2,375 matches
-
se bea, se râdea, într-un singur și îndelung freamăt: cu gura uscată, incapabil să răzbat până la o limonadă printre cei care se buluceau la mesele întinse pe zeci de metri, am contemplat de la balustrada balconului omenetul foind la parter, vuind și hohotind sub aceeași și aceeași Tomnaia noci rătăcită în mișcarea browniană a foaierului; își puteau trimite tancurile până la Praga și simultan își treceau din mână în mână sticlele de bere, îl arestau pe Dubček și totodată puteau fi obsedați
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
Șagului/Banat), Gorniștilor, Frunzei, Actorilor, Cucului, Leonard, Verdi, Curcubeului) l Bălcescu (16 Decembrie - nr. impare, T. Vladimirescu (16 Decembrie/ M. Viteazul), Filaret Barbu, Remus, Brașov, Plevnei, Caraiman, Treboniu Laurian, Timotei Cipariu, Moților, I.H. Rădulescu, Virgil Madgearu l Fratelia (Zaharia, Traian Vuia, Mureș (Miloia/Drubeta), Migdalului, Mangalia, Lidia (Miloia/Drubeta), Musicescu (Miloia/Calea Martirilor). Gării ( G. Barițiu, Gării, Pop de Băsești) l Mehala (Gr. Alexandrescu, Munteniei, Coșarilor, Călărași, Opregului, Vistula, Popovici Bănățeanul, Paroșeni, Pompiliu Ștefu). O. Nica
Agenda2005-18-05-general5 () [Corola-journal/Journalistic/283635_a_284964]
-
tânără decât soțul ei cu zece ani, dar mai În vârstă decât Fima cu opt, se Îndrăgosti de el pasional și scandalos. În toamnă rămase Însărcinată și se mută la el, În camera sa Închiriată din cartierul Musrara. Tot orașul vuia de povestea lor. În decembrie, Fima se Îmbarcă din nou, de data asta pe un vas iugoslav, și ajunse În insula Malta, unde munci trei luni Într-o fermă care creștea pești decorativi și unde compuse ciclul său de poeme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
podeaua. Iar dovada supremă o constituiau cele zece-douăsprezece cadavre solzoase risipite prin încăpere. 23 Când Grosvenor îl revăzu pe Kent, câteva minute mai târziu, acesta împărțea, foarte calm, ordine printr-un videocomunicator. Cadavrele fură ridicate cu ajutorul unor macarale speciale. Videocomunicatoarele vuiau de atâtea mesaje. În curând lucrurile se lămuriră pe deplin. Monștrii fuseseră teleportați doar pe puntea de comandă. Radarul nu înregistrase prezența nici unui obiect concret, ca de pildă o navă inamică. Până la steaua cea mai apropiată era o distanță de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
Müller, se găsea o stație de autobuz acope rită, un fel de adăpost cu o săliță de așteptare, o construcție măruntă, cărămizie, Înconjurată, culmea, de o grădină cu plante neroditoare, deci, un parc Închis, inaccesibil publi cului. Prin spatele parcului, vuia torentul. La șase dimineața, pe Întuneric, Îndărătul unei stive de coșuri, genți și valize, familia Weisz aștepta cursa de Satu Mare. Nu În reședința raională voiau să ajungă, ci la aeroportul aflat Înainte de intrarea În oraș, de unde să ia avionul spre
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
își închipuie că vor avea un succes similar făcând și ei o hermeneutică a practicilor religioase. Printre specialiștii de ultimă oră în mituri și în interpretarea lor se numără și Horia Dulvac (42 de ani, absolvent al Institutului Politehnic „Traian Vuia“ din Timișoara, în prezent stabilit în orașul lui natal, Craiova). Având o bibliografie dezordonată în minte și nerăbdător să se pronunțe în probleme ezoterice, el desfășoară în fața cititorilor demonstrații hazardate, pe care le salvează - dar numai pentru o clipă, cât
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
luăm lucrurile pe rând. Zgomotul motorului lui Wallace se apropie. Hărmplaia Îi ataca țeasta. Îi dădea dureri de cap. Ochiul vătămat simțea presiune. Aerul fu despicat. Pe o parte zgândăreală, pe cealaltă un curent solitar, o strălucire insidioasă de primăvară. Vuind, strălucind, galben limpede, culoarea ciocului de pasăre, avionul Cessna mai făcu o voltă, mai jos, asupra casei. Copacii se cutremurară sub el. — O să se prăbușească. Data viitoare o să lovească acoperișul. — Nu cred că poate să se apropie și mai mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
felul propriu gustau din savoarea sfârșitului lucrurilor așa cum se știau. Și prin intermediul unui rezumat, poate, fiecare Își scotea mai puternic În evidență propriul stil subiectiv și practicile prin care era cunoscut. Astfel, Wallace, În ziua care marca destinul tatălui său, vuia și huruia În avionul Cessna, făcând fotografii. Astfel, Shula, ascunzându-se de Sammler, avea, fără Îndoială, să pornească la vânătoare În căutarea comorii, a presupușilor dolari din avorturi. Astfel, Angela, făcând și mai multe experimente În senzualitate, În sexologie, mânjind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
