2,482 matches
-
propriile mele buzunare, știu foarte bine unde ne aflăm. Ești sigură? întrebă Toma destul de neîncrezător. Eu am ceva spirit de orientare, dar acum, după ce ne-am învârtit atâta, cred că mi-ar fi greu să mai ajung înapoi. Înapoi? rosti mirată Ileana. Vrei să ne întoarcem la tabăra țiganilor? Ce să mai facem acolo? Femeia se afla la câțiva pași înaintea inspectorului și deja dăduse ocol trunchiului prăbușit. Se întorsese cu fața spre Cristian și ridică mâna, arătând spre dreapta lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
nu era prea mulțumită, dar ea nu spunea nimic. Se mulțumise numai să-i arunce o privire încărcată de reproș Ilenei, după care intrase în bucătărie. Unde mergem? întrebase plin de curiozitate Cristian. La Moș Calistrat. De ce? se arătase el mirat. Nu avusese în plan o asemenea vizită. Era adevărat că ar fi vrut să o întrebe pe Ileana o mulțime de lucruri despre bătrân dar pentru asta nu era nevoie să meargă la el acasă. Ai să vezi! îi spusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
de o frumusețe extraordinară. Oamenilor le-a plăcut dintotdeauna. Zeii au fost darnici cu noi. Iarba este foarte bună de păscut pentru animale și vitele dau un lapte bun, în timp ce sub pământ se găsesc bogății din belșug. Zeii? se arătă mirat Cristian. Ileana îl strânse ușor de mână, în semn să aibă răbdare. Suntem aici dintotdeauna, de când au apărut oamenii pe pământ. Dacă dovezile descoperite arată o locuire a acestui teritoriu de treizeci și cinci de mii de ani... Cât? Ai auzit bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
vorbă cu el, trebuie să fiu lângă dânsul. Nu văd cum altfel. Nu cred că are telefon. Eu cel puțin nu am văzut nici un aparat telefonic la el acasă. Moșul e aici! spuse Ileana. Cum să fie aici? se arătă mirat Toma. L-am lăsat în cealaltă parte a orașului. N-avea când să ne ajungă din urmă și nici de unde să știe unde ne-am oprit noi. Ți-am mai spus că ai multe de învățat de la el. Calistrat e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
privi el întrebător pe Calistrat care nici nu părea să fi băgat de seamă. Ce să aud? Ei, și tu, acum! Cum ce să auzi? Câinii din Giurgiu. Răcnetul, nu se poate să nu-l fi auzit! No, spuse moșul mirat, care răcnet? Ah, dădu el din mână pricepând pe loc despre ce este vorba, nu-i vorba de nici un urlet, băiete. Bestia e mută, se joacă numai cu mintea ta. Nu o băga în seamă! Asta nu era bine de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
golesc ca să pun dinamita în ea. Nu vreau să mai fie nimic înăuntru care să se lovească de batoanele de exploziv. Întoarse traista cu gura în jos, curios să vadă lucrurile de care spunea Calistrat că nu se desparte niciodată. Mirat că nu cade nimic de acolo, o scutură cu putere. Nici de data aceasta nu se întâmplă nimic, așa încât se uită în interior. No, gata, nu mai e nimic înăuntru! spuse Calistrat. Într-adevăr, traista era acum ușoară ca și cum obiectele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
cu el la secție fluturând bucata aceea de hârtie în mână. Mi-a lăsat mie testamentul, insistând să nu-ți spun nimic până ce el nu va mai fi. Trebuie să-l caut, e pe aici pe undeva, printr-un sertar. Mirat, Toma tresări auzind acest lucru. Ce-i cu tine? întrebă Pop. Nu te așteptai? Sincer să fiu, nici eu. Cunoscându-l pe Calistrat și eu am fost surprins, dar moșul era ciudat rău, ca să nu zic că unii îl considerau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Așa. Am calculat bine, spuse Cristi, văzând că Ileana îl privește fără să spună nimic. Desigur, numai că nu ți-a spus care război. Cum care? Al doilea război mondial. Femeia clătină din cap, rămânând foarte serioasă. Primul? întrebă el mirat. Nț, clătină ea din cap. A mai fost unul, mai înainte, cel cu turcii. Fugi de aici, este absolut imposibil! decretă Cristian după câteva clipe de tăcere în care se străduise să socotească vârsta bătrânului. Ba da, dragul meu, vorbi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
este în regulă. Primea aceste date de la Boris Godunov, omul de încredere al acestuia și bănuia că se întâmplă ceva cu acesta. Suspecta chiar o încercare de înșelăciune din partea lui. Și ce a spus patronul? Pentru început s-a arătat mirat și l-a asigurat este vorba de o neînțelegere. Pe urmă, văzând că omul o ține pe a lui, l-a trimis să-și vadă de treabă și, la sfârșitul săptămânii, i-a spus că nu mai are nevoie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
