4,917 matches
-
UTM ei doi, apoi l-au dat afară și de la „Gazeta Literară”. Dacă nu murea, îl umfla Securitatea. Vorbește cu Covaci, Don Cezar, să-ți spună cine l-a omorât pe Labiș și cine i-a băgat pe ei în pușcărie.” Pentru ideile sale, Labiș era urmărit și hărțuit de Securitate și se plângea de aceasta celor apropiați. Cezar Ivănescu afirmă că Labiș a fost de mai multe ori exclus din UTM (Uniunea Tineretului Muncitor). A fost salvat de la excludere, de
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]
-
sinucidă și numai cu greu l-am liniștit. După asta a fost totuși exmatriculat din facultate). iar câteva zile înainte, recitase în restaurant poezia „Doina”, a lui Eminescu, amândouă fiind motive, în acea perioadă, de a face ani grei de pușcărie. Tot în acele zile dinaintea morții, Labiș participase împreună cu prietenii săi la o adunare restrânsă în care s-au spus vorbe grele, care puteau costa ani mulți de pușcărie, legate de sistemul comunist, despre bolșevism și Revoluția Maghiară înăbușită în
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]
-
fiind motive, în acea perioadă, de a face ani grei de pușcărie. Tot în acele zile dinaintea morții, Labiș participase împreună cu prietenii săi la o adunare restrânsă în care s-au spus vorbe grele, care puteau costa ani mulți de pușcărie, legate de sistemul comunist, despre bolșevism și Revoluția Maghiară înăbușită în sânge. Între ei a fost un turnător. Cezar Ivănescu Cezar Ivănescu profită de posibilitatea cuvântului liber și caracterizează în stilul său violent și acid aproape toată „lumea bună” a
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]
-
vol. I și 22, vol. II, ale dosarului. Deci, actuala directoare a Editurii, Geta Dimisianu, a fost, după opinia Stelei Covaci, autoarea morală a procesului Covaci și a morții lui Labiș. În urma procesului, Aurel Covaci a primit 4 ani de pușcărie și stigmatul pe viață de condamnat politic. În ultimul timp, conform declarațiilor Stelei Covaci, Geta Naidin-Dimisianu a afirmat în public: „În fond, cine au fost Labiș și Covaci? Niște bețivi !” Mărturiile prezentate de văduva lui Aurel Covaci fac praf aura
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]
-
Mihai Gafița, după moartea poetului, este anulată total. Concluzia care se poate trage din lecturarea acestor zguduitoare mărturii este că Labiș a fost un disident anticomunist și moartea sa nu a fost întâmplătoare. Dacă nu era ucis, ar fi făcut pușcărie grea pentru ideile, atitudinile și poeziile sale. Labiș a fost o victimă a turnătorilor și a sistemului de teroare din anii ’50. Notă (M.T.): Materialul publicat în Evenimentul zilei, nr. 1508 din 14 iunie 1997 este iscălit de Corneliu Ciocan
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]
-
primeau numai limbi de bizon. Cea mai ingrată meserie, la acea vreme, o constituia cea de jupuitor de piele de bizon, formată din mulți certați 30.000 km prin SUA. 1935-1936 Prof. Nicolae Cornățeanu 103 cu justiția sau evadați din pușcării. Un adevărat erou al acelor timpuri a fost așa numitul Buffalo Bill. Dar despre viața lui voi aminti, În câteva rânduri, când vom trece prin orașul Cody, ce-i poartă numele. La un mare fermier din far-west Suntem la Oakley
30.000 km prin SUA (1935-1936) by Nicolae Cornăţeanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/820_a_1717]
-
mama acolo unde este și să mă ierte și pe mine, păcătosul, căci mă întreb cutremurat de spaimă și de mânie: ce s-ar fi întâmplat cu noi, copiii, dacă n-am fi avut-o pe mama? Ce? Tata la pușcărie, neștiind nimeni dacă mai trăiește sau nu, iar mama moartă sau dispărută... Șase copii, dintre care ultimul a văzut lumina zilei în absența tatălui nostru, care fusese deja arestat. Mama era singură, iar noi, cei șase minori lipsiți de sprijinul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
era și frumoasă, de acolo ieșeai disciplinat, să fie clară problema. Vă dați seama, eu aveam DLEN-ișii ăștia, care mă omorau. Că la DLEN erau și din ăia care făceau prostii, care au făcut școală de corecție sau unii cu pușcărie. S. B.: Bine, că ei pe șantier aveau un regim mai relaxat, program de lucru. M. M.: Aveau, dar aici două luni făceam instrucție cu ei. Îi învățam să tragă și, Doamne ferește, să nu tragă în celălalt. Și ăștia fugeau
Aşa neam petrecut Revoluţia by Sorin Bocancea, Mircea Mureşan [Corola-publishinghouse/Memoirs/893_a_2401]
-
B.: Îi vedeam, pentru că atunci când erau scoși la plimbare, o dată pe zi, erau aduși pe platou unde se încolonau, adică mergeau câte doi, câte trei și vorbeau. Mergeau de jur împrejurul platoului și noi trebuia să-i păzim. Era un fel de pușcărie. Ni s-a spus: Nu faceți gesturi, nu-i jigniți, nu intrați în discuții cu ei, nu intrați în dispute!" Țin minte, un coleg de-al meu, locțiitor al comandantului de baterie de la a III-a, Cătălin Andrei, un tip
