6,028 matches
-
fundal sonorul de la Crimewatch și mă apucă o nostalgie subită pentru locul în care m-am născut. Mi-i și imaginez pe mami și pe tati stând în sufragerie, cu draperiile trase și șemineul electric pâlpâind plăcut. — Bună, mami! — Becky! exclamă ea. Ce bine îmi pare că m-ai sunat! Am tot încercat să-ți trimit niște meniuri de la firma de catering, dar vezi că nu-ți merge faxul! Tati zice să te uiți, poate ai rămas fără hârtie! — Ăă... Nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
cu blândețe să o ia în direcția cea bună. Așa cum trebuie să facă o viitoare soție. În cele din urmă îl găsesc la etaj, în dormitorul mamei lui, așezat pe un scaun, privind în gol. — Luke, am vorbit cu Michael! exclam. Mi-a spus că ai trimis niște angajați de la Brandon Communications să lucreze pentru operele de binefacere ale mamei tale! Ai înnebunit, ce-i cu tine? Hopa. Parcă nu mi-a ieșit cum trebuie. — O secretară, spune Luke neclintit. OK
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
brusc. Sper că n-ai de gând să-ți îngropi capul în nisip și să-ți închipui că problema nu există! — Pe cuvântul meu! N-aș face în viața mea așa ceva! spun indignată. — Lasă că te cunosc eu foarte bine! exclamă Suze. Bex, te cunosc ca pe propriul meu buzunar! Nu-ți mai amintești când îți aruncai la ghenă toate extrasele de cont, în speranța că vreun străin le va găsi și îți va plăti toate datoriile? Așa se întâmplă întotdeauna
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
simplu nu înțelege la ce folosesc glumele. — Bună, Elise! spun mirată. Aveai programare la mine? Credeam că pleci azi. — Mâine. Dar am vrut să-ți cumpăr un cadou de nuntă înainte de a pleca. — Ee! Nu-i nevoie să faci asta! exclam, încântată în sinea mea. — Spune-mi, te rog, unde ești înregistrată. — Înregistrată? A, te referi la lista cu cadouri pentru nuntă? N-am făcut-o încă. — N-ai făcut-o? Elise mă fixează încruntată. Și cum să-ți cumpăr cadou
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
și simplu, nu a fost dotată cu așa ceva. — Stai așa, să mă lămuresc și eu, spun, respirând precipitat. Tu crezi că eu nu nu vreau altceva decât să pun mâna pe banii lui Luke. — Becky, bineînțeles că nu crede asta! exclamă Luke. — Ba da, așa crede! — Un contract prenupțial nu este altceva decât un pas extrem de rațional care se face de regulă înaintea nunții. Foarte bine, doar că e un pas pe care nu cred că e nevoie să-l facem
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
vrei! N-am de gând să te las să crezi că sunt ahtiată după banii lui Luke! Înșfac stiloul de pe masă și încep să-mi scriu semnătura pe prima pagină, atât de tare că perforez hârtia. — Becky, nu te prosti! exclamă Luke. Mamă... — Nici o problemă! Semnez orice nenorocită... de porcărie de... Roșie ca focul la față și cu ceață pe ochi, dau pagină după pagină, semnând iar și iar, fără măcar să-mi arunc cea mai mică privire la textul de deasupra
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
ghinioane, unul după altul! Glasul fetei e aproape strident - și, în clipa în care îl aud foarte clar, împietresc, cu paharul în aer. Nu-mi vine să cred. Nu se poate. — Blestemata asta de nuntă mi-a scos peri albi! exclamă ea. Din clipa în care am început pregătirile, totul a luat-o razna! Ușa e dată în lături și acum aud perfect. Ea e. E Alicia. Simt că înțepenesc. — Mai întâi, nu găsim loc la Plaza! După care, tortul e
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
împreună. Mâine-poimâine facem nunta. E evident că așa e normal. Dar, cu toate astea, nu pot să nu fiu superâncântată. — Să-nțeleg că tu n-ai de gând să-mi lași mie nimic? mă întreabă Luke blând. — Ba da, normal! exclam. Adică - normal că-ți las! — Nu vreau să te presez, zice Luke, zâmbind cu toată gura către Michael. — Ba da, îți las! zic, roșie ca racul. Doar că până acum nu m-am gândit deloc la asta! Pentru a-mi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
n-am avut că e chiar așa de greu. — Și, apropo, pe mine chiar m-ai tăiat, intervine Tracy, care pare mult mai puțin impresionată de discursul lui Danny. Cu boldul tău tâmpit. — Christina, te rog, dă-i o șansă! exclamă Lisa. Uite la el, cât e de dedicat! — Nu vreau decât să-mi aduc ideile în fața celor care le vor iubi, începe iar Danny. Unica mea dorință este ca cineva, într-o zi, să poarte o haină făcută de mine
