2,992 matches
-
prins de panică, l-a bănuit probabil că lungește înadins lucrurile pentru a deține mai mult timp în mâinile sale puterea armelor, sub pretextul războiului. — Mă mir că-ți mai aduci aminte de el! spune brusc Plautius Silvanus. — De ce? face uimit Tiberius. — Păi, a dispărut imediat. Nu țin minte să fi luat parte la vreo luptă. — Am fost rechemat de principe, protestează vexat Paterculus. Tiberius Nero îl apucă pe tânăr de braț: Bănuielile tale sunt nefondate. Băiatul acesta a luptat în
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
de slăbiciune și că încerc să forțez soarta pătrunzând într-un teritoriu necontrolat și neacceptat de divinitate. Aici te înșeli, amice, îl contrazice în gând Agrippa. Necontrolat și neacceptat de Stat. — Nu mă îndoiesc de puterea zeilor noștri... Evreul înalță uimit ochii spre el. — ...numai că s-au îndepărtat de mine... Iulius Herodes își coboară precipitat pleoapele. Tovarășul lui fie este un ipocrit fără pereche, fie nu realizează că religia, ca instituție oficială, reprezintă un aspect major al relației în continuă
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
dreaptă a omului. Familia imperială, înconjurată de câteva personaje de seamă, ajunge acum lângă gărdulețul de fier din jurul incintei sacre. Au așteptat în interior ca alaiul prece dent să se îndepărteze. — Împărăteasa nu trebuia să meargă cu carul vestalelor? șoptește uimit Paterculus. Da, într-adevăr, se minunează și Nero. Augustus i-a conferit soției sale multe onoruri, chiar dacă încă nici un titlu oficial. Printre altele, deține privilegiul de a sta oriunde printre slujitoarele Vestei. În mulțime se deschide un nou culoar, pentru
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
toate decurg conform programului. Grâul se prezintă frumos. Porcii sunt sănătoși. Li s-au făcut injecții la timp. Ei formeză problema nr. 1 a agriculturii mele din Bărăgan. Când lumea a văzut că mă apuc de creșterea porcilor a rămas uimită. Lipsa de seruri, virusuri și vaccinuri adecvate, cum și scumpetea lor, îngreuna extinderea creșterii porcilor. Mortalitatea făcea ravagii din cauza pestei și rujetului. Grație concursului prof. Riegler, și după el prof. Vechiu, am putut să fac față. Uneori importam seruri de la
30.000km prin SUA. 1935-1936 by Prof. dr. Nicolae Corn??eanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83483_a_84808]
-
veni o fată cu un bebeluș, oftînd, bucuroasă că ajunge să se odihnească. Avea un batic din timpul războiului, imprimat cu tancuri spălăcite și aruncătoare de grenade. Copilul dormea, dar probabil că visa, pentru că-și mișca fețișoara - cînd Încruntîndu-se, cînd uimit, de parcă proba toate expresiile de care o să aibă nevoie cînd o să fie mare, se gîndi Viv. În cele din urmă, coborî la metrou, În stația Lancaster Gate; avea de mers numai cinci stații, apoi cobora la Wood Lane. Casa domnului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
ia, deschizînd geanta să le pună acolo. Apoi, Însă, ceva se frînse În ea și se Înfurie brusc. I le Împinse Îndărăt. — Nu le vreau! Ia-le. Dă-i-le nevesti-tii! Cutiile căzură și ricoșară În scaun. — Viv! spuse Reggie uimit și jignit. Nu fi rea! Ce-am făcut? Ce naiba ai? Viv! Ea coborî din mașină, Închise portiera și se depărtă. El se aplecă peste scaun, deschise geamul și-o strigă În continuare, Întrebînd-o uluit: — Ce s-a Întîmplat? Ce-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
cu timiditate. O aduse lîngă ureche și o scutură jucăuș. CÎnd Începu să scoată capacul, cu multă delicatețe, Kay rîse de ea. — Desfă-l odată! Nu vreau s-o stric. — Nu contează. Nu, zise Helen. E prea frumoasă. Oh! Tresări uimită. În cele din urmă Îndepărtă capacul cutiei aplecate pe genunchii ei, iar pliurile hîrtiei se desfăcură și pijamaua, se rostogoli fluidă, ca argintul viu. O privi o clipă, fără să se clintească, apoi, ca și cum s-ar fi Împotrivit, luă cămașa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
ai prefera să fiu ca el. Presupun c-ai prefera să ies și eu să mă duc la război și să-mi zboare capul. Cred c-ai prefera ca armata să facă un criminal din mine... — Duncan, insistă Viv, arătînd uimită dar și obosită. Nu fi prost. Totuși, taică-său Își ieșise din fire. Nu mai vorbi prostii, zise el. Să te duci la armată să-ți zboare capul? Ce știi tu despre asta? Dacă te-ai fi dus la armată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
