3,228 matches
-
întrebarea. ă Piticul, îl ajută Porfiri. ă Oh, piticul era aici. Le-a cerut fiindcă piticul avea nevoie de un petec la costumul său. ă Chiar așa? ă Așa mi-a spus. Mi-a spus, prietenul meu trebuie să-și coase costumul. ă Prin urmare a fost Govorov care a făcut cererea? L-ai văzut pe Goriancikov - piticul - în momentul acela? ă Nu. El era în cameră. Domnul a ieșit afară să îmi vorbească. A ținut ușa închisă în spatele său. ă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
ă Nici eu. Hai să examinăm patul, pentr o clipă, continuă Porfiri și trase pătura aspră și cearceafurile gri pe care le puse pe podea. ă Aveți grijă! obiectă portarul. Porfiri trecu un deget pe cusutura saltelei. ă A fost cusută, spuse el. Chiar prost, după cât se vede. Trase de cusuturile mari cu unghiile. Acestea se descusură cu ușurință. Salitov, Dmitri și portarul, fiecare cu câte o lumânare, se apropiară curioși să vadă ce face. ă Vă rog fiți atenți să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
moartea lui Osama. Justificarea americanilor pentru moartea lui Bin Laden este atât de penibilă, încât dacă ai puțină minte o vezi de la mare depărtare. Adâncimea remarcilor apărute despre presupusul terorist după moartea acestuia sunt puerile, iar toată mascarada este cusută cu o ață atât de șubredă, încât prevăd (și nu numai eu) că se va rupe cu ușurință în viitorul apropiat. Imaginați-vă numai, cum ar arăta societatea americană dacă s-ar descoperi luna viitoare, că Osama ar fi în
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
mai avea cine să strige, să te surzească, să te sâcâie cu vocea stridentă veșnic prezentă. Nu mai alerga nimeni cu o viteză amețitoare, încontinuu, zăpăcitor, luând înainte frunzele, bulgării de pământ, spre jalea Bicii, florile din straturi. Bunica, senină, cosea făcându-și în gând rozariul pe băncuța din fața casei. Nimeni nu o mai deranja de la treburile ei. În câteva zile întinerise. Nu avea motive să mai strige, să se supere, să se agite. Luana, mereu pe străzi cu bicicleta, venea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
ei intrare în scenă cu sufletul la gură. Își vorbește, încearcă să se încurajeze. Sanda a îmbrăcat-o într-o rochie lungă din atlas bleu, așezată pe corset din sârmă. Un guler înalt îi îmbracă gâtul. Pe rochiță mama a cusut steluțe galbene iar părul fetiței l-a strâns coc, sub o coroniță din pietre sclipitoare. Luana interpretează rolul principal, reprezintă România și are în mână un toiag aurit. Intră prima în scenă și celelalte fetițe o înconjoară. Apariția băieților face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
nu știa să meargă, tatăl ei îi mișca forțat picioarele, precum Charlie Chaplin papuceii de lemn, astfel că într-o zi i le răsuci prea tare și mama Sanda fusese nevoită s-o ducă la spital. Îngrozit, doctorul i le cususe, așa erau de rupte. Școlarii căscau gura ca la circ iar intențiile lor de protest împotriva scornelilor exagerate rămâneau fără șanse în fața debitului verbal al povestitoarei. Când tovarășa intră în clasă îi găsi așezați la locurile lor. Avea un zâmbet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
regină era umflată și diformă precum un burduf gata să plesnească, complet acoperită de un mucegai cenușiu. Am zărit chiar și scramasax-ul pe care regele îl ținea în mâinile împreunate pe pântece, precum și aurul fibulei de pe mantie și al crucii cusute pe tunică în dreptul inimii. Aproape nimic însă din lucrurile reginei, căci sub văl totul era tăinuit de acel soi de mușchi. Până și rochia, pe care mi-o aminteam ca fiind de purpură și aur. Șobolanii se înfruptaseră fără milă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
des a vetrelor deja aprinse. M-am oprit la un adăpost unde un fierar și un pielar lucrau la lumina unui foc mare. M-au salutat respectuos, dar nu s-au oprit din treabă. Unul din ei tocmai termina de cusut o bucată de blană ce căptușea un coif lamelar. Celălalt lustruia plăcile unei platoșe dispuse peste piele ca solzii de pește. Am privit porțiunile de zale cu care erau dotate atât coiful, cât și platoșa, menite să protejeze ceafa și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
