2,830 matches
-
trecut prin cap că ar trebui să dau fuga înapoi la restaurant: poate voiau să mănânce. Când s-a apropiat, am văzut că era un jeep elegant, cu geamurile fumurii și mânerele portierelor aruncând reflexe de argint. O muzică sfioasă răzbătea printr-un geam închis pe trei sferturi. M-am ridicat pe vârfuri și am întins gâtul să văd cine e înăuntru. Probabil arătam foarte caraghios, căci o voce abia ținându-și râsul a rostit câteva cuvinte pe care nu le-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
zi aș bate din mâini și din picioare și vocile tot nu s-ar opri. Dar vocile nu dăduseră niciodată vreun semn de nesupunere. Erau cu desăvârșire sub tutelajul meu, eu eram regina lor, regina unui regat misterios, din care răzbăteau până la mine doar câteva crâmpeie. Era în ele ceva atrăgător, ceva ce eu, cu mintea mea de copil, puteam totuși înțelege fără mare greutate. Erau voci din altă parte, din alt strat al existenței, la care nu aveam acces, dar
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
hohot uriaș de râs, și singurul mod posibil de existență este de a râde cu poftă și de a face tot ce-ți trece prin minte. Einstein nu a reușit să găsească ecuația câmpurilor unificate, și nici Dumnezeu nu poate răzbate în sufletul meu decât ca o străfulgerare, precum fasciculele de raze printre frunzele copacilor, vara, când stai întins pe spate și privești cerul printre ramuri și adie vântul. Imaginea mea tremură în oglinda retrovizoare și se șterge pentru câteva clipe
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
ora aceasta cheiul e plin de turiști care se răsfață cu mult-așteptata briză de primăvară. Suntem la mijlocul lui mai și primăvara abia începe. De Paște am fost la biserică în palton și cu căciula de blană pe urechi. De pe chei răzbat prin geamurile deschise ale restaurantului crâmpeie de muzică franțuzească de acordeon. — Și ce spune Derrida ăsta, așa, în câteva cuvinte ? se interesează Jean-Claude într-o doară, aruncând un ochi pe meniu. În criza asta totală de modele de gândire, a
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
singură într-un pat imens, cu privirea unui copil ațintită asupra mea. Cum îmi întâlnește ochii, copilul o rupe la fugă. Ca un tovarăș neașteptat și obraznic, mirosul înțepător de narghilea se insinuează pe sub ușa de la camera mea. De pe culoar răzbat hohote de râs. Iar fumează Hind și Nadine. Ies din cameră și mă plimb pe coridor fără țintă. În dreptul africancei din Coasta de Fildeș miroase a vanilie și a bețișoare parfumate. De la chinezoaica de alături răzbate un abur de ceai
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
camera mea. De pe culoar răzbat hohote de râs. Iar fumează Hind și Nadine. Ies din cameră și mă plimb pe coridor fără țintă. În dreptul africancei din Coasta de Fildeș miroase a vanilie și a bețișoare parfumate. De la chinezoaica de alături răzbate un abur de ceai cu aromă de iasomie. În dreptul camerei lui Sophie, franțuzoaica, miroase a coji de portocale și a șampon Garnier. Fiecare cămăruță este o pată de culoare care își înșurubează propriul tunel de mister în întinsul strălucitor, imaculat
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
uriaș, pe care nu îl cunoscusem până atunci. Și de fiecare dată îmi promiteam să păstrez starea de lumină și ușurința care mă cuprindea, și de fiecare dată o pierdeam. Ziua de duminică ajunsese singura rază de soare care mai răzbătea până la mine. Duminicile ne înșiram pe băncile înguste de lemn ale micii capele amenajate în cadrul căminului studențesc ca niște ciori pe un fir de telegraf într-o zi ploioasă de noiembrie, așteptând cu emoție ca Père Joseph să ne picure
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
și în confruntările dintre televiziuni. Și adidașii produși de ei erau mai buni (Romika, parcă așa li se zicea). Dar de discurile de muzică rock produse sub licență în Bulgaria își mai amintește cineva? În vremea când la noi nu răzbăteau decât „viniluri“ cu Alla Pugaciova sau Karel Gott, bulgarii scoteau sub licență albume cu Pink Floyd, Dire Straits, Rolling Stones... Câtă bucurie pe români când ajungeau la așa ceva! Atunci de unde atâta superioritate la noi? Să fi uitat oare că în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2190_a_3515]
-
