2,172 matches
-
păcat, îngerul avertizează: Fiți cu luare aminte, Dumnezeu judecă cu dreptate!". Satan însă îndeamnă: "Îndrăzniți, Dumnezeu este este milostiv și vă va ierta!". Fiecare dintre ei va cita texte doveditoare, primul dreptei judecăți, celălalt, milosteniei. Odată păcatul comis, îngerul va consola: "Să nu cazi în deznădejde, Dumnezeu este milostiv și iartă; căiește-te, întoarce-te la Dumnezeu!". Diavolul însă va striga: "Cum, aștepți îndurare? Ai făptuit un păcat; nu știi că Apostolul Pavel a spus cît se poate de clar că
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
etc. Avînd în vedere multitudinea de semne pe care minciuna le generează cu mai mult sau mai puțină evidență, în măsură să o facă pînă la urmă descoperită, ne întrebăm: cum de mai este posibilă minciuna? În loc de răspuns, să ne consolăm cu gîndul că există întotdeauna dimensiuni ascunse ale existenței umane pe care nu avem putința a le descoperi, ceea ce face ca păcatul, "minciuna necunoașterii" sau a "erorii" să ne însoțească tacit întreaga existență. 4. CERCUL CARE SE DESCHIDE: O PERPETUĂ
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
interesul celui pe care-l păcălește. Dacă A își vizitează prietena bolnavă B, care se află în spital, și spune: "Sînt sigură că în curînd te vei face bine și vei putea pleca acasă", intenția ei este de a o consola pe B, deși nu crede că B se va însănătoși. Ea speră că B va lua afirmația sa falsă drept valabilă, ceea ce înseamnă că minte. Acest gen de minciună s-ar potrivi definiției pe care Bok (1978:58) a dat
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
trăit cu toții încă un mare mit, care a făcut, la fel, în treacăt fie spus, poate tot atât de mari ravagii, sau aproape: Vin americanii !. L am trăit din plin după 1945, apoi în închisoare, pe Bărăgan etc. Unii nu s-au consolat nici până azi. Și totuși cei mai lucizi dintre noi începeau să presimtă, să vadă în față realitatea: fusesem definitiv abandonați la Moscova, apoi la Yalta, când s-au stabilit sferele de influență. Corneliu Coposu, la curent cu aceste culise
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
și a culturii de adopție, scriitori prin excelență bilingvi. Așa cum am susținut nu o dată (de văzut cu cât... succes) și în recenta pledoarie Pentru Europa. Dacă ea ar cădea încă în gol... vina nu va fi neapărat a noastră. Ne consolăm, în orice caz, de pe acum, că astfel de idei, în Europa, în Italia de pildă, cum am arătat mai sus, sunt din plin îmbrățișate, apărate și documentate cu toată convingerea. Cât despre implicațiile lor imediate, nu mai puțin foarte importante
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
totuși autorii dialogului trag, îndrăzneț, toate concluziile. Cine a făcut experiența carcerală, a trecut prin Gulag, știe că au existat și mici momente de evaziune, de izolare totală de mediu, de recluziune spontană pură. Dar aceste momente rarisime pot să consoleze și să compenseze ravagiile unui întreg sistem penitenciar, terorist și totalitar? Poate fi acceptat și un raționament ca acesta: dacă lumea este iremediabil condamnată, ce mai contează dacă... cedezi, colaborezi sau nu (p. 188)? Sau că implicațiile etice sunt secundare
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
al limbii române, o singură mare Enciclopedie românească (pe care alții, vecini, din aceeași zonă, le au de mult) și alte asemenea lucrări indispensabile, ceva nu este totuși în ordine. Ne putem dispensa senin de astfel de lucrări fundamentale și consola doar cu vitalitatea poeziei? N-am crede. A avea propriile noastre lucrări de referință și instrumente de lucru reprezintă o obligație și o datorie culturală strict indispensabilă. Nu încercăm nici o satisfacție nici când observăm plutitul etern peste toate valurile, accidentele
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
cultă, citadină etc. n ar fi și ea românească), sentimentul românesc al ființei etc. etc. De ce, atunci în definitiv, n-ar exista și un sentiment paraguayan al ființei, vorba lui E.M. Cioran? Ca și al insulelor Azore, Madeira etc.? Ne consolăm că al... Insulei Șerpilor, cel puțin, a fost surprins literar de Alexandru Macedonski, și încă din 1906, în Le calvaire de feu. De fapt toate aceste complexe se reduc la alte două, esențiale, care se justifică și se compensează reciproc
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