cu zece ani. Perestroika lui Gorbaciov aruncase în haos Uniunea Sovietică iar el se trezise lăsat la vatră, practic fără nici o sursă de venit. Îl cunoscuse pe Vlad Mihailovici din întâmplare și rămăsese alături de el. Noul patron ridicase din sprâncene mirat când auzise cum cheamă pe mercenarul proaspăt angajat. Cred că nu începeți și dumneavoastră să faceți glume pe seama numelui meu! spusese Boris, suspicios. Crezuse că scăpase de ironiile celor din jur. În armată, nu îndrăznea nimeni să se ia de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
pus în pericol. Cine știe? Îl concediase pe contabil și preluase el frâiele gestiunii. Așa constatase că lipsesc niște documente. Îl chemase de îndată pe Godunov cerându-i să i-l aducă de urgență pe bătrânul Vișinescu. Acum? se arătase mirat Boris, privind la ceas. Discuția avea loc în biroul lui Vlad, imediat după miezul nopții. Acesta era înconjurat de hârtii scoase din dosare pe care le studia foarte intens. De îndată, insistase acesta nervos, și spune-i să aducă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
scoate nici o vorbă. Godunov îl mai auzise oftând, după care bătrânul rămăsese tăcut. Ai venit? ridică ochii din hârtii Mihailovici, imediat ce Boris intrase în biroul său. Acesta se apropie și îi întinse documentele luate de la Vișinescu. Numai atât? se arătă mirat patronul. Unde-i moșneagul! E jos, în mașină. Adu-l înăuntru! Vreau să stau de vorbă cu el. Nu se poate! clătină din cap Boris. A dat colțul, explică el, văzând privirea nedumerită a șefului său, de frică, cred, i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Boris se îndreptă de spate, devenind dintr-o dată încordat. Înțelegea perfect ce îi cerea omulețul din fața sa. Ești sigur că asta vrei? întrebă el cu o voce lipsită de inflexiuni. Crezi că e bine? Ce-i cu tine? se arătă mirat Vlad. Te-ai muiat și tu? Știi bine că nu e cazul, spuse Boris cu același glas plat, întreb numai dacă te-ai gândit bine la acest lucru. Vezi altă rezolvare? Poate că ar trebui să ne oprim, așa cum ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
de remorcare. Ceilalți desfăcură rapid toate obloanele, lăsându-le să cadă în jos. Pe platfor ma remorcii se afla un cilindru metalic uriaș. Ranforsări masive încingeau piesa, ca cercurile unui butoi. Ce-o mai fi și drăcovenia aceea? întrebă Pop mirat. N-am mai văzut așa ceva până acum. Inspectorul ridică din umeri fără să răspundă. Boris se urcase pe platformă, făcându-și de lucru pe lângă utilaj. Cu ambele mâini învârtea o roată mare cu clichet, aflată undeva pe lateral. Ai idee
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Cel mai periculos om al lui Mihailovici era prizonierul lor. No, bună treabă, băiete! îl felicită el. Măi, oltene, îi șopti la ureche, zâmbind, să știi însă că se spune cu mâinile și picioarele depărtate, nu crăcănate. Poftim? se arătă mirat agentul. Ah, pricepu el în sfârșit ce vrea să spună șeful său, ce mai contează? Crăcănate, depărtate, tot aia e. Comisarul se apropie de Toyota cu care venise Boris. Nu-i trebui mai mult de câteva clipe pentru a constata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
răspunse și, în curând un adevărat concert nocturn răsuna în noapte. Îi simțea pe toți, iar dacă voia, putea să ajungă la fiecare din soliștii de sub el. Îi putea privi și asculta pe oricare dintre ei, împreună și separat totodată. Mirat, pentru că nu pricepea cum de se poate așa ceva, încercă să-și întoarcă capul dar nu putu, trupul nu-l mai asculta. Ce se întâmpla cu el? Murise? Oare asta însemna moartea? Aveau dreptate cei ce spuneau că sufletul se ridică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
în liniște. Nu mai plecase niciodată din Baia de Sus. După ce Vlad și Boris, împreună cu acoliții lor, fuseseră arestați și trimiși la închi soare, se stabilise în micuțul orășel alături de familia Ilenei. Nici ea și nici socrii nu se arătaseră mirați. Dimpotrivă, cu toții se bucuraseră de hotărârea lui. Cumpărase tot Muntele Rău. Aurul pe care i-l lăsase Moș Calistrat îi fusese de ajuns, ba îi mai și rămăsese destul ca să nu ducă grija zilei de mâine nici el și nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
