4,039 matches
-
în creația folclorică și în opera lui M. Eminescu: "Dar poate ...o! capu-mi pustiu cu furtune, Gândirile- mi rele sugrum cele bune...” ( M. Eminescu- Mortua est) Frecventă în folclor, forma populară de viitor dobândește valoare expresivă în opera scriitorilor culți prin faptul că dă stilului pitoresc și caracter de oralitate. Același efect stilistic se obține și prin prezența locuțiunilor verbale sau a interjecților cu valoare predicativă. Sunt frecvente episoade de acest gen în opera lui I. Creangă: "Taci, leliță, că
NOŢIUNI DE TEORIE LITERARĂ by LUCICA RAȚĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1771_a_92267]
-
fost întrerupte. Astăzi, majoritatea vündünilor nici măcar nu știu cine sunt sumeranii, ce vor, în ce cred și... nici chiar dacă mai există. Doar legendele îi mai însoțesc pe sumeranii cât se poate de vii. În schimb, în spiritul lor umanist, vandanii permit exercitarea cultului sumeran în Republica Umanistă Vandana și-și fac un titlu de glorie din toleranța lor: ori de câte ori vine vorba despre spiritul lor luminat, vandanii nu uită să se laude cu "sumeranii lor". Cu ocazia ultimei mele vizite în Republica Umanistă Vandana
[Corola-publishinghouse/Science/1518_a_2816]
-
pentru prima oară la noi, mai multe cărți populare. Într-o cercetare comparativă care își păstrează și astăzi interesul, sunt avute în vedere prototipuri, se stabilesc filiații, variante, paralelisme, este marcată înrâurirea cărților populare asupra literaturii populare și a celei culte. Atât aici, cât și în studiile despre baladă și doină, folclorului i se confirmă valoarea de document istoric și lingvistic, fără să fie ignorată analiza din perspectivă literară. Ca de obicei, mobilizându-și competențele multidisciplinare, H. dă cercetării propriu-zise deschidere
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287418_a_288747]
-
care s-au impus: teoria circulației cuvintelor, teoria stratului și substratului. Etymologicum..., scriere irepetabilă într-o cultură, fascinează prin acumularea de erudiție, prin excursurile făcute în biografia și semantica unui cuvânt, prin întinsa rețea de citate din literatura populară și cultă. Cuvântul basm, de pildă, devine un studiu monografic de mare densitate (origini - cu opțiunea pentru izvorul oniric al basmului -, clasificare tipologică, analiză comparativă a stilului etc.). Pentru H. scrisul este o modalitate de exprimare totală. Deopotrivă de înzestrat, creatorul de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287418_a_288747]
-
singur scop: declanșarea și ușurarea travaliului în timpul nașterii. Cercetările întreprinse de colectivul amintit asupra acestei plante au demonstrat că principiul ocitocic, activ doar la administrarea orală, este o peptidă (Kalatapeptida) formată din 31 resturi de aminoacizi. Dar nu totdeauna medicina cultă dispune de tehnologia necesară efectuării unui studiu științific al remediilor provenind din medicina tradițională. Deseori, metodologia de control nu corespunde, din punct de vedere fizicochimic, dar mai ales farmacologic, cerințelor și posibilităților reale ale unui produs vegetal, astfel încât, dacă printr-
PENTRU SĂNĂTATEA MEDIULUI ÎNCONJURĂTOR by VLAD BEJAN, VICTOR BEJAN () [Corola-publishinghouse/Science/91837_a_93173]
-
din Europa s-au făcut cercetări aprofundate, pentru cele care circulă în medicina tradițională a popoarelor africane, asiatice sau ale Americii Latine nu se poate afirma același lucru. În plus, nu totdeauna folclorul medical este cunoscut la timp de către medicina cultă, astfel încât, o dată cu pătrunderea a ceea ce numim noi civilizație în sânul popoarelor “subdezvoltate”, aceste comori de experiență medicală se pierd. Unul din factorii determinanți pentru cercetare sub aspect medical, dar și economic, este acela că nu există, în multe cazuri, suficientă
PENTRU SĂNĂTATEA MEDIULUI ÎNCONJURĂTOR by VLAD BEJAN, VICTOR BEJAN () [Corola-publishinghouse/Science/91837_a_93173]