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
să pot să am puțin timp să stau să mă gândesc liniștită la ce o să le spun exact... — Haide! spune Suze. Fă-o! — Bine! Ridic mobilul cu mâini tremurătoare și formez 001 pentru America - dar ecranul e mort. — O... Doamne! exclam, sforțându-mă să par supărată. N-am semnal! Ei, asta e, am să sun mai târziu... — Ba nu suni nici un mai târziu! Mergem până prinzi semnal. Hai! Suze începe să mărșăluiască spre King’s Road, și eu fug după ea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
intimă și pantofi cu toc cui. Acum e ceva între păpușă Barbie și cadou cu pocnitoare de Crăciun. — Hei! Vezi că s-a blocat. Dă din mână fără nici un rezultat, pentru că mâna i-a rămas lipită de rochie. — Pe bune? exclam nevinovată. O, Doamne! Se mai întâmplă. — Păi, ce stai, ajută-mă să ies din ea! Face câțiva pași, iar eu mă dau repede înapoi, să nu cumva să mă apuce de braț. Mă simt de parcă aș avea șase ani și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
musafiri! — Te rog. Nu te stresa, spune Michael de pe canapea. Dacă e ceva important... Nu e important! Mă doare undeva cum sunt aranjate șervețelele! Pe bune, și dacă le faci lebădă, cât o să rămână așa? Două secunde, cel mult! — Becky! exclamă mami, șocată. Cum vorbești? Janice a făcut un curs special despre cum se împăturesc șervețelele, special pentru nunta ta! A costat-o patruzeci și cinci de lire și a trebuit să vină cu mâncare la pachet... Mă cuprinde remușcarea. — Iartă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
pe Suze și pe Danny stând pe pat, cu Ernie întins lângă ei și dând din piciorușele rozalii. Și, agățată de ușa de la șifonier, se află rochia de mireasă a lui mami, la fel de albă și de învolănată ca întotdeauna. — Suze! exclam și-i dau un pupic. Și frumosul de Ernie! Doamne, ce mare s-a făcut... Mă aplec spre el să-l pup pe obraz și el îmi zâmbește larg, expunându-și gingiile. — Ai reușit. Suze îmi surâde și ea. Bravo
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
-și poate dori mai mult. Șoferul sună la ușă și, în clipa în care deschid ușa, mă uit la chipul de sub șapca cu cozoroc. Nu-mi vine să cred. E instructorul meu auto, Clive. — Clive! Bună! Ce faci? — Becky Bloomwood! exclamă el. Măi să fie! Becky Bloomwood se mărită! Ai trecut testul ăla până la urmă? — Îhm... da. În cele din urmă. — Cine-ar fi crezut? Clatină din cap, minunându-se. În fiecare zi când ajungeam acasă după ora cu tine, îi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
elegiac și didactic, fiindcă alura profesorală o păstrează mereu. A avut un strigăt elocvent și sincer. Mă dau bătut. Când Traian a cucerit Dacia, după sinuciderea lui Decebal, costobocii s-au supus în fața puternicului cotropitor roman. Șefii de triburi au exclamat, probabil, ca și Petrașcu din Făgăraș. Primul lucru pe care l-au învățat costobocii a fost limba latină a adversarilor. Tot astfel și Niculae Petrașcu a învățat bine terminologia marxistă. Analiza sa politică se poate publica. Plângeam de milă când
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
se schilodesc, iar alte multe își află mulțime de aripe frânte", iar "din această clipă, părelnicia rămâne să le fie hrană"48. Este situația în care se află - în poemul discutat - cel care, simțindu-se doar "o fărâmă de zeu", exclamă: Unde mi-s, Doamne, arìpile?// De ce mi-ai dat sfinte-aspirații/ Și doruri nebune mi-ai dat,/ De ce îmbrăcat-ai în grații/ O humă și-atâta păcat/ Și de ce mi-ai luat, Doamne, arìpile?". Aripile însă nu sunt absente, căci mărturia
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
aproape nimic. Dar e cineva mediocru în biserică? Are vreun rost să te găsești mediocru atunci cînd nu te măsori cu nimeni și-ți vezi de tine, așa cum numai fiecare poate să vadă de sine?"87. Așa ajunge Noica să exclame plin de subînțelesuri: "Ce oameni vrednici de interesul celorlalți ar fi mulți dintre noi dacă nu s-ar simți mediocri!", însă nu înainte de a sparge codul acelui personaj din Thomas Mann. Și proceda astfel nu pentru că ar fi admirat, în
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
smulși morții și recuperăm imaginea divină: suntem trans‑ formați după imaginea divină în Cristos Isus; nu suferind o remodelare a tru‑ pului nostru (...) dar îl obținem prin Duhul Sfânt, începând a‑l poseda pe în‑ suși Cristos încât să putem exclama cu bucurie: Sufletul meu se bucură în Domnul, pentru că m‑a îmbrăcat cu veșmântul mântuirii și cu tunica veseli‑ ei61. Trebuie să‑l adorăm pe Fiul unic în natura sa umană, pentru a‑l adora pe Cristos ca persoană divină
