7,215 matches
-
tabieturi, nimic nu li-i pe plac. Dacă nu sunt prea cârcotași, pun totul pe seama ironiei. Îi vom numi anticălători". Pentru astfel de oameni, soluția salvatoare rămâne evaziunea în imaginar: Multe călătorii au un dublu al lor, un pandant în imaginar. Infidelitatea, voită sau nu, a unor descripții, fluxul asociativ, țîșnind în extravagant și neverosimil, născocirea impertinentă (pe o claviatură mergând de la plastic la jucăuș, de la sublim la grotesc) imprimă textului o mobilitate ce deplasează mereu, uneori derutant, linia de hotar
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
a unor descripții, fluxul asociativ, țîșnind în extravagant și neverosimil, născocirea impertinentă (pe o claviatură mergând de la plastic la jucăuș, de la sublim la grotesc) imprimă textului o mobilitate ce deplasează mereu, uneori derutant, linia de hotar. O dezmărginire pregătind fiesta imaginarului. Imaginarul, ca bucurie pură a evaziunii în nețărmurit" (idem, pp. 12-13). 16 E. Lovinescu, Scrisori și documente, ed. cit., p. 136. 17 Apud Lucian Raicu, "E. Lovinescu: Construcția de sine", în volumul Calea de acces, Editura Cartea Românească, București, 1982
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
unor descripții, fluxul asociativ, țîșnind în extravagant și neverosimil, născocirea impertinentă (pe o claviatură mergând de la plastic la jucăuș, de la sublim la grotesc) imprimă textului o mobilitate ce deplasează mereu, uneori derutant, linia de hotar. O dezmărginire pregătind fiesta imaginarului. Imaginarul, ca bucurie pură a evaziunii în nețărmurit" (idem, pp. 12-13). 16 E. Lovinescu, Scrisori și documente, ed. cit., p. 136. 17 Apud Lucian Raicu, "E. Lovinescu: Construcția de sine", în volumul Calea de acces, Editura Cartea Românească, București, 1982, p.
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
Mai bine explică fenomenul Ien Ang (Watching Dallas. Soap Opera and the Melodramatic Imagination, Routledge, Londra și New Zork, 1996), care subliniază faptul că melodrama atrage și câștigă adeziunea unui public larg pentru că, virtual, poate fi continuată ad infinitum, în imaginar. Prin urmare, la baza melodramei se află o concepție funcționalistă a plăcerii, prin care esența acesteia e considerată ca experiență a satisfacției ori de câte ori o anumită nevoie preexistentă este îndeplinită: "a functionalist conception of pleasure in which its essence is regarded
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
Diana din finalul romanului Firu'n patru. 100 E. Lovinescu, "Gustul lacrimilor", în Critice, vol. III, ed. cit., p. 164. Tragedia e considerată aici o subcategorie a melodramei (p. 173). 101 Peter Brooks, op. cit., p. 10. 102 Ibidem. 103 Condiționarea imaginarului de principiul verosimilității e explicată pe larg de Jean Starobinski, în Relația critică (vezi mai cu seamă capitolul al II-lea, "Imperiul imaginarului"). După Goethe, observă profesorul genevez, fantezia ar fi "o imitație care, dusă la paroxism, atinge o intensitate
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
aici o subcategorie a melodramei (p. 173). 101 Peter Brooks, op. cit., p. 10. 102 Ibidem. 103 Condiționarea imaginarului de principiul verosimilității e explicată pe larg de Jean Starobinski, în Relația critică (vezi mai cu seamă capitolul al II-lea, "Imperiul imaginarului"). După Goethe, observă profesorul genevez, fantezia ar fi "o imitație care, dusă la paroxism, atinge o intensitate maximă și ne transportă în regiunea sublimului" (op. cit., p. 164). 104 Peter Brooks, op. cit., p. 112. 105 Nu altfel vede lucrurile Peter Brooks
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
puțin pentru Eliade scriitorul, ele sunt fixate Într-un interior profund al așteptării (și „nostalgiei”) realizării lor. Ele descriu ceea ce este omul arhaic sau modern prin simpla raportare afectivă pe care acesta o are și continuă să o aibă cu imaginarul lor, așa Încât premisa lui Eliade este aceeași cu a irecognoscibilității, pentru că Eliade nu dorește nici să probeze, nici să certifice direct aceste experiențe, ci să le situeze În centrul unei hărți totale a experienței, unde vocația lor de ghid e
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
budismului În Întreaga arie tibetană și Încă Înainte de adopția lui oficială, sub patronajul regilor tibetani În secolul al VII-lea, sunt răspunzătoare și de schițarea acestor legende despre ținutul nevăzut al Ïambhalei - În tot cazul, de funcția și particularitățile acestui imaginar: poate tradiția acelor siddha budiști din Tibetul occidental, atestată independent de suprapunerea budismului peste religia bon a populațiilor tibetane autohtone 4. Chiar dacă nu complet asociată ideii de reechilibrare, există totuși o karma grupată, a comunității budiste (p³. saòghakamma), care are
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
