2,924 matches
-
prigonit - și acuma ciocoiul iar s-arată!... Iar s-arată! Ce-ai făcut, câne? Spune, câne de ce mi-ai rușinat copila? De ce-ai ucis-o? De ce m-ai otrăvit? Nici n-am puterea să mă clintesc. În glasul lui grozav, tremură o ură zeci de ani stăpânită, o ură mistuitoare, fără nume, ura unui întreg neam obijduit poate, și văd, pricep foarte limpede că mă va strivi fără milă, căci nu este nici loc de scăpare, nici clipă de iertare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
zvonul lui, în singurătate, pe oglinda mișcătoare a undei, câteodată, dintr-un tufiș, ca dintr-o hrubă de întuneric, răsărea, neclintită, ca tăiată din lespede, o căprioară cenușie, într-o mișcare gingașă de oprire. Altfel era o tăcere așa de grozavă: mă opream și dintotdeauna îmi auzeam bătaia inimii în coșul pieptului. Rar glas de corn tremura departe și răzbătea până la mine înăbușit, trist, ca din fundul pământului. Treceam printre fagi uriași încărcați de jâr. Eram întovărășit uneori de Voinea. Tăceam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
-o și cu dumneata. Da’ de mine nu te-i teme tu, măi? Faliboga zvâcni drept în picioare și puse mâna pe harapnic. În același timp răsări de la locul lui și Niță Lepădatu și scoase repede din glugă un buzdugan grozav, o măciucă grea de alamă cu mănunchiuri de lemn de corn. —Ascultă, Faliboga, vorbi Lepădatu; eu îs om blajin... c-o vorbă bună mă faci rob... Altfel, cu răul să nu mă ieie nimeni că nu-i bine. Și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
simți tohoarca, și subt ea trupul cald al lui Lepădatu. - Singur se năcăji și-l trase la o parte; îl acoperi cu cojocul, după aceea se năpusti la Alba, și călare, alergând printre bordeie, începu a chema cu vocea-i grozavă. În noaptea aceea de cumpănă, Niță era să treacă pragul morții. Îl așezară cu capul spart și cu picioarele stricate, în bordeiul moșnegilor. Veni prin viforniță Iana și-l obloji, cu pâne muiată în rachiu, îi aduse o lumânărică de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
fiară în cușcă. Dar în același timp îi căzu sub degete și coada lucie a unei furci de fier, pe care încă de cu ziuă o zărise în locul acela. —Stăi pe loc, madamă! Nu te clinti! îi răcni cu voce grozavă Alexa, ș-o amenință cu toporul, pe care-l ținea înălțat cu dreapta. Da’ haideți, măi oameni, odată! urmă el întorcându-se spre șuri. Atunci femeia, cuprinzând strâns furca cu trei coarne, i-o izbi și i-o împlântă adânc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
am omorât“. Și nu mai spunea altceva nimica. Dar în noaptea aceea, când o străjuia dorobanțul cu strașnică poruncă, iar se sui luna în creștetul cerului și i se umplu chilia de lumină. Atunci parcă se trezi ca dintr-un grozav vis, se uită în juru-i, i se umflară nările și o năvăliră aduceri aminte, căci începu a suspina și a plânge încet. Străjerul o auzi și se apropie de ferestruica deschisă. —De ce plângi? o întrebă el. — Îmi plâng nenorocirile mele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
prag, le aruncă două dărăburi de mămăligă rece. Încovrigați și cu cozile subpuse, Lipa și Cața începură a înfulica hulpav. —Ei, ce zici, măi Boghene? întrebă bătrânul. Boghean, mărunt și sprinten, nu zicea nimic. Dar moș Calistru îl simțea bucuros grozav și plin de patimă, cum era și el odinioară în anii tinereții. O luăm de-a dreptul prin valea Moișei, măi Dăvidel? — Cum socoți, uncheșule! răspunse mișcat flăcăul. Cu puștile trecute în spate, amândoi săriră pârlazul, apoi porniră cătră munte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
M-am grăbit atunci să văd în Dumnezeu un prieten al tatei, un sfetnic al lui, pe care trebuia să-l înfrunt ca pe tata, și aveam destul de puțină minte ca să găsesc în asta o ocazie pentru a face pe grozavul, fără să-mi pun câtuși de puțin problema că trecătorii aveau dreptate să se scandalizeze și că nu se cădea să ies în evidență prin astfel de mijloace. Mi-am dat seama că în special femeile în vârstă erau cele
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
prea înalte pentru a se coborî la îndeletniciri potrivite mai ales pentru oamenii care nu mai au alta de făcut decât să ucidă animale și păsări nevinovate și fără apărare, zicând că fac sport. Da-că se socot așa de grozavi, de ce nu se apucă de ridicat stânci sau de box, să-și care la pumni unii altora până ce nu mai știu ce-i cu ei. Așa numesc ei crima: sport. Iar lumea o acceptă. Ba o și încurajează, oferind premii