-
pontifice, președinte, principe, rege), dar și acestea sunt intrate de mult în limbă. - Nu primește niciuna dintre formațiile interne recente (-ete, singurul sufix care produce substantive aparținând acestui tipar - tipul: molete, ochete, orbete, scaiete -, este neproductiv, mai ales în registrul cult). - Variantele neologice italienești din limbajul juridic, frecvente la sfârșitul secolului al XIX-lea și începutul celui următor (vezi Hamangiu 1887), au pierdut, aproape fără excepție, pe -e, trecând la tiparul prototipic de masculine (administratore 6 - administrator, ascendente - ascendent, comodante - comodant
[Corola-publishinghouse/Science/85017_a_85803]
-
tiparelor flexionare feminine este concludentă pentru câteva direcții. 2.2.1. Continuă să se manifeste diferențierea de registru stilistic pentru cele două tipare flexionare de bază ale femininelor [ă - e vs ă - i (devocalizat)] Ă - e este preferat în registrul cult, cuvintele aparținând fondului neologic, iar ă - i este preferat de cuvintele aparținând fondului vechi sau devenite suficient de uzuale pentru a fi simțite de vorbitori ca făcând parte din fondul vechi. Pentru această diferențiere de registru stilistic stau mărturie numeroase
[Corola-publishinghouse/Science/85017_a_85803]
-
dar și creații interne (*mineriadă), și numai 5 intrări în tiparul flexionar ă - ĭ (*geacă-i), ceea ce înseamnă o pondere de aproximativ 20/1. Deși mult diferită în raport cu ponderea stabilită de Brâncuș (1985) − 10/1 −, direcția de evoluție pentru fondul cult al limbii a rămas aceeași. - Se includ aici formațiile obținute din baze împrumutate cu sufixul moțional -ă, formații extrem de numeroase, dată fiind creșterea numărului de meserii/de ocupații/de activități practicate de către femei (sau și de către femei): *alergologă, *anatomopatologă, *balcanistă
[Corola-publishinghouse/Science/85017_a_85803]
-
săcelence, ungureancă - ungurence etc.). Ca urmare, sufixul moțional -că are, în româna actuală, un tratament flexionar diferit (țărănci, dar bucureștence), după cum rezultatul este un etnonim sau o formație moțională curentă. Probabil că, pentru sentimentul vorbitorului obișnuit, etnonimele apar ca formații culte. 2.2.2. Continuă să fie activ tiparul [e - i devocalizat (adunare - adunări, calamitate - calamități)] Deși, în ansamblul sistemului, tiparul ă - i nu are o mare deschidere față de împrumut, el este activ în româna actuală, trăsătură care se poate susține
[Corola-publishinghouse/Science/85017_a_85803]
-
știe cu precizie faptul că mama lui Alexandru Lapedatu a fost fiica lui Ion Circa (1823-1868) din Cernatul Săcelelor, județul Brasov, rezultată din căsătoria acestuia cu Maria Pop Cășineanu. Se poate spune cu ușurință că Amalia Circa era o femeie cultă, beneficiară a unei educații alese. A învățat la școala din Săcele și apoi la Școala Gautier din Brașov, „un așezământ particular de fete”16. Un aspect important de reținut este faptul că Maria Amalia Circa descindea din familia Circuleștilor, o
Alexandru Lapedatu - Omul politic by Mitrofan Dana () [Corola-publishinghouse/Science/1628_a_3042]
-
clarifica raporturile sale cu acele culte din provinciile românești (Bucovina, Basarabia, Banat, Transilvania), inexistente în Vechiul regat, dar care funcționau în virtutea legislațiilor din statele în care fuseseră încorporate înainte de anul 191859. În condițiile create după Unire, prin creștere ponderii adepților cultelor minoritare și diversificarea activității acestora, se impunea cu necesitate adoptarea unei legi speciale, cerință stipulată și de Constituția din 1923, în ultimul alineat al art. 22. Însuși reprezentanții cultelor s-au pronunțat pentru necesitatea reglementării legale a raporturilor acestora cu
Alexandru Lapedatu - Omul politic by Mitrofan Dana () [Corola-publishinghouse/Science/1628_a_3042]
-
