4,981 matches
-
Silvia (nume la naștere Silvia Lia Voicu, n. 1928, Cluj - d. 26 mai 2002, București) a fost o balerină prim-solistă a baletului Operei Române din București. s-a născut în anul 1928 la Cluj și a avut numele de naștere Silvia Lia Voicu. Ea a studiat baletul împreună cu mătușa sa Elena Penescu Liciu la Cluj și a urmat cursuri de specializare la
Irinel Liciu () [Corola-website/Science/336207_a_337536]
-
n. 1928, Cluj - d. 26 mai 2002, București) a fost o balerină prim-solistă a baletului Operei Române din București. s-a născut în anul 1928 la Cluj și a avut numele de naștere Silvia Lia Voicu. Ea a studiat baletul împreună cu mătușa sa Elena Penescu Liciu la Cluj și a urmat cursuri de specializare la Leningrad și Moscova. Debutul artistic l-a avut în anul 1948 cu piesa Faust. A fost prim-solistă a Operei din București timp de două
Irinel Liciu () [Corola-website/Science/336207_a_337536]
-
Leningrad și Moscova. Debutul artistic l-a avut în anul 1948 cu piesa Faust. A fost prim-solistă a Operei din București timp de două decenii, în perioada 1950 - 1970. Irinel Liciu a interpretat pe parcursul întregii cariere majoritatea rolurilor din baletele clasice și spre final a abordat dansul contemporan. A fost un artist faimos în epoca în care trăit, după fiecare spectacol primea coșuri cu sticle de șampanie și cu buchete de flori de la mai marii vremii. În culisele Operei Române
Irinel Liciu () [Corola-website/Science/336207_a_337536]
-
fost la Moscova unde a mai interpretat rolul principal din Romeo și Julieta. Ca urmare, i s-a propus să rămână la Moscova și să facă o carieră artistică, ofertă pe care Irinel Liciu a refuzat-o. Partenerul său de balet a fost Gabriel Popescu până în anul 1965, care a fost și este recunoscut ca fiind cel mai cunoscut balerin român. Gabriel Popescu a fugit din România în Franța și ca urmare, Irinel Liciu a decis să părăsească scena Operei Române
Irinel Liciu () [Corola-website/Science/336207_a_337536]
-
a primit o slujbă la Union Carbide, în Charleston, Virginia de Vest și au fost nevoiți să se mute. În 1990 Jennifer Garner a absolvit Liceul George Washington din Charleston, unde cânta la saxofon. A mai studiat nouă ani de balet înainte de a se înscrie la Universitatea Denison pentru a studia ingineria chimică. Când a realizat că îi place mai mult actoria decât știința și-a schimbat obiectul de studiu. A absolvit Universitatea Denison în 1994 și și-a continuat studiile
Jennifer Garner () [Corola-website/Science/302897_a_304226]
-
de ani. Teatrul a fost construit pe Piața Teatrului între 1825 și 1833, înlocuind fosta clădire Marywil, de la modele clasiciste poloneze a arhitectului italian Antonio Corazzi din Livorno, pentru a oferi un nou loc de performanță pentru companiile de operă, balet și teatru activ existente în Varșovia. Clădirea a fost remodelată de mai multe ori și, în perioada politicii eclipse poloneze din 1795-1918, a avut un rol cultural și politic important în producerea a mai multor lucrări a compozitorilor și coregrafilor
Teatrul Mare din Varșovia () [Corola-website/Science/329229_a_330558]
-
aproape de Grădina Saxonă. Spectacole de vară s-au dat în fiecare an, de la repertoriile teatrelor Mari și Variate ("Rozmaitości"). Józef Szczublewski scrie că în acest moment, chiar dacă țara a fost împărțită de existență politică de către vecinii săi, teatrul a înflorit: „baletul a stârnit admirația vizitatorilor străini; nu a existat nicio trupă de comici egală cara ar putea fi găsită între Varșovia și Paris și Modrzejewska a fost o sursă de inspirație pentru dramă.” Teatrul a prezentat operele lui Władysław Żeleński, Ignacy
