2,571 matches
-
Paris, 1979, pp. 177-198. Jean Cohen consideră limbajul poetic ca un anti-cod, și nu un supra-cod, bazat pe "figuralitate".În ceea ce ne privește, considerăm limbajul poetic ca un arhi-cod, un complex de coduri care generează "figuralitatea". 38 v. Crișu Dascălu, Dialectica limbajului poetic, Ed. cit., cap. X, Transtextualizarea, pp. 181-183. 39 v. Umberto Eco, Sémiotique et philosophie du langage, traduit de l`italien par Myriem Bouzeher, PUF, Paris, châpitre Les signifiés du signifié, pp. 63-77. 40 v. Paul Miclău, Signes poétiques
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
Complete Works of Aristotle: The Revised Oxford Translation, vol.1, Ed. Jonathan Barnes. Bollingen Series 71(2), Princetown, N.J.: Princetown University Press, pp. 25-38. Aristotle (1991): On Rhetoric. A Theory of Civic Discourse, New York, Oxford University Press Augustin (1991): De dialectica, traducere, note și comentarii Eugen Munteanu, București, Humanitas Augustin (1994): De magistro, traducere Mihai Rădulescu și Constantin Noica, 310 introducere și note Lucia Wald, București, Humanitas Augustin (2002): De doctrina christiana. Introducere În exegeza biblică, traducere Marian Ciucă, București, Humanitas
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
Pop, Cluj Recanati, F. (2001): „Indexical Concepts and Compositionality”, International conference on „Concepts”, Bologna Ricoeur, P. (1995): Eseuri de hermeneutică, traducere de Vasile Tonoiu, București, Humanitas Ruef. H. (1981): Augustin über Semiotik und Sprache. Sprachtheoretische Analysen zu Augustins Schrift “De Dialectica” mit einer deutchen Übersetzung, Bern Saussure, F. de, ([1916] 1998): Curs de lingvistică generală, traducere de Irina Izverna Tarabac, Iași, POLIROM. Schleiermacher, F., D., E. (2001): Hermeneutica, traducere N. Râmbu, Iași, POLIROM. Searle, J. R. (1969): Speech acts, Cambridge, Cambridge
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
devenit adult, Îl va detrona și-l va exila În Latium. În singurătatea lui, Saturn va deveni Înțelept și plin de răbdare și va instaura „epoca de aur”, În care domneau pacea și dreptatea. Această legendă așază În epigraf principala dialectică saturniană: aviditate și renunțare. Saturnianul „neevoluat” este otrăvit de senzația de lipsă, de absență și caută permanent să umple acest gol, a cărui cheie crede că o dețin alții. Până Într-o zi, când Înțelege că doar el o deține
[Corola-publishinghouse/Science/1869_a_3194]
-
un „punct receptor” - să zicem Soarele - În această zonă nu a avut de-a face cu două tranzite distincte, o conjuncție a lui Jupiter și una a lui Saturn, care, dacă ar fi interpretate separat, ar conduce, ținând cont de dialectica celor două planete, la un rezultat confuz și contradictoriu; dimpotrivă, a avut de-a face cu o conjuncție Jupiter-Saturn În tranzit peste Soarele natal. Firește, cel care a avut Soarele În primele grade din Berbec a suportat opoziția simultană a
[Corola-publishinghouse/Science/1869_a_3194]
-
asupra valorilor ocupă avanscena vieții publice. De fapt, toate situațiile politice și sociale opun actori inspirați de valori diferite, ba chiar conflictuale. Rezolvarea a numeroase procese (de la dezbateri parlamentare, până la raporturile dintre populații de diverse origini culturale) este condiționată de dialectica valorilor implicate. Pe plan internațional, coeziunea țărilor asociate (ca Uniunea Europeană) sau trăinicia alianțelor depind foarte mult de platforma valorilor comune. Conceptul este omniprezent în științele sociale. Părinții fondatori ai sociologiei au abordat studiul faptelor culturale fără a utiliza neapărat această
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
