6,679 matches
-
un soi de xilofon electronic așezat pe fundul unei pubele, Amanda continua să se holbeze la tastele telefonului. Pe la jumătatea piesei Muzică pentru focurile de artificii, o operatoare a intrat pe linie. —Cum adică nu mă puteți interna azi? a urlat Amanda șaizeci de secunde mai târziu. Eu trebuie să vin pentru o nenorocită de cezariană electivă. Da, doamnă, într-adevăr. Dar operația este programată peste două săptămâni. —Și? a tunat Amanda. Copilul vrea să se nască mai devreme. O să trebuiască
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
doamnă. Pentru cei care au încheiat asigurarea corectă. —Asigurare? a spus Amanda suspicioasă. Ce vrei să zici? —Doamnă, îmi dați voie să vă întreb dacă ați cumpărat Pachetul de Asigurare „Puiul grăbit“ oferit de spitalul Cavendish? — Ce să cumpăr? a urlat Amanda în mijlocul unui spasm. — Am pe monitor detaliile dumneavoastră, doamnă, a continuat operatoarea pe aceeași tonalitate monotonă. Dar se pare că nu ați contractat decât Pachetul Standard de Naștere. Amanda și-a adus aminte destul de vag că se certase cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
fie furioasă pe el. În adâncul inimii lui, Hugo nu avea deloc chef să fie martor la naștere. Cu atât mai puțin în zona carnagiului, așa cum Neil insista s-o numească. —Tu rămâi în zona burții. Ăsta e sfatul meu, urlase el către Hugo când acesta părăsire biroul. Hugo intenționa să procedeze întocmai. La ultima oră din cursul prenatal li se puseseră casete cu nașteri adevărate: femei grase și păroase care urlau în agonie în timp ce se țineau agățate de niște bărbați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
Tu rămâi în zona burții. Ăsta e sfatul meu, urlase el către Hugo când acesta părăsire biroul. Hugo intenționa să procedeze întocmai. La ultima oră din cursul prenatal li se puseseră casete cu nașteri adevărate: femei grase și păroase care urlau în agonie în timp ce se țineau agățate de niște bărbați cu bărbi uriașe. Una dintre femei - în mod interesant, patologul de la Ministerul de Interne - începuse să plângă când văzuse ce-o aștepta. Lui Hugo îi venise să facă același lucru. Sincer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
aici o să decurgă totul. Dar trupul meu, a gemut Alice, spune că trebuie să fie într-un spital. Acum. În planul nostru de naștere nu există nici un spital, a zis Jake încăpățânat. Dă-l dracului de plan de naștere! a urlat dintr-odată Alice, dându-și seama că a fi rezonabilă, în timp ce durerile atinseseră gradul celor dintr-o cameră de tortură, era mai presus de puterile ei. A închis ochii ca să nu mai vadă expresia șocată de pe chipul lui Jake. —Spitalul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
o privire la copil. Singura dată când încercase să se apropie de fiul lui o făcuse sub privirile personalului de asistență, iar el nu știuse ce să facă sau ce să spună. Tot timpul cât îl ținuse în brațe, copilul urlase. Ceea ce nu-l ajutase deloc. Mieunăturile și plânsetul ca de pisică al băiețelului îl tulburaseră pe Hugo și-l făcuseră să-și dorească să bocească și el. Așa că acum, Hugo stătea în fotoliu și se prefăcea că citește ziarul, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
final, Alice i-a înmânat lui Jake scutecul parțial curățat pentru ca acesta să-l ducă jos și să-l pună în găleata de înmuiere, în timp ce ea începea neplăcuta acțiune de așezare a unui scutec nou pe copilul care continua să urle. Cu toate că-i fusese schimbat scutecul, țipetele Rosei deveneau din ce în ce mai asurzitoare și mai disperate. Era limpede că mai era ceva în neregulă. — Cred că-i e foame, și-a dat cu presupusul Alice. O duc s-o hrănesc. Șșșșș, draga mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
lume, i-a scuipat Amanda. M-am trezit noaptea ca să văd ce e cu Theo, a perseverat Hugo disperat. Copilul plângea. Eu, ăăă, nu mi-am găsit pijamaua. N-am știut că asistenta Harris era deja acolo. — Ce poveste, a urlat Amanda. Acum înțeleg de ce țineai cu tot dinadinsul să scapi de ea. Pentru că a rezistat avansurilor tale. De-asta! Din cauza frustrării, Hugo a început să scrâșnească din dinți. Să fi spus adevărul - că mai repede i-ar fi făcut avansuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