Înclină călugărul. Numele meu este Liu Huang. Sunt unul din luptătorii Shaolin. Am fost trimis să văd dacă ești cel care păreai a fi. Ștefănel se Înclină și el, Împreunând mâinile În dreptul pieptului, ca pentru rugăciune. În spatele lor, Întregul bazar vuia de zgomotul pregătirilor. Avea să fie o noapte a vieții sau o noapte a morții. Dar prezența unui călugăr Shaolin În mijlocul lor spunea că va fi, totuși, o noapte a vieții. Departe, spre munții Nanșan, soarele, acoperit de o pătură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
cu suflet, o pădure a tristeții, una a visării, una a Înfrângerii, una a căutării... Depinde ce culori pui. - Interesant. N-am apucat să te cunosc prea bine. Nu degeaba se mândrea căpitanul cu tine. - Se mândrea? - Și Încă cum! Vuia cetatea Sucevei de isprăvile tale, de școlile tale, de tablourile tale, de prietenii tăi celebri... - N-am știut... Nu mi-a spus niciodată. - Nici n-o să-ți spună. E prea mândru. Poate că voia ca tu să trăiești două vieți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
că Moldova de sud e Încă sub ocupație, iar armata turcească depășește cu mult dimensiunile armatelor conduse de Ștefan și Vlad. 20 august. Cetatea Hârlăului eliberată. Oameni ieșind pe porți și căzând În genunchi În fața voievodului. Durere și speranță. Tulnicele vuiesc, pe culmile munților. 22 august. Coborâm pe malul stâng al Siretului. Un alt corp de oase avansează spre Răsărit, eliberând satele dinspre Nistru. Altul spre munți. Lupte grele pentru eliberarea Cetății Neamțului. Cei trei Oană au condus un atac fabulos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
mototol! a adăugat el. Adam a Încercat să se ridice, dar i se Înmuiaseră picioarele, fața Îi ardea și nu era În stare să spună o vorbă. Simțea că-i plesnește țeasta și că-i vine să verse. Urechile Îi vuiau ca pe malul mării Înain tea furtunii, când vuietul valurilor acoperă orice alt zgomot și nu mai știi unde te afli. Zăcea Întins și picioarele Îi zvâcneau prin frunzișul arămiu căzut din migdalul marin. Cei care stăteau aplecați peste el
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
lui - din cauză că eu mă mulțumisem să nu știu nimic sau să știu lucruri false, fiindcă făcusem, copilărește, pe mutul, acceptasem dispariția lui fără o vorbă și evitasem astfel din nou cuvintele „de ce“, așa că acum, când decojesc ceapa, tăcerea mea îmi vuiește în urechi. Recunosc: este o durere care-mi provoacă doar o suferință minoră. Dar văicăreli precum ah, dacă aș fi avut și eu un tată cu principii ferme, precum cel al lui Wolfgang Heinrichs și nu unul care a intrat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
am trecut fără nimeni lângă mine și am răzbit. — Ai fost năcăjită, fata mea! Cea mai mare bucurie este că am apucat să te văd mireasă. Nu mă mai gândeam la asta când te socoteam moartă. Știi că tot satul vuiește? — De ce vuiește? este curioasă Teofana. — Nu le vine oamenilor să creadă c-ai apărut după atâția ani. Dacă unii dintre ei nu te-ar fi văzut când ai venit cu Alexandru, ar spune că mințim, că ne-am pierdut și
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
fără nimeni lângă mine și am răzbit. — Ai fost năcăjită, fata mea! Cea mai mare bucurie este că am apucat să te văd mireasă. Nu mă mai gândeam la asta când te socoteam moartă. Știi că tot satul vuiește? — De ce vuiește? este curioasă Teofana. — Nu le vine oamenilor să creadă c-ai apărut după atâția ani. Dacă unii dintre ei nu te-ar fi văzut când ai venit cu Alexandru, ar spune că mințim, că ne-am pierdut și noi mințile
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
a făcut un întuneric de nepătruns. Câteva limbi de foc au luminat înălțimile și hăurile, lăsându-l la vedere pe bădia Băbălean, dezbrăcat până la piele și cu brațele ridicate rugător către ceruri, undeva pe creasta de la Brodnicii de Sus. Vijelia vuia dinspre înalturi, ploaia lovea nemilos din mai multe părți deodată, furtuna bătea cu putere în stânca golașă. Dar, ca prin minune, totul se manifesta numai pe văile Sucevei și Brodinei, în timp ce pădurile, fânețele, zmeurișurile, zona afinelor, așezările omenești și adăposturile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
până la urmă începu docil să povestească. -... După ce Dimitrios n-a mai apărut în port la zilele fixate și birjele au început să se întoarcă în oraș fără flori exotice și cu lăutari tăcuți și triști, tot cartierul a început să vuiască de nedumerire și indignare, de parcă le-au fost furate cea mai de preț comoară și cel mai îndrăgit spectacol. Căci ce vrea mai mult plebea? Panem et circenses. Dar mai presus de toate simțeau că li s-a luat dreptul
