2,139 matches
-
direcția Spitalului Socola. Reflectând la situația sănătății prietenului lor, au venit la Galbeni să-l vadă Petre Fântânaru, prefectul județului Iași, Solomon Halită și profesorul Gheorghe Marinescu de la București. Marele nostru neurolog vroia să-l smulgă atmosferei ieșene, sfâșiată de rivalități și de intrigi și să-l convingă să vină la București. El însă nu a acceptat, pradă gravei și cumplitei lui tristeți. Le răspundea deprimat: Voi aveți pentru ce!". Cu toate acestea, primul război mondial nu-l lasă indiferent: cere
[Corola-publishinghouse/Science/1491_a_2789]
-
desfășura liber, fără constrîngeri de substrat, fără trimiteri obositoare la o filosofie de "mare anvergură". Cu alte cuvinte, "Mașina de vînt" e o piesă pentru actori, care-și așteaptă spectatorii în SALA STUDIO a Naționalului, în acest iunie incendiar la "rivalitate" cu fotbalul. Anca Negruți Din cronici Spectacolul "readuce în atenție problematica regimului comunist și a puteri politice devoratoare, care se infiltrează, lent sau cu brutalitate, în intimitatea indivizilor, distrugîndu-le căsniciile, sufletele, viața. Scrisă înainte de '90, piesa " Mașina de vînt" de
[Corola-publishinghouse/Science/1566_a_2864]
-
obiectiv, care să promoveze soluții constructive, în spiritul intereselor generale, constituind, totodată, un arbitru moral și profesional, și nu autoritar (ca în cazul forurilor superioare) în dinamica conflictului. Ca instrument în conflicte interne. Sociologul poate însă cădea uneori în capcana rivalităților interne. El poate fi solicitat de către un grup angajat în lupta pentru putere cu intenția nemărturisită de a-l utiliza ca instrument pentru atingerea obiectivelor sale. Pentru a nu rezolva problemele. Se întâmplă uneori ca un sistem, neavând intenția să
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
privilegiate, dezvoltarea statului. Apariția unui mare conducător politic înzestrat cu multă energie a dus la centralizare politică, la dezvoltare militară. Ambițiile personale ale acestuia au condus la cuceriri succesive și la transformarea statului în imperiu. Urmașii au lărgit cuceririle inițiale. Rivalitățile dintre diferitele familii, generate de faptul că ultimul împărat a murit fără urmași, au dus la lupte interne ascuțite. Acestea au slăbit imperiul, fapt care l-a făcut să cadă în fața atacului unor populații migratoare războinice. Fiecare moment este un
[Corola-publishinghouse/Science/2238_a_3563]
-
chiar statutul de insider chicagoan este de vină, dar Abbott propune o abordare eseistică firească a celor o sută de ani de sociologie. Viziunea personală - adesea critică - și rigoarea științifică a analizei sunt presărate cu date din culise (dispute personale, rivalități, momente de criză etc.), Însă cu măsură. Numai atât cât permite discursul academic, numai cât este necesar Înțelegerii unor evenimente și parcurgerii cu plăcere a textului. Arthur Stinchcombe, recenzând cartea lui Abbott În AJS, la scurt timp după apariție, alege
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
scara socială. Sentimentele de datorie, de obligație reprezintă forța motrice a ajutorului adus părinților mai În vârstă, acestea neexcluzând Însă nici afecțiunea și nici presiunea normei sociale. Costul psihologic pe care Îl generează solidaritatea Între generații. Conflictele intergeneraționale, consecință a rivalității dintre filiații Deși legăturile și solidaritatea dintre generații exprimă, În ansamblu, o mare vitalitate, ele sunt Însă destul de fragile și, În multe privințe, conflictuale. Dacă În unele familii contactele sunt frecvente, Îmbrăcând forme variate de Întrajutorare și existând În toate
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
