2,540 matches
-
Vorbele lui avură un efect evident asupra lui N'Gai Loon. care spera că va putea sa-l facă să reacționeze irațional. - Am părăsit tabăra lui Bella pentru că sunt convins că felul în care acționează el va aduce pieirea tuturor. Extratereștrii cu care s-a aliat sunt mai periculoși decât își dă el scama pe moment. Au însă un punct care îi face vulnerabili. Despre această slăbiciune vreau să vorbesc cu șefii voștri. Soldatul începu să râdă cu glas sonor. - Sincer
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
se întoarse spre cei patru quinți ai săi, care se grupaseră la câțiva metri de el. - Voi înțelegeți ceva? Allin Perse dădu să spună ceva, dar în momentul acela Xtyn urlă neomenește. - Zuul! În sfârșit ne reîntîlnim! Între Xtyn și extraterestrul care tocmai intrase în sală se croi un coridor de trupuri. Ca și cum strigătul lui Xtyn l-ar fi împietrit, Zuul încetă să se mai legene pe picioare și încremeni, cu toate organele de simț ațintite asupra omului care-l interpelase
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Clipa Armaghedonului sticlește dintre stele... Abatele clipi de câteva ori, calculând cu frenezie implicațiile insinuării lui Diribal. Încercă să tragă de timp deși știa că e zadarnic. - Nu am auzit ca omul să fi avut vreun contact cu vreo civilizație extraterestră, cu vreun semen inteligent. Diribal se ridică și începu să se plimbe repede în jurul mesei din sala de consiliu a Abației. - Nu e vina nimănui că v-ați izolat aici, la marginea civilizației. La curte se știe de mai bine
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Dumnezeu îi este greu să privească. Abatele se ridică și începu să se plimbe nervos. Ce altceva ar fi putut face din moment ce nemărginirea dumnezeiască se revărsase peste oameni? Zeții erau altceva, erau hăul de care îi era frică lui Dumnezeu. Extratereștrii erau Anticristul! Abații stabiliseră asta încă din urmă cu treizeci și trei de generații și pregătiseră Ouăle întru Lucrarea ultimă a Domnului: a doua venire a lui Cristos. Însuflețit de acest semn divin, omul trebuia să hotărască în locul lui Dumnezeu, trebuia să
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Abia a doua zi, când ajunsese la o distanță sigură, Abatele scoase un emițător micuț. Pe locul Abației răsări un soare. Antica armă nucleară își făcu datoria, ștergând orice urmă a Fortăreței. Urmau timpuri interesante. Crist și Anticrist, oameni și extratereștri se vor lupta pe viață și pe moarte. Armaghedon! Abatele privi cu încredere zarea verde. Nu era chiar neajutorat... În intestinele sale exista o bacterie capabilă să secrete toxine din cele mai mortale, la care el însă era imun, ochii
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
de zece note mi se lipea de craniu ca și cum în capul meu s-ar fi aflat un afurisit de mecanism care nu putea fi oprit. Îmi evoca cele cinci note care, în Întâlnire de gradul trei, servesc la comunicarea cu extratereștrii, și pe care toți locuitorii planetei încep să le cânte cu frenezie ca să-i cheme pe marțieni. Dar eu, pe cine chemam? La un moment dat, acordul îmi izbi sistemul încât mă făcu să scot un țipăt. În clipa următoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
te ții departe. Oricum, sindromul de confuzie a identității poate dezvălui multe despre memorie. Adică ce vrei să spui? Întotdeauna el adorase expresia asta a ei. În Capgras, persoana crede că cei dragi au fost înlocuiți cu roboți, dubluri sau extratereștri. Chipul celui drag trezește amintiri, dar nu și emoții. Lipsa validării emoționale e mai puternică decât organizarea rațională a memoriei. Sau hai să zicem altfel: rațiunea inventează explicații sofisticat de iraționale ca să explice un deficit al emoției. Logica depinde de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
astfel de chestiuni, în toate felurile în afara statului de plată. Îi povesti ce senzație de abisal avea când vedea cum recunoașterea se divide în bucăți distincte mai exigente. Cealaltă femeie râdea; asta e speriată. Expresiile ei faciale sunt greșite. Dubluri, extratereștri, împărțind realitatea în o mie de părți, păstrând disctincții prea subtile pentru ca normalitatea să le poată vedea. —Îți spun eu, Femeie. Oricât de des aș vedea așa ceva, tot mă îngheață. — Credeam că n-ai mai văzut niciodată așa ceva. Nu Capgras
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
