nu a făcut decât să susțină cu tărie că nu știe absolut nimic și nici nu-și poate imagina cum au ajuns cioburile de sticlă în icrele de Manciuria. Cioburi, pentru că, aveam să aflu în acel interval de timp, fuseseră găsite alte zeci de mici fragmente de sticlă atât pe feliuțele de pâine rămase neconsumate, cât și în restul de icre găsite într-o...pungă din plastic. Așadar, omul pretindea
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
Iată, așadar, filmul „atentatului”: Cu câteva zile înainte de 23 august, cel de-al doilea anchetat a spart din greșeală un borcan cu icre de Manciuria și, dată fiind valoarea foarte mare a produsului, nu l-a aruncat . După ce a îndepărtat cioburile vizibile, a pus icrele într-o pungă de plastic, cu intenția nu de a le da spre consum, ci de a face cu ele dovada pentru scăderea din gestiune a produsului. A pus punga într-un loc cât mai dosnic
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
îl atinsese la un picior. Astfel încât, s-a raportat la București că se continuă ferm anchetarea arestatului, în timp ce acesta se afla deja internat în spital. După cum se observă din prezentul capitol, ca și din acela privind așa-zisul atentat cu cioburi de sticlă, în multe situații Direcția a VI-a avea sarcina nu de a proba anumite fapte infracționale contra securității statului, ci de a aduce la adevăratele lor dimensiuni cazuri amplificate artificial, fie ca urmare a unor insuficiente verificări prealabile
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
exterior, în momentul liberării colegului de cameră. Această serioasă privațiune a generat însă alta: domnului Răceanu i s-a interzis să aibă asupra lui în celulă ochelarii de vedere, pentru a se preveni, astfel, o eventuală tentativă de sinucidere cu cioburile de la ochelari! Fiindcă - cerc vicios în toată regula! - „locuia” singur! Și, ca urmare, fostul meu anchetat nu a putut nici să citească în celulă. Dar ultima privațiune a durat mai puțin decât prima, pentru că trebuie să fac o precizare, chiar
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
doi și la urmă unu singur, ăl mai ăla, scheunând de ceasu morții. Se scoală Mădălina, se piaptănă, își pune ea, cătrința și brâul ăl roșu, că nu ieșea oricum, chiar lup să fi fost, se uită oleacă într-un ciob, mai netezește ici, mai îndreaptă colo și până la urmă, încălțându-și botforii, iese. Afară, cine era, așa, cam la zece-douăzeci de pași? — Ursu! - mormăi Stejeran. — Dar ce urs, fraților, ce urs! Mădălina, ce-i drept, mai văzuse ea urși la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
galop de cai, apoi niște nechezaturi, ca și când caii ar fi fost frânați brusc. Hangiul încremeni, cu urechile ciulite, și deodată țâșni spre tejghea, o sări cu uimitoare ușurință, scoase rapid un șir de pahare mari de sticlă, se pieptănă în ciobul de oglindă ce-l avea în spatele stacanelor și, din câte băgară de seamă călugării, își dezveli de două-trei ori dinții mari, gălbui, făcând exerciții să surâdă. N-avu însă vreme să-și fixeze zâmbetul, căci ușa fu dată cu putere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
ta... L-am văzut trecând de Dominic, care zăcea la picioarele mele, de masa pe care o răsturnase el în cădere, de vesela de pe ea care era spartă pe jos, cu mirosul de cafea în jurul nostru din cauza cafetierei zdrobite și cioburi de sticlă amestecate cu zaț de cafea aruncate pe podea. Apoi a văzut-o pe Belinda, care stătea înghețată lângă peretele depărtat. Ochii lui au revenit din nou asupra mea, neîncrezători. —M-ai îngrijorat, a spus pur și simplu. Știam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
În întunericul din spatele pleoapelor mi-a apărut fața lui Suki Fine exact ca ultima dată când o văzusem, desfigurată și umflată, complice a tot ceea ce ura, și mi s-a făcut rău. Dădusem greș. Nu reușisem să o scot dintre cioburile de sticlă. Belinda nu mă interesa; probabil avea să se drogheze până la moarte, și cu cât mai repede, cu atât mai bine pentru mine. Calmantele îmi rămăseseră blocate în gât, trimițând valuri de gust amar, acid, în timp ce se dizolvau. Tușind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
ieșeam la lumină. Atunci. Din acum, de aici, privesc din calidor. Îmi spun că aș vrea și eu să-mi pot spune: «Uite: aici m-am născut» - și să arăt ceva aflat Încă În picioare: un ciot de zid, un ciob de horn, dezafumat de timp și micșorat - și nu doar pământul: neted, șters bine-bine. Nu doar pământul, cu un gest rotunjit de nehotărâre și care ar voi să zică: «Pe-aici, pe undeva...» Dacă acum, după jumătate de veac, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
peste mine - știu doar că mă doare rău nasul, strivit de dușumea; și mai știu că plâng amarnic, plâng de ciudă: de ce m-a acoperit mama cu ea, ca pe un copil? Când mă ridic, Încă miorlăind, trebuie să ocolesc cioburile unei vaze de sticlă, spartă. Prin ușa salonului, deschisă, văd - văd că nu văd; de-atâta praf pe lume. - Trebui’ să plecați, doamnă, să vă duceț’, spune Moș Iacob, ținând cuvincios lipită de piept pălăria (s-a Îmbrăcat Între timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
carnea lui ca la o căldare de plunghi). În casă la noi numai cine n-a vrut n-a intrat. Oricum, noi, chiar de-am vrea, n-am putea. Adică am putea, dar sunt prea multe cizmele și bocancii și cioburile de sticlă, e periculos să te aventurezi, desculț, dincolo de calidor - sandalele cu care am plecat În refugiu mi-au rămas prea mici, deși parcă abia adineauri am luat-o prin grădină, la pădurea verde. Și neagră. Moș Iacob ne cheamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]