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
care o face, Iov nu este singur, căci trăiește în chip nemijlocit raportul său cu Dumnezeu. Își dă sea ma de ceea ce poate fi înțeles și de ceea ce nu poate fi (Iov 36, 26). Aude și recunoaște puterea Domnului, cum „vuiește tu netul în cortul lui“ (36, 29). Vede cum „fulgerul Său ajunge până la marginile pământului“ (37, 3). Are din nou înaintea sa minunile Sale, pe care mintea omenească nu le pricepe (37, 5). În fața lor, Iov tace, ascultă și află
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
făcură cruce, aplecându-și mânecile lungi ale hainelor cernite până la pământ. În mâinile lor, mătăniile părea niște cădelnițe aprinse. Brusc, mesteacănul de lângă fereastra ei se potoli din fierbere. Nu se mai mișca nici o frunză. Și la fel de brusc, Întreaga lui coroană vui, transformându-se Într-o pâlnie arămie, care atunci când bătăile clopotului se stinseră se umplu de ciripit de păsări. Abia În acel moment Întregul sat se animă din nou, iar cocoșii Începură să cânte din mii de glasuri cucurigu. Câinii lătrau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
să se smulgă de sub vraja unei seducții fatale. În mănăstirile cu incunabule sau în vechiul cartier evreiesc al orașului, Corto urmărește manuscrisul din piele umană pe care un supraviețuitor a înscris drumul către ținutul comorilor fără de nume. Un război teribil vuiește în jurul Veneției, iar cetatea dogilor este asaltată de austrieci și de germani. Din acest abur gnostic al Veneției se hrănește și femeia pe care marinarul cu cercel în ureche o va reîntâlni, la fel de enigmatică și de ucigașă ca și în
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
gara mare și se lăsă dus În voia soartei. De fapt, nici el nu știa prea bine cum ajunsese În gară. Căutând-o prin casă pe Mathilda, se trezi la un moment dat umblând haihui pe Karl Marx (capul Îi vuia ca o morișcă, urechile Îi zvâcneau, mâinile aveau un tremur Îngrozitor, iar cerul gurii Îi era amar și aspru ca o iască); de aici, trecând prin Piața Sfântul Spiridon, ieși pe Independenței, după care se trezi mergând pe Lăpușneanu. Ținea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
scoase un sunet ca de trompetă. Și atunci, bucățile de carne ridicându-se, una câte una, din grămadă, intrară rând pe rând În gura deschisă Într-un rânjet a jonglerului, dispărând În bezna din lăuntru, În timp ce cărțile de joc, care vuiau Într-un vârtej nebun sosit din haos, Îl aduseră pe inginer viu și nevătămat la locul lui pe scaun. Inițial lipsea doar mâna stângă. Dar apăru și ea, plutind, de undeva dintre tufișuri. Și aceasta a fost doar prima Încercare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
mult capul cu ziua de azi sau cea de mâine...” Afară, aerul părea să se mai fi răcorit. Apa din havuz susura liniștit. Câteva vrăbii țopăiau, ciripind de zor, pe marginea lui alunecoasă. Terasa gemea de oameni. Glasurile clipoceau Îndepărtate, vuind ca-ntr-o piscină. Noimann Își privi vârful pantofilor pe care se depusese un strat fin de praf. Manșetele pantalonilor purtau urmele unor stropi de apă de la pisoar. Vântul adia Încetișor dinspre Piața Unirii spre Fundație. Pe cer se perindau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
lui pe trotuar degaja lumină. Aburi ușori de ceață se ridicau din asfalt. Deasupra sa copacii foșneau din frunziș, cuprinși de o adiere blîndă. Viața merita trăită. Ce rost avea să te lași cuprins de roiul gândurilor negre ce-ți vuiesc deasupra capului?! Noimann scăpase de ele. În locul lor, acum fâlfâiau În jurul lui fluturi de lumină. Bucuria de a trăi ce se revărsa din cer asupra lui trebuia sărbătorită. Noimann Își duse mâna spre buzunarul de la piept, unde se afla sticluța
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
Seară. Și din nou dimineață. Țipete de ciori ce se așază și apoi Își iau zborul de pe cupolele bisericilor, de pe acoperișurile caselor năpădite de păr, lung, negru, cârlionțat. De hornuri, de pe copaci, de pe statuile acoperite de un mușchi verde... Clopot vuind greu Într-un aer vâscos. Mathilda, Mathilda. Guri ce răsuflă. Tramvaie ce huruie spre gară. Mathilda, Mathilda... Lilith, Lilith... Degete grăsulii ce beau bere la halbă și mănâncă mititei și cârnăciori dați prin muștar pe terasa cârciumii Corso. „Unde-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]