2,851 matches
-
Adică un procuror, un judecător, un polițist trebuie să se rezume la a comunica doar fapte, atât. Să nu facă aprecieri, pentru că ele afectează sau ar putea să afecteze prezumția de nevinovăție, și vedeți că există în acest domeniu condam nări pronunțate de CEDO - nu doar ale statului român, ci și ale altor state. Și trebuie să ne pliem pe asta. De aceea, comunicăm în general fapte, spunem pentru ce i s-a adus cuiva o acuzație și avem acel text
Eu votez DNA!De ce merită să apărăm instituţiile anticorupţie by Cristian Ghinea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1332_a_2898]
-
Am închis și ușa de la camera fetelor. Deși conținutul seifului era pentru ele, erau prea mici ca să înțeleagă astfel de lucruri. Am aprins lumina de pe hol și am deschis ușa dulapului cu lenjerie. Mirosul de haine proaspăt spălate îmi inundă nările. Am scos cu grijă vraful de prosoape de pe raftul din fața seifului, nu pentru că eram îngrijorat că Madeleine va observa că umblasem iar la el, ci doar pentru că nu voiam să fac dezordine pe raftul pe care ea sau doamna Goralski
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
fac ceva în direcția asta. E poate cea mai frumoasă femeie pe care am văzut-o până acum. E de fapt prima. Ea s-a întors către mine stingându-și țigara în scrumieră și aruncând grațios fumul din gât și nări. Doctorul continua să fumeze. M-a pivit câteva secunde analizându-mi trăsăturile, iar apoi s-a întors către doctorul care tocmai aruncase țigara pe fereastră. O cameră destul de spațioasă aduna privirile a cinci oameni, priviri care începeau să se împrăștie
A doua oară unu by Cristi Avram () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92958]
-
ca în cazul lui moschus moschiferus? — Consider că chestiunea asta, dom profesor, e, oarecum, oțioasă, zise Carmen, de vreme ce feromoniali sunt, în principiu, ambii parteneri. Ca să adauge (în aparență, fără noimăă, citând din nu știu cine: „Sunt unii, în prezența cărora regreți că nările nu au, ca ochii, pleoape“. Carmen își duse mâinile la nas, iar Elisav își continuă discursul inițial, cel despre mireasmă și miasmă: — Un autor al nostru, vag suprarealist și evoluând din miasmatic în, să zicem, înmiresmător, îl definea pe Dumnezeu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2165_a_3490]
-
fin... — „Ești o floare, ești un crin,/ Ești parfumul cel mai fin!“, nu se putu abține Nora. — ...parfumul cel mai fin, ziceam, suavitatea însăși, angelica mireasmă pot să te ducă în ispită. Nu știu dacă Sfântul Antonie chinovitul își înfunda nările cu cârpe, dar, potrivit, Sfântului Bernard, odoriferația ca atare pare a fi pecaminoasă, ca una care stânjenește gândul, „impedit cogitationem“. Ceea ce mi se pare excesiv; nu mai puțin definitoriu, însă, pentru relativa inapetență cogitațională a sexului așa-zis slab, atât
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2165_a_3490]
-
sau, numai, lacom în materie de parfumuri. — Mă reîntorc numaidecât, anunță Nora, ce, ridicându-se din scaunu-i adânc și fluturându-și rochia pe la nasul profesorului Elisav, îl cam făcu să-și piardă cumpătul o clipă. Mosc, comentă, monosilabic, Carmen, cu nările, însă, tot mai evazate. (Continuarea în numărul următoră Crepuscul civil de dimineață Emil BRUMARU Când începi să citești din plăcere... Când începi să citești din plăcere, ești pierdut! Ai trăit o viață și iată! ea se subție, dispare cu tot
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2165_a_3490]
-
cu tot ce are mai concret: zațul iubirilor tale mirosind brutal a transpirație de subsuoară... cearceafurile mototolite în fuga armonioasă a amorului matinal... Încarcerarea în pagină e definitivă. Respiri aiurit prin plămânii lui Bezuhov. Miroși duhoarea zgurii de locomotivă cu nara Annei Karenina. Îți treci vârful limbii peste buze cu parșivenia duioasei, dubioasei, botticellienei Odette. Nana te controlează, abjectă, la portofel. Emma îți stoarce, romantică, vlaga bărbătească și apoi dorește să te sinucizi împreună cu dânsa... Și câte și mai câte nu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2165_a_3490]
-
înspre pământ, dar Zach era gata s-o ridice la cea mai mică provocare. Elanii sunt cele mai imprevizibile animale din Idaho și s-au auzit cazuri în care au atacat. Elvis n-a făcut însă decât să-și freamete nările și să-i miroasă. Apoi și-a coborât capul și l-a clătinat de câteva ori, până când coama i s-a dat pe-o parte. Zach nu era dispus să interpreteze gestul altfel decât era firesc, cu toate că inima îi bătea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