Teatrul Mare din Varșovia () [Corola-website/Science/329229_a_330558]
-
egală cara ar putea fi găsită între Varșovia și Paris și Modrzejewska a fost o sursă de inspirație pentru dramă.” Teatrul a prezentat operele lui Władysław Żeleński, Ignacy Jan Paderewski, Karol Szymanowski și a altor compozitori polonezi, precum și scene de balet concepute de coregrafi ca Roman Turczynowicz, Piotr Zajlich și Feliks Parnell. În același timp, repertoriul include operă majoră mondială și balet clasic, realizată de cei mai proeminenți cântăreți și dansatori polonezi și străini. Aici de asemenea coreograful italian Virgilius Calori
Teatrul Mare din Varșovia () [Corola-website/Science/329229_a_330558]
-
a prezentat operele lui Władysław Żeleński, Ignacy Jan Paderewski, Karol Szymanowski și a altor compozitori polonezi, precum și scene de balet concepute de coregrafi ca Roman Turczynowicz, Piotr Zajlich și Feliks Parnell. În același timp, repertoriul include operă majoră mondială și balet clasic, realizată de cei mai proeminenți cântăreți și dansatori polonezi și străini. Aici de asemenea coreograful italian Virgilius Calori a compus "Pan Twardowski" (1874), care (în aranjamentul muzical întâi de Adolf Sonnenfeld și apoi de Ludomir Różycki) a fost ani
Teatrul Mare din Varșovia () [Corola-website/Science/329229_a_330558]
-
dansatori polonezi și străini. Aici de asemenea coreograful italian Virgilius Calori a compus "Pan Twardowski" (1874), care (în aranjamentul muzical întâi de Adolf Sonnenfeld și apoi de Ludomir Różycki) a fost ani de zile o parte din repertoriul companiei de balet. Îm timpul asediului Varșoviei, Teatrul Mare a fost bombardat și distrus aproape complet, rămânând doar fațada clasică. În timpul Revoltei din Varșovia din 1944 germanii i-u împușcat pe civili în ruinele arse. Placa din dreapta intrării principale comemorează suferința și eroismul
Teatrul Mare din Varșovia () [Corola-website/Science/329229_a_330558]
-
sculptură, Antoni Janusz Pastwa. Sculptura a fost prezentat de către președintele polonez Aleksander Kwaśniewski pe mai 2002, pentru a marca Ziua Constituției. 170 de ani, Teatrul Mare (acum „Teatrul Mare și Opera Națională poloneză”) a fost cea mai mare instituție de balet și operă din Polonia. Teatrul Mare intenționează să inaugureze în fiecare nou sezon de operă o Gală Moniuszko în cinstea compozitorului și directorul istoric al companiei de Opera. The National Opera features two auditoriums and a museum: În fața clădirii stau
Teatrul Mare din Varșovia () [Corola-website/Science/329229_a_330558]
-
mai cunoscute au fost Giselle, Coppélia, Esmeralda (NOTĂ Iorga, p. 76), Odette-Odile („Lacul lebedelor”), Cenușăreasa, Anotimpurile, Menaru („Întoarcerea din adâncuri” de Mihail Jora), Paraschiva („Domnișoara Nastasia” de Cornel Trăilescu), Femeia în negru („Strigătul”, de Jozsef Hencz); a fost solistă de balet în operele "Aida", "Faust", "Gioconda", "Lakmé;" a realizat ocazional coregrafii la Opera clujeană („Liliacul”, 1991). La Opera Maghiară din Cluj a dansat în piesele „Fântâna din Bahcisarai” de Boris Asafiev, „Macul roșu” de Reinhold Glier (NOTĂ Iorga, 107), „Romeo și
Larisa Șorban () [Corola-website/Science/335664_a_336993]
-
de Reinhold Glier (NOTĂ Iorga, 107), „Romeo și Julieta” de Prokofiev (NOTĂ Cursaru, p. 114). La București, a dansat în „Călărețul de aramă” de Glier (1953 și 1954) (NOTĂ Cursaru, p. 115). A obținut premiul I la concursurile naționale de balet din 1953, 1955, 1957, alături de Irinel Liciu și de Valentina Massini (NOTĂ Cursaru, p. 116). După pensionare (1977) (NOTĂ Cursaru, p. 113), a predat la Liceul de Coregrafie clujean, printre discipolele sale fiind și Simona Noja, devenită prim-balerină a