e limpede că pricina absenței (În 1934 va fi la un congres de istorie a științelor) se datorează plecării În armată și „unei vieți năzdrăvane și chinuite”. Un alt portrettc "Un alt portret" Chiar dacă dificultățile și rezistențele imprimate de fondul imaginarului autohton au fost redutabile, lectura memoriilor lui Honigberger, rezultate din Întinse călătorii În Asia, Își poate stabili de acum locul În istoria continuu periclitată a unei imagini: Întrucât materia lor e străbătută de tentativa de a ingera În imaginar, cât
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
fondul imaginarului autohton au fost redutabile, lectura memoriilor lui Honigberger, rezultate din Întinse călătorii În Asia, Își poate stabili de acum locul În istoria continuu periclitată a unei imagini: Întrucât materia lor e străbătută de tentativa de a ingera În imaginar, cât mai corect, imaginea Asiei antice și contemporane. Din acest punct de vedere, Împreună cu Oltelniceanu (și, firește, fără să se cunoască), Honigberger inaugurează și ocupă un stadiu nou, germinând În imaginarul colectiv al cititorilor de gazete chipul dorit și necunoscut
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
lor e străbătută de tentativa de a ingera În imaginar, cât mai corect, imaginea Asiei antice și contemporane. Din acest punct de vedere, Împreună cu Oltelniceanu (și, firește, fără să se cunoască), Honigberger inaugurează și ocupă un stadiu nou, germinând În imaginarul colectiv al cititorilor de gazete chipul dorit și necunoscut al Asiei, așa cum Oltelniceanu, izolat și singular, adăpostea porțiuni trainice din memoria interceptării ei. Deși Oltelniceanu și Honigberger nu se cunosc, deși diferențele Între interesul lor pentru Asia nu ar putea
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
conservatorism politic autohton care reușea să-și definească identitatea, recuperând nu doar ideile antirevoluționare sau de reformare moderată a instituțiilor, ci și pe acelea de progres, respectare a legalității, a tradiției, proprietății și religiei. Multe din ultimele idei amintite aparțineau imaginarului politic al unei părți importante a clasei politice românești de la jumătatea secolului al XIX-lea38. Prin punerea în circulație a unor asemenea teme nu se realiza o clarificare doctrinară pentru că, așa cum am mai arătat, ele aparțineau mai multor curente. Explicația pentru
by LIVIU BRĂTESCU [Corola-publishinghouse/Science/985_a_2493]
-
curge la coturi ea se pierde,/ Cum se schimbă-n vălurele pe prundișul lunecos,/ Cum adoarme la bulboace, săpând malul nisipos." Apare atitudinea estetică fericindu-se într-o soluție care nu îndepărtează misterul și permite tranziția prin realul dogmatic al imaginarului și al posibilului imaginar în contextul unui real plauzibil. Creația se bazează pe acest context: Când o salcie pletoasă lin pe baltă se coboară,/ Când o mreană saltă-n aer dup'o viespe sprinteioară/ Când sălbaticele raze se abat din
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
trista amintire a visului frumos .../ Zadarnic după umbra ta dulcele întind/ Din valurile vremii nu pot să te cuprind". (Din valurile vremii...). Tandrețea, căldura, tremorul, înțepătura intervin să consolideze armonia. Fantezia poetică, visul, proiecția propriei dorinți într-o arhitectură a imaginarului își are originea în amintirea inițierii, a lumii de dincolo, redescoperite în complementaritatea femeii iubite un templu în care veșnică e doar nemulțumirea și fericirea e cumul de clipe, ca niște ferestre spre univers. Mai mult decât dragoste și afecțiune
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
de aceeași parte cu Kant și Hegel. Omul reface din intzerior o căutare fără obiect real transcendent, ca revelație a misterului, în ascunderea absolutului. Ca o introspecție mnemoclastică exactă poetul reface în sensul propriei sale gândiri întreaga structură antropologică a imaginarului (Autoportret): "Lucian Blaga e mut ca o lebădă./ În patria sa/ zăpada făpturii ține loc de cuvânt.../ El caută apa din care bea curcubeul", acel curcubeu, legământ între Noe și Dumnezeu, între om și noos, între atma și eu. Procesul
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
trecerea dincolo de experiențele fugitive. În general, se poate califica drept spiritual orice demers interior ce este autentic și care, așa cum spun adepții Sufismului, este fondată pe o relație cu sine însuși și cu ceilalți. Această definiție nu se rătăcește în imaginar și exprimă relativ fenomenele parapsihologice ce fascinează atât de mult în public. Deseori există o confuzie între misticism și parapsihologie. Fenomenele paranormale nu sunt dovada unei stări mistice. Marii inițiați nu au cunoscut sau exteriorizat manifestările lor paranormale, în timp ce sunt
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
individului. În toate psihozele, pacientul are o convingere de neclintit în ceea ce trăiește sau în ceea ce fals interpretează, delirul fiind astfel o încredere ireductibilă într-o falsă concepere a realității. Individul devine atunci incapabil să facă distincția dintre lucrurile din imaginarul său și cele din lumea reală. Ideile delirante pot fi multiple: idei de posesie, de seducție, de vrăjire, de blesteme (pacientul poate să se creadă persecutat, la discreția demonilor), idei de ales mistic, de mărire, de misiune pentru salvarea lumii