o dată spunându-i că petrecea mai mult timp chiar și decât ea ca să se gătească. Singurul răspuns pe care-l primise fusese privirea aia fixă și dură a lui Ahmad. Bărbatul se spăla întâi pe mâini, apoi își curăța gura, nările și fața. Se freca apoi pe brațe și pe picioare. Ritualul era repetat de cinci ori pe zi. După cincisprezece minute, Ahmad a ieșit din cabană, curat ca lacrima, și-a traversat pajiștea. S-a încruntat când a văzut-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
ca Drew. Ellis a traversat luminișul, a acolit tufișurile și-a văzut elanul. Mâna a început să-i tremure, iar pușca a căzut pe pământ. S-a lăsat în genunchi lângă Elvis, care avea încă ochii deschiși și fremăta din nări. Ellis s-a uitat în ochii acelei ființe și n-a mai auzit muzica. Mâinile muncite i s-au strâns în pumni. Ahmad stătea pe-un povârniș și-l urmărea pe bărbatul îngenuncheat lângă elanul muribund. Lui Ahmad îi era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
gospodărești și fiindcă mă bântuia un început de viroză, am făcut ce fac de obicei când, în sezonul toamnă/iarnă, cad lată: mă pitulez în copilărie. Mă strecor în pat sub o dună pufoasă și caldă, trag cât pot pe nări mirosul gutuilor de pe dulap, îmi aleg o carte de când eram mică și o rog pe mama să-mi facă un ceai și pâine prăjită frecată cu usturoi și ulei. Mama vine șontâc-șontâc cu tava, ceașca albă și pâinea, iar mie
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2186_a_3511]
-
Adaos feciorelnic Două beri, un pahar de vin și o țigară, Atât a mai rămas de-aseară. Poate izul de iubire întins pe-o nară Sădește-n noi amintiri de-odinioară. Nu vreau să las în urma acesta frumusețe rară Ce-mi spunea adeseori să ies afară, Să stau lângă inima-i amară, Asemănată-n mintea ei c-o pară. Pătrunderea ochilor tăi liniară, Văzută de
A doua oară unu by Silviu Gherman () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91792_a_92942]
-
zărit a fost un dar al apei mării. Nu Îndrăznesc să spun că am văzut marea, ci doar reflectarea tăioasă a soarelui din undele ei. Intrat În apă aproape de mal, În covoindu-mă și aplecîndu-mă, expunîndu-mă valurilor care-mi intrau În nări, izbuteam uneori să mai prind cu un colț de retină această rază. Nu-mi mai amintesc cum Îmi reușea, pare-se că eram tare caraghios. Mă prefăceam că mă lansez Înot În apă pînă-n brîu și, răsucindu-mă cumva, captam
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
se vorbea deja În gura mare, rostindu-se nume de oameni și de așezări, că unii dintre evreii deportați se Întorseseră acasă. Jidovul rătăcitor Weisz a ajuns atunci la Rătești, intrînd În sat pe jos și amuțind pe toată lumea. Cu nările, Încerca să simtă dacă aerul e demn de respirația lui. Autoritățile române reinstaurate În comună printr un frontist al plugarilor ca primar, un moț cu glas tunător și pumnul greu, l-au repus degrabă În drepturi, i-au dat Înapoi
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
prodigioasă, dar șansele mele de convingere slăbeau secundă cu secundă. — Cunosc aici pe cineva care vine rar pe la noi, am auzit atunci o voce feminină cu accent incert. O mînă mi-a poposit pe umăr și un parfum plăcut În nări. Am inspirat temeinic. N-am recunoscut-o după efluvii, dar am contra atacat În ju riu, simțind că apariția spectatoarei Întîrziate Îmi va schimba programul. Am șarjat: — Avem interpreți mult mai buni decît cei de azi. Îi veți putea urmări
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
Plecarea furtunoasă din casă, în semn de protest, a soției și a vecinului simpatizat de ea este istorisită în aceeași manieră: „V-ați ridicat telepatic, el tot nedumerit și derutat, ca o vietate bătută cu nuielușa, tu scoțând flăcări pe nări... Zâmbeați tâmp, incolor, înghesuiți unul într-altul, rostogolindu-vă prin ușa bucătăriei, preocupați de o macerată și zăbăucă fugă în târziul nopții. Două umbre diforme pe coridor, două destine în deplasare către un naufragiu iminent...“ Deci nu încercai să-mi
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
domnul Observator Minuțios Artur Sammler. Toți metafizicienii, vă rog, luați notă. Iată cum stă treaba. Niciodată nu veți vedea mai clar. Și cum lămuriți asta? Această cabină telefonică are podeaua din metal; cu uși pliante verzi, silențioase, dar podeaua Înțeapă nările cu urina uscată, aparatul telefonic de plastic e făcut praf și un ciot atârnă la capătul firului. Nici cale de alte trei intersecții nu găsise un telefon În care să nu-i fie teamă să bage o monedă, așa că se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
