2,664 matches
-
cu oamenii, le afli problemele și încerci să îi ajuți. Dar alteori e la fel de plicticoasă cum a fost să scriu pentru Succesul în economii. Iar ipoteci? Îmi vine să țip „Nu te‑ai uitat la emisiunea trecută?“ — Păi, Jane, spun, înăbușindu‑mi un căscat. Problema ipotecilor e foarte complexă. În timp ce vorbesc, mintea îmi zboară din nou la New York. Imaginați‑vă doar. O să avem un apartament în Manhattan. Într‑o zonă superbă din Upper East Side sau poate într‑o zonă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
când a vrut să mă sărute și eu m‑am tras repede într‑o parte. O, Doamne. Uită. Uită. — Am... am auzit că te muți la New York, zice Tarquin, cu ochii în podea. E adevărat? — Da, zic, neputând să‑mi înăbuș un zâmbet. Așa aș vrea. Am fost și eu o dată la New York, zice Tarquin. Nu m‑am prea înnebunit. — Nu, spun, gânditoare. E de înțeles. E destul de diferit de Scoția, nu? Mult mai... agitat. — Exact! strigă, de parcă aș fi făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Hai! strigă, împingându‑mă în cabina de machiaj. Ea e Becky... — Zelda, o cunoaștem pe Becky, spune Chloe, care m‑a machiat de când am apărut prima oară la Cafeaua de dimineață. Se strâmbă spre mine în oglindă și eu îmi înăbuș cu greu un chicot. — Sigur c‑o cunoști! Scuze, Becky, dar în mintea mea ești la categoria invitați! Acum, Chloe. Și n‑o aranja prea tare. Nu vrem să arate prea fericită și radioasă, nu? Coboară vocea. Și vezi, dă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
văzut așa ceva; Deocamdată nu se mișcă și nu și-a schimbat poziția deloc. Trebuie să-l ducem urgent pe Kane la infirmerie. ― Am nevoie de o definiție mai clară, spuse ea. ― O definiție mai clară? Dumnezeule! (Imediat Dallas se abținu, înăbușindu-și furia.) Ascultă, Ripley, n-am văzut ce s-a-ntâmplat. S-a petrecut totul în fundul unui canal; la gura căruia eu și Lambert așteptam. Nu ne-am dat seama de pățanie decât când l-am adus la suprafață. Este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
Încrețește apa deloc, contribuind la această atmosferă de realitate saturată de timp. Nuferi ușor tumefiați de căldură Încurcă barca; În apă umbrele se văd alungite ca siluetele din pînzele lui El Greco. Printre sălcii, o plantă agățătoare sălbăticită, cu flori albe, Înăbușe gardul care Împrejmuie lacul. Ea singură Îmi ajunge ca să nu-mi mai pun cîtva timp alte Întrebări. Acum pot spune că luciditatea lui Narcis este o luciditate amară, o flacără care luminează pentru a ucide. La Început, i-a făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
pătrunde frigul dar și viitorul; el Își deschide rănile ca niște ferestre spre viitor și neagă fără să știe totdeauna precis spre ce aspiră, știind Însă bine ce refuză; iar ceea ce refuză este resemnarea... CÎnd Renașterea a simțit că se Înăbușe În aerul ei sterilizat, aerul proaspăt a pătruns prin privirile anxioase din tablourile manieriștilor, un Pontormo sau un Rosso Fiorentino; Marsyas a reînviat pentru a privi lumea cu ochii lui Parmigianino din celebrul autoportret Într-o oglindă convexă. În acești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
și fără sînge. Cine suferă e alungat. Disprețuit. Nu sînt martiri pentru că nimeni nu se obosește să Înalțe ruguri. Nici să țină minte. Sibariții trăiesc după aceeași lege ca lotofagii (numai că În loc să stea pe țărm, se retrag Între zidurile Înăbușite de glicină). Totul e imediat și iremediabil uitat după ce a trecut. Bețiile cu parfum se țin lanț, bucuriile sînt despuiate, obținute fără dragoste. Nimeni nu știe ziua și anul În care se afla, deoarece toate clepsidrele au fost aruncate În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
patul său, Într-o Grecie În care statuile n-au sîngerat niciodată, să fie adus În cele din urmă Procust Însuși, ucis de Tezeu. S-a vorbit uneori cu o mirare pe care n-o Înțeleg despre faptul că În loc să Înăbușe, să strivească arta, canonul grec i-a dat strălucire. Dar acest canon era chiar forma unui ideal de frumusețe. Departe de a fi o Închisoare, el era templul grecului. Acesta era cerul său și pînă acolo vroia să zboare aripa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