de multe ori, intră În conflict, În special pe tema educării nepoților. Riscurile sunt cu atât mai mari cu cât investiția materială și spirituală a bunicilor În nepoți este mai importantă. În opinia lui Attias-Donfut, conflictele intergeneraționale sunt alimentate de rivalitatea dintre filiații. Frustrările se nasc din așteptările decepționate, când părinții tineri și-ar dori mai mult ajutor de la părinții lor sau când bunicii suferă că nu au acces la nepoții lor așa cum și-ar dori. „Distanța potrivită nici nu apropie
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
Câmpul sau de acțiune e grupul uman, profesional, asociativ sau politic, unde se manifestă, alături de solidarități și colaborări, lupte sau conflicte, adesea chiar războaie. În acest spațiu de experiențe culturale, de funcționare colectivă determinată de un scop comun, pot apărea rivalități, frustrări, iluzii, fantasme, angoase, crize - fenomene firești declanșate de efortul instituțional, prin raportare la sarcina comună. Din aceste interacțiuni, din acest „joc al mai multora” se naște Însă și cooperarea, asumarea responsabilităților, pot rezulta Întâlniri exemplare, legături afective, recunoașteri. Grupul
[Corola-publishinghouse/Science/2158_a_3483]
-
bucătărie fusion naturală, adică una ivită lent, prin influențe mult-pritocite și coaceri îndelungi, nu una născută doar din spirit ludic-gastronomic, precum se petrec lucrurile în cazul curentului fusion practicat în zilele noastre. Am ajuns la musacale... Alt domeniu în care rivalitățile turco-grecești sunt înflăcărate. Dar, indiferent ce spun grecii și indiferent câte musacale delicioase fac și ei, originea rețetei este arabă, iar următoarea sa escală în drumul către nord a fost Turcia. Cea mai veche variantă de musaca se numește muqatta
Stufat, ori estouffade? sau Existã bucãtãrie româneascã? by Vlad Macri () [Corola-publishinghouse/Science/1386_a_2382]
-
s-au putut afirma mult mai ușor în țările mici sau mijlocii, decît în imperiile nivelate doar în aparență de către autorități monolitice. Pentru a explica specificitatea Europei de Vest intervine un factor suplimentar. Adăugîndu-se celui menționat deja, referitor la secularizarea rivalității dintre puterea spirituală și cea temporară, acesta din urmă se înscrie în natura specifică a feudalității occidentale și în consecințele sale multiple. Fernand Braudel sugerează că această feudalitate diviza-toare își are punctul de plecare în epoca lui Carol cel Pleșuv
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
ca mînă de lucru pentru pămînturi, pentru noile șantiere sau pentru armatele cu efective reduse. Invocarea lui Dumnezeu era suficientă pentru a proba legitimitatea în fața maselor. În ceea ce-i privește pe nobili, ideea de patriotism se ex-primă mai întîi prin rivalitatea dintre diferitele puteri ce vizau cucerirea suveranității prin forță, feudali contra feudalilor, cei mai norocoși și mai abili dintre aceștia devenind regi. Pentru suveranitatea statelor absolutiste în formare se punea apoi pro-blema de a profita de situația creată prin decăderea
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
prince-pat catolic, susținută de imensa sa birocrație clerul a cărui omniprezență și calitate o situa mult deasupra administrațiilor profesionalizate, ce abia luau ființă în circumstanțele monarhiilor absolute. Dacă admitem că religia constituia în epocă mica ideologie disponibilă, din lipsa vreunei rivalități laice, ar rezulta așadar că prinții catolici puteau s-o folosească pentru a-și consolida statele dar n-o puteau controla, riscînd în orice moment să o piardă, grație diferitelor proiecte ale papalității romane. În schimb, fie că se revendicau
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
Anglia în 1678. Dar cel mai important este faptul că puterea, biserica și poporul împart aceeași identitate comună în țările protestante, în care religia și statul nu se mai disting. Această simbioză va diminua rupturile provocate în țările catolice de rivalitatea conflictuală între biserică și stat absolutist apoi liberal pentru controlul populației. Din acest motiv, sentimentul național va căpăta consistență mai devreme în societățile protestante. Va fi, pe deasupra, mai desăvîrșit decît în societățile catolice, fiind străin antagonismului dintre laici și clerici