deja cumpăra pâine de la brutăria de pe chei. Unde acum, când Își Întoarce fața, ascunzând franzela caldă sub costumul soios, razele soarelui, reflectate din apă, Îi luminează chipul și identitatea lui Începe să ia formă: nasul acvilin, expresia de șoim, blândețea răzbătând din ochii căprui. Pentru prima oară de când ajunsese În Smirna, Lefty Stephanides zâmbea. Din incursiunile sale precedente venise doar cu o piersică mucegăită și cu șase măsline și o Încurajase pe Desdemona să le Înghită, cu sâmburi cu tot, ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
lumini. Se aude murmur de voci. Frunzele de deasupra capului meu se albesc și văd schelăria de ramuri. Sunt pete de lumină peste tot: pe pământ, pe corpul meu, pe față. În următoarea secundă fascicolul de lumină al unei lanterne răzbate prin deschiderea culcușului meu. Bărbații sar pe mine dintr-o dată. Unul Îmi vâră lanterna În ochi, iar celălalt Îmi sare pe piept și-mi prinde mâinile. ― Bună dimineața, spune cel cu lanterna. Sunt doi vagabonzi care stau În dunele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
taxinomic, precum Lautreamont sau (iarăși) Rimbaud, Gherguț pare uneori animat, sub glazura eroi-comică a versurilor, de o fioroasă nefericire, de un urât existențial ce se exprimă în coprolalie, necrofilie și alte perversități ale spiritului. Imagini dure, de o iluminată hidoșenie, răzbat uneori din carnavalul gherguțian: "scot limba mea prădalnică prin ceafă / copiii spun că-i dungă de girafă / scot limba mea zănatică prin cap / și domnul cu un fulger o despică / ce ar putea copiii să mai zică? / scot limba de la
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
Am început să scriu, ca întreaga mea generație, o poezie a străzii, a realului, inspirată din ieremiadele lui Allen Ginsberg. Cărțile noastre circulau subteran, iar când au fost publicate au însemnat o înnoire din temelii a poeziei românești. Din ele răzbătea mesajul, subversiv și neliniștitor pentru oficialitate, al unei libertăți a minții pe care, paradoxal, numai experiența traumatizantă a ghetoului ți-o poate da. Am continuat în tot acest timp să locuiesc în Colentina, unul dintre cartierele cu faimă sinistră ale
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
veioza sălta pe noptieră, chiar și eu, oricât m-aș fi străduit să stau locului, alunecam către marginea patului, dar cel mai cumplit era zgomotul, clănțănitul geamurilor în cercevele, bâțâitul ușilor, niște bufnituri, apoi o bufnitură mare, un vacarm care răzbătea din altă parte, obiectele care se săturaseră să tropăie și cădeau pe podea, djinii ăia erau apucați de streche, oricât de credincioși i-ar fi fost lui Harun Al Rașid prea semănau cu duhurile rele din Crihala și năvăliseră în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
iar în cameră începu să se audă glasul lui Iorgu, murmurat, mai rar, adânc, mai cu înțeles. ”Ispite de-ar veni, și necurmate, De-ar curge vorbele și faptele, cu al lor tumult, In van e totul, nimica n-a răzbate In lumea mea adâncă, moartă de demult... Și, mintea îi repetă rar ultimul vers, cu glasul coborât și cu chipul, parcă, golit de orice expresie. ”In lumea mea adâncă, moartă de demult” Privea fix undeva în adâncurile nopții... poate nici
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
de mileniu trecut, crescută cu mijloace de expresie și comunicare digitale, muzica Thy Veils pare demonstrație de virtuozitate pură. N-ar fi nimic rău dacă am auzi o manifestare a perfecțiunii. Nu e doar atât. Ceva profund, intens și tragic răzbate din străfunduri, te înconjoară, te cucerește, te obligă să abandonezi scutul neatenției, căpătat după ani de ascultare a tone de discuri. Altfel zis, muzica Thy Veils este (pre)destinată să șocheze mentalitatea curentă de ascultător-consumator, fără să apeleze deloc la
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
are o dinamică proprie, dar toate se subsumeaza obsesiei sale (care e prezentă În toate cărțile publicate) că mărturia generației din care a făcut parte nu va fi uitată, iar erorile trecutului recent nu vor mai fi repetate. Din pagini răzbate o urmă de tristețe. Jertfa martirilor din Închisorile comuniste, În loc să ducă la canonizări de Sfinți, spre a fi modele umane care să fie popularizate pe scară largă pentru a fi urmate de tânăra generație, așa cum s-a Întâmplat În alte
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
