2,647 matches
-
dar numai pe baza egalității politice. În esență, ei cereau din partea Budei ceea ce ungurii pretindeau de la Viena. În ambele cazuri, scopul era stabilirea unei relații strînse, dar cu garantarea completei autonomii în afacerile interne. Reprezentanții croați purtau discuții cu guvernul habsburgic pe aceeași bază. Prin septembrie, atît negocierile dintre Zagreb și Buda, cît și cele dintre Viena și Buda s-au întrerupt. Trupele imperiale conduse de Jelačić au trecut rîul Drava și au pătruns pe teritoriul ungar. În octombrie, guvernul habsburgic
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
habsburgic pe aceeași bază. Prin septembrie, atît negocierile dintre Zagreb și Buda, cît și cele dintre Viena și Buda s-au întrerupt. Trupele imperiale conduse de Jelačić au trecut rîul Drava și au pătruns pe teritoriul ungar. În octombrie, guvernul habsburgic a dizolvat dieta maghiară și l-a numit pe Jelačić comandant al armatei care opera în regiunea aceasta. Aceste evenimente au dus la victoria pe toate fronturile a elementului radical din Ungaria, Kossuth preluînd controlul total. În octombrie, cînd a
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
radical din Ungaria, Kossuth preluînd controlul total. În octombrie, cînd a izbucnit o revoltă la Viena, Jelačić a fost forțat să-și întrerupă operațiunile din Ungaria pentru ca trupele lui să poată lua parte la reocuparea orașului. Eșecul ulterior al armatei habsburgice de a înăbuși rebeliunea maghiară și intrarea armatei rusești au fost deja prezentate. În cadrul acestei campanii, soldații croați, sîrbi și români s-au aliat cu cei ruși și austrieci împotriva revoluționarilor unguri, care erau sprijiniți de un numeros regiment polonez
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
1865 însă, Partidul Național originar a cîștigat alegerile pentru sabor. Conform instrucțiunilor Vienei, adunarea aceasta a numit o delegație, care a încercat fără succes să negocieze o nouă relație politică cu omologii lor unguri. Între timp, au început între guvernul habsburgic și reprezentanții unguri discuțiile care aveau să ducă la instituirea Ausgleich-ului. Am menționat deja că, în acordul final, Ungaria a cerut și a reușit să obțină includerea Croației ca parte integrantă a teritoriului ei în cadrul monarhiei duale. Reprezentanții Croației nu
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
română era condusă de biserica unită de la Blaj. În cadrul instruirii bisericești, accentul nu era desigur pus pe naționalism, ci pe religie și pe îndatoririle unui bun cetățean. Poziția centrală ocupată de biserici și conducerea lor națională era recunoscută de guvernul habsburgic, care trata cu ele ca agenți ai poporului român. În deceniile al patrulea și al cincilea, acest monopol a fost atacat de un grup aflat în plină afirmare, format din intelectuali burghezi, ca profesori, avocați, funcționari civili, doctori, meșteșugari și
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
efemere. Înainte de 1848 și în anii următori acestuia, românii din Principate și liberalii unguri au cooperat. În momentul acesta Bălcescu a încercat să-i unească pe liderii unguri și români ca să formeze un front comun împotriva Rusiei și a Imperiului Habsburgic, cele două puteri conservatoare care constituiau principalul obstacol în calea schimbărilor revoluționare din Europa. Problema era faptul că guvernul maghiar refuza să facă suficiente concesii. Deși era dispus să-i recunoască statului croat unele drepturi istorice, el nu accepta să
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
-și apere pozițiile pînă la sfîrșitul revoluției. Bineînțeles că izbucniseră deja conflicte și în alte părți ale imperiului. Sîrbii din Banat și trupele imperiale erau în stare de război cu forțele revoluționare maghiare. În Transilvania, românii erau de partea armatei habsburgice, în vreme ce secuii s-au alăturat ungurilor. Situația militară s-a schimbat radical atunci cînd generalul Bem a preluat comanda trupelor maghiare. Spre sfîrșitul anului, acesta reușise să dețină controlul asupra întregului teritoriu al Transilvaniei, cu excepția Munților Apuseni. Transilvania era deci
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
de la Olmütz emisă în martie 1849 recunoștea o Transilvanie și o Vojvodină separate, dar nu mergea mai departe în privința satisfacerii năzuințelor românilor. Toate negocierile ulterioare au trebuit să aștepte pînă la rezolvarea problemei maghiare. Ca răspuns la apelul curții imperiale habsburgice, armata rusă a intrat în iunie în Transilvania, iar pe la mijlocul lunii august forțele maghiare fuseseră învinse. După cum am menționat deja, în perioada revoluționară, românii și sașii, ca și croații și sîrbii, fuseseră de partea habsburgilor. Toate conducerile naționale ale acestora
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