Aşa neam petrecut Revoluţia by Sorin Bocancea, Mircea Mureşan [Corola-publishinghouse/Memoirs/893_a_2401]
-
invoca Militaru la televizor: "General Ioniță, general Kostyal, general... cutare, știți despre ce vorbesc!" M. M.: Nu a existat în armată un asemenea general! S. B.: Ba da, a existat, vi-l arăt într-o fotografie. Și a făcut și pușcărie, în celulă cu Sorin Ovidiu Vântu. Iar într-o mărturie a sa, consemantă de Toma Roman Jr.35, spune că el este cel care i-a arestat pe Nicolae Andruța și pe Ilie Ceaușescu, la Băneasa, după care a mers
Aşa neam petrecut Revoluţia by Sorin Bocancea, Mircea Mureşan [Corola-publishinghouse/Memoirs/893_a_2401]
-
facem atâta zaveră pentru trei luni? Ce fusese greu trecuse din armată. Atunci așa am gândit eu. Le-am spus: "Potoliți-vă, băi, îi creați probleme lui Brotea și omul acesta a fost cu noi salon. Îl putem băga în pușcărie pe chestia asta". M. M.: Da, așa-i. S. B.: Nu, dă-l încolo că tot apevist este, iaca nu mai putem noi de asta!" "Băi, stați un pic, mai sunt câteva luni de armată, în mai plecăm, să nu
Aşa neam petrecut Revoluţia by Sorin Bocancea, Mircea Mureşan [Corola-publishinghouse/Memoirs/893_a_2401]
-
un murmur de surprindere s-a prelins dintr-un capăt în celălalt al sălii: era cel dintâi țăran autentic invitat să-și lanseze o carte la Iași. Circulase și informația că are niscaiva "scame" la dosar: făcuse ani buni de pușcărie politică. Prin 1949, un binevoitor l-a turnat că ascultă posturi străine dușmănoase. I s-a confiscat "corpul delict" (aparatul de radio marca "Pionier"). La proces, Toader a arătat "onoratei curți" că, având doar unde lungi, aparatul "Pionier" n-avea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
Traian Chelariu. Și i-a conferit rang de personaj în romanul "Cel mai iubit dintre pământeni", plasându-l în echipa ce trudea la ecarisaj. Chiar așa a și fost: profesorului și scriitorului Chelariu i s-a oferit, la ieșirea din pușcărie, un unic loc de muncă: la ecarisaj. După moartea remarcabilului intelectual iconar (autor de proză, eseuri, teatru, poezie, traduceri...) o bătrânică modestă și puțintică la trup, Ecaterina Chelariu, mi-a adus Jurnalul soțului ei. În care se puteau citi însemnări
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
pentru propria-i apărare și abia după aceea să garanteze frontierele altor țări"? Câtă dreptate a avut! De știut se știa, cu siguranță, că Șeicaru a fost condamnat la moarte în contumacie, pe vremea Anei Pauker, sentință modificată ulterior în pușcărie pe viață. Se mai știa că ar fi fost... antisemit acuză absurdă, complet contrară diligențelor sale pe lângă Ion și Mihai Antonescu și, mai ales, circula formula rimată "șantajul și etajul", datorată, zice-se, lui Iorga. Nu știam atunci, la Istanbul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
Bietul, era bine intenționat: se descălța de cizme când urca treptele de lemn, dar tot nedumerit rămânea, deoarece "și el scrie la birou, însă n-are nevoie de atâta liniște ca să întocmească un proces-verbal de pe urma căruia se poate lăsa cu pușcărie". Din pricina milițanului, n-am mai încăput la Vatra Dornei și, despre Luca, mai aflam câte ceva (rar!) din scrisorile dnei Sibilla adresate mamei. A trecut un sfert de veac, eram directorul Editurii "Junimea", când, total neașteptat, am primit vizita lui Ion
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
Atât geneza, cât și, mai ales, destinul poeziei citite de Eminescu la ședința Junimii din 1883 ("tunet de aplauze" nota Iacob Negruzzi) sunt reconstituite și comentate de autorii ieșeni cu profesionalism, detașare și obiectivitate absolut remarcabile. "Numai la Aiud (în pușcărie, n.n.) Doina se recita și cânta în libertate deplină", confirmându-se paradoxul potrivit căruia "într-o închisoare poți fi mai liber decât în libertate" se scrie cu jale doinită la începutul studiului introductiv dedicat unei poezii pe care Goga o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
securitate au fost serios compromise și, prin acțiunea lor, (a torționarilor, n.n.) ceea ce a fost mai dureros e că s-a aruncat o lumină urâtă asupra politicii partidului nostru." Deci, partidul a avut de îndurat marea durere, nu schingiuiții din pușcărie! Tot din culegeri de documente ("Conferința secretă a Uniunii Scriitorilor din 1955", Ed. "Vremea") se poate afla care a fost atmosfera în cele 8 zile (!) ale pseudo-conferinței. Plângeri, acuze, contestări, fitile, turnătorii. Baranga: "Bietul Ioanide" reabilitează legionarismul", Beniuc: "Labiș și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
