6,028 matches
-
nostru, sunt anticriști; dacă sunt anticriști, sunt mincinoși; dacă sunt mincinoși, tăgăduiesc că Isus este Cristos. Iată‑ne din nou în punctul critic al problemei”) (3, 8). Până aici oratorul nu a făcut decât să creeze suspans. Brusc însă el exclamă, ușor teatral: Quiescat paululum lingua, uitam interroga („Să tacă limba, să vorbească viața!”) (3, 8). Prin aceste cuvinte raționamentul este deplasat într‑un registru total diferit. Părăsind cadrul ecleziologic, anticristologia trece în registrul etic. Augustin își începe noua misiune cu
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
știe, întrucât ei au experiența anchetelor și știu să se ferească, dar a menționat că la camera 1-corecție există două grupuri: unul pentru, iar celălalt împotriva „reeducării”, care sunt aproape să se ia la bătaie, moment în care Dumitrescu a exclamat: „Asta vreau - să se bată între ei!”. Cei doi s-au înțeles să organizeze o bătaie, cu intervenția lui Dumitrescu 2. Totuși, directorul nu menționează nimic despre această convorbire, care pare destul de improbabilă. În numeroase rânduri, Dumitrescu a fost șocat
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
s-a ajuns la grozăvii greu de închipuit, de tipul orgiilor sexuale cu animale ori descrieri amănunțite de înșelăciuni și blasfemii. Unul dintre cei torturați astfel (ajuns mai târziu agresor și executat în urma mascaradei din procesul Țurcanu - Cornel Popovici) a exclamat derutat în cameră: Cum adică, părinții mei mi-au vrut răul? Profesorii pentru care am rămas cu un cult până aici ne vor fi vrut și ei răul? Au ținut cu tot dinadinsul să ne azvârle în fața viitorului complet nepregătiți
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
întrucât ei au experiența anchetelor și știu să se ferească, dar menționează că la camera 1-corecție existau două grupuri: unul pentru și celălalt împotriva „reeducării” și că erau aproape de a se lua la bătaie, moment în care Dumitrescu ar fi exclamat: „Asta vreau - să se bată între ei!”. În acest moment Țurcanu pretinde că s-au înțeles să organizeze o bătaie, cu intervenția directorului, și că a fost încurajat să continue torturile și după primele loturi: în ianuarie 1950, Dumitrescu și
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
călcâie spre abdomen și apăsându-i permanent stomacul, ficatul, pancreasul și intestinele. O. a încercat să spună ceva, dar nu a reușit, fiindcă nu putea să respire din cauza loviturilor. La un moment dat, a urinat sub presiune, iar Țurcanu a exclamat în bătaie de joc: „Ca să vedeți și voi de ce este în stare Comandantul vostru!”. Când O. a închis ochii sufocat de tuse, Țurcanu i-a tras câteva șuturi în coaste: „Faci pe mortu’? Las’ că te înviez io! N-ai
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
fost pedepsit pentru aceasta de către Țurcanu însuși, care a ordonat câtorva să îl țină nemișcat, cu gura deschisă (cu ajutorul unei dalte de fier, fixată între dinți), după care i-a cerut unei alte victime să îi introducă penisul în gură, exclamând: „Să-i bagi p...a în gură ca să se vindece pentru todeauna de a mai vorbi împotriva clasei muncitoare și a poporului muncitor. ș...ț Să vadă toată lumea cum legionarii și-au înghițit p...a unii la alții!”2. Spectacolele
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
se purtau ca și cum ar fi fost în mijlocul torturilor și îl invocau pe un Țurcanu deja executat la acea dată. Aristotel Popescu a murit, spun supraviețuitorii, în poziția obligatorie, în timp ce Dan Dumitrescu a răbufnit abia în momentele dinaintea trecerii în neființă, exclamând: „Ah, Doamne, cum m-ați înșelat!”1, dovedind totuși că atitudinea sa era una schizoidă. Au mai existat cazuri de adoptare a convingerilor comuniste și după încetarea acțiunii de demascare, însă numai pe perioada detenției, explicabile prin lipsa informațiilor despre
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
trebuit s-o "andoseze" după 1990, "strâns cu ușa documentului scris", în mod public, pentru a proteja un pacient cu galoane chinuit de "delir fabulator în formă agravată"? Aici trebuie să mă despart de certitudinile Magistrului cajvanez 147 și să exclam precum autorul articolului Al cincilea poet: "Mister, groază și lapte bătut". Și asta pentru că am gustat prea mult din băutura făcută să "titileze" papilele intelectului unor funcționari blazați, înghesuiți cu sarcini anevoioase: de la mobilizarea muncitorilor pentru lupta împotriva sabotării utilajelor
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