urmă, cineva o strigă pe nume. Era Henry Varney, gardianul din Goodge Street. Avea mîinile și fața Înnegrite de fum, dar orbitele ochilor erau albe pentru că le frecase. Arăta ca un comedian. O ținea de umeri. — Domnișoară Langrish! exclama el uimit. De cînd sînteți aici? Ea nu putu răspunde. Atunci, el o trase Încet de lîngă foc. Își scoase cascheta, Încercînd să i-o pună pe cap: era fierbinte, ca o farfurie scoasă din cuptor. — Nu mai stați În calea flăcărilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Ellie... Se Întinse peste masă și-mi luă mîna. — Merită efortul. Te iubesc și vreau să-mi petrec restul vieții alături de tine. Ăsta nu e decît un neajuns minor și trebuie să facem amîndoi un compromis. Am Încuviințat din cap, uimită că găsisem pe cineva care să mi se potrivească perfect, care să mă iubească atît de mult și care să poată să fie atît de onest În privința chestiunii ăsteia. — Ai dreptate, am spus. Îmi pare rău. — Asta Înseamnă că pot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
admirăm gresia din bucătărie. Unde sînt copiii? Întreb eu odată ce ni s-au dat băuturile și fiecare a primit o sarcină În așternerea și pregătirea mesei. Pe afară, răspunde Fran, făcînd semn cu capul către grădină. — Pe afară? izbucnesc eu uimită. Ești Într-o dungă? SÎntem În ianuarie. E frig de crapă pietrele! Fran Își dă ochii peste cap și ridică din umeri a neputință. — Încearcă să le spui asta unor gemene de patru ani. Au ținut morțiș. Mă duc la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
cu nonșalantă, Încercînd să ofer o explicație pentru talia mea, care ia proporții rapid. — Snacksuri? exclamă Linda Îngrozită. Majoritatea mireselor slăbesc, Ellie, nu se Îngrașă, pentru Dumnezeu. Ce-o să ne facem? Vocea ei atinge limitele isteriei, iar eu sînt martora uimită a acestei scene. Cu toate că lumea vorbește despre stresul provocat de organizarea unei nunți, deși am citit practic toate articolele scrise vreodată despre genul ăsta de stres, eu, personal, nu l-am simțit niciodată. Mă rog, mai puțin certurile cu Dan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
persepctivei de a mă vedea pe mine topless? Ridic dintr-o sprînceană, căci Trish, aflată de celalaltă parte a mea, se apleacă spre noi. — Bine, recunosc, zice ea. Am tot Încercat să fac sugestii discrete. Apoi se uită la mine, uimită. — Doar n-ai de gînd să te duci pe plajă topless, nu? — Mă Îndoiesc sincer. Înainte să-l am pe Tom, poate aș fi făcut asta, dar acum, cînd sînii Îmi atîrnă pînă undeva În zona gleznelor, am nevoie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
După absolvire, Fran și Tim s-au mutat la Londra, ea lucrînd ca asistent de PR, iar el ocupîndu-se cu tot felul de vînzări care-l sileau să călătorească prin toată țara. Ea nu bănuise nimic. — Nimic? am Întrebat-o uimită, cînd mi-a povestit cum el nu era de găsit zile Întregi, despre cum tot sunau diverse femei și spuneau că au greșit numărul Înainte să Închidă telefonul, despre nevoia lui subită de a răspunde la apeluri din intimitatea dormitorului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
Lisa. Dar nu e adevărat. Mie Îmi place de tine și știi că nu vreau să fiu prins Între tine și mama. Dacă ești așa de supărată, de ce nu te duci să discuți mîine cu ea? Mă uit la el uimită. Cum de-am putut fi așa de tandri și de iubitori acum cîteva clipe și cum de-a reușit acum să mă Înfurie În halul ăsta? — Ești incredibil, Îi arunc eu În față. Tu chiar nu-mi iei niciodată apărarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
accident teribil, dar care, slavă Domnului, a rămas fără urmări tragice. Și, În final, adaugă: Vrei să Încetezi să te mai porți ca o ticăloasă nenorocită? — Cum Îndrăznești? urlu eu la el. Asta fac, literalmente urlu la el din rărunchi, uimită că am capacitatea de a-mi exprima mînia, uimită că sînt În stare să vorbesc cu cineva așa cum Îi vorbesc acum soțului meu. — Cum Îndrăznești să Îmi vorbești așa? Cum de Îndrăznești să propui să vină aici, după tot ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
urmări tragice. Și, În final, adaugă: Vrei să Încetezi să te mai porți ca o ticăloasă nenorocită? — Cum Îndrăznești? urlu eu la el. Asta fac, literalmente urlu la el din rărunchi, uimită că am capacitatea de a-mi exprima mînia, uimită că sînt În stare să vorbesc cu cineva așa cum Îi vorbesc acum soțului meu. — Cum Îndrăznești să Îmi vorbești așa? Cum de Îndrăznești să propui să vină aici, după tot ce s-a Întîmplat? Cum Îți permiți să mă faci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