Ce mama naibii ai tu impresia că faci? a întrebat ea. Îi schimb scutecul lui Theo, a răspuns Hugo supărat. Ție ce ți se pare că fac? — Mi se pare că mi-ai luat nenorocita de cremă de față! a urlat Amanda înșfăcând tubulețul alb pe care Hugo îl ținea în mână. Apoi a agitat tubul către el. —Ai idee cât costă ăsta? Hugo a oftat. Nu reușise să descopere crema normală de scutec și improvizase. Crema pe care o găsise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
subliniat Amanda cu sălbăticie. În prima lui zi de Crăciun i-a sărit inima din piept, nu-i așa? Hugo a murmurat niște vorbe pline de afecțiune către fiul său, care însă l-a ignorat complet și a continuat să urle. Slavă Domnului, s-a gândit Hugo, că după Crăciun putea să scape ducându-se din nou la birou. Era adevărat că Neil era un idiot și că Dunn și Dustard nu era nici pe departe cea mai dinamică agenție din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
Hugo s-a trezit fără grai. Pământul îi fugise de sub picioare și se simțea tras pe sfoară. Da, eu sunt mama lui. Chipul Amandei semăna cu cel al unui șoarece încolțit. Iar tu ești nenorocitul lui de tată. —Dar, a urlat Hugo revenindu-și lejer, eu trebuie să mă întorc la serviciu. Concediul de paternitate mi se termină săptămâna viitoare. Lui Hugo nu-i venea să creadă ce auzea. În săptămâna care trecuse de la plecarea asistentei Harris, Amanda abia îl îngrijise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
-o pe Rosa în brațe, Alice a ieșit din baie. Dacă mama ei nu era în stare să înțeleagă nuanțele cruciadei lui Jake împotriva gunoiului, atunci asta era problema ei. Nu a lui. Capitolul 12tc " Capitolul 12" — Nu știu de ce urli, a bolborosit Hugo intrând împleticit în camera copilului la Dumnezeu știe ce oră din noapte. Așa cum prevăzuse, copilul, întins pe spate în pătuț, parcă țopăia de furie. Ochii îi erau duri, negri și mereu deschiși. Hugo se întreba de ce locul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
au prăbușit pe podea. În lumina scăzută a veiozei de noapte, lui Hugo i-a fost imposibil să-și dea seama unde căzuseră. În timp ce el se târa în patru labe pe scândurile dure, Theo, acum așezat în pătuț, continua să urle triumfător. În timp ce ieșea din cameră în vârful picioarelor, Hugo, care, într-un final, își găsise ochelarii, reflecta la faptul că toate aceste atenții nocturne, aceste demonstrații extreme și evidente ale spiritului de sacrificiu și devotament al tatălui aveau să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
nu-l înece. Îl îngrozea până și să șamponeze căpșorul delicat ale cărui oase nu se sudaseră încă în totalitate. Când trebuia să-l scoată din apă, parcă era și mai rău; în contact cu aerul, copilul ud începea să urle de-ți spărgea timpanele și așa o ținea tot timpul cât Hugo încerca să-l șteargă și să-i dea cu ulei pe corpul care se zbătea de moarte. La finalul acestei etape, ud leoarcă, uleios, sleit de puteri și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
pe Theo într-unul, copilul îl uda instantaneu. Și asta de fiecare dată. Urma îmbrăcatul. Hugo ura etapa asta cel mai tare. Era limpede că băiețelul considera aceste manevre ca pe o tentativă de omor, așa că pe tot parcursul ei urla cât îl țineau plămânii. Lui Hugo i se părea ironic faptul că Theo, care era dispus să-i sară din brațe cu multă bucurie când era în apă, se considera cu adevărat în pericol abia atunci când taică-său îl îmbrăca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
la care Shauna s-a holbat când Hugo a trecut prin fața biroului ei. —Intră, a spus Neil morocănos. Exact așa cum se temuse Hugo. Cu ochii injectați și șifonat, prăvălit peste birou, Neil s-a uitat îngrozit la Theo. —N-o să urle, nu-i așa? Mă doare capu’ al dracului de tare. — Nu cred, a răspuns Hugo mult mai încrezător decât se simțea. Din fericire, copilul amuțise, fascinat de locurile noi pe care le vedea și de mirosurile din primul birou în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
lui micuț, Theo a reușit, într-un final, să scape din scutec. În timp ce copilul cu fundulețul gol se rostogolea triumfător pe bancheta murdară a mașinii, taică-său s-a întins după el, izbutind să-i prindă unul din piciorușele grăsuțe. Urlând violent, Theo a fost astfel adus în poziția inițială. —Hei, hei, hei, încet, da? Vocea veselă și familiară a venit plutind de undeva, din spate. Nu fi așa de dur cu copilul! Hugo, care se chinuia acum să-și țină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