asemănătoare producea un alt membru al grupului intelectual de la Iași, Sorin Antohi). Prefața la În răspăr (2000) marchează schimbarea retoricii baroce ocolitoare într-una mai „rarefiată”, mai „directă”: „mi-am rarefiat stilul eseistic: ce s-a pierdut în subtilitate, mă consolez eu, s-a câștigat în directețe”. Schimbarea s-ar datora nu numai dispariției cenzurii sau detaliului că intervențiile din volumul În răspăr - ca și cele din Deconstrucții populare (2002) - au apărut în cotidianul „Național”, ci și „lipsei de audiență a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288782_a_290111]
-
simplu în creșterea și formarea unui copil. Daca s-a lovit, îl doare Greșelile se pot strecura devreme. Copilul zburdalnic s-a lovit. Genunchiul julit doare. Copilul plânge. Mai întâi îl luăm în brațe, ca să se simtă în siguranță. Îl consolăm - știm că doare, dar o să treacă - și abia apoi, când durerea a trecut și lacrimile s-au zvântat, cât încă mai rămâne spaima, putem sa-i spunem: „Ai văzut ce se întâmplă dacă ...?” și așa mai departe, discursul de rigoare
Arta de a fi părinte by Cristian Rotaru () [Corola-publishinghouse/Science/290_a_1425]
-
nume purtate de lume, aș vrea să cred că acest roman este exact ceea ce indică titlul său: o predică despre căderea Romei, care face ecou celei pe care a rostit-o Augustin în catedrala dispărută din Hippona, pentru a-și consola credincioșii că supraviețuiseră sfîrșitului lumii. Iată cum, într-un cătun corsican pierdut, barul local devine centrul provizoriu al unei mutații profunde, al unei schimbări de lume. Spre surpriza generală, doi dintre cei mai răsăriți fii ai satului, care reușiseră în
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
pecingine în sînul celorlalte familii din sat și să fragilizeze construcția societală în ansamblul ei. În plus, matroana Ebeise considera că în felul acesta, fiind silite să trăiască împreună, dar departe de clan, cele zece mame nefericite aveau să se consoleze reciproc și să se ajute întru reclădirea unei existențe coerente. Și totuși, nu acesta e sfîrșitul. Dincolo de absență, dor și amărăciune, dincolo de moarte chiar, femeile găsesc resursele renașterii și calea unui nou sens. Cele mai tari determinante ale naturii umane
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
scenică. "Păianjenul" e o văduvă onestă (virgină) care ține să treacă drept depravată, izbutind a impune (pirandellism precoce) o altă imagine despre sine decât realitatea. "Bunicul" e un alt marchiz de Priola, căruia bătrânețea îi împuținează succesele și care se consolează cu emoțiile paterne. Al. Florescu, Ion Miclescu, M. Polizu-Micșunești, Emil Nicolau, C. Râuleț erau până în 1916 furnizorii oficiali ai teatrului. Ei sunt azi uitați. Dar Zaharia Bârsan mai colectează succese teatrale cu Trandafirii roșii, poveste zaharată, deși decentă, a unui
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
un cal roșu și un oștean cu suliță de lemn. În alt loc un împărat cu ochi verzi și roșii trece pe uliți pline de rufe albe. Ca și Th. Gautier, Adrian Maniu e un artist plastic refulat care se consolează în poezie. Ca pictor în cuvinte el e însetat de aurărie, de colori focoase și de hieratism linear (stil de icoană). În Salomea, poem cu teribilități, ne întîmpină miniul: Să vie Salomea Ca un șarpe, tîrîndu-se spre strachina cu lapte
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
evaluarea ideilor nu ar trebui să aibă loc În același timp niciodată. Lăsați-vă ideile să circule liber și nu vă grăbiți atunci când le determinați viabilitatea și valoarea. Iar dacă vă temeți că ați putea veni cu o idee proastă, consolați-vă cu gândul că alți oameni mult mai inteligenți decât dumneavoastră au pățit-o la rândul lor. Chiar nu am timp. Este, probabil, cea mai Întâlnită scuză atunci când oamenii chiar nu vor să facă nimic! Adevărul este că Întotdeauna vom
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
certae personae adsignentur exceptis elegiis ad uxorem scriptis"166. S-ar putea presupune cel mult că unus et alter, duo tresve, treve duosve, prieteni foarte fideli care riscă să-și atragă asupra lor furia lui Augustus, numai să-l poată consola pe sulmonez în nenorocirea sa, ar trebui identificați orientativ cu Rufus (Ex Ponto, II, XI, 9), Celsus (I, IX, 15-22), Gallius (IV, XI, 4) și Paulus Fabius Maximus (II, III, 83), întrucât aceste personaje sunt menționate explicit în Ponticele atât
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
