2,316 matches
-
lung șir de hangare. Am parcat și am bătut la ușă. Îmi deschise femeia care îmi răspunsese mecanic la telefon. — Domnul Meeks m-a rugat să vă invit în biroul dumnealui. Nu mai durează mult. Am intrat. Femeia plecă. Părea ușurată că și-a terminat ziua de lucru. Baraca era tapetată cu tablouri înfățișând avioanele Hughes, artă cazonă situată la același nivel cu desenele de pe cutiile de cereale. Biroul lui Meeks era decorat mai cu gust: fotografii ale unui bărbat corpolent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
de acord. Caporalul Dulange a așteptat pe hol, iar eu i-am luat pulsul și tensiunea drăguței de Beth și i-am spus că, într-adevăr, e însărcinată. Răspunsul ei a fost ușor straniu: părea în același timp tristă și ușurată. După părerea mea, avea nevoie de un motiv ca să-și justifice promiscuitatea evidentă, iar copilul exact asta-i oferea. Am oftat. — Iar când moartea ei a ajuns pe prima pagină a ziarelor, nu te-ai dus la poliție, pentru că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
încă înainte de a-l ridica cu capul în sus. N-a fost nevoie de tuburile de aspirație pentru a curăța nasul și gura acestui copil. Toate au început să râdă, lacrimile le curgeau pe obraji și au respirat în sfârșit ușurate că nașterea se terminase. Și-au trecut copilul de una la alta în jurul cortului, l-au șters și l-au pupat, s-au minunat în fața membrelor lui, a torsului, a capului, a sexului micuț. Vorbeau toate în același timp, făcând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
și a început să-și bocească copilul ucis, iar corturile s-au golit ca să afle de ce se văita Lea. Dar Bilha m-a dezvelit și m-a ajutat să stau în picioare, în timp ce Lea se holba - la început îngrozită, apoi ușurată și până la urmă ca lovită de trăsnet. Și-a întins mâinile către mine, dar expresia feței mele a oprit-o. M-am întors, cu gândul să mă duc înapoi la Salem. Însă mamele mele m-au luat pe sus, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
mine și am vorbit despre fiul meu cu mândrie și dragoste. N-a fost greu. A fost ca și cum aș fi fost arsă de soare și cineva mi-ar fi pus apă rece în gură. Am zis „Shalem” și am respirat ușurată după ce atâția ani fusesem amărâtă și nebună. I-am spus fiului meu „Bar-Shalem” și vechea apăsare din piept mi s-a risipit. Am recitat numele mamelor mele și am știut cu toată certitudinea că ele erau de-acum moarte. Mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
acolo unde se ridica și o statuie în memoria ei. Ritualurile aveau să țină trei zile. Nakht-re m-a întrebat dacă voiam să asist la înmormântare împreună cu el. I-am mulțumit, dar am spus nu. Cred că s-a simțit ușurat, pentru că știam amândoi că nu mi-aș fi găsit locul printre cei care făceau acele ritualuri. În zilele care au urmat morții lui Re-nefer, am blestemat-o tot atât cât am plâns-o. Fusese salvatoarea și temnicera mea. Mi-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
adunat paie de trestie cât să aducem pe lume o mie de copii. Am împachetat ce aveam în cutia de la Benia, care se făcuse și mai frumoasă cu cât lemnul se decolorase cu timpul. Când am închis capacul, am răsuflat ușurată că scăpam de un viitor nefericit. În noaptea dinaintea plecării din casa lui Nakht-re, am stat în grădină, m-am plimbat în jurul bazinului, mi-am trecut mâna peste fiecare copac sau tufiș, am tras adânc în piept mirosul lotusului în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
și când i-a venit timpul în seara următoare, bărbatul ei a venit s-o caute pe moașa străină. Cu Meryt alături, am asistat la cea mai ușoară și normală naștere pe care am văzut-o vreodată. Ahouri a suspinat ușurată cu al treilea copil al pântecului ei în brațe, singurul dintre ei care se născuse respirând. Era un băiat voinic pe care l-a botezat Den-ouri, primul copil botezat în cinstea mea. Bărbatul ei, olar de meserie, mi-a dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
speriase, probabil. Nici n-am mai văzut-o vreodată. Sincer să fiu, n-am suferit din pricina plecării ei. Poate cel mult vanitatea mea a fost lezată. Dar a fost o rană superficială care s-a vindecat repede. Apoi am răsuflat ușurat. Nu eram apt să trăiesc în comun cu o femeie pe care n-o iubeam. Preferam să fiu singur ca un lup care se ține departe de haită. Mă simțeam mai bine așa. Nu mă întreba nimeni nimic, nu trebuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
