2,337 matches
-
subînȚelesul este lăsat la latitudinea lui <tu>. Sau, (...), că ceea ce este asertat se prezintă ca simultan cu actul de enunțare, ca apărând pentru prima dată, În universal discursului, la momentul producerii acestui act. SubînȚelesul, dimpotrivă, apare ca posterior actului de enunțare, adăugat ca urmare a interpretării enunțului de către receptor; În ce privește informația presupusă, chiar dacă, (...), nu a fost niciodată introdusă Înainte de producerea actului de enunțare (...), ea Încearcă Întotdeauna să se situeze Într-un trecut cunoscut...” <ref id = "25" > Idem </ref>.. În cadrul unei scheme
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
pentru prima dată, În universal discursului, la momentul producerii acestui act. SubînȚelesul, dimpotrivă, apare ca posterior actului de enunțare, adăugat ca urmare a interpretării enunțului de către receptor; În ce privește informația presupusă, chiar dacă, (...), nu a fost niciodată introdusă Înainte de producerea actului de enunțare (...), ea Încearcă Întotdeauna să se situeze Într-un trecut cunoscut...” <ref id = "25" > Idem </ref>.. În cadrul unei scheme de interpretare a unui enunț, care are două componente, lingvistică și retorică, semnificația presupoziției este considerată ca aparținând celei dintâi, ea fiind
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
de joc de limbaj, cum ar fi darea ordinelor În situația detonării unor materiale explozibile, situație În care responsabilul activității poate adresa participanților Îndemnul/ordinul de a se Îndepărta mai mult (decât au făcut-o deja) de locul exploziei prin enunțarea frazei Hai să trecem mai departe. (dincolo de acest parapet) Pe linia aceluiași raționament, cuvântul trecem din exemplele (2), (3) și (4) generează alte semnificații decât cea din (1) pentru că el este utilizat În contexte lingvistice diferite și În activități diferite
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
Faptul că schimbul verbal de mai sus este parte a procesului de decolare, care acum este În desfășurare, face imposibilă orice altă interpretare a semnelor lingvistice În discuție. Atât compatibilitatea fiecărui semn verbal cu schemele logice activate, cât și succesiunea enunțării lor le conferă relevanță maximă. Să presupunem că 326 produce următorul enunț Alo! Startul? Sunt 326, AP cuplat, 100%, far, flaps, frână, aprobați decolarea. Din punct de vedere semantic cele două enunțuri sunt echivalente. Cu toate astea, receptorul, Startul, are
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
interpretării. Așa cum, pentru a interpreta un cuvânt, acesta trebuie situat și analizat În ansamblul propoziției din care face parte, tot așa, pentru a interpreta un enunț (o propoziție rostită cu scopul de a comunica) el trebuie inserat, considerat În situația enunțării sale, adică, În termenii lui Malinowski, În contextul situației În care a fost enunțat. Acest lucru este obligatoriu deoarece limbajul, ca și la Wittgenstein și la Ogden și Richards, este considerat doar un instrument, imperfect, cu ajutorul căruia oamenii interacționează În cadrul
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
O propoziție, rostită În viața reală, nu este niciodată ruptă de situația În care a fost enunțată. Doarece fiecare propoziție rostită de o ființă umană are scopul și funcția de a exprima un anumit gând sau sentiment existent la momentul enunțării și În acea situație, și care este necesar, dintr-un motiv sau altul, să fie adus la cunoștința unei/unor alte persoane - fie pentru a servi unei acțiuni comune, fie, pur și simplu, pentru a stabili/confirma relații de comuniune
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
evenimente reale, În contextul situației, care a generat-o. În mod evident, ea are, indiferent de orice context, o anumită semnificație literală care, Însă, nu are nici o valoare operațională. Ea nu comunică nimic despre ce anume a urmărit locutorul prin enunțarea acestei secvențe lingvistice. Se pot imagina o multitudine de situații În care propoziția poate fi rostită: un copil a fost deranjat, În joacă, de un prieten și rostește propoziția În timp ce aleargă după acesta să se răzbune; un individ rostește propoziția
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
is to do something (a spune ceva Înseamnă a face ceva)” <ref id=65”> Austin 1975, p. 12 referință </ref> . Pentru a face un lucru o propoziție (sentence) trebuie enunțată; propoziția enunțată nu mai este propoziție, ci un enunț (utterance). Enunțarea este o acțiune prin care se comit trei tipuri de acte: locuționar (actul de a enunța o propoziție cu un anumit sens și cu un anumit referent), ilocuționar (efectuarea unei afirmații, promisiuni, oferte etc. prin propoziția rostită) și perlocuționar (producerea
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
acte: locuționar (actul de a enunța o propoziție cu un anumit sens și cu un anumit referent), ilocuționar (efectuarea unei afirmații, promisiuni, oferte etc. prin propoziția rostită) și perlocuționar (producerea unor efecte asupra gândurilor, sentimentelor, intențiilor sau acțiunilor interlocutorului prin enunțarea acelei propoziții, efecte care depind de circumstanțele enunțării) <ref id=”67”> Levinson 1983, p. 236 referință </ref>. Referitor la actul de limbaj, Austin afirmă că ceea ce trebuie elucidat este actul total de limbaj În integralitatea situației de vorbire; „ ... nu putem