Tonul ironic al vocii nu reușea să ascundă împunsătura. —Foarte bine. Una dintre pulpele grăsuțe ale lui Theo a reușit să scape din scutec. Hugo s-a muncit s-o bage la loc. În mod previzibil, Theo a început să urle. — Văd că te distrează să fii tată, a remarcat Jake cu o nuanță zeflemitoare. Hugo nu i-a dat satisfacția unui răspuns. Dar se părea că Jake nici nu aștepta unul. E un sentiment fantastic, nu? s-a entuziasmat el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
Jake părea enervat. — Nu, nu seamănă cu casa Teletubbies. Cum o arăta ea. Noi nu ne uităm la televizor, a adăugat el cu îngâmfare. Hugo se întorsese către Theo, iar acum îi punea centura de siguranță. Copilul a început să urle. — Hei, hei, l-a admonestat Jake pe Hugo. Ești puțin cam dur cu el, nu crezi? Copilul are nevoie să fie convins cu blândețe. La auzul acestor vorbe, ceva din interiorul lui Hugo a plesnit. Dorința de a-l pocni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
materialelor pentru copii era implicat un sadic care ura bebelușii. Cu cât ploua mai tare, cu atât creșteau în intensitate și urletele lui Theo. Îngenuncheat pe pavaj, cu apa inundându-i pantalonii, Hugo simțea că-i vine și lui să urle în timp ce se chinuia disperat cu aricii recalcitranți și cu capsele și perforațiile fără soț ale bucăților de plastic. Colac peste pupăză, copertina căruciorului, care, în teorie, ar fi trebuit să formeze un soi de acoperiș impermeabil deasupra capului copilului, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
acoperite, desigur, cu copertine de plastic eficient atașate, trecea în șir constant pe lângă el, lovindu-l. Hugo își închipuia ce tablou neinspirat reprezenta el pentru respectivele mame. Bâjbâind, mototolit, neavând habar de nimic, crud chiar, nerăbdător uneori cu Theo care urla ca lovit de streche din cauza ploii cu care nu era obișnuit. Aceasta era esența inutilității paterne. Un bărbat, pentru numele lui Dumnezeu. Încercând să aibă grijă singur de un copil. Ce dracu’, se întrebau cu siguranță mamele care treceau pe lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
pe stradă fără să aibă habar că era martorul unei mari realizări. Primele lui eforturi, chiar de a asambla portbebeul, ca să nu mai amintească și de acelea de a-l așeza pe Theo în el, se soldaseră cu un copil urlând și cu el în pragul unui atac de apoplexie. Instrucțiunile erau imposibil de urmat; cel mai reușit efort al lui Hugo se încheiase cu Theo prins în chingi de-a-ndoaselea, cu capul ieșindu-i prin una din găurile destinate picioarelor. Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
ura creșa. Nu se putea spune că împreună cu Hugo se distra prea tare. Theo părea să-și petreacă majoritatea timpului plângând, în timp ce Hugo se chinuia să înțeleagă de ce fiul lui plângea. Hai, dragul meu, i-a murmurat el băiatului care urla cât îl țineau plămânii. Nu mai fi așa. Cel puțin, nu azi. Hugo avea programată o întâlnire importantă la o jumătate de oră după ce ajungea la serviciu. Era vorba de niște clienți care voiau să vândă portofoliul de clădiri al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
cu șarmul tău și cu puterea ta de convingere. Așa că trebuie să te duci și să-i dai pe spate. Așa că acum, când urcau treptele creșei, iar Theo a înțepenit ca un bloc de stâncă și-a început să protesteze urlând, Hugo a mugit disperat. Cum dracu’ să poată cineva să facă față unei asemenea situații și să se mai gândească și la muncă în același timp? Hugo a observat-o pe una dintre mame împleticindu-se către intrare. A recunoscut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
una dintre mame împleticindu-se către intrare. A recunoscut-o: era Sue. Barbara, femeia care îl ajutase cu copertina căruciorului, le făcuse cunoștință cu câteva zile în urmă. Ca și Theo, copilul pe care Sue îl căra se zbătea și urla de parcă cineva încerca să-l ucidă. —Bună, a strigat Hugo ca să acopere zbieretele. A observat că trăsăturile de obicei vesele ale lui Sue erau acum prelungi și de un verde pregnant. —Te simți bine? a adăugat el. Sue a dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]