mai sinceri, mai ascunși, mai taciturni, mai defensivi și mai gregari decât media curbei statistice a populației. Sau erau chiar acea medie: partea groasă, mijlocie a graficului, care era redusă la zero pe ambele coaste. Deveniseră pentru el o specie extraterestră, deși făcea parte dintre ei, prin naștere și mentalitate. Își mângâie începutul de chelie și clătină din cap. Puțin mai energic, ea îl întrebă: —Cu ce te servesc, puiule? El privi în jur, derutat. Ea lăsă să-i scape o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
pline localurile din Long Island, glume pe care Weber încetase de mult să le mai audă în propriul lui ținut. Ea se aplecă spre grupul de bărbați și începură să discute cu toții, cu voce scăzută. Despre el, cu siguranță. Specia extraterestră. Ea se întoarse la el, fluturând victorioasă cafetierele. —Ai văzut pozele cu ea de la Pioneer Pizza. Tipul ăla de colo... Indică direcția cu bolul de cafea fără cofeină. N-am să-i spun „domn“ - are o fată care te-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
mărturisirii lui Mark, căci ceva se rupsese în ea. L-ai iubit pe fratele meu, nu-i așa? Bineînțeles că da. Chiar l-ai iubit, vreau să zic. Stătuse acolo, regândind tot, măsurându-l pe Daniel de parcă ar fi fost extraterestru. N-avea idee ce-o să spună dacă Mark Schluter ridica receptorul. Nu mai conta ce spunea, cu condiția să spună ceva. La celălalt capăt al firului, o voce strigă: „Da!“, iar Daniel spuse: —Mark? Sunt Danny. Vocea îi oscila între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
împărțea strada în două, apoi am intrat în blocul de vizavi, am luat liftul până la ultimul etaj și de acolo am ajuns repede pe acoperiș. La înălțime, liniștea era și mai mare, iar întunericul și mai pâclos. Ne temeam de extratereștri. Până să ni se observe lipsa, ei ne-ar fi transportat deja pe Sirius, se știe doar că zboară cu viteze duble și triple față de viteza luminii. Sau ne-ar fi folosit pentru experimentele lor odioase, ne-ar fi măsurat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
-i mărturisesc doamnei - cum o numeam noi pe profesoara de istorie - că uitasem toate datele luptei glorioase a poporului nostru contra... contra... în fine, contra celorlalți, a ticăloșilor. Și că, mă rog frumos, dacă are cumva reclamații, să le adreseze extratereștrilor. Ea n-ar fi crezut nici un cuvânt, iar tata ar fi trebuit să vină din nou la școală. Doamna are oricum o slăbiciune pentru el, așa că, în mod sigur, nu i-ar fi părut rău. „Auuu! Pietriș. Cine naiba a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
la fel.” „Ne vedem peste o lună.” „Cu siguranță.” El a intrat la scara B, eu la scara A. Liftul funcționa, slavă Domnului. Să urci pe scări opt etaje în beznă nu-ți face nici o plăcere, când crezi în existența extratereștrilor. La noi, intrările în blocuri erau însemnate cu litere, așa nu uitam alfabetul. De pildă, B de la Bette Davis, B de la BB, cea cu gură de copil îmbufnat, am văzut-o într-o vineri la televizor. Vinerea ne dădeau filme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
grilaj negru de metal. M-am uitat înspre stânga, dintr-acolo nu venea nimeni. Printr-o fereastră deschisă se auzeau știrile de la radio. Recepționaseră imagini de pe lună, cu niște litere ciudate pe pietre. Se punea întrebarea dacă era vorba de extratereștri. Și tovarășul Mao murise. M-am uitat înspre dreapta, acolo, la capăt, trotuarul trecea printr-o casă, era o construcție veche, pe dedesubt avea catacombe și bolți, în curtea din spate Francesco și Paolo jucau seara volei. Pe culoarul îngust
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
a pornit în orașul nostru furtuna cea mare, care a răsturnat automobile și chioșcuri și a îndoit antenele de televizor. N-aveam de unde să știu dacă la marginea orașului Roma nu viețuiau cumva porci mistreți, urși sau lupi. Ori, poate, extratereștri. Am uitat pe loc povețele iscusite ale indienilor și nu voiam decât să ajung cât mai repede la tata. Dar nu mă depărtasem prea mult, când am auzit din nou geamătul. Acolo între copaci era o fată, ea se rezema
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
cărare. Deci acela era sexul despre care vorbeau toți adulții și pe care-l văzuse tata la cinematograful din Piazza della Repubblica. Însă nu puteam înțelege de ce îl fac cei doi în pădure, unde știe oricine că mișună lupii și extratereștrii. Pentru ca nimeni să nu-mi observe întoarcerea, am ocolit, ieșind în spatele clădirii unde erau vestiarele. Am mers tiptil pe lângă pereți, am intrat și am urcat scara până la primul etaj. Acolo era liniște, se auzea doar plescăitul picăturilor de apă ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