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
cu un anumit sens și cu un anumit referent), ilocuționar (efectuarea unei afirmații, promisiuni, oferte etc. prin propoziția rostită) și perlocuționar (producerea unor efecte asupra gândurilor, sentimentelor, intențiilor sau acțiunilor interlocutorului prin enunțarea acelei propoziții, efecte care depind de circumstanțele enunțării) <ref id=”67”> Levinson 1983, p. 236 referință </ref>. Referitor la actul de limbaj, Austin afirmă că ceea ce trebuie elucidat este actul total de limbaj În integralitatea situației de vorbire; „ ... nu putem să ne concentrăm doar asupra propoziției implicate, ..., așa cum
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
ref id=”69”> Moeschler și Reboul 1999, p. 54 referință </ref>), este evidentă imposibilitatea identificării tuturor tipurilor de forțe ilocuționare și construirea unui sistem Închis, independent de context. Deoarece forța ilocuționară este marcată nu doar lingvistic, ci și prin actul enunțării, specific fiecărui locutor - prin semnele paraverbale ce Însoțesc orice act de enunțare, rezultă că identificarea ei nu se poate realiza decât În contextul producerii actului de limbaj. Dacă În cazul forței ilocuționare am putea admite că informația contextuală joacă un
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
evidentă imposibilitatea identificării tuturor tipurilor de forțe ilocuționare și construirea unui sistem Închis, independent de context. Deoarece forța ilocuționară este marcată nu doar lingvistic, ci și prin actul enunțării, specific fiecărui locutor - prin semnele paraverbale ce Însoțesc orice act de enunțare, rezultă că identificarea ei nu se poate realiza decât În contextul producerii actului de limbaj. Dacă În cazul forței ilocuționare am putea admite că informația contextuală joacă un rol secundar (dependent de contextul specific producerii fiecărui act de limbaj), În
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
de limbaj), În cazul componentei perlocuționare, contextul devine un element absolut necesar reconstruirii semnificației enunțului. Efectele pe care o propoziție le produce asupra interlocutorului nu pot fi cunoscute anterior producerii actului de limbaj. Ele depind de conținutul propozițional, de circumstanțele enunțării și de natura (În sensul cel mai larg posibil) interlocutorului. Austin merge dincolo de simpla menționare a termenului circumstanțe și Încearcă să identifice elementele care se constituie În circumstanțe. El leagă noțiunea de cea de enunț performativ, enunț prin producerea căruia
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
a termenului circumstanțe și Încearcă să identifice elementele care se constituie În circumstanțe. El leagă noțiunea de cea de enunț performativ, enunț prin producerea căruia se realizează o acțiune. Pentru ca această acțiune să fie realizată efectiv, trebuie ca „circumstanțele acestei enunțări să fie potrivite” <ref id=”70”>Ibidem, p. 45 referință </ref>. De unde concluzia că un asemenea act de limbaj poate eșua sau nu În funcție de prezența sau absența acestor circumstanțe . Austin Întocmește o listă a condițiilor/circumstanțelor În care un act
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
de context predictibil. Acest punct de vedere este Întărit de regula nr.1 referitoare la condițiile În care un enunț performativ este reușit: ” Trebuie să existe o procedură acceptată printr-o convenție, cu un efect convențional, procedură care să includă enunțarea anumitor cuvinte, de către anumite persoane, În anumite circumstanțe” <ref id=”73”>Ibid., p. 26 referință </ref> - traducerea mea. Acest sentiment de convenționalizare a contextului este accentuat de includerea, În sfera contextului, a gândurilor, sentimentelor și intențiilor locutorului. Pentru ca enunțul performativ
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
presupune activitatea Întregului organism și a tuturor aspectelor vieții psihice, organizată În atitudinea de limbaj, al cărei efect exterior este expresia” (sublinierea aparține autoarei) <ref id=”82”>Ibid., p. 94 referință </ref>. Așadar, Înaintea textului, a mesajului, care devine, prin enunțare, o entitate publică, obiectivă, oarecum egal-interpretabilă, mai există ceva, un complex de stări (motivaționale, afective, intenționale) și mecanisme psihice care l-au generat. Dacă receptorul dorește să afle semnificația propoziției enunțate, el poate face acest lucru independent de orice context
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
care se produce enunțul. Cu cât acesta este mai redus, cu atât mai explicită trebuie să fie comunicarea și invers. Stilul formal are următoarele avantaje: reduce posibilitatea interpretării greșite a enunțurilor (În special În limbajul scris unde contextul de codare/enunțare este diferit de cel de decodare/interpretare); validitatea enunțurilor formale se extinde asupra unor contexte mai largi (mai mulți interpreți, perioade mai mari de timp, circumstanțe mai diverse etc.). Dintre dezavantajele comunicării formale pot fi menționate: caracterul static sau rigid
