2,777 matches
-
o măsuță permanentă la "Gorgonzola", mai aproape de scenă decât în prima seară, așa că, mai multe nopți la rând, ucenicele se bucurară de șampanie - din care sorbiră mai cumpătat - și de mirificele numere de pe scenă. Negrul de la tobe, Cedric, veni cu Mioara la braț la măsuța lor, ridicîndu-și politicos pălăria tare în fața domnișoarelor. Fetele se uitau la el cu ochi mari, amuțite de parcă l-ar fi văzut pe Satana însuși, dar curând, rotindu-și ochii-n cap, râzând cu gura lui roșie
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
papagal. O luă la dans pe Vasilica, încercînd s-o învețe pașii de foxtrot. Negrul dansa dumnezeiește, dezarticulîndu-se și adunîndu-se ca o marionetă în jurul fetei care râdea ca o proastă în mijlocul ringului, neîndrăznind să facă un pas. În acest timp Mioara prindea mâna Mariei, cu un zâmbet ciudat pe buze, și-i mângâia degetele așezate cuminte pe fața de masă cu degetele ei lungi și uscate, cu unghiile lungi, lăcuite purpuriu. Pe arătător cântăreața avea un inel ciudat, la care Maria
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cu încăpățînare. Veriga inelului nu era de metal, ci părea o răsucire de fire de păr groase și unsuroase în jurul cărora se înfășură în spire rare, ținîndu-le la un loc, o sârmuliță de argint. Era păr de mamut, îi explicase Mioara. Cunoscuse cu câțiva ani în urmă un austriac care fusese în insulele Franz Josef, în nordul înghețat, și acolo era să crape de foame, cu ceilalți tovarăși care plecaseră să cerceteze șamanismul siberian, dacă n-ar fi găsit, într-un
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
să cerceteze șamanismul siberian, dacă n-ar fi găsit, într-un bloc de gheață, un mamut întreg, din carnea căruia trăiseră până-n primăvară. Din blana lui, în fantastica noapte polară, împletiseră, în cortul lor mizerabil, pulovere, pături și podoabe. Inelul Mioarei avea și o piatră din fildeșul aceluiași mamut, pe care austriacul zgâriase cu un ac imaginea unui fluture cu anpile-ntinse și antenele răsucite în două spirale simetrice. Ciudat era că, dacă te uitai mai bine, aripa dreaptă a fluturelui era
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și Cedric păreau să fi dispărut pe undeva (era mult trecut de miezul nopții, perechile stăteau în umbră deasă, la măsuțe, îmbrățișate, fără să-i mai pese cuiva de iluzionistul care rotea în mâini un evantai de cărți de joc), Mioara o luă de braț, abia atingînd-o, pe Maria, o ridică de la masă și ieșiră în noaptea bucureșteană, smălțată din loc în loc de petele de aur stins ale felinarelor Secession. Cântăreața dădu drumul șoferului, și cele două o luară pe jos, pe
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
așezate în felinare de fier forjat. Pașii celor două răsunau puternic prin tunelul de clădiri albe, spectrale, având la parter prăvălii cu obloanele trase. Ornamentații bogate de stuc, măști, gorgone, ghirlande și amorași, chenare și ciubucuri încadrau ferestrele de la etaj. Mioara se opri deodată sub un felinar și se întoarse spre Maria. În iluminația artificială fața cântăreței își recăpăta aparența lunatică, sticloasă, desprinsă de lume, pe care o avea în spotul reflectorului, pe scenă. Pete de violet, dungi de verde și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și, zîm-bind, îi spuse că are o garsonieră chiar deasupra, la etaj. N-ar vrea s-o vadă, în drum spre casă? Maria primi cu bucurie. Intrară printr-o poartă neagră, lustruită și cu un număr de alamă la-năl-țimea ochilor. Mioara trecu înainte și, mișcîndu-și grațios fundul de o rotunjime delicioasă, urcă pe scara cu balustradă metalică, urmată de tânăra ucenică. Un hol foarte strimt, doar cu o canapea și o măsuță pe care se afla o tavă de aramă bătută
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
hol foarte strimt, doar cu o canapea și o măsuță pe care se afla o tavă de aramă bătută, avea în capătul opus scării o singură ușă, încuiată și ea, cu un geam oval având de partea cealaltă perdeluță roză. Mioara descuie și pătrunseră într-un alcov care-o lăsă pe Maria fără suflare. Era ca o cabină de vapor de lux, cu fereastră mică, închisă cu zăvor nichelat, licărind după perdeaua brodată cu păsări alburii. Mireasma de parfum ofilea catifeaua