pe canalul șapte, Wonderwoman, iar de acolo mai departe pe opt, Spiderman. Pe canalul nouă a rămas mai mult, fiindcă Ion mi-a explicat pe îndelete culorile și contrastul. Flash Gordon. Navele spațiale erau trase de niște fire subțiri și extratereștrii n-aveau deloc pielea verde. Ei vorbeau englezește și în general arătau ca americanii, în afară de faptul că aveau mereu ghinion. Când exploda o planetă, Flash, prințesa și prietenii lor priveau prin ferestruica navei spațiale. Izbutiseră să se salveze în ultimul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
Ei vorbeau englezește și în general arătau ca americanii, în afară de faptul că aveau mereu ghinion. Când exploda o planetă, Flash, prințesa și prietenii lor priveau prin ferestruica navei spațiale. Izbutiseră să se salveze în ultimul moment, luându-și zborul. Însă extratereștrii nici n-ar fi avut cum să fie verzi, pentru că Flash Gordon nu poate fi văzut în culori, e un film alb-negru și Ion se ostenea în zadar să aducă în televizor mai multă culoare. „Restul, pe diseară”, a spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
și-au educat bine copilul. Pe urmă, pot trece la lucrurile cu adevărat importante. Pur și simplu, au nevoie să fie puțin ajutați. La televizor, Flash tocmai se întorsese pe Pământ. În America. Fiindcă un lucru e sigur, când vin extratereștrii, e mai bine să fii în America. Țările celelalte devin imperiul extratereștrilor. Rusia, de exemplu. Acolo toată lumea lucrează în mine, ca să asigure minereul pentru navele cosmice. Flash își încheiase cu succes misiunea. Următoarea lui misiune o voi vedea mâine, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
adevărat importante. Pur și simplu, au nevoie să fie puțin ajutați. La televizor, Flash tocmai se întorsese pe Pământ. În America. Fiindcă un lucru e sigur, când vin extratereștrii, e mai bine să fii în America. Țările celelalte devin imperiul extratereștrilor. Rusia, de exemplu. Acolo toată lumea lucrează în mine, ca să asigure minereul pentru navele cosmice. Flash își încheiase cu succes misiunea. Următoarea lui misiune o voi vedea mâine, la aceeași oră, pe același canal. Așa mi-a spus vocea de la televizor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
că odată, în tinerețe, a avut și dovada. Îl privegheau în casă pe bunicul lui mort, iar în timpul nopții s-au auzit niște ciocănituri, cât se poate de clar. Câteva zile mai târziu, tata mi-a adus o carte despre extratereștri. „Ești desigur surprins. Am trecut astăzi întâmplător pe la biblioteca municipală și m-am gândit că s-ar putea să aibă ceva despre viața de după moarte. Bibliotecarul mi-a ținut pe loc o prelegere, spunând că viața de după moarte contravine materialismului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
Bibliotecarul mi-a ținut pe loc o prelegere, spunând că viața de după moarte contravine materialismului și, în consecință, e o temă dăunătoare educației socialiste. În schimb, mi-a pus cartea asta în mână. Eu nu mă dumiresc de ce ar fi extratereștrii mai apropiați de materialism decât moartea. Dar poate că te interesează pe tine.” M-a interesat. De atunci, am citit tot mai puține basme rusești ori aventuri ale mușchetarilor și am căutat tot mai des relatări despre OZN-uri. Cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
forme și erau construite din metal. Când prietenii mei voiau să afle câte ceva despre ele, eram bucuros să le dau lămuriri. Deseori stăteam seara în curte și, în vreme ce prichindeii își vedeau în continuare de joacă, eu le povesteam celorlalți că extratereștrilor le place să răpească oameni de pe Pământ și să-i cerceteze cu de-amănuntul, înainte de a le șterge amintirile din memorie. La partea asta a poveștii, dacă nu mai devreme, puștanii încetau joaca, iar băieții mai mari ascultau cu gura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
cocoșelul și ți-au montat aparate de interceptare în creier.” Toți se scuturau de râs, repetând: „I-au măsurat cocoșelul și au fost așa de dezamăgiți, că n-au de gând să se mai întoarcă vreodată.” Și mai mult decât extratereștrii mă pasiona magia. O îndrăgeam pe Samantha, vrăjitoarea cea bună dintr-un serial de televiziune american, transmis la ora paisprezece, în fiecare duminică. Samantha era măritată cu un americam obișnuit și putea, printr-o simplă strâmbătură din nas, să mute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]