2,313 matches
-
și erau în plină desfășurare. În acest scop convoacă toată creștinătatea, întrunire la care toată lumea putea vota, iar votul urmând a se desfășura pe națiuni. Plecarea papei în plin sinod (care conform canoanelor însemna dizolvarea sinodului) conduce la proclamarea superiorității conciliului asupra papei. Adevăratul papă Grigorie al XII-lea, printr-un act de convocare face ca sinodul să fie legitim, după care abdică din scaunul apostolic cerându-i antipapei Benedict al XIII-lea să facă același lucru. Pentru că acesta din urmă
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
antipapă. Adevăratul papă convoacă în același timp sinodul de la Ferara în vederea unirii celor două biserici (1437). Răzmerița în ierarhia bisericii era atât de mare încât pe lângă faptul că existau câte doi papi în același timp se țineau și câte două concilii ecumenice. Autoritatea spirituală a papilor avea să se prăbușească și mai mult prin promovarea nepotismului și patimilor de tot felul, care avea să atingă apogeul în timpul pontificatului Papei Alexandru al Vl-lea Borgia (142-1503). Papă imoral și vicios acesta a fost
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
susține că papalitatea nu are altă origine decât favoarea împăraților și forța, pentru că în opinia lui nu se poate proba că Hristos a stabilit un șef vizibil al Bisericii. Arderea lui pe rug, nu din ordin papal ci prin hotărârea conciliului din Constantza, „pentru erori funeste, obstinație și orgoliu național” a provocat o mare tulburare, întrucât a fost percepută ca o ofensă adusă națiunii cehe. Mișcarea husită a luat repede amploare. Numai 14 din cei 452 de baroni ai Bohemiei și
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
a dat seama că procedând astfel face jocul protestanților. Printre altele această declarație prevedea independența absolută a suveranilor față de Papă care nu mai putea să-i suspende s-au să-i dezlege de jurământul de credință a supușilor. Afirma superioritatea conciliilor asupra Papei, nega infailibilitatea șefului suprem al Bisericii, decretele acestuia devenind infailibile doar prin consimțământul întregii biserici. În Austria, Febronianismul stipula superioritatea episcopilor asupra Papei conferindu-i acestuia doar poziția primului dintre egali. Acest curent considera că puterea cheilor a
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
de împăratul Iosif al II-lea și de majoritatea prinților, până la urmă nu a fost pusă în practică. Biserica apuseană după reformă Lovitura primită de papalitate prin reformă s-a concretizat prin reducerea sferei sale de influență la aproximativ jumătate. Conciliul de la Trenta (1545 - 1563) a fost nevoit să opereze o adevărată reformă din punctul de vedere al dogmei și disciplinei. Cu toate acestea sorții de izbândă nu aveau să fie prea mari, datorită - în opinia lui Paulescu - uneltirilor societăților secrete
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
Greenfeld reperează definitivarea acestei prime permutări semantice: trecerea de la sensul I ("comunitate de origine") la sensul II ("comunitate de opinie"). Consacrarea noului înțeles poate fi datată cu exactitate ca intrându-și în drepturi semantice depline în anul 1274, cu ocazia Conciliului de la Lyon, în contextul căreia "națiune" ajunge să semnifice o "comunitate de opinie". Sensul secund se configurează în contextul dezbaterilor teologice medievale, unde "națiune" a început să desemneze "facțiunile din cadrul republicii ecleziale" (Greenfeld, 1992, pp. 4-5). Un al treilea sens
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
oligarhică. Democrația cu-noaște un reflux, așa cum s-a întâmplat și în secolul XIX, când sufragiul universal este pus în minoritate în favoarea unui regim cenzitar. Să nu uităm că există și alte locuri unde democrația se învață. În cadrul Bisericii, sinoadele și conciliile luau decizii prin mandat. Iar în anumite ordine, autoritatea era aleasă. Comunitățile se autoorganizează acolo unde există țărani liberi, ca în Elveția. În Anglia, comitatele și unitățile administrative numite boroughs aveau o tradiție a participării de pe vremea regilor anglo-saxoni. Poate
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
decise prin ordalie sau "judecata Domnului", unde o mărturisire poate fi obținută prin tortură și în care in-stanța de judecată este diferită în funcție de condiția socială a inculpatului este inacceptabil. Este adevărat că s-au înregistrat progrese lente după al patrulea conciliu de la Latran (1215), care a interzis ordalia, dar acestea erau insuficiente. Iluminismul cere o justiție egală pentru toți, fără privilegii, în care judecata este bazată pe dovezi reale, demonstrate printr-o dezbatere între două părți. Ideile nu prind contur într-
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