Larisa Șorban () [Corola-website/Science/335664_a_336993]
-
(27 iulie 1940 în Solingen - 30 iunie 2009 în Wuppertal) a fost o coregrafă și dansatoare germană. Este considerată o reprezentantă de primă mărime a școlii germane de balet și o importantă inovatoare a dansului modern din a doua jumătate a secolului al XX-lea. a studiat baletul la Facultatea Folkwang din Essen și la Juilliard School of Music din New York. La începutul carierei ea a dansat în ansamblurile
Pina Bausch () [Corola-website/Science/329718_a_331047]
-
2009 în Wuppertal) a fost o coregrafă și dansatoare germană. Este considerată o reprezentantă de primă mărime a școlii germane de balet și o importantă inovatoare a dansului modern din a doua jumătate a secolului al XX-lea. a studiat baletul la Facultatea Folkwang din Essen și la Juilliard School of Music din New York. La începutul carierei ea a dansat în ansamblurile „New American Ballet”, „Metropolitan Opera Ballet” și „Paul Tyler Company”. În anul 1962 a devenit solistă a Baletului Folkwang
Pina Bausch () [Corola-website/Science/329718_a_331047]
-
studiat baletul la Facultatea Folkwang din Essen și la Juilliard School of Music din New York. La începutul carierei ea a dansat în ansamblurile „New American Ballet”, „Metropolitan Opera Ballet” și „Paul Tyler Company”. În anul 1962 a devenit solistă a Baletului Folkwang din Essen, în 1973 a preluat conducerea artistică a „Baletului Scenelor” din Wuppertal, redenumit atunci în „Teatrul de Dans Wuppertal” („Tanztheater Wuppertal”). În această funcțiune este responsabilă în 1975 pentru o nouă abordare a baletului "Sacre du Printemps", devenită
Pina Bausch () [Corola-website/Science/329718_a_331047]
-
of Music din New York. La începutul carierei ea a dansat în ansamblurile „New American Ballet”, „Metropolitan Opera Ballet” și „Paul Tyler Company”. În anul 1962 a devenit solistă a Baletului Folkwang din Essen, în 1973 a preluat conducerea artistică a „Baletului Scenelor” din Wuppertal, redenumit atunci în „Teatrul de Dans Wuppertal” („Tanztheater Wuppertal”). În această funcțiune este responsabilă în 1975 pentru o nouă abordare a baletului "Sacre du Printemps", devenită notorie datorită ruperii radicale de estetica baletului clasic. Limbajul coregrafic al
Pina Bausch () [Corola-website/Science/329718_a_331047]
-
a devenit solistă a Baletului Folkwang din Essen, în 1973 a preluat conducerea artistică a „Baletului Scenelor” din Wuppertal, redenumit atunci în „Teatrul de Dans Wuppertal” („Tanztheater Wuppertal”). În această funcțiune este responsabilă în 1975 pentru o nouă abordare a baletului "Sacre du Printemps", devenită notorie datorită ruperii radicale de estetica baletului clasic. Limbajul coregrafic al Pinei Bausch se dezvoltă treptat, în strânsă colaborare cu membrii propriului ansamblu. Interpreții au fost încurajați să-și transpună propriile gesturi și trăiri într-un
Pina Bausch () [Corola-website/Science/329718_a_331047]
-
preluat conducerea artistică a „Baletului Scenelor” din Wuppertal, redenumit atunci în „Teatrul de Dans Wuppertal” („Tanztheater Wuppertal”). În această funcțiune este responsabilă în 1975 pentru o nouă abordare a baletului "Sacre du Printemps", devenită notorie datorită ruperii radicale de estetica baletului clasic. Limbajul coregrafic al Pinei Bausch se dezvoltă treptat, în strânsă colaborare cu membrii propriului ansamblu. Interpreții au fost încurajați să-și transpună propriile gesturi și trăiri într-un dans caracterizat de emotivitate, izbucniri agresive și elemente iterative. O temă