Nu întâmplător, deconstrucția „idolilor conceptuali” ai tradiției onto-teologice a devenit sarcina teologiei reformate a Cuvântului. Revenirea la „rațiunea scripturală” presupune o critică prealabilă a metafizicii eline ascunse în teologia de manual. Când în La Gaya Scienza (¬125) nebunul lui Nietzsche exclamă: „Voi l-ați omorât”, el acuză consimțirea treptată a lumii apusene la ideea abstract-metafizică de Dumnezeu. În versiunea moralizatoare de tip stoic 3, Dumnezeu intervine în orizontul conștiinței pentru a formula un imperativ categoric 4. Harul minții văzătoare și lucrarea
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
Iași, 1996, R. 334, p. 160. footnote>. Aceeașimărturie consideră că instanța care îl va acuza sau îndreptăți estepropria conștiință. Un scenariu al modului în care va fi judecat sufletul aflăm laSfântul Petru Damaschinul. Meditând asupra acelor clipe, scrii torul filocalic exclamă: „Vai mie, cum voi răbda mustrarea, mâniaînfricoșatului și nepărtinitorului Judecător; adunarea îngerilor fărănumăr; pâra și înfricoșata amenințare; hotărârea fără schimbare;tânguirea neîncetată; lacrimile nefolositoare; întunericul nestrăveziu; viermele cel neadormit; focul cel nestins; muncile de tot felul;căderea de la Împărăție; despărțirea
CREDINŢA ŞI MĂRTURISIREA EI by Petre SEMEN ,Liviu PETCU () [Corola-publishinghouse/Science/128_a_428]
-
avantajul conferit de o erudiție care să combine adevărul creștin și cultura moștenită”<footnote Johannes Quasten, op.cit., pp. 214-215. footnote>. Cunoscutul patrolog francez F. Cayré, referindu-se la caracterul Sfântului Vasile și la darurile cu care Dumnezeu l-a înzestrat, exclamă: „trăsătura dominantă a caracterului Sfântului Vasile pare să fie o «deplinătate armonioasă» a darurilor cu care acesta a fost înzestrat. Biserica s-a bucurat de un număr restrâns de astfel de oameni, atât de desăvârșiți și atât de cumpătați. A
Studia Basiliana III by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/173_a_142]
-
Nu există o mai rea lăcomie, decât a nu da săracilor nici măcar cele ce se strică”<footnote Ibidem, P.G., XXXI, 276 B. footnote>. Iar celor iubitori de avuții, celor care vor ca acestea să le aparțină doar lor, marele capadocian exclamă: „Cu cât ești mai iubitor de avuție cu atât caută mai mult să nu lași după tine nimic din cele ce ai. Fă ca toate să fie ale tale! Ia-le pe toate cu tine! Nu lăsa străinilor bogăția ta
Studia Basiliana III by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/173_a_142]
-
mișcării psihanalitice. Altădată, ea relatează că, potrivit lui Deutsch, Eul și mecanismele de apărare a rupt pentru totdeauna relațiile dintre autoare și psihanaliști, întrucât cartea vorbește despre eu și nu despre sine. Atunci când, la începutul dialogurilor purtate cu A. Freud, Sandler exclamă: „Cât de greu trebuie să fi fost să scrii o astfel de carte la vremea aceea!”, interlocutoarea răspunde descriind atitudinea unui alt psihanalist renumit, Fenichel, care opina că ea „se oprește întotdeauna din a vorbi despre un lucru de îndată ce devine
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
extras din aplicarea testului „Satul” și prezentat de Lhote (1976). Înainte de a începe construirea satului, Émile, în vârstă de 68 de ani, sigur pe sine în aparență, dar obsedat de imaginea pe care vrea s-o ofere despre el însuși, exclamă: „Sunt foarte emoționat, nu trebuie să par prea idiot!”. Corectându-se de îndată, el declară: „Dar nu-mi pasă ce cred oamenii, nu sunt deloc complexat”. Denegare prin care înțelegem: „Nu sunt prea liniștit în privința părerii pe care o să v-
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
o serie de numere matematice, iar elevul, care spune de mai multe ori „Nu înțeleg”, pare într-adevăr să nu înțeleagă unde vrea să ajungă acesta atunci când scrie primele trei numere, apoi al patrulea număr din serie. Deodată însă, elevul exclamă: „A! Acum pot continua”, el „înțelegând” în sfârșit principiul pe care profesorul încerca să i-l facă înțeles. Acest exemplu arată că, la un moment dat, subiectul care reintegrează partea din el însuși pe care o proiectase și care simte
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
cimitir. Ea explică astfel această alegere insolită: „Trebuie neapărat să fie un cimitir; există niște copaci care te duc cu gândul la cimitir” (este vorba de brazi). Și, pe măsură ce amplasează în acest cimitir, în poziție culcată, toate personajele materialului, ea exclamă: „De bună seamă că a fost o epidemie de gripă în această iarnă!”. A numi brazii „copaci de cimitir” este un lucru foarte neobișnuit. De obicei, în cimitire se plantează chiparoși, iar brazii care fac parte din materialul testului, din cauza
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