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
nu unui singur interlocutor, ci unui grup de oameni, nivelul de formalitate a discursului va fi direct proporțional cu numărul acestora, deoarece scade dimensiunea contextului pe care emițătorul și receptorii Îl Împărtășesc. În ce privește cadrul spațial, dacă există diferențe Între contextul enunțării și cel al interpretării (cazul conversațiilor telefonice, al convorbirilor radio, al comunicării prin intermediul internetului ș.a.), nivelul de contextualizare se reduce corespunzător. Același lucru se Întâmplă dacă, Între momentul emiterii și cel al receptării, există un interval mai mare de timp
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
J. La Pragmatique apres Grice: contexte et pertinence, www.unige.ch/senses/linge/moeschler/publication pdf/gric .pdf, p. 7 referință </ref>. În multe dintre lucrările anterioare teoriei pertinenței, așa cum am arătat deja, contextul era perceput ca un element invariabil, anterior enunțării, compus În principal din locul (mediul fizic), timpul și actanții implicați În actul de comunicare. El servea În special sarcinii de stabilire a referenților și Își Încheia rolul odată cu identificarea acestora. Această viziune era În strânsă dependență de modul În
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
fundamental l-a constituit crearea unui cadru de bază care să înlesnească dezvoltarea și introducerea mecanismelor, practicilor și a procedurilor pentru asigurarea securității sistemelor informaționale. Ghidul se adresa tuturor sistemelor informaționale din sectorul public și privat, supuse jurisdicției naționale, prin enunțarea a nouă principii de bază: responsabilitate, conștientizare, etică, multidisciplinaritate, proporționalitate, integrare, oportunitate, reevaluare periodică, democrație. De asemenea, la nivelul anului 1990, Consiliul Cercetării Naționale al SUA, printr-un raport special, Computer at Risk (CAR), prezenta starea securității sistemelor informaționale din
[Corola-publishinghouse/Science/2140_a_3465]
-
discursului vizează [...] determinarea condițiilor de ordin comunicațional, care se referă la scenă și suport al discursului, și a condițiilor de ordin statutar, legate de statutul și rolul actorilor implicați și de contractul de comunicare dintre aceștia" (Căprioară, 2009, p. 21); * "enunțare ce presupune un locutor și un auditor, și intenția locutorului de a-l influența pe celălalt" (E. Benveniste, apud Ducrot & Schaeffer, 1996, p. 441); * text (de exemplu, în comunicarea scrisă) sau "ansamblu de texte ([... de exemplu,] o conversație [...] se prezintă
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
multor registre textuale/tipuri de texte: textul dramatic (ca "text-suport", premisă a proiectării și realizării spectacolului), "pretextul" (reprezentat prin caietul regizorului) și "paratextul: titlul, afișul, programul de sală, cronica dramatică, interviuri cu actorii, reclama" (Bodiștean, 2009, p. 193); * triplă/cvadruplă enunțare a autorului/dramaturgului, [a celui care a realizat dramatizarea (în cazul unui text epic dramatizat),] a regizorului și a actorului 58; în cazul teatrului de păpuși, poate fi invocată și ipostaza creatorului păpușii, care comunică prin chiar maniera construirii acesteia
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
text epic dramatizat),] a regizorului și a actorului 58; în cazul teatrului de păpuși, poate fi invocată și ipostaza creatorului păpușii, care comunică prin chiar maniera construirii acesteia; pe de altă parte, prin chiar ipostaza dramaturgului este reprezentată o "dublă enunțare": "a) direct, prin didascalii care stabilesc personajele, cronotopii și conțin indicații privind posibilitatea interpretării textului 59; b) mediat, prin intermediul personajelor (în care autorul se disimulează) și al partiturilor vorbite încredințate acestora, adică al textului dramatic propriu-zis" (A. Ubersfeld, apud Măciucă
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
20; E. Fischer-Lichte, apud Béres, 2000, p. 3; M. Esslin, apud Béres, 2000, p. 68; Popescu, 1990, p. 71; Kowzan, 1975, pp. 182-205; Taladoire, 1951, p. 5 etc.) precum: limbajul literar verbal (valorificat de dramaturg în construirea replicilor personajelor), limbajul enunțării (verbale/nonverbale și paraverbale valorificat de către actor în realizarea rolului său), limbajul muzical, limbajul plastic (coroborare a limbajului luminii 70; a limbajului costumelor 71; a limbajului machiajului; a limbajului arhitectural reflectat în tipul de scenă 72, închisă/deschisă, în variațiile
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
planul personajelor); "funcția stilistică" (concretizată în așa-numita poetică a textului) și "funcția de comunicare" (și, implicit, relaționare între personaje, între dramaturg și public, între dramaturg și actori 86), textul dramatic se caracterizează, din aceeași perspectivă teoretică, prin "principiul dublei enunțări" și prin "principiul dublei destinații", în condițiile în care, pe de o parte, dialogul dintre personaje are la origine un alt emițător/enunțiator autorul textului și, pe de altă parte, orice text dramatic are doi receptori/ destinatari: publicul și actorii
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]