2,482 matches
-
în stare să plângă? El întinse mâna și-i atinse brațul. Cred că ar arăta-o în felul ăsta... și în clipa aceea clopoțelul de la intrare începu să sune și să se zbată pe tija sa metalică. —Roche? întrebă el mirat. Ce să caute el la ora asta? — Iar pentru cerșetori e cam târziu. Poate că o fi venit, în sfârșit, el, șopti ea. Se auzi din nou vibrația firului lung de oțel înainte să sune clopoțelul. —Du-te și deschide
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
să ajung la televiziune? spune Ben, arătând ca și cum s-ar fi pierdut într-o lume de camere și scrisori de la admiratori. Ar fi uluitor. ― Niciodată n-am înțeles oamenii care vor să ajungă la televizor, îi răspund și îl privesc mirată. Nu-mi vine în minte nimic mai rău. ― De ce? ― Ei bine, mai întâi gândește-te la lipsa de intimitate. Deodată, oriunde te-ai duce, oamenii te recunosc și vor să-ți ia autografe sau să-ți răpească din timp. Ben
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
ca doi copii. Zâmbesc, pentru că și eu cu Brad am făcut exact același lucru, probabil cam în același timp. ― Și apoi am mers să luăm prânzul. ― Nu-mi spune că ați fost la Shutters on the Beach. ― Nu, spune Lauren, mirată. De ce să fi mers acolo? ― Nu-ți face griji. Și unde ați fost? Lauren continuă să-mi povestească și, încercând din greu să nu mă îngrijorez în privința petei, o încurajez cu reprize de râsete și aprobări, după care devin vag
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
atunci ne vedea pentru prima oară. Nu a scos, însă, nici un cuvânt. Nici caii nu arătau prea bine. ― Da’ ce le lipsea? ― Aveau părul din frunte și o parte din coamă pârlite. Parcă trecuseră prin foc... Atunci m-am uitat mirat și întrebător la camaradul meu: „Ce-or fi pățit omul și caii de arată așa?” Și l-am întrebat: „Ce faci, Traistă, băiete? De unde vii?” Omul a făcut ochii mari, semn că mi-a recunoscut glasul. „Euu... am fost... și
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
o mulțime de daruri, atât pentru copil cât mai ales pentru părinți și, cu dedicație specială pentru tânărul tată, o damigeană plină ochi cu pălincă. No, să avem cu ce ne cinsti! îi explicase el lui Toma când văzuse privirea mirată a acestuia. Și mai ales, trebuie să dai de băut colegilor, nu-i așa? Doar ți s-a născut primul băiat, măi ficior. Acum? întrebă Cristi. Și la botez ce mai facem, tată socrule? Ei, până la botez mai e cale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
lături nici de la carne dacă aveau posibilitatea, se semnalaseră chiar și atacuri asupra oamenilor. Simțea cum teama îl cuprinde încetul cu încetul și începu să tremure necontrolat. Acum alerga de-a binelea. Frunze și ramuri subțiri îl loveau peste obraji. Mirat, se întrebă de unde apăruseră acestea. Probabil că ieșise de pe drum și intrase printre copacii de pe margine. Asta nu era bine de loc. Încercă să se oprească din fugă dar călcă pe ceva moale și se dezechilibră, căzând la pământ. Lanterna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
lui Cristian. Nu-ți place ori poate nu te lasă doctorul să bei alcool? E foarte bună, dar și foarte tare, rosti Toma, iar eu aș mai ieși în seara asta prin oraș. Și ce are a face? se arătă mirat stăpânul casei. Păi... la volan... Ascultă la mine, aici în Baia de Sus n-ai nevoie de mașină. Localitatea asta nu-i mare, oriunde vrei să mergi, ajungi mintenaș pe jos. Cristian nu mai spuse nimic, Pop avea dreptate. Orășelul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
lung până aici. Câți kilometri sunt de la Iași până la Baia de Sus? Vreo șapte sute după socoteala mea. Aproape. Șase sute șaptezeci de kilometri. Când ai plecat de acasă? Astăzi de dimineață, pe la șase. Și ai ajuns atât de repede? se arătă mirat Pop, înfigând furculița în carnea din farfurie și tăindu-și o bucata generoasă. De ce spuneți repede? Am făcut totuși nouă ore. Nu te-ai mai oprit pe drum de loc? Nu, nu-mi place să fac pauze. Înseamnă că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