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
mă poarte./ Se-aseamăn între-olaltă viață și cu moarte;/ Ci cumpăna gândirii-mi și azi nu se mai schimbă,/ Căci între amândouă stă neclintita limbă 679. Deci putem afirma că visul face în acest sens parte dintre structurile antropologice ale imaginarului având ca suport structurile subcorticale creatoare ale creierului.. Unii autori relatează că limbajul nocturn s-ar realiza asemănător cu cel diurn, indiferent de fazele ciclului nictemeral. Trecerea de la primul sistem de semnalizare la cel de al doilea, deci de la primul
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
acestei îmbinări de presupusă ficțiune și realitate, iar creația sa nu corespunde statutului de stăpân al condeiului ci, dimpotrivă, de sclav. O revoltă împotriva condiției umane în raport cu revelația inconștientului întâlnim la André Breton sau Lotréamont care realizează o supraestimare a imaginarului nocturn și a stărilor contradictorii ale rațiunii și nebuniei din noi. Valoarea cunoașterii grupurilor spontane de cuvinte ivite din bezna lăuntrică deci iar Cuvântul revelat omului are impactul necesar smulgerii adevărului din straturile gândirii necontrolate de om și accesului dincolo de
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
jos/ În trista amintire a visului frumos .../ Zadarnic după umbra ta dulcele întind/ Din valurile vremii nu pot să te cuprind 720. Tandrețea, căldura, tremorul, înțepătura intervin să consolideze armonia. Fantezia poetică, visul, proiecția propriei dorinți într-o arhitectură a imaginarului își are originea în amintirea inițierii, a lumii de dincolo, redescoperite în complementaritatea femeii iubite un templu în care veșnică e doar nemulțumirea și fericirea e cumul de clipe, ca niște ferestre spre univers 721. Mai mult decât dragoste și
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
infernului, subterană și acvatică, principiul negativ al craiului nou. Creștinismul alătură funcția generatoare a naturii figurii fecioarei Maria, mamă a universului. Dar, ca Doamnă a apocalipului ea poate fi asociată și morții, Luna încununând sensul cognitiv al cunoașterii reflexive, inconștientul, imaginarul și memoria. Dar iată carul tras peste noi de viață și moarte, influențând prin glasul poetului memoria colectivă: aud în spate/ rostogolite pe caldarâm, roțile Cerului. aud Carul Timpului năvălind din spate/ ... Stelele pe cer/ luminoase și triste În răcoarea
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
animal fiind sacru misterelor lui Dionysos, ceremoniilor religioase, reprezentând suferința umană în artă. Dar filosofia poesiei din antichitate, a celei care ni s-a păstrat, ar putea fi irelevantă înțelegerii valorilor artei din timpurile noastre. Platon scria că poesia relatează imaginarul în dauna adevărului, ăndepărtând cunoașterea și simulând tendințe iraționale. Ca răspuns, Aristotel (idolatru al liricii homerice) demonstrează în Poetica sa1106 că catharsisul poetic rămâne unul dintre cele mai benefice elemente de dezvoltare a culturii și civilizației.1107 După gândirea antică
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
îi conferă întrega sferă de definire. Contextul de sens al vieții, nu ne mai permite extrapolarea acestui termen, cu toate că însăși „viața“ este un element ambiguu. Care viață? Există într adevar viață sau este doar un concept ce are la bază imaginarul? Căci nu ne putem baza doar pe experiență. Viața prin ce se definește? Cum se realizează? Care este contextul determinării limitelor sale? Are limite? Sensul vieții este definit pentru fiecare individ în parte, însă ceea ce determină caracterul individului este tocmai
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
de cerneală pentru a analiza lumea fantastică și misterioasă a lui Bosch. Pentru unii este un alienat mintal și un stricat, pentru alții un predicator genial, un pictor care s-a inspirat din galeria de monștri ai Evului Mediu, din imaginarul colectiv flamand și din arta ilustratorilor. Cercetările contemporane par să indice mai degrabă un artist eretic, dar nu reușesc a dezvălui, totuși, adevăratele enigme ale operei sale. Bosch rămâne omul asfințitului Evului Mediu, în picturile sale sintetizând credințele și fantasmele
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
formele de libertate a spiritului și spre eliberarea imaginației creatoare de limitele ei raționale și logice care a dat posibilitatea creatorilor să își unească, în lumea siderală, ideile revenite apoi cu informații în creierul ființei lor telurice. Jocul acesta al imaginarului este o categorie estetică deosebit de elastică și tolerantă, imaginația creatorului adulmecă Universul, îl străbate, îl răscolește în căutarea de energii inspiratoare, creând frumosul, cautand acele muze despre care toți cei care plazmuiesc, vorbesc și dau, prin dedublare, puterea de a
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]