cap. Eram mândru de faptul că în curte se măturase bine, zidurile erau proaspăt văruite, iar porțile și obloanele, unse. Mi-au dat lacrimile privind banca de piatră de lângă puț; în locul acela de sub rodiu obișnuia să stea maică-mea când cosea și broda. Taică-meu a apărut în ușa casei, sprijinindu-se în toiag. S-a uitat la mine îndelung, iar eu, fâstâcit, am îngenuncheat în fața lui și i-am spus: - Tată, iată-mă acasă ca să-ți cer iertare. Ca și cum n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
și l-au îmbrăcat cu hainele cele mai frumoase. Rotari i-a pus armura, și Faroald a fost îngropat, cu fața câtre răsărit, acoperit cu o pânză de in, împreună cu calul său preferat. Rachti a bombănit ceva, văzând că Hermelinda cususe pe acea pânză o cruce mică de aur, dar ea l-a liniștit: - E doar o amuletă în plus, rău n-o să-i facă. I-au pus alături armele, scutul, ligheanul folosit pentru spălatul pe picioare și pieptenele de corn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
orașului Cividale, aflat sub asediu, că sunt vinovați de toate câte au săvârșit avarii. Dar Grasulf trăiește. Și-a văzut de drum apoi, gârbov, blestemându-l pe Dumnezeu. La poarta principală a orașului făceau de pază longobarzi cu crucea patriarhală cusută pe piepții tunicii. Ne-au ieșit înainte amenințători, țintuindu-ne cu lăncile. Ceva din privirea lui Rotari i-a oprit la cinci pași de noi, și apoi unul dintre ei l-a recunoscut pe Rodoald. Am fost escortați înăuntrul zidurilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Mereu gata să-mi ghicească nevoile, venea în întâmpinarea dorințelor mele, astfel că o lună întreagă m-am lăsat răsfățat ca un copil de mama sa, ajungând să-i las ei până și inițiativa în privința plăcerilor carnale. Într-o zi cosea ceva la fereastră, profitând de lumina după-amiezii, reflectată de zăpadă. După obiceiul roman, pusesem la fereastră pergament de asin atât de subțire, încât nu numai că reușea să oprească vântul rece, dar îngăduia luminii să pătrundă. Eu leneveam lângă vatră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
de dureri neîncetate de stomac. Medicii susțineau că era vorba doar despre gazele propriului corp, înfierbântate de căldura anotimpului. Desigur, nu aveau pregătirea lui Garibaldo și nici măcar a unui mediocru medic bizantin. Lipseau mai cu seamă chirurgii pricepuți în a coase o rană, în a inciza un abces și a înlătura o cangrenă. Știința lor ținea mai mult de cea a unor fierari sau tâmplari decât de cea a unor medici. Atunci când puteau să se folosească de mâini și de instrumente
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
cele din urmă, precauția mea a învins numai datorită intrigilor Bizanțului. În loc să trimită trupe, exarhatul a stârnit răscoale în ținuturile Padului și de-a lungul litoralului adriatic și i-a îmboldit pe slavi să năpădească munții ducatului friulan. Intenția era cusută cu ață albă: croirea unui vad pentru milițiile romane din răsărit, care ar fi fost sprijinite ulterior de nave în Marea Adriatică. Războiul a fost, prin urmare, suspendat, pentru a reinstaura ordinea. Și-așa ne-a prins iarna anului 637, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
fi oferit s-o facă, iar Gundeperga ar fi putut să spună doar atât: „Ea a hotărât“. În ceea ce o privea, Gundeperga a început din nou să se îngrașe. Nu ca pe vremuri, dar destul de mult ca să-și dea la cusut alte tunici mai încăpătoare. Era interesată de toate câte aveau loc în regat și, când și când, îmi trimitea scrisori în care, mascat de rugăminți, găseam un sfat care-mi dădea de gândit. Și, chiar și de departe, n-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
camera cu treisprezece palmieri lipită de fundalul mării, blocul de desen plin cu portrete de bătrâni din sat și nu mi-au mai rămas decât aceste foi de caiet, la magazinul sătesc de la libresse invisible până la lamă din oțel de coasă găsești orice numai blocuri de desen nu, caiete cu linii cu pătrățele, nu vreți cu foi veline, domn profesor? să fie numai resemnare ceea ce mi se întâmplă sau să fi ajuns fără știrea mea la acea înțelepciune a pământului ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