pregătea 174. Se impuneau în această perioadă și măsuri ferme care să îngrădească anarhia provocată de războaiele interne, iar Biserica, prin forța sa morală, era atunci singura în măsură să ia asemenea măsuri contra cavalerilor războinici. După mai multe încercări, conciliul de la Poitiers (anul 1000) a proclamat "pacea lui Dumnezeu"175, stabilind pedeapsa cu excomunicarea pentru orice creștin care ucide alt creștin în intervalul celor patru zile interzise din săptămână (de miercuri seara până luni dimineața). Pentru că efectul nu a fost
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
presiuni asupra monarhilor care nu recunoșteau primatul spiritualului asupra temporalului. În aceste condiții se arunca anatema, iar a fi exclus din Biserică echivala cu scoaterea individului în afara societății, cu pierderea dreptului la ceremoniile care îi marcau statutul social 176. În conciliile de la Piacenza și de la Clermont (1095), papa Urban II lansează apelul la cruciadă 177. Acest apel găsea o Europă în plină expansiune economică, însoțită de un proces de colonizare internă și apoi externă, ecoul fiind cel așteptat. Pax și respublica
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
se îmbarca. Au sfârșit însă tragic, iar francezii, în cea mai mare parte, au fost vânduți ca sclavi în Tunisia și Egipt. Politica papalității a menținut însă ca obiectiv prioritar continuarea cruciadelor. În anul 1251, Papa Inocențiu III lansează la conciliul de la Lateran reluarea "războiului sfânt", trădat de conducătorii celei de-a patra cruciade. În perioada 1228-1229, cea de-a șasea cruciadă s-a dorit doar o demonstrație de forță a împăratului Germaniei Frederic al II-lea186, care, în condițiile presiunii mongole
by GHEORGHE BICHICEAN [Corola-publishinghouse/Science/948_a_2456]
-
trebuie să vadă dacă personalul este dispus să facă din viața celorlalți unicul stimul generator de acțiune. Ce-i de făcut? În această imensă trudă de reînnoire, de regândire și de strădanie menită să stimuleze întoarcerea la evanghelie promovată de Conciliul Vatican II, și adeseori înăbușită în acești cincizeci de ani scurși de la acel eveniment, papa Francisc pare să creadă că noua suflare care trebuie să dinamizeze viața consacrată ar putea deveni un veritabil start pentru o experiență nouă, care să
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
capacitatea creativă a omului. De fapt, creația riscă să fie redusă la latura sa de reproducere biologică, elevată, ca să spunem așa, de instituția căsătoriei nu doar datorită puterii acesteia de tămăduire a concupiscenței - așa cum se considera și se credea până la conciliul Vatican II - ci oarecum și ca o debarasare de animalitate. Să renunți la o astfel de formă de creație-creativitate înseamnă să îmbrățișezi și să mărturisești că există multe căi pentru a transmite viața și multe feluri de a fi creativi
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
sfârșit dorința lor cea bună». Iată de ce este posibil să înfăptuim, nu neapărat în mod voit, ceea ce s-ar putea defini un adulter religios atunci când uităm de locul din care am pornit, în mod concis reliefat de înțelepciunea pătrunzătoare a Conciliului Vatican II, prin acești termeni: Într-o atât de mare varietate a darurilor, toți cei care sunt chemați de Dumnezeu la urmarea sfaturilor evanghelice și se angajează cu fidelitate la aceasta prin profesiune se dedică în mod deosebit Domnului urmându
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
să-l termine?» (Lc 14,28). DE LA RADICALITATE LA PROFEȚIE Papa Francisc a rezolvat, în convorbirea sa cu superiorii generali, o chestiune decisivă pentru înțelegerea vieții consacrate, așa cum a fost percepută în ultimii cincizeci de ani ce ne despart de Conciliu. Episcopul Romei a subliniat că viața consacrată nu este marcată de o radicalitate evanghelică diferită de cea a altor creștini, mai ales că pe ea au fost edificate sisteme de autocompătimire și, uneori, de complăcere, nu întotdeauna îndreptățite din punct
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
să fie pregătite în rugăciune și prin simpla asiduitate a prezenței. ÎNTRE MONAHIZARE ȘI ÎNLUMIRE Cei mai în vârstă își amintesc destul de bine și, poate, cu durere, marea revoluție ce s-a produs înăuntrul vieții consacrate în timpul și imediat după conciliul Vatican al II-lea. Unul dintre numeroasele aspecte care a zguduit și reînnoit, oarecum în mod magnific, sensibilitatea și traiul consacraților, este ceea ce am putea defini: nevoia de-monahizării vieții religioase. Până la Conciliu, modelul de discernământ și de evaluare al diferitor
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
produs înăuntrul vieții consacrate în timpul și imediat după conciliul Vatican al II-lea. Unul dintre numeroasele aspecte care a zguduit și reînnoit, oarecum în mod magnific, sensibilitatea și traiul consacraților, este ceea ce am putea defini: nevoia de-monahizării vieții religioase. Până la Conciliu, modelul de discernământ și de evaluare al diferitor forme de viață consacrată era reprezentat de viața monastică, a cărei formă «pură» era identificată cu trăirea «clauzurii». Toate celelalte forme de viață consacrată erau evaluate prin prisma apropierii sau a îndepărtării