în mine. E firesc să doară, aveți o tăietură de toată frumusețea acolo. Am să-i spun asistentei să vă mai facă un calmant pentru a atenua durerea. Ce s-a întâmplat domnule doctor? întrebă Cristian. Adică? se arătă acesta mirat. Cu mine, ce s-a petrecut cu mine? De ce sunt aici? Nu-mi mai amintesc nimic. Ah, asta vreți să aflați? Ce să vă spun? Nici eu nu știu mare lucru. Ați fost înjunghiat. Cum și de ce, probabil că vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Pohoață. Se îndreptă repede spre biroul său și se rostogoli pe scaun. Deschise sertarul și scoase un vraf de hârtii pe care le trânti cu zgomot pe masă. Ce-i cu voi? întrebă acesta, văzând că ceilalți colegi îl privesc mirați. Avem inspecție de sus! adăugă el, ridicând degetul arătător spre tavan și bătând cu palma peste dosarele din fața sa. Ar fi bine să vă apucați și voi de treabă, pentru că nu se știe... Aha, ăsta-i motivul pentru care a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
am înregistrat mai multe dispariții decât au ucis ăștia de care vorbești tu la un loc. Aici aveți dreptate, se văzu Cristian Toma nevoit să recu noască, asasinul dumneavoastră este foarte grăbit. No, gata! Deja vorbim de un asasin? întrebă mirat Pop. Cred că te cam grăbești să tragi concluzii. Nu asta am vrut să spun! se apără Cristi. Atunci nu spune! îl întrerupse ofițerul mai în vârstă. Mai înainte de toate, nu am găsit nici un cadavru și nici o urmă de sânge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
de mai bine de treizeci și doi de ani. Bătăi la cârciumă, cu niscaiva nasuri rupte da, ceva furtișaguri și din astea am avut, dar moarte de om... de când sunt eu șef aici, nicio dată. Toma se uită la el mirat. Asta nu înseamnă nimic! spuse el privindu-l în ochi pe Simion Pop. Din păcate, faptul că nu ați mai avut de atâta timp infracțiuni grave nu aduce după sine siguranța că acestea nu se pot produce oricând și în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Tocmai primirăm un telefon de la Pinforest. Iarăși găsiră un camion fără șofer în pădure... Mai încet, măi ficior! se auzi din spatele său vocea gravă a lui Anton Mureșan. Nu vezi că șeful nu e singur? Pop se uită la el mirat câteva clipe, nepricepând despre ce este vorba. Apoi se întoarse spre Cristi: Iată, iarăși s-a întâmplat! Nu vă faceți griji, spuse el către subordonații lui, domnul inspector Toma este aici tocmai pentru a se ocupa de cazurile acestea! Puteți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
porni spre grupul celorlalți. Domnule inspector! Tresări și se întoarse să vadă cine îl strigase. Aplecat pe sub peridoc, din partea cealaltă a camionului, Pohoață îi făcea semn cu mâna. Aici, domnule inspector! îl chemă acesta. Veniți puțin să vă arăt ceva! Mirat și totodată curios, Toma dădu ocol camionului și se apropie de acesta, nedumerit de ce tânărul vorbea cu glas coborât. Priviți! îl îndemnă Vasilică Pohoață. Se aflau în dreptul punții duble a capului tractor. Sub mașină, drumul era uscat, ploaia nu-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
aplecându-se sub camion. A frânat brusc. Ceva i-a sărit în față ori era un obstacol pe drum din pricina căruia a fost obligat să oprească. Nu, domnule inspector, nu-i asta! Cristi se ridică de șale și îl privi mirat. Nu-l incomodă nimic la condus! spuse repede olteanul. Dacă ar fi fost vorba de așa ceva, l-ar fi luat peridocul înainte ori uitați-vă că acesta nu derapă de loc. E bine mersi la locul lui, aliniat cu remorcherul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
cu scaun la cap așa ar fi procedat. Eu unul, dacă eram în locul lui, porneam fără nici o ezitare spre casă. Absolut de acord cu tine și eu aș fi făcut la fel. Și atunci, ce căutăm în parchet? se arătă mirat Vasilică. Încercăm să aflăm ce a făcut înainte de a pleca încoace. Nu uita că am declanșat deja o anchetă și trebuie să procedăm după cum scrie la regulament. Ai să rămâi uimit cât de ciudat se comportă oamenii puși în situații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Pe toate celelalte mese însă scrumierele erau frumos așezate pe mijloc. Oftă și se pregăti să se ridice ca să-și ia una. Bine ați venit la noi, domnule ofițer! auzi el o voce din spate. Cu ce vă putem servi? Mirat, Cristi se întoarse să vadă cine vorbea. Un bărbat înalt, cu o pereche de pantaloni negri, cam strâmți după părerea lui și o cămașă albă bine apretată, la fel de cambrată pe talie, stătea ușor aplecat peste scaunul său. Peste antebrațul îndoit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