ca a patra națiune recunoscută; bisericile unită și ortodoxă erau puse pe același plan cu religiile mai vechi, iar româna era declarată limbă oficială. Revendicările fundamentale ale secolului al optsprezecelea fuseseră deci realizate. Întreaga situație internă și internațională a Imperiului Habsburgic se schimbase însă între timp, astfel că poziția ungurilor era pe punctul de a triumfa. Decizia lui Franz Joseph de a accepta opinia ungurilor în privința Transilvaniei i-a fost comunicată de împărat lui Șaguna în 1865 în cadrul unei audiențe personale
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
fi preluată de intelectuali. Criticînd aspru politicile anterioare, care implicaseră cooperarea cu guvernul, ei au adoptat o politică "pasivă" și s-au retras din participarea activă la viața politică, schimbîndu-și atitudinea abia în cel de al nouălea deceniu. CONCLUZIE: IMPERIUL HABSBURGIC ÎN 1867 Anul 1867 avea să constituie un punct de cotitură în istoria habsburgică. Ausgleich-ul a marcat victoria celei mai active și mai agresive naționalități din imperiu. Ungurii vor beneficia de acum înainte de principalele avantaje ale asocierii cu Viena și
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
au adoptat o politică "pasivă" și s-au retras din participarea activă la viața politică, schimbîndu-și atitudinea abia în cel de al nouălea deceniu. CONCLUZIE: IMPERIUL HABSBURGIC ÎN 1867 Anul 1867 avea să constituie un punct de cotitură în istoria habsburgică. Ausgleich-ul a marcat victoria celei mai active și mai agresive naționalități din imperiu. Ungurii vor beneficia de acum înainte de principalele avantaje ale asocierii cu Viena și vor face puține sacrificii în favoarea acesteia. Pe tot parcursul anilor anteriori, istoria politică a
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
din imperiu. Ungurii vor beneficia de acum înainte de principalele avantaje ale asocierii cu Viena și vor face puține sacrificii în favoarea acesteia. Pe tot parcursul anilor anteriori, istoria politică a croaților, sîrbilor și românilor fusese puternic influențată de lupta dintre guvernul habsburgic și conducerea maghiară. Poziția ungurilor s-a bucurat de multă simpatie. Naționalitățile se opuneau absolutismului austriac și susțineau în general argumentele referitoare la privilegiile istorice. Doctrinele liberale și naționale ale revoluției maghiare erau susținute de multe grupuri din cadrul imperiului. Probleme
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
ungurilor erau pur și simplu incompatibile cu dorințele românilor, ca și cu politicile regimului absolutist habsburg anterior. Înainte de 1867, naționalitățile aveau cel puțin posibilitatea de a oscila între Viena și Budapesta, alegînd diferite căi. Șaguna încerca să coopereze cu guvernul habsburgic, în timp ce Strossmayer prefera să ajungă la o înțelegere cu Ungaria. În cele din urmă, nici una dintre aceste soluții nu s-a dovedit mulțumitoare. Liderii unguri au reușit să păstreze o poziție fermă și sfidătoare. Pe de altă parte, guvernul habsburgic
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
habsburgic, în timp ce Strossmayer prefera să ajungă la o înțelegere cu Ungaria. În cele din urmă, nici una dintre aceste soluții nu s-a dovedit mulțumitoare. Liderii unguri au reușit să păstreze o poziție fermă și sfidătoare. Pe de altă parte, guvernul habsburgic, slăbit de înfrîngerile din Germania și din Italia și de multitudinea de probleme interne apărute în toate ținuturile lui, nu putea rezista presiunii maghiare. Nici o altă naționalitate nu era suficient de puternică pentru a oferi un parteneriat alternativ. Am fost
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
medici, avocați, funcționari și ofițeri în armată. Politica rămînea totuși preocuparea unei mici părți a populației de pe tot cuprinsul imperiului. Clasa țărănească era aproape total exclusă din activitatea politică, cu excepția cazurilor în care era chemată să lupte fie în armata habsburgică, fie ca membri ai detașamentelor revoluționare. 7 Război și revoluție, 1856-1887 Cele două decenii de după războiul Crimeei vor oferi cîmp liber activității revoluționare, în mare parte datorită dezmembrării sistemului de alianțe anterior. Să nu uităm că, după 1815, cooperarea dintre
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
sistemului de alianțe anterior. Să nu uităm că, după 1815, cooperarea dintre Austria, Rusia și Prusia în cadrul Sfintei Alianțe consituise un baraj în calea încercărilor de răsturnare a regimurilor conservatoare monarhice de către mișcările liberale naționale. Ajutorul acordat de Rusia monarhiei habsburgice în 1849 a marcat apogeul acestei activități. Acțiunile habsburgilor din timpul războiului Crimeei și reacția violentă a guvernului rus față de această politică a dus la scindarea fostei alianțe, vreme de o scurtă perioadă Rusia cooperînd cu Franța. Napoleon al III
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
Principatelor, dar s-a rupt cînd a fost vorba despre chestiunea Poloniei. În 1863, o revoluție izbucnită în ținuturile poloneze de sub stăpînirea Rusiei s-a bucurat de foarte mult sprijin deschis și de simpatie din partea Franței, Britaniei și a Imperiului Habsburgic. După aceea, relațiile rușilor cu Parisul s-au răcit. Guvernul rus și-a îndreptat apoi atenția spre Prusia ca singurul partener posibil în problemele internaționale. Sprijinirea ulterioară de către Rusia a politicii prusace de unificare a Germaniei avea să aibă o
