3,441 matches
-
împâclită a spasmelor sale orgiastice nocturne și senzația chinuitoare, umilitoare, de vinovăție. Și-a reluat vagabondările. Serile voalate de toamnă îl mânau din stradă în stradă, așa cum îl îmbiaseră, cu ani în urmă, pe liniștitele alei din Blackrok. Dar pierise priveliștea grădinilor îngrijite din fața caselor sau a luminilor intime din ferestre, care aveau asupră-i o tandră influență. Doar din timp în timp, în intervalele dintre dorințe, când tumultul care-l năucea făcea loc unui dulce dor languros, amintirea lui Mercedes
Portret al artistului la tinerețe () [Corola-journal/Journalistic/5190_a_6515]
-
Ceahlăului, unde se ajunge mergând pe drumul ce însoțește lacul de acumulare de la Bicaz. Capacitatea stațiunii Durău depășește o mie de locuri pe serie; ea este asaltată îndeosebi iarna de turiști din toată țara, dar și din străinătate, atrași de priveliștile naturale din zonă și de facilitățile pentru sporturile de iarnă: pârtii de schi, telescaun, baby-schilift, patinoar etc. Datorită bioclimatului tonic, stimulator, aerului curat, bogat în ultraviolete, și ionizării accentuate a atmosferei, stațiunea se recomandă în tratamentul nevrozelor, stărilor de debilitate
Agenda2004-4-04-turism () [Corola-journal/Journalistic/281995_a_283324]
-
începătorilor, dar și zone spectaculoase pentru boarderii avansați. Pentru cei care vor să guste din plin această aventură, există și piste offroad, numai bune pentru a trăi senzații tari. Înălțimea de peste 1 700 m, condițiile meteo și de vânt optime, priveliști fantastice din zona Poiana Brașov - Masivul Postăvaru, fac ca acesta să fie unul dintre cele mai frumoase locuri de zbor cu parapanta din țară. Zborul se desfășoară cu un pilot instructor autorizat și experimentat, în condiții de siguranță maximă și
Agenda2004-52-04-turistica () [Corola-journal/Journalistic/283215_a_284544]
-
de la soare-răsare a reprezentat pentru locuitorii de la șes ai Timiș-Torontalului, pentru timișoreni îndeosebi, o irezistibilă chemare. Nu-i întâmplător faptul că participanții la prima excursie organizată de Clubul sportiv „Electrica“ din Timișoara pe Muntele Mic (10 septembrie 1933), „încântați de priveliștea admirabilă în care s-au delectat, au hotărât să susțină dezvoltarea turismului în această regiune“, unde doar castelul Batalionului 11 Vânători de Munte și cabana Rotary străjuiau singurătatea locurilor. Un an mai târziu (29 august 1934), la inițiativa dr. ing.
Agenda2003-44-03-b () [Corola-journal/Journalistic/281664_a_282993]
-
vilegiatură la munte“. Se concesionează 800 de stânjeni pătrați de teren pe versantul sud-vestic al Muntelui Mic, casele de vilegiatură Bellavista și Brădișor găzduind primii oaspeți de sărbătorile Crăciunului 1935. Grupate în- tr-un cadru pitoresc, de unde se deschide o largă priveliște spre Valea Timișului și Câmpia Bănățeană, casele, îndeosebi Bellavista, beneficiau „de un confort occidental: camere cu câte 2, 4 și 10 locuri, mobilier modern în linii și culori plăcute, electricitate (de la o hidrocentrală proprie), apă curentă în fiecare cameră (rece
Agenda2003-44-03-b () [Corola-journal/Journalistic/281664_a_282993]
-
te întrebi dacă nu cumva te-ai trezit în Turcia. Se continuă cu glezne luxate, din cauza pietrei cubice fixate nepotrivit. Se presar cu dărnicie zgomote de bormașină și ciocane. Ca meniul să fie complet, trebuie să se servească împreună cu o priveliște unică: bărbați în bustul gol care lucrează de zor la reabilitarea unor clădiri. Să nu uităm de murmurul permanent, precum al unui râu nesecat, compus din discuții despre ultimul club „marfă”, ultima rochiță pe care „trebuie neapărat să o am
Lipscani: Unde Anca simte muzică bună, Dan aude bubuitură by Delcea Arina () [Corola-journal/Journalistic/22616_a_23941]
-
