7,087 matches
-
baie. Marea era agitată, valurile Înspumate și puternice, pline de alge vâscoase și fibroase, curentul te trăgea În larg și nu se putea Înota. Dezamăgiți, se Întinseră la soare pe prosoape. Poate că vorbiseră despre curve, se lăudaseră cu isprăvi imaginare și Își număraseră zilele rămase până la eliberare, dar Antonio acum nu-și mai amintea. Apoi Îngrămădiră papucii și hainele astfel Încât să formeze două porți și se Împărțiră În două echipe. Șutară de câteva ori În minge, fără nici un chef. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
poate pacientul Laban, „nebunul“ rostitor de adevăruri. Thomas Mann spune în Muntele vrăjit că boala creează „iluzia independenței“. În Vasiliu, foi volante boala îl transformă pe Laban într-un rostitor de adevăruri. Laban trăiește în lumea lui, între real și imaginar, în izolarea în care-l aruncă boala. În Ecce homo, Nietzsche recunoaște „meritele“ bolii sale, care l-a ajutat de foarte multe ori să dobândească o claritate în gândire. Boala este văzută ca o sănătate superioară, iar această idee nietzscheană
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2215_a_3540]
-
devin neprietenoase, iar încălțările vechi, de primăvară, se transformă în cuptoare încinse. Așadar, să zicem că într-o zi vreți să ieșiți din casă și n-aveți cu ce. În șoșoni totuși nu se poate. Desculți? În alte țări (nu imaginare), ar fi posibil. Asfaltul e neted, curat, răcoros (pentru că îl îngrijesc ca pe gazon). La noi, după primii cinci pași, picioarele ar aduna bucățele de sticlă, murdărie de toate felurile, pământ și scuipat. Apoi, nici pantofii din casă nu-i
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2215_a_3540]
-
lumea lucrurilor care nu există de cea a lucrurilor care există“. Două lumi, cea a realității și cea a ficțiunii, se întrepătrund: personajele reale trec în paginile cărții, pierzându-și din „concretețea lor diurnă“, „ca niște fotografii retușate“, în timp ce personajele imaginare „năvălesc în lumea reală“. Un roman alcătuit din numeroase momente poetice Fin observator, Alexandru Vlad realizează și un tablou al „eternei“ perioade de tranziție, din care nimeni nu știe când și dacă vom ieși. „Am ajuns să trăiesc în exclusivitate
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2200_a_3525]
-
ușor de rănit. Dar cred că mă distram mai bine. Eram așa de încântată de o mulțime de lucruri! Abia așteptam să cresc! Mă prefăceam că mă rostogolesc în pat cu viitorii mei iubiți. Aveam o întreagă colecție de iubiți imaginari. Cowboy-ul, doctorul, șeicul arab. Eu eram cea mândră și răzvrătită din haremul lui. Cea cu „personalitate“... Râdea. — Când mă gândesc la toate astea, aproape că-mi pare rău pentru Polly. Știi? Mă gândesc, oare la ce fel de băieți visează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
În pivnița lor! Toată lumea știe, dar nimeni nu vorbește despre asta. Așa că, de fapt, nimeni nu știe nimic. Despre ce vorbim? Hmmm... Bateria noastră merge sus În platou, unde facem antrenament cu pistolul-mitralieră, luăm poziții de tragere spre o țintă imaginară, instrucție pentru trageri. Ne sapă gîndurile, trîntiți pe iarbă, crăcănați, căznindu-ne să nu se vadă cum ne tremură ca la șoareci. Dar caporalul nu ne lasă În pace, ne Împunge cu o vergea de curățat arma cînd ne vede
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
tocmai acum? CÎnd sună din nou telefonul, armele noastre devin extraordinar de interesante. Deci există aceste siguranțe și o țeavă cu ghinturi și niște tije lungi și un arc, și iată și trăgaciul... Nu sînt singurul foarte absorbit de țintele imaginare pe care le văd la capătul țevii. Îl surprind cu coada ochiului pe Vlad, la 2 metri de mine: are o expresie de gropar, nu pare să vrea să caute Înțelegere. Nu e cazul să-mi fac griji pentru el
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
strici distracția. Și mai fă repede o țintă. O țară nouă - o viață nouă Înseamnă de fapt o lună și ceva de instrucție la tunuri. Șase săptămîni În care țevile enorme au măturat cerul și pămîntul În căutarea unor ținte imaginare, fie bombardiere germane din filme americane de război, fie elicoptere cu teroriști - sau, mai simplu, urmărind MIG-urile care, după ce decolau de pe pista aflată la mai puțin de 300 de metri, țîșneau spre cer. Dacă la Începutul perioadei de instrucție
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
În care ne-am strîns tot echipamentul și l-am Încărcat o zi Întreagă În trenul tras la una din rampele industriale ale gării din Caracal, sub supravegherea ofițerilor care-și frecau palmele veseli și-și scuturau unii altora scame imaginare de pe uni formele dichisite, discutînd despre politică (În mai vor fi primele alegeri libere, e foarte clar că avem cîteva partide, așa că există o competiție), despre fotbal (Steaua joacă În cupele europene), despre aventuri la pescuit sau altele. Patrana șontîcăia