rămâne mecanismul în virtutea căruia se hotărau grațieri, dar mai ales eliberări din detenție neînsoțite de vreo explicație. În vreme ce unii condamnați erau sortiți să-și execute pedeapsa până-n ultima clipă (cazul lui Corneliu Coposu), alții, cu condamnări mult mai mari, părăseau pușcăria după câteva săptămâni sau luni. Într-un singur caz se menționează ordinul lui Const. Drăghici, ceea ce arată că funcționa, copiat din URSS, sistemul intervențiilor directe din partea membrilor Biroului Politic al CC. (La Moscova, în anii marii terori, tartorul va fi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
să apară mărturii ale supraviețuitorilor ce nu mai au nici a se teme, și nici ce pierde; în consecință, informația crește cantitativ, odată cu certa sporire a credibilității. Nu mai este vorba de declarații smulse sub teroare, în sinistrele interogatorii din pușcării (fie carliste, fie comuniste) și formulate cât mai prudent și evaziv, din teama auto-incriminării și deconspirării camarazilor. Subiecții discută acum liber de fapt, pentru prima oară fără apăsarea culpei, dizolvată și de efectele prescripției, și de consistenta distanțare în timp
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
C itesc în "Agresiunea comunismului în România", vol. II, pag. 67, un pilduitor referat semnat în 1952 de Leonte Răutu. Se intitulează " Cu privire la activitatea dușmănoasă a lingviștilor Al. Rosetti, Iorgu Iordan și Al. Graur". Te ia cu frig: adie a pușcărie, mai ales când citești apostila "activitatea celor trei lingviști urmează a fi examinată (și) de organele de stat". Adică anchetă, tribunal, condamnare. De la bun început te întrebi ce naiba poate fi dușmănos și contrarevoluționar în truda unor oameni de știință ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
românesc a fost... protocronismul, înșiră fără să clipească alte enormități de genul "toți cei care n-au aderat la protocronism au fost supuși prigoanei, depistați și vânați fără dificultăți." Culmea e că nu acești iluzorii persecutați (pură invenție!) au înfundat pușcăriile comuniste, ci tocmai... profesorul Papu, condamnat în 1961 la 8 ani de temniță pentru "complot antistatal și înaltă trădare"! O simplu dispută de literatură comparată, văzută de unii ca "expresie a unui complex de inferioritate al naționalismului românesc", ori exagerat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
Acest Om a fost arestat în anii '50 și trimis la Canal! De ce? Cine cuteza să pună întrebări atunci? Când s-a întors acasă din detenție, a fost recunoscut doar de... câinele său, Roșca. (Ceea ce-mi amintește întoarcerea din pușcărie a Ioanei Orlea: în prag, bunică-sa a întrebat-o "pe cine căutați?") Farmacistul Beceanu scria și poezie (slăbuță!) și s-a bucurat de prietenia lui Sadoveanu, fraților Teodoreanu, Ralea, Sevastos, Ion Voicu... dar și de ura cretină a celor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
a bucurat de prietenia lui Sadoveanu, fraților Teodoreanu, Ralea, Sevastos, Ion Voicu... dar și de ura cretină a celor ce n-au știut să vadă într-o asemenea personalitate decât pe "micul exploatator proprietar de farmacie" și, automat, demn de pușcărie! Cumplite vremi! * U ltimul duel românesc de răsunet (că vor mai fi existând și azi confruntări de orgolii prin cele cartiere...) s-a petrecut la Iași, în 1904, și este evocat în amintita carte a lui Mitican și Maftei. "Cel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
care, într-un fel sau altul, le slujise și cauționase în calitate de ministru al artelor în guvernul Dej, vicepreședinte al Prezidiului MAN și membru al Consiliului de Stat. Dacă aceleași lucruri ar fi fost spuse ori scrise de altcineva, respectivul înfunda pușcăria! Ralea și-a luat ceva măsuri de precauție: mai întâi, presărarea lozincilor și poncifelor propagandistice dragi epocii, apoi, plasarea observațiilor la timpul "a fost", când, de fapt, ele oglindesc realități evident contemporane. Nu știu să existe un document mai acuzator
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
14 stări de asediu instituite între 1919-1938 au permis totala hingherire a presei: tiraje confiscate ("Lupta" de 50 de ori într-un an), cordoane de jandarmi în jurul tipografiilor, spații albe în gazetă ornate cu foarfecele cenzurii, cotidiene suspendate, condamnări la pușcărie. Ori, mai simplu: "domnii cenzori să binevoiască a NU citi" cutare gazetă. Deci, tipărirea interzisă. Comisia pentru cinematografie oprea film după film (uneori telefona scandalizat chiar regele, precum "savanta" în alte vremi). Până și pelicula naiv-exaltat-patriotardă "Vitejii neamului" a fost
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]