un/o kamikaze. N-ar fi nici primul atentat asupra plăsmuirilor lui Gaudí. Vizita decurge de sus în jos, de la acoperiș, de pe ultima terasă, deschisă înspre toate zările, populată cu fantasmele acestui artist halucinant. Plimbarea labirintică printre ele, conjugată cu priveliștea asupra orașului, de la terasele și interioarele vecinătăților din jur, până departe, pe Montjuic, cu crângurile sale verzi, sau înspre scăpărarea albastră a mării. Un univers absolut personal, irepetabil și de nimic prevestit, eruptiv, rod al unei imaginații debordante, aflată într-
În căutarea Spaniei by Radu Ciobanu () [Corola-journal/Journalistic/8767_a_10092]
-
situs, -us, derivat din sinere "a pune"). Și în română exista deja substantivul neutru sit (pl. situri): acesta nu a fost înregistrat în DEX (1996), dar apare - ca livresc - în DLR (tomul X, partea a III-a, 1990), cu sensul "priveliște" și cu atestări începând din secolul al XIX-lea. Cuvîntul se folosește de mai multă vreme și ca termen de specialitate în arheologie, chiar dacă dicționarele noastre generale nu-i înregistrează această valoare. Pentru termenul informatic, româna pare deocamdată să prefere
Situl, saitul... by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/16141_a_17466]
-
se înfățișează ca spectacol. Cîntecele "în violet minor", mărci ale unui simbolism ca la carte, însoțesc o lume acvatică, bocind imperial, care-și schimbă cromatica după toanele unor iriși deschiși la culoare, ape-ape cînd plîng. O feerie cu peisaj este Priveliște, una nu tocmai reușită, compusă în același registru, al decăderii regretate domol, fiindcă și ea înțeapă discret, atît cît te poate amenința, mai mult neliniști, o ofilire lîncezitoare. În schimb, un început de viziune, care să strice liniștea de mecanism
Prin anticariate by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/10083_a_11408]
-
Întrebarea nu e retorică. Petru Dumitriu și-a construit o mitologie personală în jurul simbolisticii Vârstei de Aur, concepută ca atopie și utopie. În imaginarul scriitorului, Vârsta de Aur e reprezentată, fără îndoială, de aristocrația românească. Odată vede un conac și priveliștea funcționează ca declic pentru rememorarea și reinventarea unei lumi și atmosfere aflate dincolo de granițele timpului și a realității obiective. Faptul e, de altfel, menționat chiar în roman, care se poate citi astfel ca o cronică tragică a unei lumi pierdute
Cât de tendențioasă este Cronica de familie? Paradoxul unei receptări (II) by Oana Soare () [Corola-journal/Journalistic/8430_a_9755]
-
dublându-l în șa pe eroul de bronz titular. Nu știm chiar dacă o face dar visează să o facă. Alte ipostaze. Contemplă răsăritul soarelui dintr-un loc pe care numai lui i-l oferă un anume „ungher” din zidul castelului, priveliște unică.La rândul său Castelul e un obiect al reveriilor lui Petrache. Personajul, ca și altele din povestiri, este din specia inșilor care tânjesc după altă realitate decât aceea care le-a fost dată, fac mult credit visului și fanteziei
Realist și simbolic by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/2762_a_4087]
-
creației lui Allah, iar sinuciderea, o blasfemie”) nu reușeau s-o ascundă. Inserțiile din istoria Turciei, dar și din viața de emigrant a lui Ka din Germania („nu mă vedeam cu nimeni, nu vorbeam cu nimeni și renunțasem la poezie”), priveliștile și „seara revoluției”, personajele stranii și poveștile care ne cuprind „în încăperile reci, înfricoșătoare”, problemele atât de neconvingător formulate de politologi, dar atât de fierbinte surprinse de Pamuk („Oare Occidentul poate să suporte o democrație dobândită de inamicii săi, care
Noi traduceri din Orhan Pamuk by Grete Tartler () [Corola-journal/Journalistic/4102_a_5427]
-