în ciuda unui bun nivel intelectual. Refuzul oricărui fel de agresivitate merge până într-acolo încât, vegetarian fiind, băiatul afirmă că nu vrea să mănânce ouă pentru a nu ucide potențialul pui care se află înăuntrul lor. La testul „Satul”, el exclamă, încă de la începutul construcției: „Este oribil, de îndată mi-au venit tot felul de gânduri rele!”. Este singura manifestare de agresivitate care îi va scăpa. Toate răspunsurile la întrebările care urmează construirii satului încep astfel: „Nu știu... nu m-am
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
secțiunii dedicate umorului din Cuvântul de duh și relația sa cu inconștientul (1905/1988), trei condamnați la moarte, în pofida situației lor disperate, au curajul să glumească, fără a agresa însă pe nimeni. Cel dintâi, mergând la spânzurătoare într-o luni, exclamă: „Iată că săptămâna începe bine!”. Al doilea, aflat în aceeași situație, cere un fular ca să nu răcească. În fine, al treilea, Hernani din piesa omonimă a lui Victor Hugo, cere să fie decapitat cu capul acoperit, întrucât Granzii de Spania
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
acest context par îndreptățite considerațiile unor eminenți reprezentanți: „Vârsta de aur” - scrie italianul Marsilio Ficino -” a scos din nou la lumină artele liberale, mai înainte complet întunecate: gramatica, elocvența, pictura, sculptura, muzica. Și toate acestea la Florența”. „Ferice de noi” - exclamă Filip Melanchton - „dacă din mila lui Dumnezeu, studiile adevărate (clasice, n.n.) vor renaște.” Și mai categoric avea să se exprime Nicolas Bourbon: „Până acum noi am trăit ca niște orbi. Noi n-avem în minte decât silogisme întortocheate, sofisme de
[Corola-publishinghouse/Science/2253_a_3578]
-
ca să-mi arate un cort alb cu dungi argintii. Nu-i drăguț? — Foarte drăguț. Revin la revista mea și mă uit cu mare interes la rochiile domnișoarelor de onoare, la buchetul miresei... și ochii îmi cad pe data revistei. — Mami! exclam. Asta e de anul trecut! De ce te uitai prin reviste de mireasă anul trecut? — Habar n-am! zice mami. Cred că am luat-o din greșeală din sala de așteptare a vreunui cabinet medical sau cine știe. Oricum. Ai găsit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
ce-i? zic, cu ușoară teamă, iar mama lasă jos cafetiera. Janice trage aer adânc în piept. — Mi-ar face mare plăcere să mă ocup eu de machiaj, la nuntă. Pentru tine și pentru toate invitatele care vor dori. — Janice! exclamă mami, încântată. Ce frumos din partea ta! Gândește-te, Becky! Machiaj profesionist! — Ăă... e fantastic! — Am învățat atât de multe la curs, toate șmecheriile meseriei, am o carte întreagă cu fotografii prin care te poți uita, ca să-ți alegi stilul. De
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
asta? Mulțumesc foarte mult! zic, sforțându-mă să zâmbesc. Elinor, permite-mi să ți-i prezint pe părinții mei, Jane și Graham Bloomwood. — Bună ziua, spune tati cu un surâs prietenesc și îi întinde mâna. — Graham, dragă, ce te formalizezi atâta? exclamă mami. Doar în curând o să fim rude! Înainte să o pot opri, a și cuprins-o pe Elinor cu brațele. — Suntem atât de încântați să te cunoaștem, dragă Elinor! Luke ne-a spus atâtea despre tine! În clipa în care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
ceaiul. Și... tocmai am primit un telefon destul de interesant. Se uită în jur, străduindu-se să-și înnăbușe un zâmbet. North West Bank tocmai au devenit clienții noștri. O să ne ocupăm de lansarea unei întregi noi divizii de servicii. — Luke! exclam. E extraordinar! Luke curtează banca NorthWest de secole și săptămâna trecută a recunoscut că tocmai a pierdut contractul în fața altei agenții. Așa că e un lucru fantastic. — Bravo, Luke, zice tati. — E nemaipomenit, scumpule! îi ține isonul mami. Singura care n-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
privire iritată. Nu va fi nici o problemă. Bravo. Acum mi i-am pus pe amândoi în cap. Mami a urmărit acest schimb de replici ușor nedumerită, așa că, în momentul când vine ceaiul, răsuflă ușurată. — Exact ce ne-a prescris doctorul! exclamă, în clipa în care un chelner așază un ceainic și un platou de argint cu prăjituri pe masa noastră. Elinor, vrei ceai, da? — Ia o plăcințică de ovăz, zice tati cu însuflețire către Elinor. Îți dau niște frișcă? — Nu prea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
discut câteva lucruri cu Luke, zice Elinor, luându-și geanta. Putem s-o facem în mașină. Se ridică și se scutură de o firimitură imaginară de pe fustă. Mi-a părut foarte bine de cunoștință, îi spune lui mami. — Și mie! exclamă mama, sărind și ea în picioare, într-o ultimă încercare de împrietenire. Ne-a părut foarte bine să te cunoaștem, Elinor! Am să iau numărul tău de la Becky, ca să putem vorbi cât avem chef despre ce o să purtăm la nuntă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]