de opinie, vulgarizatori, profesori. Această expansiune folosește canalele obișnute ale comunicării culturale, asemenea ziarelor, radioului, televiziunii, cinema-ului, cărților, muzicii, sistemelor școlare... Opinia publică rămâne, în general, în urma producătorilor și transmițătorilor de valori. Rapiditatea și amploarea difuziunii depind de o dialectică complexă între nevoi, aspirații, receptivitate și rezistența publicului și a deținătorilor de diferite puteri (culturale, politice, economice), ca și de oportunitățile de inovare care există. Mulțumită producătorilor și transmițătorilor, ca și publicului care le adoptă, există la un moment dat
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
fiecăruia, toate cazurile pe care le-am evocat au cel puțin două caracteristici comune: la origine se întâlnește mereu o situație socială sau personală obiectivă (o criză economică, progresul educației, o inovație tehnologică, o suferință... ); sistemul de valori intră în dialectică tocmai cu această situație obiectivă. Raportul dintre valori și mediul social nu este unidirecțional, ca în exemplele noastre, unde am luat în considerare schimbarea valorilor asemenea rezultantei mediului social; în faza următoare, raportul se inversează. Astfel, in-vențiile tehnologiei influențează valorile
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
valorile și aspirațiile (dezvoltate de tineri). Miza care se conturează este cât se poate de generală: este vorba despre scopul și natura societății înseși. Tocmai am demonstrat că evoluția valorilor este parțial autonomă, dar ea este, în parte, și în dialectică cu alte zone ale societății. În mod paradoxal, ea nu este legată de grave dificultăți economice, cum era adesea cazul în trecut. Din contră, ne aflăm în epoca golden sixties, perioadă de înaltă conjunctură. Influența progreselor rapide în sfera științelor
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
a fi modificate. Vor fi ele abandonate în favoarea valorilor tradiționale? Unii spun că transformările anilor '60 au început în Statele Unite. Tot din republica înstelată va veni și reversul. S-ar putea, de asemenea, crede că în Europa ne înscriem în dialectica hegeliană a tezei (modernitatea), antitezei (postmodernitatea) și sintezei care va urma. Astfel de afirmații țin de profeție și nu de știință. Ca întotdeauna, viitorul este deschis tuturor posibilităților. Capitolul 8 Apariția valorilor comune ale europenilor Am ales această tematică în ciuda
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
inițiază sarcina monumentală de a exprima credința într-un limbaj riguros, împrumutând de la Platon și Aristotel noțiuni și instrumentele reflecției. Euharistia devine "transsubstanțiere" și mai târziu, la Luther, "consubstanțiere". Deci, se vrea susținerea dogmei prin rațiune și se dorește o dialectică impecabilă pentru acest demers. Dar această rațiune este centrată pe Dumnezeu. Ea folosește la confirmarea credinței și nu la contestarea ei, ca mai târziu. Ea pregătește omul, afirmă contemporanii, pentru a primi Cuvântul și în acest scop pune la lucru
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
originea sau de statutul lor personal, cu condiția să aibă dorința de a se instrui și de a accede la un grad academic. Programul este construit pe cele șapte arte liberale și presupune un prim ciclu, trivium: gramatica, retorica și dialectica (sau logica) și un al doilea ciclu, quadrivium: aritmetica, geometria, astronomia și muzica. În general, o universitate avea patru facultăți: Artele, Teologia, Dreptul și Medicina. Acest învățământ alimentează noi valori: forța inteligenței, prestigiul educației, importanța cunoașterii. După cum spune un proverb
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
201 Democrație, 20, 40, 50, 71, 91, 101, 121, 123, 142, 148, 150, 157, 168, 170, 176, 197-198, 202, 205-206, 230 Deviant, 18, 23, 41, 202-203 Devianță, 41, 137, 141 Dezvoltare, 19, 113, 117, 126, 139, 158, 170, 202, 204 Dialectică, 9, 22, 29, 117, 143, 155, 158 Diagnostic, 58, 87, 102, 181, 185 Diagnosticare, 11, 57-58, 83, 87, 102, 107, 115, 214, 238 Difuzarea valorilor, 26, 39 Discernământ, 89, 154, 219 Discriminare, 104-105, 134, 215, 222, 232 Dragoste, 19, 27
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