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
afară. Proprietarul și soția lui intrau în casă prin ușa bucătăriei, eu având rezervată pe aceasta din hol cu boltă ornamentală în afară. Cele trei trepte și ușa greoaie din lemn de nuc, cu sculpturi încadrând în două dreptunghiuri paralele imaginare ciorchini de struguri, dădeau clădirii o gravitate ce nu mai corespundea gustului de acum, iar după răsucirea cheii pe dinăuntru ți se năștea sentimentul de siguranță pe care-l dă un adăpost fortificat, la care contribuia și gardul din tablă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
în ce-l privea, șase decenii. Ținea să povestească acasă toate aceste mici victorii de care blonda lui soție Carolina Pavel se încânta zgomotos, potrivit firii ei meridionale, și pe care le înflorea apoi prietenelor ei de după-amiază, cu conversații imaginare despre fapte date pe seama soțului, turbulente și aventuriere, menite să suscite interesul și admirația acestora față de el. Doamna Pavel își crease, astfel, odată cu trecerea vremii, destin de vestală în preajma soțului, menită să-i apere, ca un foc sacru, personalitatea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
lăsau afară. Doamna și domnul Pavel își făceau, veseli, îndatorirea de gazde, iar becul de sub bolta de afară semnifica, iluzoriu, intrarea într-o lume a abundenței și a bucuriei. Ai fi spus, datorită vioiciunii și îmbrăcăminții, văzute toate la o imaginară distanță, că oamenii acelei nopți erau din vârful piramidei sociale. Era însă o greșeală să judeci lucrurile astfel, decât dacă omiteai că acum, imediat după război, se ștersese ceva din încrederea, strălucirea celor de sus, mai ales a celor recent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
ușa din hol, deasupra aparatului de radio era un tablou reprezentând un copil inundat de soare cu un coș de flori într-o piață, dar sub el atârnau trei fotografii: erau ale fraților mei și a mea, așezate într-un imaginar triunghi isoscel, eu aflându-mă în unghiul de vârf, mă așezaseră ei, tata și Marcela (poate pentru că sunt primul născut, ori o nevoie de estetică, cineva trebuia să fie în vârf), fiecare însă cam la aceeași vârstă, nevoie de rememorare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
lângă dânsa tatăl Anei, apoi eu (deci “în mijlocul lor”, cum s-ar spune). Eram mulțumit. În felul acesta, o bună parte a nopții m-am aflat în apropierea Anei, distanța de la mine la ea era diagonala scurtă a micului pătrat imaginar ce separa partea aceea de masă de restul nuntașilor. Gândeam că mă voi simți bine, asta la început, dar imediat după aceea totul se tulbură de stânjeneala de a o privi, determinată de întâlnirea noastră din cerdac, când veni să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
-se apoi pe scaunul din fața fotoliului în care stătea - picior peste picior - doamna Pavel întrebă într-o doară: - Și despre ce vorbeați dumneavoastră, că v-ați întrerupt deodată? - Despre dragoste îi răspunse nepoata, zâmbind și modulându-și vocea spre tonalități imaginar complicitare. - O! și de ce n-ați amânat discuția până să vin și eu, că-mi plac asemenea discuții. Și cum ați ajuns, mă rog, la un așa subiect, făcu șiret doamna Pavel. - În legătură cu cartea pe care domnișoara mi-a dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
desprinse și începu să joace pe nisipul roșiatic al mării, colorat de flăcările domoale ale șemineului. Era un dans sprinten, în care zvâcnea angajată întreaga mlădiere a trupului ei subțire și zvelt. Descria cercuri cu mâna stângă aplecată deasupra nisipului imaginar, în timp ce-și rotea trupul în jurul axei sale, ca un titirez, apoi se culcă pe spate, valurile ușoare ale țărmului înaintau și se retrăgeau metronomic peste ea, vreme în care-și mișca, alternativ, în unghi drept picioarele, sau mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
refuz să te confirm acum din superstiție, ori pur și simplu de frică. 6. Timpul părea, în continuare, să treacă nepăsător, el care știa ce avea să urmeze, asemeni Celui care l-a creat. Colonadele tribunalului erau înalte, susținând bolțile imaginare ale dreptății, la care mai visam toți după atâția ani de război; pacea se încheiase, dar nu se astupaseră toate tranșeele, mai rămăseseră destule; aici însă, în partea asta de lume, totul se terminase. Tatăl lui Lung se întorsese de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