căreia nimic nu se leagă, capitolele putînd fi citite în orice ordine, de la sfîrșit la coadă sau pe sărite, impresia fiind aceeași: un ireparabil haos măcinînd structura volumului. O furtună doborînd copacii unui versant muntos n-ar fi lăsat o priveliște mai deprimantă ca paragina ce te întîmpină din paginile Psihonauticii. Din acest motiv cartea nu poate fi povestită. Doru Mugur (născut în 1969) a ajuns la o vîrstă cînd pe orice om îl încearcă frămîntările metafizice, motiv pentru care, nemulțumit
Cultura de monitor by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6496_a_7821]
-
au și șansa, simetrică, a mântuirii. Un soroc de moarte și de iertare îi vizitează, copilărindu-i: „În ochii-i deschiși, o lumină,/ A satului unde-i născut,/ A câmpului unde iezii-a păscut,/ A încremenit acolo străină." (Ion Ion). Priveliștea păduchilor morți, paraziții parazitului, rupți de sursa câștigului ușor, spulberă tandrețea unei păreri de rău. De altfel, e, în Flori de mucigai, o rețetă, a iertării luate înapoi. Amintirea păcatului e pururea de față, iar frumusețea e una de Cenușăreasă
Versuri de leac by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/6531_a_7856]
-
de formare ai tînărului latinist care nu a rămas deloc insensibil la "năruiturile" cetății romane Ceugma de unde, după chiar spusele poetului, s-ar fi tras și numele comunei natale. E uimitor cum alte tipare geografice (Hațegul și Retezatul) și alte priveliști de învecinare (satele ardelenești pe lîngă care sălășluiesc țiganii) fac din Cigmăul lui Budai un fel de rai humuleștean, un nex spiritual de dăinuire a "înstrăinatului" de mai tîrziu, dar și conturul genuin al "dalbei țigănii". Acolo vede Budai și
August - Septembrie by Gabriela Ursachi () [Corola-journal/Journalistic/12514_a_13839]
-
cu balcoane și copertine. Multe din clădirile vechi au fost distruse de puternicul cutremur din 1978. Simbolul orașului este Turnul Alb, aflat pe malul mării. Chiar dacă vi se va părea greu urcușul, merită să vedeți zidurile cetății de unde aveți o priveliște minunată asupra întregului oraș și asupra portului. La Muzeul de Arheologie puteți admira o serie vastă de bijuterii din aur, iar Arcul lui Galerius și Rotonda (o veche moschee transformată în biserică) dau orașului un aer antic. Biserica Sf. Dimitrie
Agenda2005-28-05-turistica () [Corola-journal/Journalistic/283938_a_285267]
-
București declarând la televiziune că România îi pare o junglă unde hălăduiesc inclusiv crocodili... Or fi trâmbițat taragotiștii din Apocalipsă și nu i-am auzit ? Așa stând lucrurile, este absolut normal ca domnul prim-ministru Tăriceanu, înfricoșat probabil de sumbra priveliște zoologică, să declare la emisiunea ,100%" de la Realitatea Tv, e drept că având un fel de tremollo gângurit în glas: - Mi se pare normal să majorăm salariile și pensiile ținând cont de rata inflației... Și iarăși, de undeva, se aude
Războiul celor două roze portocalii... by Dumitru Hurubă () [Corola-journal/Journalistic/11151_a_12476]
-
uita // Cerul e chiar podul casei / cocoșii s-au urcat pe luceafărul frumoasei // Ce-i toaca decât lemn pe lemn / lovit de uscăciune ca un semn // că duminica de iulie e moale / Tatăl ară în stele mama seamănă-n vale" (Priveliște la Agapia ). Înfățișînd o mixtură de "milă și tumbe amnezie / pe dinăuntru rug și erezie", bardul are nu o dată un aer afectat cu voioșie, de militar în termen bine dispus ce-și fredonează disponibilitatea: Creierul spălat regulamentar și inert / se
Bonomie ironică by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/6841_a_8166]
-
Gheorghe Grigurcu Fondul poeziei lui Radu Ulmeanu ni se înfățișează oarecum înrudit cu cel al expresioniștilor noștri din generația '60. E o priveliște colțuroasă, de început de lume, străbătută de energii geologice, de cutremurele unei planete „ce stătea țeapănă", cu pomi ce „în schimb aveau tulpini șerpuitoare", cu crengi ce „scrijeleau albastrul senin". Primordiala vegetație degajă o demență cosmică (Pădurea nebună). Pe un