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
aceasta s-a petrecut pe vremea vinului din surcele. Vin de masă, 7 lei litrul. Orice s-ar spune și s-ar scrie, mie îmi plac foarte mult vi-nurile franțuzești. În primul rând, producătorii lor nu se dau mari și grozavi cu vinurile-soi. Fetească, Băbească, Frâncușă, Zghihară etc. La ei, mai importantă este podgoria, adică zona. Și culoarea: alb, roze, roșu. Am gustat, ba chiar am și băut, din toate, fără discriminare. Și mi-au plăcut la fel de mult. Au un parfum
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
multe. Chiar și vinificăm. - Cum să vinificați acum, în plină vară?!... - Cu apă de Timișești și cu melasă de la Fabrica de zahăr din Roman. - Și ce soiuri produceți? - Aproape orice soi. - Chiar și Grasă? - Mai ales Grasă! Ehe, ce vinuri grozave se mai produc încă în România. În grade diferite, mie îmi plac toate, indiferent de soi, de podgorie, de cu-loare (că eu nu fac ură de rasă). Sigur, ca orice om, am și eu preferințele mele: Traminer, Otonel, Fetească neagră
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
casa lui Dinu Lipatti; sau la Hôtel de l’Ecu unde, în 1952, a murit, nonagenară, contesa Greffuhle, născută Caraman-Chimay, modelul lui Proust pentru contesa de Guermantes. Sau... Dar atunci l-a întrerupt cu bruschețe: „Nu mai face atâta pe grozavul cu cunoștințele tale literare sau de alt soi! Numai la astea nu-mi stătea mie capul atunci!“. Al șaptelea cerc Spusă o dată, minciuna s-a instalat atotputernică. Nimic nu mai era nemaipomenit - frumos, atrăgător, expansiv, scânteietor, de bun gust, exuberant
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
cam trebui s-o șterg“, zicea unul scund, cu cureaua groasă a bluejeans încheiată cam la o palmă sub pântecele proeminent, pe care îl strigau Iuliu Sofronie. „La naiba“, spuse Rodica Dumitrescu, „nu-mi zice mie că ai nu-ș-ce treburi grozave la ora asta. Nici nu s-a făcut seară“. I-a luat paharul din mână, i l-a trântit pe masă și l-a târât după ea în camera alăturată, de unde se auzeau melodii vechi și ritmice. Andrei Vlădescu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
program de lucru zilnic, mereu mai mare. Îl îndeplinea și era în el o ușoară uimire. Dormea puțin, dar nu se simțea epuizat. Era convins că de mult nu mai fusese într-o stare atât de bună, cu un chef grozav de lucru. Se simțea ca drogat. În fiecare dimineață fluiera în baie, în vreme ce se bărbierea. Nu mai făcuse asta de mult. Acum fluiera, deși habar n-avea să fluiere, dar melodiile erau în capul lui. Se credea irezistibil. Privea cerul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
Și-a amintit cum îi scrisese mamei că își cumpărase, din prima sau a doua bursă, un sacou în care arăta grozav - s-ar fi putut altfel? - și când a ajuns acasă maică-sa îl întrebase asta-i haina ta grozavă? Cu surprindere și uimire, pentru că era o biată stofă, nici măcar croită ca lumea, și n-a înțeles în prima clipă ce-a zis și pe urmă a izbucnit dintr-odată în lacrimi și s-a retras în camera lui, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
altele, după pofta inimii. Spre final, însă, când soarele și adierea vântului prin ferestrele deschise uscau rapid cerneala risipită în coloane nesigure de semnături pe marile coli ale tratatului de pace, cei prezenți se treziră animați dintr-odată de o grozavă poftă de șampanie. O salvă de dopuri trăsni din zeci de sticle deodată, marcând începutul banchetului. Turnuri întregi de pahare pieriră, ca să înflorească în minunate fântâni de spumă și lumină curgătoare. Marele dragoman al Înaltei Porți, Dimitrie Moruzi, trecu ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
la avantajele meseriei de valet, ca și la satisfacția de a fi stăpânul stăpânilor săi, micuțul Bichon îl privea cu totul cucerit. Rezolvase dificila problemă metafizică a reîncarnării sale canine. Va fi valet! PAGINĂ NOUĂ Ediție specială: Despre câteva lucruri grozave, aparent fără legătură, care îl aruncau în mirare lumească până și pe Marele Mucenic Dimitrie, Izvorâtorul de Mir. Pentru prima oară în istoria omenirii, începuse un altfel de război, un război ciudat: om versus mașină. Mișcarea condusă de șomerul Ned