de undeva, că doar nu scrie la ziar ce sunt eu. Sigur că nu scrie! zâmbi șmecherește Maricel. Eram sigur, de asta te-am și întrebat. Păi, tot târgul vorbește că sunteți în gazdă la domnul comandant Pop. Da? spuse mirat Toma. Și ce mai vorbește târgul? Se spune că ați venit aici într-o misiune foarte secretă, șopti Maricel conspirativ, aplecându-se ușor peste masă, un fel de control la activitatea secției de poliție de la noi. Poftim? se întoarse Cristian
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
însă impresia că domnul comandant va aproba o desfășurare de forțe mai mare? N-ai văzut ce greu s-a lăsat convins? Păi, ce vă oprește să dați o dispoziție în acest sens? Cum să dau dispoziție? îl privi Cristi mirat. Așa bine. Doar venirăți în control la noi. Ce control, agent? Ai înnebunit și tu? Cum adică și eu? Mi-a mai spus cineva că am venit în control. Și, nu venirăți? Nu. Sunt în concediu. Am venit aici ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Am venit aici ca să mă odihnesc! spuse apăsat Toma. N-am nimic de a face cu nici un control. Sunt în concediu, iar dacă începi și tu cu apropouri la fata lui Pop, să știi că ne supărăm. Ileana? întrebă Pohoață mirat. Na, că vorbise fără să se gândească. Comisarul îl prezentase ca fiind trimis să dea o mână de ajutor la rezolvarea cazurilor din Baia de Sus, iar el acum afirmase că e în concediu. Se prefăcu în continuare nervos, sperând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
gest reflex, își aprinse alta. Hai, spuse Cristian, termină-ți țigara și să mergem! Am venit aici cu o treabă. Vă rog, domnule inspector! insistă Vasilică. Lămuriți-mă și pe mine un lucru! Toma se întoarse spre el, privindu-l mirat. Spuneați mai adineauri că nu procedai bine, cu lista aceea de ipoteze, preciză el, observând nedumerirea superiorului. Dacă eu nu făcui bine, atunci, cum trebuia să fac? Măi, tu ai o obsesie! Nu, se apără Vasilică, vreau să învăț de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
pe inspector să introducă șapca înăuntru. Am la mine tot ce ar putea să ne fie de trebuință. Agentul închise punga și se întoarse spre superiorul lui: Duc asta la laborator, nu-i așa? întrebă el. Care laborator? se arătă mirat Cristian. Voi nu aveți așa ceva. Ei, era așa... un fel de a spune. Deocamdată păstreaz-o, vedem noi ce facem cu ea! Cu vârful bățului, Cristi ferea de o parte vegetația din jur căutând alte dovezi. Porni mai departe pe firul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
firicel de vânt, dinspre lac se simțea o răceală puternică. De ce ne grăbim așa? întrebă Cristian Toma. Nu-mi place ce se întâmplă, spuse Ileana, trăgându-l în continuare de braț după ea. Bine, dar ce se întâmplă? se arătă mirat Cristi, mărind la rândul său pașii. Ceața asta... Nu e bine de loc. Cristi ridică din umeri: Ce-i cu ea? Se ridică negura peste apă. Ce mare lucru? Ileana îl privi preț de o clipă, fără să se oprească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
trotu arului din spate se târa ceva foarte greu. Un clinchet ca de metal răsuna tot mai aproape în urma lor. Luată prin surprindere de oprirea bărbatului, Ileana se desprinsese de brațul lui Toma și mai făcuse doi pași. Se întoarse mirată spre el și îl privi înspăimântată. Auzise și ea. Hai, nu mai zăbovi! îl grăbi ea în șoaptă. Ca și cum n-ar fi auzit-o, Toma privea încremenit în întu nericul aleii. În spatele lor, ceața se ridica ca un zid. Părea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
ne întoarcem acasă. Nu te obligă nimeni să-i spui că am fost împreună. Fii sigură că nu mă voi grăbi să-l pun la curent. Atunci poți fi liniștit. Oricum va afla. Ileana se întoarse spre el privindu-l mirată. L-a pus pe Vasilică pe urmele mele, îi explică Cristi, olteanul are misiunea de a mă supraveghea îndeaproape. Îi raportează bătrânului fiecare mișcare pe care o fac. Îi relată apoi femeii discuția avută dimineață cu șeful secției în biroul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]