autoritar ca și până acum, reintroducând cenzura și încercând să respect unele drepturi și libertăți ale oamenilor! ALEXANDRU IOAN CUZA: Domnule Mihail Sturdza, veți respecta drepturile oamenilor așa cum ați făcut în 1848, când i-ați arestat pe liderii revoluționari pașoptiști, înăbușind orice libertate de exprimare a oamenilor? Eram și eu printre revoluționari și am văzut ce tratament le-ați aplicat revoluționarilor! Au fost arestați pentru că au îndrăznit să-și exprime opinia! Mă îndoiesc că acest regim politic autoritar propus de domnia voastră
Sceneta "Alegerea lui Vod? Cuza" by Claudia Furtun? () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83570_a_84895]
-
sperie lașii! Deși toate ce-mi sunt uneori alături, Ar vedea ce stă înfipt cu adevărat-n mine, Cine ar putea prin simple gesturi Să-i readucă sufletului ceea ce înseamnă "bine"? Rătăcit Simt o durere mistuitoare în piept Ce-mi înăbușă ușor trăirile reci Iar tot ceea ce înainte îmi părea drept Acum le regăsesc fără viață sau seci. Iar noaptea ce se lasă peste ego-ul meu Îmi reaprinde subtil aceleași vechi temeri. Dar nimeni nu știe ce sunt de fapt eu
by MIHAI TODERICĂ [Corola-publishinghouse/Imaginative/1008_a_2516]
-
amețiți de promisiuni, apăsați de nevoi, nu mai avem timp să tragem linie și să ne contabilizăm realizările. Cum a trecut viața? ne întrebăm când ajungem să încheiem socotelile cu ea. Ce tristețe ne apasă când visele ne-au fost înăbușite de timp! O, Doamne, și câte mai aveam de făcut, de învățat! Să nu uităm să ne hrănim sufletul cu frumos și să ne bucurăm de viață; să știm să deschidem ochii și la lucrurile mărunte, să le prețuim. Haide
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
-mi fi ascuns oare astfel adevăratele mele sentimente? Și... Încerc să-mi dau seama ce mai este în inima mea și mă surprind simțindu-mă - liberă. Toate gândurile și speculațiile astea s-au succedat în mintea mea cu atâta repeziciune, înăbușindu-se una pe alta și nelăsându-mi timp să le asimilez, încât simt că mă copleșește masa de sentimente prăbușită în avalanșă peste mine. Nu știu cât timp a trecut, dar îmi pare că n-are cum să fie mai mult de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
lapte în ceașcă și i-o întind surâzând; parcă aș fi o soție din Stepford. Jake ia cana, dar nici nu se uită la ea. Trebuie să vorbim, zice el, tot fără să se uite în ochii mei. Neliniștea mă înăbușă acum, dar încerc să nu arăt ce simt. —Bine. Mă duc în sufragerie și mă așez la masă. Jake vine după mine și ia loc pe scaunul din capătul celălalt, de parcă mi-ar lua un interviu. —Rebecca, începe el, exagerat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
suflete pereche, sau așa ceva... Comunicăm într-un fel profund, minunat. Dar nu putem fi un cuplu în adevăratul sens al cuvântului. Sună ciudat, nu? Însă e singurul mod în care pot să explic ceea ce simt. Încerc cu disperare să-mi înăbuș un strigăt și-l întreb: —Ce e? Ce s-a întâmplat în acest weekend de te-a făcut să ajungi la concluzia că nu suntem potriviți unul pentru celălalt? Am crezut că pentru amândoi a fost extraordinar... Nu este bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
lumea viitorului, căci voi fi, mai mult ca sigur, dezamăgit de diferența dintre real și imaginar. Am început să mă plimb prin încăpere. Plafonul alb rămânea unde era. Nu se prăbușea peste mine ca-n alte dăți. Nu mă mai înăbușea. Cum putea să mă înăbușe? Eu eram stăpânul acestei clădiri acum! Nu mai era cineva care putea hotărî în locul meu dacă aveam să apuc sau nu ziua de mâine. Acum eu aveam toate acele sfori. Și nădăjduiam să îmi încleștez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
mai mult ca sigur, dezamăgit de diferența dintre real și imaginar. Am început să mă plimb prin încăpere. Plafonul alb rămânea unde era. Nu se prăbușea peste mine ca-n alte dăți. Nu mă mai înăbușea. Cum putea să mă înăbușe? Eu eram stăpânul acestei clădiri acum! Nu mai era cineva care putea hotărî în locul meu dacă aveam să apuc sau nu ziua de mâine. Acum eu aveam toate acele sfori. Și nădăjduiam să îmi încleștez degetele în jurul altora, al celor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
mai mult. În orice caz, am făcut ce era necesar pentru a-i convinge de pericolul existent. Iar el nu era deloc exagerat. Când am terminat, a fost liniște un timp... apoi a început vacarmul. Voci se ridicau peste voci, înăbușindu-se una pe alta, urcând și coborând haotic, fără control. Se auzeau frânturi de propoziții și de cuvinte, înjurături și remarci sarcastice. Amenințările se auzeau pretutindeni. Toată lumea se certa. Care plan era mai bun? Care idee era mai bună? Cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
