6,028 matches
-
cine sunt? FAUST (se sperie) Nu știam eu cine apare din senin în spatele meu! Spune-ți domnule, ce doriți? MEFISTO: Mă amuză faptul că îmi spui domnule! (râde) Spune-mi pe nume: Diavole Mefisto! FAUST (se îngălbenește la față și exclamă) Diavol! Doamne Dumnezeule! (își face cruce) Piei Satană! MEFISTO: Ei, nu dispar eu chiar așa de ușor! Și nu-I mai pomeni numele! Din cauza Lui am ajuns în situația asta de renegat și izgonit din Rai! Pentru că voia să ne
ACCENTE ISTORIOGRAFICE by I Claudia Furtună () [Corola-publishinghouse/Science/791_a_1719]
-
loc” ingnorat de geografii consultați îndeobște. Se mișcă acum mai liber și se „amestecă” mult mai des în text. Îi istorisește țarului drumul său prin China, un drum dificil, o călătorie inițiatică. „Minunarea” nu lipsește, și într-un rând ambasadorul exclamă: „Noi ne simțim ca pe alt tărâm”. Dar parcă ar fi vorba, mai degrabă, de un soi de „încântare”. Călătorul, informat într-o oarecare măsură, notează cele văzute sau auzite („marele lac Sara-nor în care, după cum se spune, s-ar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288140_a_289469]
-
timpul, unul dintre mătcași iese din rând. Cumpără flori, se întoarce rapid cu brațele încărcate de crizanteme aproape sălbatice. „Ia uitați-vă oameni buni la el, parcă-i ieșit drept de la emisiunea lu’ ăla de la Antena, Mircea Radu, Din Dragoste”, exclamă sonor unul dintre ei. Toată lumea izbucnește în râs. Tot atunci își face apariția un cuplu neobișnuit în viața reală, firesc în acest cadru. Doi pensionari, soț și soție, poartă între ei, fiecare agățat de o toartă, un coș de răchită
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
este disprețuit fără ca Dumnezeu să-i vină în ajutorn. Ridică el însuși, la rândul său, problema repartizării suferinței, dar se agață strâns de convingerea sa că totul este sub controlul lui Dumnezeuo, în ciuda nebuniei și răutății oamenilor din jur5. Și exclamă: "De voi intra la judecată cu Tine, Doamne, dreptatea va fi de partea Ta, și totuși, despre dreptate vreau să grăiesc cu Tine: Pentru ce calea necredincioșilor este cu izbândă și pentru ce toți călcătorii de lege sunt în fericire
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
o carte de poeme în limba spaniolă, El Encanto Andaluz (1985). Poetul cultivă în Pete de lumină revolta neputinței în fața ravagiilor istoriei, complinită de tema reconstituirii nostalgice a universului românesc tradițional. „Un pumn de bărăgan din țară” îl determină să exclame: „Ne regăsim - la câtă depărtare - / De rădăcina sfântă, de izvoare!”, căci invocând „Pământul străbun din țarine umile” el cheamă imaginea trudnică a celui care „Te-a-ntors în brazde și în moine”, chiar dacă „Poate a murit de mult cu răstignite doine” (Regăsire
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287352_a_288681]
-
că fusese arhidiacon în viața "civilă" și se numea Rudciuk. Varlam Șalamov nu și-a ascuns entuziasmul în fața adevărului transmis de O zi din viața lui Ivan Denisovici. Într-o scrisoare trimisă lui Soljenițîn în 1962, după apariția nuvelei, el exclamă de mai multe ori: Totul este foarte veridic!". Această apreciere este cu atât mai valoroasă cu cât vine de la un om (scriitor, la rândul său) care cunoaște în profunzime realitatea lagărului. Șalamov apreciază valoarea unor detalii importante pentru veridicitatea nuvelei
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
puțin de 350 kilometri de plaje superbe întrerupte de porțiuni accidentate de o rară frumusețe. Loc plin de istorie, loc unde Cristóbal Colón (Cristofor Columb) a atins pentru prima oară insula Cuba în 1492 și copleșit de frumusețea locurilor a exclamat: "es la tierra más hermosa que ojos humanos han visto"*. Avionul zumzăie monoton și gîndurile mă întorc în timp. Privesc prin hublou defilarea pămînturilor cubaneze. Curajoși din Europa uitau cuvîntul "dor" și se instalau aici pentru a construi o altă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
lasă descifrată în numeroase mituri și în numeroase credințe populare cu privire la zămislirea oamenilor din Pământ, nașterea pe sol, depunerea noului-născut pe pământ etc.24 Născut din Pământ, omul, murind, se reîntoarce la mama sa, "Târăște-te spre Pământ, mama ta", exclamă poetul vedic (Rig Vecia, X, 18, 10). Desigur, sacralitatea feminină și maternă nu era ignorată în paleolitic (cf. § 6), dar descoperirea agriculturii îi mărește sensibil puterea. Sacralitatea vieții sexuale, în primul rând sexualitatea feminină, se confundă cu enigma miraculoasă a
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