acuzare, se aflau tata, fosta mea soție și procurorul care mă incriminase în proces. Toți mă priveau înfricoșați. Acum eu eram judecătorul. Soarta lor depindea de mine. Le-am dat pedepse grele, apoi i-am achitat, lăsându-i să plece, ușurați, fericiți că au scăpat, cu excepția procurorului. Acesta învârtea o pipă între degetele lui lungi și osoase. Probabil ca să-și stăpânească agitația. Tremura. Faptul că rămăsese singur l-a speriat. Am așteptat să-i crească panica, să-și scoată din buzunar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
Odată, când mă spălam pe mâini, am lăsat să-mi scape săpunul jos și am fost fericit că s-a repezit imediat să-l ridice. Altădată, l-am chemat să schimbe limonada pretextând că se încălzise și, iarăși, am răsuflat ușurat când Francisc a rânjit politicos, a dat din cap supus, a luat carafa și a ieșit să-mi îndeplinească rugămintea. Modestia nu-mi mai atârna demult ca o piatră de moară de picioare, dar nici nu țineam să mucezesc între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
acum, pe apucate, ziua. Noaptea doar cei cu nervii tari reușeau să mai ațipească. Toți ceilalți stăteau cu luminile stinse, ascultând vuietul mării și blestemul sacadat al bufniței. Uneori, acest blestem se depărta, părea acoperit de valuri. Atunci respirau mai ușurați. Dar când să-și așeze capul pe pernă, să adoarmă în sfârșit, după lungile nopți de insomnie în care reușiseră să devină palizi, străvezii, blestemul reizbucnea. Bătrânii se rugau să vină nopți cu furtună, cu trăznete și tunete care să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
adevăr, un individ, iar acel individ nu era nimeni altul decât Arhivarul! Câteva clipe am rămas năucit de surpriză. Îmi vuia capul. Cum, el, Arhivarul era Bătrânul? Ce farsă sinistră! Din fericire, n-a durat mult și am putut răsufla ușurat. Individul nu se comporta totuși între oglinzi ca un stăpân. Înghițea câte o dușcă de limonadă, după care se lingea pe buze și plescăia, se muta pe celălalt fotoliu, ridica picioarele pe masă și iarăși se scula, țopăind între oglinzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
suspectă datorită căreia mi-am dat seama că mințea. Ce nevoie avea de o minciună inutilă? Exista o singură explicație. Se zăpăcise. Mă uitam la icoană, tăcut, și mă întrebam: de ce se împăcase totuși cu Aristide? din cauza mea? fiindcă respirase ușurată, nu mă puteam înșela în această privință. — De ce mă minți? Cred că tonul meu uscat și absent a făcut-o să nu se cramponeze de minciuna pe care i-o dictase primul impuls. Atunci am aflat ce se întâmplase. Dinu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
unde este Muntele de Foc. Între străini se încinse o sfadă aprinsă, așa i se păru pământeanului. Crezu că se vor bate, dar nu s-au bătut. Numai vocile lor strigau mai ascuțit, mai ațâțate. Când se liniștiră, Auta răsuflă ușurat și le mărturisi teama care-l bântuise, iar ca să-l poată înțelege, le arătă ce înseamnă cearta între oameni și cum foarte des din ceartă se face bătaie. - Afară de împrejurarea când unul din doi este mai de neam și mai
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
Biata lor corabie, cu care nimeni pe vreme bună nu s-ar fi încumetat să iasă departe în larg, se opinti până la țărm scârțâind din încheieturi; și foștii robi ai Atlantidei, când simțiră în sfârșit sub tălpi pământul neclătinat, oftară ușurați și fiecare mulțumi zeilor săi că scăpase cu viață. Robia era departe. Atlantida era departe sau poate nu mai era. Aici mișunau negustori cu nasuri subțiri și ascuțite, fețe albe și păr negru, care aveau limbă iute și corăbii iuți
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
luntrea mare numai cu bărbații, lăsîndu-le pe cele trei pământene (ea, gazda!) singure. Când ajunseră printre flori și ierbi și se așezară, Mehituasehet o descusu pe Nefert despre această străină, iar când află că nu e soția lui Min, răsuflă ușurată. - Dar tu, Mehituasehet, îl iubești pe Min? o întrebă Nefert. - Totdeauna am așteptat să vină un bărbat dintr-o țară depărtată sau un zeu și să mă răpească! zise tânăra rome. Și când mi s-a împlinit visul și mă