eu, mijindu-mi ochii ca să văd cît e ceasul. O, Doamne, e 8.11. Tom sigur moare de foame. Nu-mi vine să cred că am dormit atît de mult. — Bună, eu sînt. Te-am trezit? După voce, Trish pare uimită. — Da, am dormit prea mult. — Îmi pare rău. Voiam numai să verific dacă totul e În regulă. Păreai destul de... Încordată seara trecută. Eram Îngrijorată În privința ta. — N-am nimic, zic. Dar... Cum le spui oamenilor despre una ca asta? Cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
și-i face și pe ei fericiți, decît să crească Într-un cămin În care ambii părinți, deși prezenți, se ceartă continuu și e clar că n-ar fi trebuit să mai rămînă Împreună. Are dreptate. Mă uit la ea uimită, dîndu-mi seama că sentimentul supărător de care nu am mai putut scăpa de cînd a plecat Dan e unul de culpă. Culpă față de Tom. Ce mi-a dat mie dreptul de a-l lipsi de prezența ambilor părinți, de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
va părăsi soția pentru mine și că, În fine, Îmi găsisem fericirea adevărată. — Lisa... Încep eu, vrînd să-i spun că nu am chef să aud nimic sau să mai discut despre asta, dar zăresc o lacrimă curgîndu-i pe obraz. Uimită să o văd pe Lisa atît de vulnerabilă, mă opresc locului și brusc realizez că nu e vorba despre trădarea față de mine. E vorba despre faptul că Lisa se Îndrăgostise și fusese rănită. Nu e vorba cîtuși de puțin despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
celebrul congres de la Sinaia? V.S. A fost o discuție în Biroul Permanent. Deci în 2002, atunci am lansat această idee. Și principalii actori politici ai acestei unificări a dreptei atunci am spus că erau PNL și PD. Toată lumea a rămas uimită, întrucât, potrivit percepției comune, PD nu era un partid de dreapta. Și am spus: în România, în raport cu așezarea partidelor politice, vrem, nu vrem, PD este un partid la centru-dreapta și trebuie să l luăm ca partener într-o alianță de
Istorie recentă 100% by Robert Turcescu/Valeriu Stoica () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1377_a_2886]
-
am mai râs atunci, continuă cerșetorul. Pran încuviințează. I se pare că omul are chef de vorbă, așa că se hotărăște să-i adreseze întrebarea care-l chinuie de câtva timp. — Nu cumva ai un pic de mâncare? Cerșetorul îl privește uimit, apoi începe să rostească o rugăciune. Pran consideră că acesta este răspunsul, probabil nu are nimic de mâncare. Și atunci, cum să fac să găsesc ceva de mâncare? întreabă el. Cerșetorul râde atât de tare, încât trecătorii se întorc să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
stafie, fantomatic în lumina fosforescentă. Rana de la cap îi sângerează și strânge pușca în mâini, cu degetele încleștate pe trăgaci. — Băiatul meu, zice cu o voce slabă și încordată. Nu sunt băiatul tău, îi răspunde Pran. Maiorul deschide ochii mari, uimit, cade în genunchi și pușca îi scapă din mâini. Apoi, cu o mișcare infinit mai lentă se prăbușește la pământ, pe spate. Pran stă locului, privindu-i trupul care pare fără viață acum, genunchii albicioși și pântecele proeminent orientat spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
umblat prin lumea largă, care l-a atras spre acest oraș al morții, așa cum duce apa un fir de păr din chiuveta de porțelan a englezului. Dar nu poate rămâne aici. Va fi ucis. Se oprește și întreabă o femeie uimită cum poate să ajungă la gară. Fără o vorbă, ea îi arată drumul. Pornește în direcția indicată de ea, alergând din ce în ce mai încet, până când străzile întortocheate se termină abrupt în iarba moartă, cenușie, din Parcul Aitchison. De cealaltă parte, este gara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
cântă o formație militară, apoi un bărbat cu cravată neagră vorbește în microfon, vocea sa amplificată reverberând în spațiul acela vast. „Aceasta“ zice el, este o petrecere de familie din Imperiul Englez, prima de la Marele război, când lumea a deschis uimită ochii, ca să vadă un imperiu în care se vorbesc o sută de limbi, cu toate că rasele care-l alcătuiesc au un singur suflet și o singură minte. Bine ați venit! Aplauze pe ici și colo. Crainicul coboară de pe podium. Soldații și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]