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_987]
-
era unică, nu trebuia scăpată. Este una din cheile care ne permit să analizăm formidabila pătrundere în planul instituțional al Europei. În 1950, partidele creștin- democrate au putut să se afirme ca partide europene prin excelență: "Noi sîntem partidul Europei", exclama filosoful Étienne Borne la Congresul MRP-ului de la Lille în 1954, iar Jean Lecanuet se însărcinase cu raportul asupra Europei: "Pacea trece prin voința francezilor de a construi Europa", spunea el. În fiecare țară, tema europeană devenise o temă majoră
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
deschisă tuturor curentelor ideologice democratice, ceea ce a permis cu adevărat acestora din urmă să susțină și ei construcția europeană și să se angajeze din ce în ce mai mult în această acțiune. Principiul democratic este acela pe care trebuie să-l apărăm în Europa", exclama el în Senatul italian la 15 martie 1952, în urma dezbaterilor de aprobare CECA. "Acesta este programul nostru și renunțați la fanteziile despre Carol cel Mare și Evul Mediu! Este vorba de o coaliție a democrațiilor fondată pe principiul libertății. Acolo
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
catolice, trebuie să păstreze autonomia statelor într-un număr mare de domenii. Este vorba de a împăca supranaționalitatea cu respectarea particularităților naționale, sarcină delicată, plină de o contradicție greu de depășit. "Visul european, aportul politicii creștin-democrate în acest secol", a exclamat Étienne Borne în omagiul adus lui Alcide De Gasperi în 1954. Acest raționament este acela al unui militant. Se știe că "visul european" nu este specificitatea democrației creștine, așa după cum europenismul acesteia nu a fost deosebit de precoce și a suscitat
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
acceptat în august 1953 depoziția sultanului Mohammed Ben Youssef al Marocului și s-a stabilit pe poziții naționaliste, apărînd pînă la capăt Algeria franceză și intrînd în rîndurile desperados din OAS. În ochii opiniei publice și ai lui Mauriac care exclama, în noiembrie 1957, "cît sînge vărsat în toți acești ani în care Democrația Creștină a făcut parte din guvernarea Franței!" astfel de poziții au ascuns intențiile liberale și politice de deschidere ale lui Robert Schuman în Tunisia și în Maroc
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
o barieră de potențial care în mod normal nu le-ar permite trecerea. Acest comportament aleator al naturii la nivel cuantic a șocat și a bulversat savanții, făcându-l pe Einstein, care nu credea că acest lucru este posibil, să exclame: “Dumnezeu nu joacă zaruri !” Erwin Schrödinger (1887- 1961Ă descoperea în anul 1926 ecuația prin care se determina fie viteza (momentulă, fie locația exactă a unui electron în norul electronic din atom, ambele neputând fi determinate exact, conform principiului de incertitudine
Conexiuni by Florin-Cătălin Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/667_a_1016]
-
Criticii rațiunii pure" pe care o făcuse: "De-a născoci noi hipoteze doi filosofi s-au dus Ca să găsească ce cătau în al lor gol de sus (....................................................................) Pământu-ntreg li se părea un glas pestriț departe Și fericit, unul din ei exclamă: foarte, foarte Mă simt acum deificat, deasupra noastră nime. Cellalt se uită supărat la goala adâncime Eu zău că nu zise apoi, nu văd pe nimeni nici sub noi". Aceste versuri exprimă cele două riscuri ale filosofiei: pierderea în gol
Despre muncă şi alte eseuri by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1398_a_2640]
-
FAUST: Văd că oricât aș încerca nu reușesc să creez formula prin care să reușesc să preschimb nisipul în aur! MEFISTO: (apare ca din pământ, în spatele lui Faust) FAUST (când se întoarce spre Mefisto și îl vede, se sperie și exclamă) Ei, drace! M-ai speriat! MEFISTO: Văd că ai intuiție! Cum de ți-ai dat seama cine sunt? FAUST (se sperie) Nu știam eu cine apare din senin în spatele meu! Spune-ți domnule, ce doriți? MEFISTO: Mă amuză faptul că
ACCENTE ISTORIOGRAFICE by I Claudia Furtună () [Corola-publishinghouse/Science/791_a_1719]