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
colț al punții. Drumul corăbiei se petrecu în liniște, fără necazuri pentru cei doi călători, ca și drumul pe jos de la țărm pe munte. Iar când se întîlniră cu ai lor, chiar străinii, care știau totdeauna să se stăpânească, răsuflară ușurați. Mai-Baka și Auta, plănuind să cerceteze numai valea țării Retenu, au ajuns să străbată un drum obositor și lung care le-a răpit mai mult decât o lună. Dar aflaseră tot. Când îi văzu cu răni la picioare și cu
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
lor. Dar, pe măsură ce timpul trecea și nici una dintre cunoștințele sale nu părea să facă legătura Între povestire și el ( Își acoperise bine urmele, referindu-se puțin sau chiar deloc la Constance În scrisorile trimise de la Florența), Începu să se simtă ușurat și chiar Își Îngădui să admire măiestria cu care autoarea Împletise faptele reale cu ficțiunea. Cu toate acestea, când se Întoarse În Italia, În ianuarie, se stabili la Veneția și nu la Roma, unde, după călătorii În crucișul și-n
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
frumoase - sunt romano-catolice, dar Într-o zi, când eram mai trist ca niciodată, am trecut pe lângă o biserică luterană și am intrat, am Îngenuncheat și am Încercat să mă rog, fără prea mult succes și fără să mă simt mai ușurat. După o vreme, a intrat un preot, care m-a observat. Când m-am ridicat să plec, m-a abordat și i-am povestit despre suferința mea. Mi-a pus Întrebări amănunțite În legătură cu circumstanțele În care Îmi pierdusem vederea. După cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
văzu, ci Îl auzi: Du Maurier le citi primul capitol, lui și lui Jusserand, Într-o duminică seară din mai, la New Grove House, după ce familia renunțase la casa Închiriată din Bayswater și se Întorsese la Hampstead. Henry se simți ușurat și plăcut surprins de acastă primă mostră a romanului intitulat Peter Ibbetson. Avea forma unor memorii ale eroului eponim, care păreau a fi scrise În Închisoare, din motive nedivulgate imediat. Ca și creatorul său, Peter Ibbetson avea un tată francez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
mai avea o Întrebare, dar nu știa cum să o formuleze. Dar Compton percepu sensul privirii aruncate involuntar În sus. — Da, zise el zâmbind, pentru rolul lui Newman am să port perucă. — Așa m-am gândit și eu, spuse el, ușurat Însă să o audă. Henry auzi povestea prematurei chelii a lui Compton câteva luni mai târziu, de la directorul de scenă și sufleurul trupei, care făcuse parte din ea Încă de la Început, o poveste deosebit de dramatică. În urmă cu un deceniu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
mână, făcându-i semn cu cealaltă, până când ultimul vagon dispăru din vedere. Apoi Își puse pălăria pe cap și, scoțând o batistă, Își șterse obrazul bărbos. Se Întoarse pe călcâie și porni spre indicatorul pe care scria Sortie, În parte ușurat și cu plăcuta conștiință a faptului că mai avea o zi de stat la Paris, o zi pe care și-o putea petrece după placul inimii. Poate avea să facă o vizită la biroul ziarului The Times, să vadă dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
de la Marțianul de Îndată ce sunt gata. — Cum e? — Interesant. Expresia enigmatică a lui McIlvaine Îl convinse că ar fi trebuit să pună mai devreme Întrebarea. Seamănă mai degrabă cu Peter Ibbetson, decât cu Trilby. — A, păi asta e bine, spuse el ușurat. Întotdeauna am preferat Peter Ibbetson. — Dar Trilby a ajuns best-seller. Detest acest americanism barbar! spuse el apăsat. — Bestseller? Ce-i cu el? — Amestecă, În același termen, cantitatea și calitatea. Și e greșit gramatical - adică modul În care e folosit. Înțeleg
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
mai bine? Da. Mult mai bine. Ar trebui să chemăm un doctor, ceva. Nici gând. Sigur? Mai întâi, ar fi drăguț să-mi mai aduci o cană. Vrei? Când se întoarse Doru, Amanda plecase. O parte din el se simți ușurată. Cât timp fusese aici el se comportă că un om normal. Poate prea normal. Era momentul să își rezolve treburile. Când se întoarse, după ce-1 predase pe Dănuț familiei, căzuse ca și mort. Complet fără să se apere. Deschise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]