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
momentul de față scriu un lung rechizitoriu împotriva secolului nostru. Când încep să mi se învârtă creierii în cap din cauza eforturilor literare, prepar din când în când niște sos picant cu brânză. — Ignatius știe să fac-un sos cu brânză grozav. — Asta-i foarte frumos din partea lui, spuse bătrânul. Alți băieți umblă creanga tot timpu’. De ce nu-ți ții gura? îi spuse polițistul bătrânului. — Ignatius, întrebă doamna Reilly cu voce tremurătoare, ce-ai făcut, băiete? — De fapt, mamă, cred că el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
venit cu ideea, ai vreo propunere? — Eu propun un vot unanim ca să nu schimbăm baru-n grădină zoologică, făcu Jones. — Ocupă-te de dușumea, îl puse la punct Lana. Am putea folosi papagalu’ meu cacadu, spuse Darlene. Am pregătit un dans grozav cu el. E o pasăre foarte deșteaptă. Ar trebui s-o auzi cum vorbește. — La barurile pentru negri, oamenii-ncearcă să țină păsăricile afară. Dă-i papagalului o șansă, se rugă Darlene. — Ăău! Ian te uită, spuse Jones, apare pretenu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
văd mâine dimineață. Lana se reîntoarse în bar. — Trag nădejdea că l-ai dat afară pe pustiu’ ăla. Ar fi bine să-l reclame cineva. — Îhî! Hai, zău, Lana! Dă-ne o șansă, mie și papagalului. Ai să vezi ce grozavi suntem. Pe vremuri, bătrânilor de tipul celor din clubu’ Kiwan le plăcea să vină și să privească cum se bâțâie pe scenă o fată drăguță. Acum e nevoie și de un animal. Știi ce-i rău cu oamenii din zilele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
pare că am găsit în sfârșit o platformă pentru filozofia mea etc. Totul s-a petrecut într-un mod ciudat. În urmă cu câteva săptămâni am fost la o petrecere pe care o organizaseră niște prieteni în onoarea unui băiat grozav care tocmai s-a întors din Israel. E nemaipomenit! Crede-mă. Ignatius oftă, împrăștiind în jur un damf de Paradis. Ore întregi a tot cântat cântecele populare pe care le culesese de acolo, cântece într-adevăr semnificative care întăresc teoria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
încep să-i urască pe cei care îi ajută. De aceea mama s-a întors împotriva mea. Lance, Tânărul Vostru Muncitor Asediat. * Frumoasa fată surâse încurajator spre doctorul Talc și șopti: — Îmi plac cursurile dumneavoastră. Vreau să spun că sunt grozave. A, da? răspunse încântat Talc. Ești foarte amabilă. Mă tem că au un caracter cam general. — Felul cum tratați istoria este atât de vital, de contemporan, atât de reconfortant de neortodox. — După părerea mea ar trebui eliminate câteva dintre vechile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
spui că ea e Harlett O’Hara. — Îhî! Chiar ea-i Harla O’Horror. — Boetius și un animal favorit, mormăi Ignatius. Ce mai descoperire! — Ar’ să deschidă peste vro trei zile. Tre’ să vii și tu. E număru’ cel mai grozav pe care l-am văzut. — Îmi pot imagina, spuse respectuos Ignatius. Vreo satiră strălucită despre decadența Vechiului Sud, prezentată în fața porcilor neavizați care frecventează Bucuria Nopții. Sărmana Harlett! Spune-mi, ce fel de animal favorit are? — De, asta nu po
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
a acestei spelunci dă pe aici în fiecare noapte? — Cine? Don’șoara Lee? Nu! Jones zâmbi în sinea lui. Sabotajul îi reușea chiar prea bine. Grăsanul intenționa serios să vină la Bucuria Nopții. Zice că Harla O’Horror i-așa grozavă, i-așa perfectă că ea nu tre’ să vină sara s-o păzească. Zice că cum începe Harla, se duce-n California-n vacanță. — Ce noroc, spuse Ignatius cu gura lăsându-i apă. Foarte bine. Voi veni negreșit să văd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
de a-și găsi o slujbă. Papagalul cârâi și fâlfâi din aripi până când îi puse în cioc cercelul de aur, jucăria lui preferată. Apoi sună telefonul și când răspunse auzi glasul unui bărbat: „Ascultă, ți s-a făcut o reclamă grozavă. Eu am un club de noapte pe Bourbon, la numărul cinci sute, și dacă...“ * În hanul lui Mattie Ramble, Jones întinse ziarul pe tejgheaua barului și aruncă un val de fum asupra lui. — Ăăău! se plânse el domnului Watson. Grozavă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]