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
cu Parisul s-au răcit. Guvernul rus și-a îndreptat apoi atenția spre Prusia ca singurul partener posibil în problemele internaționale. Sprijinirea ulterioară de către Rusia a politicii prusace de unificare a Germaniei avea să aibă o profundă semnificație pentru Imperiul Habsburgic și mai ales pentru Peninsula Balcanică. Cu toate că aspectele diplomatice ale perioadei revoluționare sînt importante, mișcările înseși au fost firește organizate de conducerile naționale respective. Acestea erau adeseori în contact cu alte grupuri care aveau țeluri asemănătoare, în special cu organizațiile
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
Cele două mari mișcări naționale de după 1856 au fost firește cea germană și cea italiană. Ambele aveau o orientare tradițională și o conducere esențial conservatoare. Ele au obținut succese prin războaie și diplomație, adică războiul Sardiniei și Franței împotriva Imperiului Habsburgic din 1859 și conflictele ulterioare dintre Prusia și Austria din 1866 și dintre Prusia și Franța din 1870-1871. Toate evenimentele acestea au avut repercusiuni imediate asupra Balcanilor. Înfrîngerea Imperiului Habsburgic și unificarea Italiei au avut un efect negativ asupra domniei
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
războaie și diplomație, adică războiul Sardiniei și Franței împotriva Imperiului Habsburgic din 1859 și conflictele ulterioare dintre Prusia și Austria din 1866 și dintre Prusia și Franța din 1870-1871. Toate evenimentele acestea au avut repercusiuni imediate asupra Balcanilor. Înfrîngerea Imperiului Habsburgic și unificarea Italiei au avut un efect negativ asupra domniei regelui Othon, dar a fost de mare ajutor în înfăptuirea unirii Principatelor. Victoria prusacă din 1866 a contribuit în mare măsură la negocierile finale ale Ausgleich-ului, avînd astfel o influență
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
efect negativ asupra domniei regelui Othon, dar a fost de mare ajutor în înfăptuirea unirii Principatelor. Victoria prusacă din 1866 a contribuit în mare măsură la negocierile finale ale Ausgleich-ului, avînd astfel o influență nocivă asupra naționalităților balcanice din cadrul monarhiei habsburgice. Criza i-a permis totuși domnitorului Carol să-și consolideze poziția la București. Înfrîngerea Franței din 1871 și slăbirea ulterioară a poziției acestui stat în relațiile internaționale a constituit însă un dezavantaj în primul rînd pentru statele non-slave, Grecia și
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
modifica cu repeziciune, era normal ca guvernele balcanice să caute să meargă pe o cale similară. Unire națională și progres erau cuvintele de ordine ale zilei. Fuseseră create o Italie și o Germanie unite, iar Ungaria participa la controlarea Imperiului Habsburgic. Guverne independente sau autonome erau la putere în Principate, Grecia, Muntenegru și Serbia, dar Imperiul Otoman era încă stăpîn pe cea mai mare parte a peninsulei Bosnia, Herțegovina, Epir, Tesalia, Macedonia, Tracia și regiunile bulgară și albaneză. Așa cum menționam mai
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
Načertanija lui Garašanin avea drept scop principal anexarea Bosniei, a Herțegovinei și a regiunii Kosovo, unirea cu Muntenegru și asigurarea unei ieșiri la Marea Adriatică. Naționaliștii români năzuiau la unirea Transilvaniei, Bucovinei și Basarabiei cu cele două provincii autonome. În cadrul Imperiului Habsburgic, suporterii ideii ilire susțineau unirea tuturor slavilor de sud, "de la Villach la Varna." Nu numai că aceste programe se contraziceau reciproc, dar era evident că ele implicau totodată interesele marilor puteri. Cea mai dificilă problemă era cea aflată în fața naționaliștilor
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
slavilor de sud, "de la Villach la Varna." Nu numai că aceste programe se contraziceau reciproc, dar era evident că ele implicau totodată interesele marilor puteri. Cea mai dificilă problemă era cea aflată în fața naționaliștilor români. Era puțin probabil ca Imperiul Habsburgic să renunțe la Transilvania și la Bucovina sau ca Rusia să cedeze Basarabia. Și în calea extinderii granițelor Serbiei și Greciei în detrimentul Imperiului Otoman existau obstacole. Ca și înainte de războiul Crimeei, Marea Britanie a continuat și după aceea să sprijine integritatea
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]
-
la Bucovina sau ca Rusia să cedeze Basarabia. Și în calea extinderii granițelor Serbiei și Greciei în detrimentul Imperiului Otoman existau obstacole. Ca și înainte de războiul Crimeei, Marea Britanie a continuat și după aceea să sprijine integritatea teritorială a statului musulman. Monarhia habsburgică avea un interes asemănător. Bineînțeles că ea nu dorea deloc să aibă un stat sîrb puternic ca vecin la granița ei de sud. Guvernul rus, a cărui atenție era concentrată în special asupra reformele interne, dorea să păstreze relații bune
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/961_a_2469]