a abandonat, o, Maximus: într-adevăr, el nu a fost un tovarăș al Fortunei. L-am văzut plângând la funeraliile mele, ca și cum ar fi fost pe cale să-și pună fratele pe rug: m-a strâns la piept și m-a consolat când eram deprimat și și-a amestecat lacrimile cu ale mele până la sfârșit. O, de câte ori, protector nefericit al amarei mele vieți, mi-a oprit mâinile mele pregătite pentru un gest fatal (chiar împotriva mea însumi!). O, de câte ori nu mi-a
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
punea accentul pe calitățile lui Celsus care derivau din apartenența sa la același cerc de prieteni ai lui Paulus Fabius Maximus 180. În anul 14 d.H., Ovidiu îi scrie lui L. Iunius Gallius în epistola IV, XI pentru a-l consola pentru moartea soției. Amintindu-și că Gallius i-a alinat cu propriile lacrimi rănile provocate poetului de o lance cerească, la început, sulmonezul își cere scuze că nu i-a scris numele în versurile sale (anterioare). La durerea de a
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
cere scuze că nu i-a scris numele în versurile sale (anterioare). La durerea de a fi pierdut un prieten, Gallius a adăugat-o în curând pe aceea de a-și fi pierdut soția. Ovidiu îi urează să se poată consola repede, căsătorindu-se din nou într-un an. Cine era acest Gallius? Era tatăl adoptiv al lui Annaeus Novatus, fratele filosofului Seneca, care a fost proconsul la Achaia pe când Sfântul Paul predica în Corint 181. Fiind născut în anul 13
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
de relegarea sa, s-a întristat: Graecinus are o inimă foarte sensibilă, înnobilată încă și mai mult de o vastă cultură. Printre rânduri, poetul îi reproșează că nu l-a zărit printre puținii prieteni care au venit acasă să-l consoleze în momentul nenorocirii ("m-am simțit și mai oropsit din cauză că nu erai tu, care cu prietenia ta, mi-ai fi fost de mare ajutor"). Cel puțin acum, îi poate veni în ajutor de departe. Nu ar fi nici ușor, nici
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
versuri, pentru că nu are nimic de câștigat, tocmai pentru că versurile au fost cauza exilului său, și pentru că, fără un auditoriu, să scrii versuri e ca și cum ai dansa în întuneric!... Dacă totuși încă mai scrie versuri, o face pentru a se consola și pentru a-i trece timpul. Dat fiind că nu are viciul băuturii, nici pe cel al jocurilor de noroc, nici nu se poate relaxa cultivând pământul, nu-i rămân decât Pieridele, slabă consolare, zeițe care nu au vreun bun
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
bolnav, îi dictează unui scrib scrisoarea în care îi descrie soției, în tonuri emoționante, starea proastă de sănătate în care se află cu urmările firești asupra stării sufletești, condițiile de climă și de civilizație insuportabile, lipsa prietenilor care să-l consoleze și apăsătoarea depărtare de tot ce îi este drag. Acum, în momentele de tristețe, se gândește la ceea ce îi lipsește și, în primul rând, la soție. Poetul anticipează viziunea propriei morți, când nu va fi nimeni care să-l plângă
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
se poate răscoli această durere nu poți spune că ești scutit de vina ta. Îți poți ascunde vina sub imaginea erorii, dar furia judecătorului nu a fost mai mare decât ai meritat" (v. 72-76). Cupidon însă a venit să-l consoleze. "Lasă deoparte frica; furia lui Cezar se va domoli și, ca urmare a rugăciunilor tale, va veni o oră mai propice; Nu-ți face griji pentru întârziere; timpul pe care-l dorim este pe cale să sosească; triumful răspândește fericire peste
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
inițiativa în toate cele, și-l impresionează pe Bizu prin naturalețea cu care îi sacrifică, lui, fecioria. Neobișnuit cu astfel de gesturi, agronomul reacționează stângaci, simțindu-se numaidecât dator s-o iubească. Dar tot îndrăzneața femeie e cea care-l consolează, luându-i capul în mâini, într-o scenă de o crasă vulgaritate. S-a întâmplat ce trebuia să se întâmple; de acum n-o să te mai doară...", glăsuiește fosta fecioară, la finele partidei de sex, mărturisindu-i că se îndrăgostise
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
categoric întreg acest afectat dispreț filozofic antieuropean. El echivalează cu o adevărată sfidare a unei imense suferințe colective și mult mai grav cu o justificare a economiei comuniste de cazan și cazarmă. Va fi fiind ea filozofică, dar nu mă consolează. și pe cine consolează sau convinge ea de fapt ? Europa a fost, este și trebuie să rămână, dimpotrivă, din acest punct de vedere foarte simplu, dar categoric și energic spus un model și un ideal de bună stare și dezvoltare
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]