pădurii, spre Podu de Lut. Iar tatăl vostru m-a ascuns, când era să fiu prins de boierul Barbu și de oamenii acestuia, iar eu i-am dat toată agoniseala mea de haiduc o pungă cu galbeni și jurământul haiducesc! Mirați, cei doi flăcăi se ploconiră în fața uncheșului și-i sărutară mâna dreaptă. Cu lacrimi în ochi, firava făptură binecuvântă frunțile plecate ale feciorilor și-i rugă să-l ia și pe el. Băieții se codiră, dar privirea gravă a moșului
Chemarea străbunilor by Dumitru Hriscu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/555_a_735]
-
încredințare, Crăiasa, care, după ce bău, cu lăcomie, apa dintr-un căuș, făcut din coaja unui copac, se transformă într-o fată frumoasă, haina verde se preschimbă într-o rochie albă de mătase, iar coroana hidoasă într-o coroniță de aur. Mirați, drumeții începură ași căuta ascunziș, ba Ionică încercă să o ia la sănătoasa, dar, pe loc, le-au amorțit picioarele, rămânând statui vii. Eu am fost blestemată de un vrăjitor rău, dar voi m-ați salvat, așa că vă dăruiesc o
Chemarea străbunilor by Dumitru Hriscu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/555_a_735]
-
dimpotrivă, am hotărât să v-ajut! O s-o răpești mâine noapte pe domnița Catrina și-ai s-o aduci în cetatea Sucevei, pe drumuri ferite și pe cărări de codri nesfârșiți! Dar Domnul va sta cu mâinile-n sân? întrebă mirat diacul. Domnul e bolnav, iar steaua lui a început să apună. Boierii moldoveni s-au săturat de grecii pripășiți în jurul tronului și în pământurile primite de la Ștefan cel Mare! tună Miron Barnovschi, aprinzându-se. Eu voi fi noul domn, iar
Chemarea străbunilor by Dumitru Hriscu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/555_a_735]
-
Dar, ce mă mai socoți un băitan, bade Vasile? Iaca am și eu spre douăzeci de ani. Acuși, o să joci la nuntă! se făli Mihai. Am de gând să plec să-mi caut un rost ! Și taică-tu știe? întrebă mirat moșneagul. D-apoi cum! El m-a îndemnat, răspunse mai puțin hotărât băietanul, ferindu-se de căutătura vicleană a moșneagului. „Tii, ista nu-i lucru curat. Băietul a fugit de acasă!” se încredință gospodarul, în timp ce carul ajungea la poteca care
Chemarea străbunilor by Dumitru Hriscu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/555_a_735]
-
Necăsătoriții roman unu - Trageți perdelele, vă rog, nu pot să dorm. Mă uit mirat, trag totuși perdelele peste geamul devenit opac după căderea nopții. Perdelele cărămizii, difuzânduși reflexele în compartiment, parcă l-au mai încălzit puțin, dar parcă au luat și din aerul distribuit cu zgârcenie. Fata de la geam adoarme aproape instantaneu, cu picioarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
și, trecând spre bucătărie prin spatele meu, îmi vâră între omoplați carpienele lui ca pe niște burghie: Să-ți faci și tu controlu’ ăla, auzi? - Dacă plec acuma, mai prind trenul de șase! sare din locul ei Zina, înfruntând privirile mirate ale bărbaților: într-adevăr, mai putea să-l prindă, dar de unde Dumnezeu știa asta ea, care probabil nu se folosise de un ceas în toată viața ei, mă și întreb dacă știa să-l citească... În noaptea aia nu știu ce a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
s-ar fi putut aduce, cu tocuri, la o înălțime rezonabilă, dar nu, tocurile erau pentru Doamna, care cred că și fără adjuvant era mai înaltă decât răposatul bărbatu-su). Ce-i acolo, draga mea, că nu văd? Eco, spune mirată mama. Doamna întinsese mâna cu unghiile ojate stacojiu spre o carte din bibliotecă. Probabil o s-o recuperăm de la nepoate după moartea ei, spune Tudor. Ei nu, de ce ești rău? Mama, care dăduse de gustul cititului noaptea datorită prozatorilor latino, e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
și, la un moment dat, am Întrebat - o: “ți s-a Întâmplat vreodată să Îți vină să Îmbrățișezi un om după ce ai schimbat câteva cuvinte cu el”? Ea a stat câteva secunde fără să răspundă, s-a uitat la mine mirată și m-a Întrebat la rândul ei: “cum așa, fără să-l cunoști În prealabil?” “Da, i-am răspuns, este o experiență unică, la mine! Și am Început să-i povestesc contextul acestui fapt. M-am angajat În timpul meu liber
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]