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
clauzurii». Toate celelalte forme de viață consacrată erau evaluate prin prisma apropierii sau a îndepărtării de forma monastică, cu distincția dintre viața activă și viața contemplativă, trecând prin unele categorii care se defineau semi-contemplative ori semi-monastice și, în vremea de dinaintea Conciliului, «contemplativi în lume». Cele două principii de evaluare și de cvasi clasificare erau reprezentate de clauzură - care indica o separare mai mult sau mai puțin netă de viața persoanelor obișnuite - și de austeritate, care se referea la numărul și intensitatea
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
și altele asemenea. Aceste două criterii, clauzura și mortificarea, ce se regăseau în sisteme mai mult sau mai puțin riguroase, uneori caracterizate de o observanță rigidă, indicau calitatea și deosebirea dintre diferitele forme de viață consacrată. Luările de poziție ale conciliului Vatican al II-lea, coroborate cu o mai bună înțelegere - contextualizată - a evangheliei, au contribuit la reconsolidarea unei percepții esențialmente pozitive despre lume și la redobândirea dimensiunii orizontale și temporale a vieții ucenicilor lui Cristos, generând un adevărat cutremur în
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
general, și în viața consacrată, în mod special. Acest cutremur a coincis cu o criză destul de puternică, ale cărei cicatrici și tensiuni nerezolvate încă se mai pot vedea. Creșterea înțelepciunii evanghelice, experimentată de întreaga Biserică sub influxul deosebitului har al conciliului Vatican al II-lea, a atins - fie destabilizând, fie revitalizând - atât viața consacraților și ale consacratelor, cât și institutele lor. Unul dintre pașii solicitați de conciliul Vatican al II-lea a fost acela de a renunța la clasificarea și auto-clasificarea
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
pot vedea. Creșterea înțelepciunii evanghelice, experimentată de întreaga Biserică sub influxul deosebitului har al conciliului Vatican al II-lea, a atins - fie destabilizând, fie revitalizând - atât viața consacraților și ale consacratelor, cât și institutele lor. Unul dintre pașii solicitați de conciliul Vatican al II-lea a fost acela de a renunța la clasificarea și auto-clasificarea consacraților în funcție de nivelul de separare de lume și a observanței, cu scopul de a reconsolida propria identitate a «carismei». În acel context, consuetudinile și observanțele monastice
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
institutelor însăși în funcție de schimbarea condițiilor de existență». Părinții conciliari nu se tem să deschidă ușile unei interpretări radicale a vieții consacrate, protejând-o de umilitoarea comparație cu dublul eroism al vieții claustrale - întotdeauna pe primul loc - sau al vieții misionare. Conciliul ne invită să reconsolidăm demnitatea oricărei forme de viață consacrată și să revigorăm capacitatea testimonială a acesteia: «Organizarea vieții, a rugăciunii și a activității trebuie adaptate la condițiile fizice și psihice de astăzi ale consacraților și, de asemenea, în măsura în care natura
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
profesiunea solemnă sau perpetuă, diferențe ce încă mai persistă în limbaj datorită unui subtil sens de superioritate pe care îl au Ordinile antice, dornice să se deosebească de ceilalți, însă pe care Codul de drept canonic, revizuit pe baza învățăturilor Conciliului și publicat în 1983, nici nu se încumetă să le înfrunte. De acum consacrații sunt, de iure, cu toții egali, «într-o așa varietate de daruri», după cum amintește Conciliul, și fără clasificări interne. Dispariția distincției dintre voturile simple și solemne indică
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
ceilalți, însă pe care Codul de drept canonic, revizuit pe baza învățăturilor Conciliului și publicat în 1983, nici nu se încumetă să le înfrunte. De acum consacrații sunt, de iure, cu toții egali, «într-o așa varietate de daruri», după cum amintește Conciliul, și fără clasificări interne. Dispariția distincției dintre voturile simple și solemne indică sfârșitul unei viziuni cezaro-papiste, apusă în epoca modernă și de neconceput pentru epoca post-modernă. Prin urmare - poate fi interesant să menționăm acest fapt - în cazul în care un
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
profesează voturile evanghelice «în formă simplă» au apărut în special după revoluția franceză și după separarea Statului de Biserică. Necesara și salutara de-monahizare a vieții consacrate a comportat un soi de re-evanghelizare a însăși vieții monastice, așa cum reiese din exortația Conciliului, care le amintește și călugărilor și călugărițelor: «Deoarece norma supremă a vieții călugărești este urmarea lui Cristos, după învățătura evangheliei, aceasta trebuie considerată de toate institutele ca regulă supremă». Însă acest util proces de curățire a adus cu sine și
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]