eroic. De data aceasta este vorba de o probă de ordin "spiritual", căci numai o forță excepțională de concentrare poate să-1 facă pe un om capabil să rămână "treaz" șase zile și șapte nopți. Dar Ghilgameș adoarme îndată și Utnapiștim exclamă sarcastic: "Priviți-1 pe omul cel tare care caută nemurirea: somnul, ca un vânt puternic, a năvălit asupra-i!" (203-204). El doarme șase zile și șapte nopți fără întrerupere, și când Utnapiștim îl trezește, Ghilgameș îl mustră că 1-a trezit
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
știam că (păcatul) este o nelegiuire în fața lui Dumnezeu", într-adevăr Dumnezeu este acela care dăruiește necesara cunoaștere. Un prinț este desemnat ca "unul care cunoaște adevărul (ma'at) și pe care Dumnezeu îl instruiește". Autorul unei rugăciuni către Ra exclamă: "să o poți da pe Ma'at, inimii mele!"20. Ca întrupare a lui ma'at, faraonul constituie modelul exemplar pentru toți supușii săi. Cum se exprimă vizirul Rekhmire: El este un zeu care ne face să respirăm prin acțiunile
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
iahvismului primitiv. Primul articol al Decalogului: "Sa nu ai alți Dumnezei afară de mine!" arată că nu este vorba de monoteism în sensul strict al cuvântului. Existența altor zei nu este negată, în cântecul de victorie înălțat după trecerea marii, Moise exclamă: " Cine este asemenea ție între dumnezei" (Ieșirea, 15: 11). Dar Dumnezeu cere fidelitate absolută, deoarece Iahve este un "Zeu gelos" (Ieșirea, 20: 5). Lupta împotriva falșilor zei începe imediat după ieșirea din deșert, cu Baal din Peor. Acolo fiicele moabiților
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
evoluau la periferia tradiției vedice. Astfel un imn din Rig Veda (X, 136) vorbește de un ascet (muni) cu păr lung (kesiri), îmbrăcat în "jeg", "încins cu cingătoare de vânt" (cu alte cuvinte, gol) și "în care intră zeii". El exclamă: "în beția extazului noi încălecăm pe vânt. Voi, muritorii, nu puteți să zăriți decât trupul nostru" (strofa 3). Acest muni străbate în zbor văzduhul, el este calul elementului-vânt (Vată) și prieten al lui Văyu (zeul Vântului). El locuiește cele două
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
Demophon. Rarele texte vechi care se referă nemijlocit la Mistere insistă asupra beatitudinii post-mortem a inițiaților. Expresia: "Fericit acela dintre oameni." din Imnul către Demeter revine ca un laitmotiv. Fericit cel ce a văzut aceasta înainte de a pleca sub pământ!", exclama Pindar. "El cunoaște sfârșitul vieții! El îi cunoaște începutul!" (Threnoi, fr. 10). "O, de trei ori fericiți sunt acei muritori, care după ce au contemplat aceste Mistere au plecat la Hades; numai ei vor putea trăi; pentru ceilalți totul va fi
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
caz, masa avea loc la început, după băutul ciceonului, adică înainte de telete. Un alt ritual a fost dedus pornind de la o indicație a lui Proclos (ad Timaeus, 293 C): mystii priveau cerul și strigau "plângi!", se uitau la pământ și exclamau "concepe!". Hippolyt (Philosophoumena, V, 7, 34) asigură că aceste două cuvinte constituiau marea taină a Misterelor. E vorba, desigur, de o formulă rituală legată de un hieros gamos specific cultelor vegetației; dar dacă ea era pronunțată la Eleusis, nu era
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
Zarathustra era căsătorit și se cunosc numele a doi copii ai săi, între care fiica, numită Pourucistă, era cea mai mică (Yasna, 53: 3). El era destul de sărac, într-o celebră găthă el imploră ajutorul și protecția lui Ahură Măzdă, exclamând: "Știu, o înțeleptule, de ce sunt lipsit de putere: pentru că am turme sărace și oameni puțini" (Yasna, 46: 2). Comunitatea căreia el i-a adresat mesajul său era constituită din păstori sedentari având șefi numiți kavi, preoți karapan, "cel ce murmură
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
de pe acum pedeapsa "care îl așteaptă la sfârșit" (19). Pedepsirea răilor, răsplătirea celor virtuoși îl obsedează pe Zarathustra. Într-un alt imn, el întreabă "ce pedeapsă primește acela care dă împărăția (khshathra, "puterea") celui răufăcător" (Y., 31: 15). Altundeva, el exclamă: Când voi afla puterea ta, o, înțeleptule (Mazda) cu Dreptatea (Arta}, asupra celor care mă amenință cu distrugerea?" (Y., 48: 9). El este revoltat față de impuritatea membrilor "societăților de bărbați" care continuă să sacrifice boi și să bea haoma: Când
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