Pina Bausch () [Corola-website/Science/329718_a_331047]
-
în 1962, Anna Ahmatova scria: „Soarta a distrus o întreagă generație”. Blok, Gumiliov, Hlebnikov au murit aproape simultan.Aleksei Remizov, Marina Țvetaeva, Vladislav Hodasevici au plecat peste hotare, de asemenea, Feodor Șaliapin, Mihail Cehov, Igor Stravinski, Serghei Prokofiev, jumătate din balet. Prokofiev și Țvetaeva s-au întors din exil în Uniunea Sovietică, dar dacă Prokofiev nu a suferit repercusiuni, Marina Țvetaeva a fost găsită spânzurată în apartamentul ei, imediat după ce fusese vizitată de un grup de ofițeri ai NKVD. Sentimentele Annei
Anna Ahmatova () [Corola-website/Science/300473_a_301802]
-
22 august 1942) este un important coregraf și dansator rus. Mihail Fokin s-a născut în Sankt Petersburg într-o familie de comercianți prosperi din clasa mijlocie, iar la vârsta de 9 ani a fost primit la Școala imperială de balet din Sankt Petersburg (de la venirea comuniștilor la putere această școală poartă numele balerinei Agrippina Vaganova). In 1898, chiar de ziua de naștere, a debutat pe scena Teatrului Marinski, în "Paquita". Din 1902 a devenit profesor al școlii de balet, iar
Michel Fokine () [Corola-website/Science/313322_a_314651]
-
de balet din Sankt Petersburg (de la venirea comuniștilor la putere această școală poartă numele balerinei Agrippina Vaganova). In 1898, chiar de ziua de naștere, a debutat pe scena Teatrului Marinski, în "Paquita". Din 1902 a devenit profesor al școlii de balet, iar în 1904 a fost promovat ca solist al teatrului. Din 1905 și-a început cariera de coregraf, cea care avea să-i aducă faima deplină. Dintre primele balete pe care le-a compus se remarcă cel de debut, "Acis
Michel Fokine () [Corola-website/Science/313322_a_314651]
-
Marinski, în "Paquita". Din 1902 a devenit profesor al școlii de balet, iar în 1904 a fost promovat ca solist al teatrului. Din 1905 și-a început cariera de coregraf, cea care avea să-i aducă faima deplină. Dintre primele balete pe care le-a compus se remarcă cel de debut, "Acis și Galateea" (1905) și "Moartea lebedei" (1907), compus pentru Anna Pavlova. În 1909 a devenit coregraful companiei pariziene Ballets russes, a lui Serghei Diaghilev. După câteva spectacole de mare
Michel Fokine () [Corola-website/Science/313322_a_314651]
-
prea strânsă cu Nijinski. A lucrat în Rusia până în 1918, când, din pricina regimului comunist, a trebuit să părăsească țara și să se stabilească în Suedia (1918). În 1923, s-a stabilit în New York, unde și-a întemeiat propria școală de balet împreună cu soția sa, Vera Antonovna Fokina. A devenit cetățean american în 1932. Până la moartea sa (la 22 august 1942, New York), a pus în scenă zeci de spectacole noi și le-a reluat pe cele din perioada sa de glorie, perioada
Michel Fokine () [Corola-website/Science/313322_a_314651]
-
sa, Vera Antonovna Fokina. A devenit cetățean american în 1932. Până la moartea sa (la 22 august 1942, New York), a pus în scenă zeci de spectacole noi și le-a reluat pe cele din perioada sa de glorie, perioada "Ballets russes". Baletul lui s-a constituit ca o reacție la conservatorismul și formalismul baletului clasico-academic din epoca sa. Principiile care îi stau la temelie sunt, așa cum însuși Fokine le-a formulat în 1914, în număr de cinci: 1. Orice mișcare în balet
Michel Fokine () [Corola-website/Science/313322_a_314651]