după noi, le-am ajuns din urmă pe mama și pe Corina, tinerele fete admirându-și una alteia hainele, de unde ți-ai cumpărat costumul, rochia, fusta, bluza, dar pantofii, eu mi-am făcut la comandă rochia, La cine? La Victorița, coase bine! Eu mi-am cumpărat-o! Ce ți-ai pus în păr, nu voi mai afla ce și-a pus în păr fata cu bucle blonde și rochie roz din fața mea, stingându-mi-se lumânarea mă întorc spre tata să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
se petrece peste gardul jos de nuiele, Daniel cu ochii întrebători spre mine, îi fac semn să-și continue drumul, Bade pălărie nouă, șiadirararala, tu mi-ai rupt inima-n două, șialalalalala, tu mi-ai rupt-o, tu mi-o coase cu fir roșu de mătase, șiadiradirara, îmi deschid mapa din piele, în care port la mine tot timpul coli albe pentru desen, nu știu încă ce voi desena, dar am sentimentul nelămurit că scena asta îmi spune ceva despre căutările
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
lemn, cântecul oprit pentru câteva clipe cât se-aude o altă rufă scuturată în aer, apoi reîncepe cu aceeași plăcere, bade pălărie nouă, șiadiradirara, tu mi-ai rupt inima-n două, șiadiradirara, tu mi-ai rupt-o tu mi-o coase cu fir roșu de mătase, Ochii mei atrași magnetic de colțul acela, umbra feminină văzută prin cearceaful ud, creanga de prun înflorit, soarele bătând în albul cearceafului și ochii mei se apropie tot mai mult, ca un aparat de fotografiat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
oameni importanți, după cum mi-a mărturisit, și s-a dus în recunoaștere, Nu putem nici noi sta cu mâinile în sân, așa s-a exprimat părintele Dumitru urcându-se în mașina dacia roșie, preoteasa e în sat la croitoreasă, își coase haine, Diana m-a informat că suntem singuri în toată casa, s-a și instalat lângă mine pe pat, eu acoperit până la gât și ea stând turcește pe deasupra cuverturii (ce citești, m-a întrebat văzând caietul lui Theo, vreau și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
stare să fac nimic pentru el, părintele vorbește despre Comisie, îl știu numai pe secretarul de la episcopie, am fost colegi de facultate, eu cred că are să fie bine, încrederea e a părintelui, toată povestea asta cu pictura e așa de cusută cu ață albă, nu înțeleg înverșunarea starețului, ce contează ce-i pictat pe pereți dacă oamenii vin cu credință la biserică, să faci atâta tărăboi pentru, vom trece prin pădurea tânără de mesteceni, gândesc eu în sinea mea, sunt și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
plimbam de mână pe malul Dunării și mergeam la festivaluri de jazz. Doi ani și jumătate stătusem astfel Încoconați, dar acum simțeam că a venit timpul să ne descolăcim, să-i iau blana pe genunchi, să o mângâi, să o cos și să plec. — Ai un ac și ață maro ? El privea trist cum Îi cos puloverul, simțind că i-l coseam cu adevărat, nu ca să-i fac În ciudă. VĂzându-l așa trist m-am gândit să-i mai Îmbrac
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
jumătate stătusem astfel Încoconați, dar acum simțeam că a venit timpul să ne descolăcim, să-i iau blana pe genunchi, să o mângâi, să o cos și să plec. — Ai un ac și ață maro ? El privea trist cum Îi cos puloverul, simțind că i-l coseam cu adevărat, nu ca să-i fac În ciudă. VĂzându-l așa trist m-am gândit să-i mai Îmbrac o dată puloverul, așa cârpit, să văd cum vine. El s-a dezbrăcat Încet și a
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
simțeam că a venit timpul să ne descolăcim, să-i iau blana pe genunchi, să o mângâi, să o cos și să plec. — Ai un ac și ață maro ? El privea trist cum Îi cos puloverul, simțind că i-l coseam cu adevărat, nu ca să-i fac În ciudă. VĂzându-l așa trist m-am gândit să-i mai Îmbrac o dată puloverul, așa cârpit, să văd cum vine. El s-a dezbrăcat Încet și a intrat alături de mine În Pulover. oprește
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
diverse stofe sustrase din șifonierul mamei (ah, nu mai ajungea la croitoreasă !) pen- tru a-mi face zdrențe pe care să le port pe stradă, În locul hainelor de la magazin. Drept pentru care el nu avea să mă Învețe niciodată să cos la mașina de cusut - aceasta avea să rămână În exclusivitate a lui, dedicată confecționării de săculeți pentru sculele din garaj, de prosoape de șters vasele sau de huse pentru spătarele de automobil ; orice obiect, cât de mic, din casă sau
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]