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
mercantilă a statului regal frînase expansiunea capitalistă și în situația în care reprezentanții nobilimii, ca și ai burgheziei, de-pindeau în continuare de serviciile publice, era imposibil ca aceștia să se alieze împotriva lui. Ele se situau într-o poziție de rivalitate față de stat, căruia burghezii îi reproșau că le-a acordat influență administrativă fără a le atribui statut social corespunzător și față de care nobilii se plîngeau de contrariul, adică de deținerea unui statut privilegiat dar fără efect real în viața socială
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
cealaltă, slovacii, slovenii sau rutenii. De asemenea, vor diferenția popoarele ce au conaționali în afara frontierelor Imperiului italieni, polonezi, sîrbi și români din cele ce nu au. În felul acesta, nenumăratele naționalități sînt cam peste tot amestecate și în poziție de rivalitate. În schimb, dificultățile presupun totuși și un avantaj, anume, stimularea căutării unor formule noi de coexistență politică. Împăratului Franz-Josif, nu-i trece prin minte nici un moment ideea germanizării unificatoare. De altfel, deși eșuează în tentativele sale de compromis cu Ungaria
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
În plus, lucrurile nu se opresc la aceste mici cazuri ce relevă spiritul de parodie. Și mai demnă de subliniat este prejudecata superiorității sau ireductibilității naționale care se conservă destul de bine. În Franța mai ales, aceasta se exprimă printr-o rivalitate persistentă față de anglo-saxoni, de exemplu, atunci cînd vreun fost responsabil al celulei africane a președinției Republicii observă că "Franța este mai romantică decît Anglia, [că] cultura franceză răspunde mai bine nevoilor africanilor, decît cea engleză". La rîndul său, un britanic
by GUY HERMET [Corola-publishinghouse/Science/968_a_2476]
-
țările-surori” sînt pasager amintite, sugerîndu-se mai curînd realitatea unei aglomerări Întîmplătoare de state, menținute sub patronajul URSS, decît o bună vecinătate ori vreo Înfrățire ideologică, mai degrabă o acerbă competiție pentru resurse decît dorința de a detensiona relațiile Est - Vest. Rivalitățile teritoriale și simbolice lăsau puține șanse cooperării, Întreținînd aversiuni bine individualizate față de patronul comun al tuturor rapturilor postbelice, URSS, dar și față de beneficiarii acelor arbitrarii, totdeauna ceilalți. Buhler nu manifestă scrupulele unui istoric preocupat de actualitatea studiului său, așa cum o
[Corola-publishinghouse/Science/1866_a_3191]
-
organizării sale interne. Gheorghe Brătianu, care afirmase că dorea aceleași schimbări, nu mai făcea însă parte din acest partid, iar legăturile sale de familie îl împiedicau să pactizeze cu "tinerii" liberali, adversari ai Brătienilor. Este una din explicațiile posibile pentru rivalitatea dură manifestată în etapa următoare între șeful georgiștilor și I.G. Duca. Pentru formațiunea politică georgistă, anul 1930 se încheia cu ședința Comitetului executiv, la care au participat 40 reprezentanți ai Capitalei și 80 reprezentanți din 66 organizații județene. Între aceștia
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
1932 s-a format un nou guvern, sub conducerea lui Iuliu Maniu, iar în ianuarie 1933, un alt guvern Vaida-Voevod, care a păstrat puterea până în noiembrie 1933. Poziția georgiștilor față de guvernele național-țărăniste din perioada iunie 1932-noiembrie 1933 este estompată de rivalitatea lor cu partidul liberalilor duciști. Totuși, imediat după alegerile generale din iulie 1932, cu ocazia validării noilor parlamentari, PNL-Gheorghe Brătianu și-a exprimat părerea față de Guvernul Vaida-Voevod și față de modul în care acesta a organizat alegerile. Arthur Văitoianu aprecia, în numele