te împinge la a-i da neputinciosului întins lângă un perete mantia de pe tine ca să știi că doarme liniștit și bine. Gloanțele lunetiștilor cădeau ca picăturile de ploaie pe tablele noastre dragi, iar muzica, îndrăgită a unora, displăcută altora, e înăbușită într-un fel miraculos de întunericul de afară și de fulgii groși care până acum au învelit pământul, străzile și orașul într-o minunată plapumă albă de jumătate de metru. Dar acest paradis superficial fuse sfâșiat la câteva minute de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
dacă vrei și tu. Absolut ! zic repede. Vrau să spun că așa e, ai dreptate. Sigur că ar trebui. Îmi dreg glasul. Iubitule ! — Mersi, iubito, zice el, cu un surâs drăgăstos, iar eu Îi Întorc zâmbetul, făcând eforturi să-mi Înăbuș micile proteste care-mi fâlfâie prin cap. Nu e bine deloc. Nu mă simt deloc ca o iubită. Iubita e o femeie măritată, cu perle și parcare personală. — Emma ? Connor mă privește fix. S-a Întâmplat ceva ? — Nu știu ! Izbucnesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
Privește pagina, necăjită. Mi-a ieșit 33 ! — Din cât ? — Dintr-o sută ! 33 dintr-o sută ! — Ce idioțenie ! — Știu, spune ea serioasă. Sunt urâtă. Știam. Adevărul e că am știut dintotdeauna, În adâncul sufletului, dar... — Nu ! zic, Încercând să-mi Înăbuș râsul. Am vrut să spun că revista asta e o idioțenie ! Nu poți să măsori frumusețea cu centimetrul. Uită-te și tu puțin la tine ! Arăt spre ea. Lissy are cei mai imenși ochi cenușii din lume, un ten superb
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
le păstrez. Le acoperă cu mâna, protector. — Și unde sunt cele de aruncat ? Urmează câteva clipe de tăcere. Bunicul Își ferește privirea. — Bunicule ! Nu se poate, trebuie să arunci măcar o parte din chestiile astea ! exclam, făcând eforturi să-mi Înăbuș râsul. N-ai nevoie de toate tăieturile astea din ziare, de acum o mie de ani. Și asta ce e ? Mă Întind peste tăieturile din ziare și extrag o mingiuță veche, cu elastic. Asta sigur e de dat la gunoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
să mișc brațul ! — Trage de el ! — Asta și fac ! Se uită disperat În jur. Vezi vreun foarfece ? — Sper să nu-ți Închipui că te las să-mi tai puloverul, spun Îngrozită. — Ai altă sugestie ? Mai trage o dată cu putere, și Îmi Înăbuș cu greu un țipăt. Au ! Termină! Mi-l distrugi ! — Asta e acum, că-ți distrug puloverul. Asta e unica ta problemă În momentul ăsta, nu ? — Dintotdeauna am urât ceasul ăsta al tău ! Dacă l-ai fi purtat pe cel pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
mică idee ce ar trebui să reprezinte. Absolut nici una. Arată ca... parcă arată ca... Și, deodată, Îmi dau seama. Nuci ! Două nuci ! Jack izbucnește Într-un râs nebun, și alte câteva persoane chicotesc Înfundat, lucru pe care Încearcă să-l Înăbușe imediat. — Ei, asta nu face decât să dovedească că am avut dreptate, spune Jack. Nu sunt nuci ? zic neajutorată, privind către cei de la masă. — Ar trebui să reprezinte niște ovare, spune un tip cu ochelari fără ramă, foarte demn. — Ovare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
e bunicul tău ? — Nu prea cred... — Cred că ar mai trebui să-ți spun că n-am nimic Împotriva folosirii pseudonimelor, adaugă Jack. Eu Însumi mă recomand adesea cu numele de Egbert. Pufnesc În râs, dar fac eforturi și-mi Înăbuș râsul. E un restaurant select. Lumea deja se uită la noi ciudat. Suntem conduși la o masă din colț, de lângă șemineu. Un chelner Îmi trage scaunul să mă așez și-mi flutură un șervet pe genunchi, În timp ce altul Îmi toarnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
deschide cu zgomot și Începe să toarne. Îmi amintesc că, atunci când eram În avion, mi-ai spus că Întâlnirea perfectă ar Începe, după tine, cu o sticlă de șampanie care ar apărea la masa ta ca prin farmec. — A, zic, Înăbușindu-mi un vag sentiment de dezamăgire. Ăă... Da ! Așa am zis. — Noroc ! spune Jack și Își ciocnește ușor paharul de al meu. — Noroc ! Iau o Înghițitură și, trebuie să spun, e o șampanie delicioasă. Pe bune. Seacă și delicioasă. Mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]