normalului, după cum urmează: a) normalitatea ca sănătate; b) normalitatea ca utopie; c) normalitatea ca medie; d) normalitatea ca proces. Noțiunile de normal și anormal pot fi considerate ca noțiuni opuse la fel ca binele și răul, având la bază o dialectică a contrariilor. Noțiunea de normal este însă echivocă. Ea poate fi considerată și din punct de vedere statistic, prin reprezentarea grafică a distribuției sub forma „curbei lui Gauss”. Normalitatea ideală variază în raport cu normele valorice ale modelului socio-cultural. Conceptul de normalitate
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
de factură constituțional-ereditară, expresie a unor tulburări pur endogene. În felul acesta, psihozele endogene vor fi considerate ca afecțiuni psihice ereditare, produs al unor dispoziții morbide particulare ale personalității, sau, după Berze, „psihoze de dispoziție” (Anlagepsychosen). K. Jaspers insistă asupra dialecticii „exogen - endogen” subliniind sensurile psihopatologice diferite ale acestora. K. Kleist consideră endogene numai acele boli psihice cu cauză necunoscută sau nespecificată organic, în raport cu cele a căror cauză fiind cunoscută se definesc drept „exogene”. Pentru K. Schneider noțiunea de endogen înseamnă
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
structurale puternice. În modelul liberal, ea reflectă un "decalaj de internalizare" în timpul căruia instituțiile interne se adaptează la presiunile de socializare și internalizează schimbarea culturală. Potrivit acestei descrieri, variația internă este o reflectare directă a presiunilor de socializare și a dialecticii produse atunci când aceste presiuni interacționează cu coaliții întipărite din interiorul statelor. Într-adevăr, una dintre contribuțiile la lucrarea Unipolar Politics explorează conexiunile dintre ipotezele realiste clasice și cele liberale. Deudney și Ikenberry sunt autorii singurei contribuții la colecția de eseuri
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
efectele de socializare generate de pacea democratică pot să deschidă un spațiu permisiv, care le încurajează să adopte o schimbare culturală prin exercitarea voluntară a calității de agent. Huntley indică moduri prin care competiția și socializarea generează "o "buclă cauzală" dialectică" de retroacțiune auto-susținută (Huntley, 1996, p. 59). Efectele de socializare dezvoltate de nucleul liberal încurajează statele aflate în situația schimbării culturale să adopte transformări ale identității lor. Apoi, acest fapt se răsfrânge asupra proprietăților sistemului, consolidând dominația nucleului liberal. În
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
majoră, dar tiparele interdependenței economice și instituționale rămân subdezvoltate. În lipsa precondițiilor pentru schimbări pașnice, identificate de instituționaliști, predicțiile realiste despre instabilitatea în creștere din această regiune după Războiul Rece rămân necontestate. Keohane recunoaște că sfârșitul Războiului Rece a adăugat o dialectică între teorie și practică la dialectica dintre școlile concurente (Keohane, 1993, p. 297). Cu toate acestea, programul de cercetare propus de realiști și instituționaliști implică în mod clar faptul că teoriile sistemului internațional stabilite în timpul Războiului Rece nu trebuie să
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
instituționale rămân subdezvoltate. În lipsa precondițiilor pentru schimbări pașnice, identificate de instituționaliști, predicțiile realiste despre instabilitatea în creștere din această regiune după Războiul Rece rămân necontestate. Keohane recunoaște că sfârșitul Războiului Rece a adăugat o dialectică între teorie și practică la dialectica dintre școlile concurente (Keohane, 1993, p. 297). Cu toate acestea, programul de cercetare propus de realiști și instituționaliști implică în mod clar faptul că teoriile sistemului internațional stabilite în timpul Războiului Rece nu trebuie să fie revizuite fundamental în lumina evoluțiilor