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
caselor de vizavi. În penumbră se auzi declicul unei lămpi și întunericul se făcu roșu. Mici vaze chinezești și ceșcuțele de cafea dintr-o casetă de cristal încrustată în nucul unei mobile cu intarsii înfățișînd crini căpătară o sclipire caldă. Mioara ridică ușor capacul unui patefon și așeză pe tambur o placă. Brațul cromat, cu ac, hârâi pe discul negru-roșu până ce se auzi un tango pe care Maria-l recunoscu imediat: Când de ochii tăi adânci mi-e dor și-n
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
tăi adânci mi-e dor și-n noapte Sorb o rază din seninul lor de vis Stele mici spre tine când mă cheamă-n șoapte Și-s flămând de al iubirii paradis... În odaie nu era nici un scaun, așa că, după ce Mioara își scoase pantofii și se lungi pe pat, de-a curmezișul, cu un braț gol sub cap, Maria se așeză și ea pe marginea patului. "Ce frumos e la tine!" șopti ea fermecată. Pe perete, o mască de catifea neagră
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cu pleoapele pe jumătate închise, ca mai înainte sub felinar. Fata avu impresia că nu mai există nimic în lume în afara acestei odăi în care ele două se pândeau. Inima îi deveni deodată grea, fără să știe de ce, și, când Mioara întinse mâna spre ea ca un șarpe palid, se feri ușor și palma, apucată de degetele femeii, îi asudă brusc. Rămaseră tăcute până la sfârșitul cântecului. Când acul hârâi iarăși pe ebonită lucioasă, cântăreața se ridică vioi și închise patefonul. Apoi
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cântăreața se ridică vioi și închise patefonul. Apoi dezvălui (căci fusese acoperită cu o eșarfă de cașmir înflorat) oglinda toaletei în întunecimea verzuie a căreia cele două se văzură alburiu-cafenii, cu ochi scânteietori. "Ajută-mă să-mi scot rochia", zise Mioara, și Maria, ascultătoare ca o slujnicuță, veni în spatele ei și începu să descheie copcile rochiei, dezvelind ceafa și spatele artistei, pe când aceasta își desprindea cerceii și-și scotea brățările, care îi lăsară urme roșii deasupra cotului. Mioara își trase rochia
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
scot rochia", zise Mioara, și Maria, ascultătoare ca o slujnicuță, veni în spatele ei și începu să descheie copcile rochiei, dezvelind ceafa și spatele artistei, pe când aceasta își desprindea cerceii și-și scotea brățările, care îi lăsară urme roșii deasupra cotului. Mioara își trase rochia pestexap și rămase doar în furou, portjartier și ciorapi de mătase, toate sclipitor de negre, ca și părul ei tăiat scurt. Așa e mult mai bine", șopti și se-ntinse iarăși pe pat. Deși uscată, artista avea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ei, între marginea cu franjuri a furoului și ciorapul prins cu jartieră. Toate fetele pe care ea le văzuse dezbrăcate, la gârlă, la Tîntava, ca și ea, ca și sora ei, aveau picioarele pline de firișoare de păr, dar pulpele Mioarei erau ca sideful. Iar când cântăreața își scoase ciorapii, rulîndu-i, fumurii ca sticla, înspre vârful degetelor, fata văzu că tot piciorul era alb și curat, cu unghii făcute cu ojă. "Scoate-ți și tu rochia", îi spuse cealaltă în treacăt
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
care se furișă neștiut, în scurtă vreme, prin venele Mariei, schimbîndu-i starea de spirit, domolindu-i neliniștea și sporindu-i încîntarea de a fi acolo, în alcovul impregnat de parfumuri, lângă diva aceea de necrezut. Când se aplecase după sticlă, Mioara făcuse două cute adânci în pielea moale a pântecului, vertebrele șirei spinării se iviseră ca niște insule de piele luminoasă iar vulva, sub fesele grele, era neagră ca a iepelor în păienjenișul de păr cârlionțat. Fata începuse să simtă că
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
spinării se iviseră ca niște insule de piele luminoasă iar vulva, sub fesele grele, era neagră ca a iepelor în păienjenișul de păr cârlionțat. Fata începuse să simtă că se destramă în aerul stătut al încăperii, când o văzu pe Mioara apropiindu-se, îmbrățișînd-o și sărutîndu-i gâtul cu patimă, afundîndu-și gura și bărbia în scobitura claviculei ei, așa cum văzuse doar la cinematograf că fac bărbații cu fetele pe care le iubesc. "Nu-ți fie frică, micuțo, ah, mi-e dor, mi-