lor semn de înviorare în primăvara aceea. Era îmbrăcată cu o rochie, bleumarin închis, ușor sobră - între sobrietate elegantă și uniformă școlară, - cu două dungi oblice, roșii, cu subțiri tivituri albe, dinspre umărul stâng până spre mijlocul încins cu un imaginar cordon alb, făcând parte din croiala rochiei. De bună seamă părea mai tânără, observai, - împrumuta fără să vrea ceva din adierea adolescentă a elevelor sale. După ce-i sărutai mâna, uitându-și de protocolul vag dintre noi mă îmbrățișa și sărută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
și revolte, tu contra ta și amândoi împotriva destinului. Te războiai cu tine, ca două ființe față-n față; până la urmă mi-ai transmis și mie neliniștile tale fundamentale, și mă uitam în ochii tăi dilatați și rotunzi până ce draperiile imaginare ale timpului începeau să tremure în bătaia destinelor noastre. Atunci totul devenea posibil. Mă uitam la tine în înserarea gravă a odăii pe care o visez mutată aici unde locuiesc acum, la etajul întâi al clădirii acesteia de pe bulevardul Saint-Germain
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
de clasă Elevii au la dispoziție opt minute să își imagineze viața lor cotidiană la vârsta de 28 de ani. Sarcina este introdusă în felul următor: elevilor li se spune că în jumătatea de oră următoare vor desfășura o călătorie imaginară în viitorul lor. Aceștia trebuie să își deruleze în minte mai multe imagini legate de următoarele aspecte: unde își imaginează că vor trăi (oraș, țară, continent), în ce fel de locuință, cu cine (familie, prieteni, animale de companie), cum vor
Ghid de bune practici in orientare si consiliere profesionala by Ana Maria Hojbota () [Corola-publishinghouse/Administrative/1125_a_2374]
-
lor, că nu-l va Înșela niciodată pe Bill cu alt bărbat și Încă nu-și schimbase această hotărîre. Dar simțea o tot mai apăsătoare presiune a rutinei asupra relației lor și dorea să o combată măcar prin nevinovate evadări imaginare. Am mai vorbit despre asta. Între timp, peruca din păr de metis și celelalte artificii Își cam pierduseră Însușirile magice, astfel că „Noul Marlon“ apăruse Într-un moment cît se poate de potrivit. De fapt, Îl chema Khosmyn, un nume
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
celor doritori să facă la fel. În sfîrșit, Joanna-Jeni luă vasul cu apă și pe cel cu sare În cîte o mînă și, Întorcîndu-se către centrul Marii Spirale, le ridică deasupra capului, rostind: — THANATEROS! Femeile Trimise, rămase pe marginea cercului imaginar trasat mai devreme, Îi răspunseră În cor: — THANATEROS! Joanna Jeni se apropie de cea care ținea În mîini vasul gol, pentru a turna acolo sarea, apoi apa, operație prin care proclama nașterea dualității cu numele de THANATEROS. Astfel, Cercul Haosului
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
că icechim-urile și-a făcut bine treaba, numeroase persoane, inclusiv de sex femeiesc, recunoscînd mai tîrziu că plănuiseră să-l lichideze fizic pe dictator, iar ziarele românești din anii ‘90 s-au Întrecut În a dezvălui nenumărate comploturi, reale sau imaginare, puse la cale În același scop. Interesantă este mărturia unuia din participanții la evenimentele de atunci, care, În 1994, cu ocazia aniversării a cinci ani de la Revoluție, răspunzînd Întrebării puse de reporterul unui post local de radio, Își amintea: „mă
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
2000, p. 188-189. • Ibidem, p. 197. • Ibidem. Societatea secolului XVIII căutase cu disperare mandatari și îi găsise în filosofi, artiști, oameni de litere. Anulând vechile „libertăți“ și distrugând funcția politică a nobilimii, monarhia transforma - fără să vrea - scriitorii în substitute imaginare ale clasei conducătoare 91. Instalarea literaților într-o funcție din care nu exercită decât partea simbolică, magistratura opiniei, excluzând orice practică a puterii, a avut repercusiuni asupra culturii politice înseși 92. Intelectualii tind să substituie faptului dreptul, echilibrului de interese
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
să știe, spre iluzia politicii 95. În lipsa unei dezbateri asupra gestiunii oamenilor și lucrurilor, se discută despre scopuri și valori ca despre unicul conținut și fundament al activității publice 96. După Revoluția din 1789, ideea de egalitate funcționa ca orizont imaginar al societății burgheze, niciodată atins, dar invocat mereu ca o denunțare a respectivei societăți 97. Ea făcea obiectul multor controverse și încăierări, adunând în berării o mulțime de vorbăreți dornici să rezolve pe loc impasul cu pricina. Între acești tineri
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]