O superbie biologică by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/6343_a_7668]
-
explicit filozofie autoreferențială), el nu-și arde manuscrisele și nici nu face vreodată legămîntul de tăcere al Vizionarului: „Gata cu vorbele”. Dimpotrivă. Recuperează poezia scrisă între 1917 și 1923 și o publică sub titlul voit anodin și dovedit în răspăr Priveliști, în 1930. De editarea volumului ce cuprinde și un portret inedit datorat lui Brâncuși se ocupă Ion Minulescu, etichetat în dedicația „virtuală” drept „primul clopotar al revoltei lirice românești”. Cu o voluptate a prefețelor incitante de care pare a se
Noiembrie by Gabriela Ursachi () [Corola-journal/Journalistic/13384_a_14709]
-
descriere spontană a vieții, o luptă cu uitarea și cu moartea. De la est la vest și de la sud la nord, cu alte cuvinte în toate marile regiuni ale României, Eugenia Iftodi călătorește, observă, participă și face notițe grafice frugale despre priveliști, deprinderi, momente, animale, veșminte și chipuri. Voluptatea artistului, a privirii sale însetate de forme, de culori și de atitudini, coexistă pînă la identificare cu uimirea descoperitorului, cu rigoarea cercetătorului și cu scrupulul moralistului. În mod natural, fără nici o emfază, dar
Un portret în sepia: Eugenia Iftodi by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/17182_a_18507]
-
cai mici, numai oasele și pielea, pe care erau săpate urme adânci de bici și un om sălbatic, bărbos, zdrențăros și înarmat cu un harapnic lung de un stânjen! Acesta era echipajul meu! Rămăsei încremenit la o așa de ciudată priveliște, dar consulul ce se coborâse după mine începu a râde și, încredințându-mă că acela era chipul de a călători în Valahia, mă îndemnă a mă sui în căruță. -- N-ai grijă, adăugă el; cu trăsura aceasta primitivă și cu
Editura Destine Literare by GHEORGHE CALOTÃ () [Corola-journal/Journalistic/101_a_264]
-
o mare forță, este o manifestare liberă, complet dezinhibată, în fața modelului și transformarea privirii și a gestului în formă de cunoaștere, în tehnică de analiză și în strategie de posesiune.Deși, aparent, în cele zece zile ei și-au ales priveliști și au identificat expresii ale formelor naturale, în esență actul lor de observație este unul de restituire culturală, de reorientare a peisajului către sine însuși. Pentru că, în acest caz, privirea nu este doar un proces obișnuit de percepție, un simplu
Peisajul, experiență spirituală (simpozionul de la Ipotești) by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/11102_a_12427]
-
Când? Cât de ușor? „Când intri într-o încăpere, ocupi un loc central sau marginal?” Despre care încăpere e vorba? Și când? Încăperea este goală, de-a lungul pereților ei se află aliniate canapele roșii de pluș? Iar ferestrele - ce priveliște oferă? Întrebare despre carte: dacă prefer să o citesc în loc să merg la o petrecere sau acest lucru depinde de felul cărții și de felul petrecerii? Ce metodologie! Se presupune de la sine că omul nu se cunoaște pe sine, dar dacă
OLGA TOKARCZUK - Rătăcitorii () [Corola-journal/Journalistic/4313_a_5638]
-
Gheorghe Grigurcu Aflat sub zodia unor metode care se întrec în a descoperi în operele analizate conexiuni, configurații, structuri dintre cele mai surprinzătoare, complexități nu o dată fabuloase, precum un fascicol de lumină smulgînd din întuneric priveliștile feerice ale unei peșteri (eventual a lui Aladin!), Constantin Călin ca "monograf" al lui Bacovia preferă a merge pe o cale așa-zicînd tradițională. în prefața celui de-al doilea tom, voluminos și acesta, al Dosarului Bacovia, subintitulat O descriere a
În slujba lui Bacovia by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/12000_a_13325]