răsplata pe care o menești celor două tabere, o, înțeleptule, pagubă celui păcătos și celui drept recompensă" (F., 51:9). Probabil că Zarathustra nădăjduise în iminenta "transfigurare" (fraso-kereti) a lumii. "Să putem fi noi aceia care vor înnoi existența aceasta!", exclamă el (F., 30: 9)17. De mai multe ori el se numește pe sine însuși saosyant, "salvatorul" (F., 48: 8; 46: 3; 53: 2 etc.), noțiune ce va suscita mai târziu o mitologie fabuloasă. Ordalia eshatologică prin foc și metal
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
războiul și foametea Vorbind despre sclavi, vorbind despre paria"50. În versiunea sa cuceritoare, voios insurecțională cu Jules Vallès, care, anunțîndu-1 pe editorul său de existența unor- "texte la corectură în 15 zile și bun de tipar în 2 luni", exclama:- "Îmi umflu nările, îmi bombez pieptul. Bunul de tipar, asta echivalează cu comanda "foc"! Pe baricade ar însemna că pușca are cocoșul tras."51 Dar Hugo însuși scrisese: Nimic nu seamănă cu gura unei țevi de tun ca gîtul unei
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
femeie crescută la țară și acolo doar aerul nu-i lipsea. Să schimbe peisajul o scosese. Și peisajul era într-adevăr superb, dar femeia pur și simplu nu-l vedea. Își înfigea din când în când capul pe fereastră și exclama ceva de genul: măi, ce văcuțe au ăștia pe-aicea! Uite, bre, munți, brazi, n-ai matale așa ceva pe-acasă. Ea asta văzuse o viață întreagă și asta era tot ce i se părea ei relevant. Vedea ce era antrenată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
vreme, echivalent cu dolarul), banii provenind din drepturile de autor primite de la studiourile "Paramount" pentru ecranizarea romanului " Pentru cine bat clopotele". Se spune că "Paramount" i-ar fi trimis un cec de 100000 dolari, la primirea căruia Hemingway ar fi exclamat "avem bătrânețea asigurată"! Casa a fost construită în 1887 de arhitectul catalan Miguel Pascal și a fost cumpărată de la proprietarul francez Roger Joseph, la construcțiile existente Hemin-gway adăugând în 1947 un "turn" cu 3 etaje. Purta numele de "Finca Vigia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
șort, iar când avea musafiri purta un sacou și cămașă albă. În astfel de ocazii, "majordomul" care servea avea vestă albă și mănuși, iar Mary aprindea și lumânări, ceea ce-l făcea pe "Papa", care suferea de miopie și astigmatism, să exclame că la așa o lumină "oricând e posibil să mâncăm și gândaci!" Excluzând gândacii, lui Papa îi plăceau felurile gătite din broască țestoasă, în special supa, pe care o congela și apoi după câteva luni o consuma rece, ca pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
în august 1935 criticului sovietic Ivan Kashlin: "eu beau de la 15 ani și există puține lucruri care mi-au produs o așa plăcere", precum și exclamația colegului Graham Green, care informat de cantitățile de whisky ce intrau la Finca ar fi exclamat: "acum înțeleg pentru cine bat clopotele"! De "degustat" o făcea nu numai la Finca, dar și la Havana, în localurile preferate, la Cojimar, cu pescarii, sau pe yachtul Pilar, în lungile partide de pescuit. Am petrecut mai multe dimineți și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
Tomiță. Și ce doriți la ora asta? Biță, care e mai deștept, aduce lămuriri: Am căzut când ne dădeam cu sania, băiatu ăsta și-a rupt ghetele și nu are cum să se întoarcă așa, cu încălțările distruse, acasă. Aaa, exclamă iar nea Tomiță. Se pare că povestea noastră l-a convins: fața i se înseninează și parcă descopăr chiar o urmă de zâmbet pe buzele sale. Veniți încoace să vedem ce se poate face, ne încurajează el. 2 TC "2
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
ochii ne erau ieșiți din orbite. Prin geamul din partea de sus, am zărit o fată cu cozi negre, în cămașă de noapte și cu un prosop în mână. Mamă, e o zi mare, am nimerit-o chiar pe Carmen! a exclamat Cornel și a adăugat pentru cei neinițiați: Carmen e o minune, e cea mai frumoasă. Fata și-a dat jos de pe ea cămașa, a agățat-o într-un cui, a pus de-o parte prosopul, a deschis robinetul, a luat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
mă arde pe dinăuntru și se întinde cuprinzându-mi toată făptura, așa cum un incendiu cuprinde o casă sau o pădure. Nu străbatem mai mult de douăzeci de kilometri pe drumul alb, acoperit de zăpadă, când sora medicală ce ne însoțește exclamă Doamnă, se stinge copilul, aprindeți-i o lumânare! Mama, care de obicei e foarte reținută în manifestările sale, acum nu se mai abține, strigă cu glas sfâșietor Veniamin, nu pleca, nu pleca dragostea mea, copilul meu și se pornește pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]