identificate, prin analogie, cu cei „șapte munți deasupra cărora șade Femeia”, mai exact cele șapte coline pe care se întinde cetatea Romei. Paharul din mâna „desfrânatei” este (Ξ:≅< ∃∗γ8Λ(:ςϑΤ<, termen aproape tehnicizat care constituie o aluzie, incriminantă desigur, la cultele idolatre. În Vechiul Testament, „desfrânarea” reprezintă o metaforă foarte puternică, extrem de aspră, a apostaziei unite cu idolatria. Profeții învinuiesc poporul lui Israel de desfrânare de fiecare dată când acesta uită poruncile Dumnezeului său. În consecință, putem afirma că femeia simbolizează cultul
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
cultele idolatre. În Vechiul Testament, „desfrânarea” reprezintă o metaforă foarte puternică, extrem de aspră, a apostaziei unite cu idolatria. Profeții învinuiesc poporul lui Israel de desfrânare de fiecare dată când acesta uită poruncile Dumnezeului său. În consecință, putem afirma că femeia simbolizează cultul idolatru impus de Roma supușilor săi, autorul descriind simbolic realitatea istorică în care trăiește. Femeia este așezată pe fiara marină descrisă în capitolul 13. Precizările în legătură cu fiara sunt următoarele: are șapte capete și zece coarne; este de culoare stacojie; este
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
pp. 37-71. Carozzi, C.; Taviani-Carozzi, H., La Fin des temps. Terreurs et prophéties au Moyen Âge, Paris, 1999. Ceaușescu, Gh., L’Orient et l’Occident dans le monde gréco-romain, București, 2000. Cerfaux, F.; Tondriau, J., Un concurrent du christianisme. Le culte des souverains dans la civilisation gréco-romaine, Paris, New York, Rome, 1957. Charles, R.H., A Critical and Exegetical Commentary on the Book of Daniel, Oxford, 1929. Charles, R.H., A Critical and Exegetical Commentary on the Revelation of St. John, Édimbourg, 1920, 2
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
pp. 275-277, „Traditions juives”. Laublet, Ph., L’Eschatologie, Paris, 1998. Lawrens, J.M., „Nero rediuiuus”, în Fides et Historia, 11, 1978, pp. 54-66. Le Boulluec, A., La Notion d’hérésie dans la littérature grecque, IIe-IIIe siècles, Paris, 1987, 2 vol. Le Culte des souverains dans l’Empire romain, Entretiens sur l’Antiquité classique 19, Vandœuvres-Genève, 1972. Lebon, J., „La position de saint Cyrille dans les luttes provoquées par l’arianisme”, în Revue d’histoire ecclésiastique, 20, 1924, pp. 181-210 et 357-386. Leclercq
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
grecești ale Asiei, care se ocupau de „cultul ce consfințea legătura dintre Dea Roma și Împărat și convoca anual delegații cetăților, fapt care prilejuia aducerea de sacrificii și jocuri impresionante” (F. Cerfaux și J. Tondriau, Un concurrent du christianisme. Le culte des souverains dans la civilisation gréco‑romaine, Paris, New York, Roma, 1957, p. 328). Alte lucrări referitoare la acest subiect: D.M. Pippidi, Recherches sur le culte impérial, Paris, 1939; Le culte des souverains dans l’Empire romain, Entretiens sur l’Antiquité
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
F. Cerfaux și J. Tondriau, Un concurrent du christianisme. Le culte des souverains dans la civilisation gréco‑romaine, Paris, New York, Roma, 1957, p. 328). Alte lucrări referitoare la acest subiect: D.M. Pippidi, Recherches sur le culte impérial, Paris, 1939; Le culte des souverains dans l’Empire romain, Entretiens sur l’Antiquité classique 19, Vendoeuvres‑Geneva, 1972, îndeosebi paginile 101‑175; S. R. F. Price, Rituals and Power. The Roman Imperial Cult in Asia Minor, Cambridge, 1984. . „Fără îndoială, putem considera că
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
1934; Poezia lirică a domnului N. Iorga, Râmnicu Sărat, 1934; N. Iorga. Naționalismul semănătorist. Semnificația dramelor sale istorice, Râmnicu Sărat, 1934; Însemnări despre gândirea lui Creangă, Râmnicu Sărat, 1935; Ioan Creangă, Râmnicu Sărat, 1935; Însemnări despre poezia populară și poezia cultă, Râmnicu Sărat, 1935; Zodiac și Întoarcerea la sat, Râmnicu Sărat, 1935; Bogdan Petriceicu Hasdeu (aristocratismul vieții și operei lui), Râmnicu Sărat, 1936; Al. Lascarov-Moldovanu, poet al vieții alese și al tainicei solidarități cu pământul românesc, Râmnicu Sărat, 1936; Cultura românească