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
fondatorilor Partidului Național Liberal. În cursul lunii ianuarie, au avut loc întruniri ale georgiștilor în numeroase localități din județele în care partidul prezentase candidați. Comentariile presei pe marginea campaniei electorale pun în evidență intensitatea luptei electorale și, în mod deosebit, rivalitatea între cele două partide liberale. În vederea alegerilor, au avut loc tratative între Gheorghe Brătianu și Octavian Goga, fruntaș al Partidului Poporului, pentru încheierea unui acord electoral. Alexandru Averescu, președintele Partidului Poporului și-a dat aprobarea pentru acest acord, încercând să
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
de aprecierile istoriografiei contemporane, privind regulile jocului politic specifice societății românești în perioada interbelică, apreciem că diversitatea procedeelor, precum și duritatea atacurilor utilizate reciproc de cele două partide liberale în lupta electorală au depășit cadrul general 528, angajând profund interesele și rivalitățile personale ale celor implicați. În timpul campaniei electorale, PNL-Gheorghe Brătianu a organizat întruniri cu scop electoral în București, în județele Constanța, Suceava și Ilfov. Cu aceste ocazii au fost înregistrate noi înscrieri și s-au constituit organizații comunale noi529. Rezultatele alegerilor
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
dezlănțuirea ofensivei pentru preluarea guvernării de georgiști. Cum, în timpul crizei de guvern, s-a discutat despre formarea unui guvern Duca, la care urma să colaboreze și Gheorghe Brătianu, demonstrația georgistă a fost amânată, fără a se preciza o dată concretă 535. Rivalitatea dintre cele două partide liberale s-a manifestat, din nou, după formarea guvernului liberal condus de I.G. Duca. Unii dintre fruntașii georgiști au trecut de partea vechilor liberali, ajunși la guvernare. În unele din organizațiile județene a fost necesară o
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
pentru această epurare a cadrelor I.G. Duca avea nevoie de sprijinul coroanei 588. Din aceste considerente, regele a acționat în așa fel încât unificarea liberalilor să nu se realizeze. Prin numirea lui Gheorghe Tătărescu în fruntea guvernului, s-au accentuat rivalitățile din interiorul Partidului Național Liberal de guvernământ. La 4 ianuarie 1934, Dinu Brătianu a fost desemnat în funcția de președinte al partidului, grupând în jurul său pe "bătrânii" liberali, în timp ce, susținătorii lui Gheorghe Tătărescu au format grupul liberalilor "tineri". Această situație
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
logică. Trupurile circulau, se uneau în timpul unui dans, se despărțeau, uneori rămâneau lipite unul de celălalt de-a lungul mai multor cântece. De pe copacul nostru, dintr-o singură privire, puteam cuprinde toate micile jocuri afective care se țeseau pe platou. Rivalități, sfidări, trădări, îndrăgostiri la prima vedere, rupturi, explicații, încăierări incipiente, strunite repede de un serviciu de ordine vigilent. Dar, mai ales, dorința, care străbătea prin vălul muzicii și ritualul dansului. Am regăsit în talazul acela omenesc fata căreia tocmai îi
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
lui Gluckman, acest complex ceremonial este construit pe jocul dialectic dintre condamnarea regelui și exaltarea puterii și unității statului: „Ceremonia nu este o simplă afirmare a unității, ci și un mod de a sublinia conflictele, o declarație a rebeliunii și rivalității, cu o reluare periodică a afirmării unității În jurul regelui”. În felul acesta, o colectivitate Își păstrează structurile sociale și politice nealterate și dirijează nemulțumirea socială Împotriva unei persoane. Nemulțumirea este exprimată simbolic, În cadre ceremoniale care amintesc de schema „țapului
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]