vorbea gâlgâit ca un curcan. Unchiule Sammler, eu sunt cu brațele. Dumneata ești cu rugăciuni? Scoase un râset plin, din burtă. Râdea și fornăia, bălăbănindu-și trunchiul Înainte și Înapoi, ținându-se cu mânile de coaste, orbește arătându-și amândouă nările. Cu toate astea nu-l lua În bătaie de joc pe Sammler. Nu tocmai. Trebuia să Înveți să faci o distincție. Distincție, distincție, distincție. Distincția conta, nu explicația. Explicațiile erau pentru masele demente. Educația pentru adulți. Ridicarea conștiinței generale. Un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
Angela. Se punea picior peste picior pe un scaun prea fragil să găzduiască asemenea coapse, prea drept pentru șoldurile ei. Deschidea geanta după o țigară, iar Sammler Îi oferea un foc. Ea Îi iubea bunele maniere. Fumul Îi ieșea pe nări și ea Îl privea, când era În formă, veselă cu o notă de viclenie. Fecioara cea frumoasă. El era bătrânul sihastru. Când devenea inimoasă cu el și râdea, vedeai că are o gură mare, o limbă mare. Înăuntrul femeii elegante
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
ziare și frunze vechi. Polițaii rar se agitau apropo de acești abandonați de modă veche. Oameni mai tineri, cu aspect autohton, erau și ei acolo. Cu picioare goale, băieții ca cerșetorii din Bombay, cu bărbi Închegate, suflând păr bogat din nări, cu capete scoase prin poncho-uri de lână, cumva peruvieni. Nativi de pe undeva. Inocenți, lipsiți de orice agresivitate, alegând neimplicarea, foarte asemănători tăurașului Ferdinand. Corrida nu era pentru ei; doar mirositul de flori sub Încântătorul arbore de plută. Și cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
nimic. Iată-l pe Napoleon, un gangster care a spălat bine Europa În sânge. Iată-l pe Stalin, pentru care premiul cu adevărat mare al puterii era să se bucure nestânjenit de crimă. Marea bucurie de a mistui răsuflarea din nările oamenilor, Înghițindu-le fețele ca Saturn. Asta părea să Însemne cu adevărat cucerirea puterii. Sammler se legă la șireturi - continuă să se Îmbrace. Își trecu peria prin păr. Ca În transă. La mai multe stadii depărtare de sinele de pe sticlă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
mânca pâinea binefăcătorului, să se poarte firesc aici. În plus, tot acest comfort dens, camerele pline ochi de piese de conversație, puncte de atracție, stăteau pe o fundație de nulitate. Opera domnului Croze, cu gura lui de boboc de trandafir, nările proeminente, pieptănătura de Oscar Wilde, burtica suavă și degetele parfumate, care trimisese, după cum spusese Elya cu amărăciune În glas odată, una dintre cele mai crâncene și mai cinice facturi pe care le văzuse vreodată. Elya recunoscuse că era mobilat cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
actele. Și fără Îndoială că avea să le semneze. Hai să aflăm ce a dat greș. Iar apoi cremarea. — Pentru doctorul Gruner. Unde? Întrebă Sammler. Infirmierul arătă spre targa pe rotile pe care era Întins Elya. Sammler Îi dezveli fața. Nările, cutele erau foarte Întunecate, ochii Închiși, palizi și umflați, capul chel, marcat de povârnișul ridurilor. Pe buze amărăciunea și o expresie de supunere se Întrepătrundeau. Sammler șopti În mintea lui: „Măi Elya. Măi Elya, măi.“ Și apoi, În același fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
spunea că undeva la nord vremea era mai caldă, dar mulți cai nădușiți de oboseală și de spaimă aleargă În direcția lor. Erau cai Învinși, cai speriați, la capătul puterilor. Dar purtau călăreți primejdioși. Și mulți. Caii Apărătorilor Își deschideau nările și simțeau nu doar frigul, ci și căldura unei lupte care va veni. La rândul lor, caii Erinei simțeau neliniștea celorlalți și Își vedeau stăpâna trecând printre ei, fără somn. Erina știa să le vorbească și să le mângâie boturile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
băiat s-a proțăpit În fața ei. — Minți! Era foarte aproape, i se uita drept În ochi. Avea pe frunte o cica trice, o dungă alburiu-vineție pe pielea aproape strălucitoare, arsă de soare. Mirosul Înțepător al sudorii lui i-a umplut nările, aproape că-i simțea fierbințeala cleioasă a corpului. L-a privit și ea drept În ochi, bucuroasă că e la adăpost după ochelarii de soare. — V-am spus să mă lăsați În pace! Băiatul s-a strâmbat disprețuitor, buzele i
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]