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286549_a_287878]
-
distinge ediția critică G. Bacovia (2002). O ediție Ion Creangă, în trei volume (1991-1993), pornește de la cea din 1890. C. a mai publicat texte din opera lui Petre Țuțea (Lumea ca teatru. Teatrul seminar și Filosofia nuanțelor) și Istoria poeziei culte românești (1570-1830) de Al. Alexianu (I-IV, 2001). În fine, editează romanele lui Liviu Rebreanu (Opere, I-III, 2001). SCRIERI: Coordonate bârlădene (în colaborare cu Ștefan Secară), Bârlad, 1969; Ion Barbu-Dan Barbilian. Biografie documentară (1564-1925), București, 1989; Climate, Bârlad, 2002
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286334_a_287663]
-
seminar, pref. edit., București, 1993, Filosofia nuanțelor, pref. edit., postfață Sorin Pavel, Iași, 1995 (în colaborare cu Sergiu Coloșenco); Ion Barbu, Opere, I-II, pref. edit., Cluj-Napoca, 1997-1999, Opere, I-II, introd. Eugen Simion, București, 2000; Al. Alexianu, Istoria poeziei culte românești (1570-1830), I-IV, cu un Cuvânt de prețuire de I.C. Chițimia, București, 2001 (în colaborare); Ion Barbu, Opere, I-II, pref. edit., Cluj-Napoca, 1997-1999, Opere, I-II, introd. Eugen Simion, București, 2000; Liviu Rebreanu, Opere, I-III, pref. Eugen
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286334_a_287663]
-
poporului român. Susținând existența în secolele trecute a unei comuniuni de tradiție între boieri și țărani, L. era de părere că în secolul al XIX-lea cei dintâi s-au dezrădăcinat, iar ceilalți sunt supuși tot mai mult unor influențe culte, ceea ce dăunează producerii și perpetuării folclorului. Așa s-ar explica dispariția unor specii, cum ar fi balada. SCRIERI: Carte de citire, cuprinzând texte vechi românești, Iași, 1882; Studii de lingvistică și folcloristică, îngr. și introd. Ion Nuță, Iași, 1976. Repere
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287740_a_289069]
-
cerut insistent poeților o epopee națională care să valorifice mitologia românească și trecutul istoric. Pledoaria pentru epopee era anacronică, dar interesul său pentru cele mai diverse forme ale creației populare a stimulat cercetări valoroase. D. a fost un poet fecund, cult, însă lipsit de talent. A scris nenumărate poezii, din tinerețe până la sfârșitul vieții, adunate în parte în volumele Hore oțelite (1892) și Valea vieții (1892). În tradiția literară a Ardealului și având ca model pe A. Mureșanu, a compus multe
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286734_a_288063]
-
a costumului de Curte din Țările Române, iar a doua fiind o prezentare a operelor de artă medievale, deopotrivă bisericești și laice, A. avea să se releve, postum, în adevărata sa postură, de istoric literar, prin masiva scriere Istoria poeziei culte românești (1570-1830) (I-IV, 1993-2001), cercetare enciclopedică ce vrea să demonstreze că înaintea literaturii române moderne s-a scris la noi, timp de câteva secole, un fel de „rudiment” de poezie, o literatură „naivă, anacronică”, crescută într-un climat specific
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285250_a_286579]
-
ca o „inestimabilă sursă de documentare” (Dumitru Micu). SCRIERI: Mode și veșminte din trecut, I-II, București, 1971; Acest Ev Mediu românesc, București, 1973; Un bucureștean de altădată - risipitorul logofăt Dudescu, Milano, 1978; Stihuri pentru Draga, București, 2000; Istoria poeziei culte românești (1570-1830), I-IV, îngr. Dumitru-Mircea Coloșenco, cu un Cuvânt de prețuire de I.C. Chițimia, București, 1993-2001. Traduceri: Întâmplările și faptele de pomină ale năzdrăvanului Til Buhoglindă, București, 1971; Cervantes, Don Quijote (repovestire pentru copii), București, 1975; Din stihurile jupânului François
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285250_a_286579]