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
în acest punct interpretarea sartreiană a libertății, ca „ perpetuă interiorizare, neantizare și subiectivizare a contingenței care astfel modificată, trece în întregime în gratuitatea alegerii . Datorită însă erorii metodologice pe care o comite concepția existențialistă în interpretarea libertății existențiale ( prin ignorarea dialecticii elementului intern și extern a elementului subiectiv și obiectiv), ea nu poate străbate mai departe itinerariul către înțelegerea libertății ca putere de creare a valorilor, deoarece nu numai că nu găsește dar interzice însăși căutarea unor repere axiologice obiective ale
Conceptul de libertate în filosofia modernă by Irina-Elena Aporcăriţei () [Corola-publishinghouse/Science/663_a_1310]
-
politici care păreau, după criteriile de până atunci, imorale. În același timp însă, umaniștii reiterează etica politică tradițională prin impulsionarea morală a ideilor reformatoare, a căror raționalitate remarcabilă a fost demonstrată teoretic pentru prima dată, împreună cu radicalitatea proiectelor utopice, de Dialectica Iluminismului. Cel de-al treilea impuls a venit din partea Reformei, mai puțin însă motivat de teologie ci de necesitatea practică de a apăra noua credință în fața monarhilor ancorați în vechea tradiție religioasă. Astfel s-au născut ideile despre rezistență și
Conceptul de libertate în filosofia modernă by Irina-Elena Aporcăriţei () [Corola-publishinghouse/Science/663_a_1310]
-
Trebuie să admitem teza că, dacă interesele determină instituțiile, și acestea din urmă pot transforma interesele. Relația este de fiecare dată biunivocă. În acest sens, rolul adunărilor parlamentare este acela de a modela interese diferite, chiar divergente, prin dialog, prin dialectică. Cartea pe care o aveți în față este rezultatul unui demers științific care încearcă să aducă în față exact această latură extrem de importantă a organizațiilor internaționale. Dialogul și colaborarea sunt elemente ce compun ADN-ul acestor structuri instituționale suprastatale. Autorul
by Gabriel-Liviu Ispas [Corola-publishinghouse/Science/1020_a_2528]
-
nu se ridică mai presus de contingențele sociale și istorice ale timpului În care se impune În discursul public. Unii autori Însă, printre care Îi amintim pe Berger și Luckmann (1999) consideră relația dintre acțiune și instituții ca fiind una dialectică: instituțiile se Înfăptuiesc prin acțiunea interesată a agenților, dar devin relativ independente față de aceasta ajungând să o constrângă (În primul rând) cognitiv. Alții, printre care Friedland și Alford (1991), Meyer și Jepperson (2001) consideră că instituțiile sunt imersate În sisteme
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
și devin tipare În măsura În care devin anonime În raport cu situația față În față inițială. Pentru a se realiza, interacțiunea se folosește de tipare, dar În același timp, modifică tiparele prin negociere. Relația dintre instituții și acțiune este, mai presus de orice una dialectică: instituțiile se Înfăptuiesc prin acțiunea interesată a agenților, dar devin relativ independente de aceasta ajungând să o constrângă (În primul rând) cognitiv. Putem asuma o analogie Între relația acțiune - instituții și cea dintre cunoaștere și producția socială a acesteia. Instituțiile
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
cum spune Georges Poulet, a înfăptuit în lumea spirituală o revoluție coperniciană, după el, lumea conștiinței și, prin urmare, cea a poeziei, a literaturii, nu mai sînt ca înainte este totodată, argumentează Irina Mavrodin, și un poietician al uimirii. Autorul Dialecticii spiritului științific modern (ediția românească apare în 1986 la Editura Științifică și Enciclopedică), Gaston Bachelard vine spre critica și teoria literară dinspre științele exacte, este licențiat în matematici, profesor de fizică și chimie. Într-un capitol din cartea amintită, supraraționalismul
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]