ca flota lui Enro să aibă succes la cealaltă galaxie. Așa că nici o căsătorie a lui cu mama împăratului, dacă reușesc s-o împiedic." La urmă zise: "Dar asta rămâne pentru mai târziu." Hotărârea fermă din mintea sa trebuie să fi răzbătut prin anii-lumină; pentru că răspunsul îndepărtatului alter-ego veni, fără să mai fie nevoie de precizări: "Noroc, Trei". Pentru a se apăra împotriva temerii de mister, Gosseyn localiza porțiune cu porțiune solul înghețat și "fotografia" cu ajutorul super-creierului. Astfel, în orice moment din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85127_a_85914]
-
înlocuit ușa apartamentului cumpărat în rate de la stat, în urmă cu 20 și ceva de ani, cu una nouă, din lemn sculptat, mai trainică și mai frumoasă, că nu mai plec vara din București în concediu și că în Occident răzbat rareori și cu greu, că tot eu îmi fac aprovizionarea și tot eu îmi bat covoarele... Nu se poate ca nimeni să nu observe toate acestea și ca nici măcar vecinii, fie doar în sinea lor, pentru ei, să nu tragă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2182_a_3507]
-
mâna. Nu știu dacă s-a bucurat să mă vadă, era impenetrabil, dar ne-a invitat să ne alăturăm lor și, pe măsură ce seara înainta înspre noapte, printre multe banalități și stupidități care s-au înșirat în conversație, au început să răzbată cuvinte în doi peri, expresii enigmatice pe care afaceriștii și le pasau peste încărcătura barocă a mesei și la care nu știam cum să reacționez. Timp de câteva săptămâni după aceea am simțit din plin teroarea de a fi întrezărit
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
în care te simțeai o insectă neînsemnată. Și brusc arn început să cresc, să mă dilat, să umplu spațiul geometric, brăzdat de nervuri și de raze. Pe măsură ce creșteam puteam privi frescele palide de pe pereții curbi, aerul din ce în ce mai întunecat de afară răzbătând prin ochiurile luminatoarelor în ovalul cărora, profilat pe purpură, se mai așeza cîte-un porumbel. Curând a trebuit să mă aplec, să mă târăsc pe podea, să-mi duc genunchii la gură și să-mi încrucișez mâinile și picioarele, căci umplusem
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
brusc și m-a silit să mă-ntorc cu fața spre ea. M-a privit în ochi. Vedeam că se concentrează, ca și când ar fi vrut să pătrundă in creierul meu și să-și lase acolo mesajul teribil. Nimic însă nu răzbătea până la mine. Nu înțelegeam decât că e, poate, o femeie părăsită, care ieșise ca și mine în iarnă. Am lăsat-o pe Aleea Circului și, înghețat bocnă, m-am întors acasă. În toată acea vacanță de trei săptămâni, Gina n-
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
lui Rolando. Aceeași lumină albăstruie se răsfrângea pe pereți, dar, când l-am văzut pe "prietenul nostru", cum începuserăm să-l numim, am amuțit: parcă trecuseră mii de ani. Din uriașul schelet rămăseseră doar grămezi de țărână. Oasele bazinului mai răzbăteau totuși, sfărâmate, din praful murdar, alături de bucăți de țeastă, sferturi de maxilar, resturi de vertebre. Timpul șuierase pe deasupra lui cu o viteză și o furie de necrezut. Am ieșit abătute din acest osuar și ne-am continuat drumul, peste câmp
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu..." EPILOG În definitiv, în lume nu există decât o singură problemă: cum să răzbați? cum să ajungi la larg? cum să sfărâmi crisalida și să devii fluture? THOMAS MANN ARHITECTUL Emil Popescu era arhitect. Se specializase în proiectarea fabricilor de ulei și se poate spune fără exagerare că oriunde în țară se construise în
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
am căzut pe spate cu genunchii în sus, apoi am revenit cu fața înainte, drept în spinarea cu caftan vătuit a birjarului. Din față, venea vertiginos strada întreagă, ace de zăpadă ne biciuiau dureros fața și ochii. Când și când, răzbătea până la noi huruitul tramvaielor care treceau, și din nou acel „heeeppp“, „heeeppp“, strident și smuncit ca un șfichi, după care, un alt strigăt, plin de o bucurie răutăcioasă - „aliint-oo“; fulgerul negru al săniilor care veneau din față și așteptarea chinuitoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
a stins repede. - Ai văzut? mă întrebă Sonia. - Da. Sigur. Am văzut. Încet, tăcuți, am trecut mai departe și am cotit pe o ulicioară. În liniștea umedă, se auzea un pian, dar, cum se întâmplă adesea, până la noi în stradă răzbăteau numai sunetele cele mai puternice, care se loveau de pietre atât de strident, încât părea că acolo, în camera unde se cânta, un ciocan lovea o sonerie. Doar când am ajuns sub ferestre, am putut auzi și sunetele care lipseau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]