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
să se întîmple însă acum? Era cu putință și cu o femeie? (Dar cine gândea lucrurile astea în locul Mariei, căci ea parcă le privea de undeva de deasupra pe cele două femei răsturnate pe patul larg.) Strîngîndu-i șoldurile-n palme, Mioara privea, cu fața contractată de dorință, pubisul fetei, rotunjit între pulpe, în chiloții banali și cuminți. Îl mușcă ușor, apoi trase în jos chiloții până când linia părului începu să se zărească. Abandonată și amețită de băutură, Maria simți deodată cum
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
până atunci încetară, și câteva clipe doar scârțâitul în gol al acului pe placă se mai auzi dintr-un colț de odaie. Fața desfigurată de groază a actriței se-ntoarse spre ea, cu ochi nebunești, cu părul zbârlit deasupra urechilor. Mioara sări în picioare și se lipi de peretele pe care era prinsă masca de catifea neagră, care rânjea acum, sinistru, lângă obrazul ei. "Iartă-mă", strigă brusc. "Iartă-mă! Iartă-mă!" Nu striga, de fapt, erau scurte răcnete înnebunite de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
erau scurte răcnete înnebunite de frică, împinse până la sfârtecarea coardelor vocale, de parcă în locul tinerei ucenice ar fi apărut deodată în patul răvășit un păianjen mare cât un om. Speriată, fata se ridică și ea în capul oaselor. "Nu!", țipă iar Mioara. "Nu veni! Iartă-mă!" Se ghemuise într-un colț, ca un copil, și-și apăra fața cu brațele îndoite. Apoi se prăbuși pe-o parte și rămase trimită pe covor. Clătinîndu-se, Maria se apropie, se aplecă deasupra ei și-ncercă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de câteva ori sămânța în cearceafuri, dar de ea nu se atinsese. Maria ridicase brațul și privea umbra lui pe perete. Îi povesti și ea surorii despre cântăreață. O vreme își bătură capul să înțeleagă ce anume o-nspăimîntase atât pe Mioara. Hotărâră că nu putea fi altceva decât fluturul de piele roșiatică de pe șoldul Mariei, pe care femeia îl văzuse abia când îi trăsese chiloții în jos. Dar de ce se-ntîmplase astfel, ce-nsemna pata asta pentru cîntăreață? Își aduseră aminte că ea
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
patroană. Chiar pe locul croitoriei căzuse bomba, de parcă yankeul de pe "Spitfire", mestecîndu-și guma și gîndindu-se, poate, la vreo Ginger Rogers de provincie, ar fi simțit deodată parfumul moscat al celor treizeci de fetișcane cu subțiori tufoase - sau delicatul Chanel al Mioarei Mironescu? - și ar fi apăsat pe butonul manșei ca să elibereze ovalul de oțel, cu ampenajul vopsit în galben, așa cum în altă situație ar fi comandat, prin nervul rușinos, deschiderea supapelor de la corpii cavernoși și umplerea lor cu sânge până la tumescență
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
o atingă, simțind că se înăbușă de emoție. Era fluturele! Era inelul din păr de mamut pe degetul uscățiv, cu unghie lăcuită grena, al cântăreței. Maria țipă cât putu, și Vasilica se apropie în fugă. "Lehcă, lelică, e mâna doamnei Mioara!" Isteria urcă în tânăra fată până la paroxism, făcînd-o să urle animalic, încolăcită de umeri de Vasilica. Sora ei încerca s-o târască de-acolo, să nu mai vadă, să uite... Dar deodată, cu o crispare a mușchilor, Maria se opri
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ciuperci. Costel, tot fără s-o privească, începuse să-i mângâie ușor degetele. Îi simțea tăieturile înnegrite de pe palmele lui de lăcătuș trecând peste încheieturile degetelor ei, făcând un zgomot slab la atingerea unghiilor sau a inelului cu fluture, inelul Mioarei Mironescu. În semiântuneric, efectul Kirilian își dezvăluia frumusețea suprafirească: mâinile lor erau înconjurate de o dantelărie de steluțe albastre, de flăcărui, de țesături pufoase ca fulgii de zăpadă, de fulgere șerpuitoare și descărcări de raze verzui. Fluturele de pe inel se
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și ușoarele depresiuni din obrajii femeii, așa cum norii, curgând peste dealuri, sting brusc soarele scânteietor și aduc frig și mohoreală - practic alt anotimp. Maria își amintea, sau mai curând ceva răsărea din memoria ei printr-un proces pasiv și dureros: Mioara. Cednc. Tătica stând pe piatră în cadrul ușii rămase în picioare, și ținîndu-și capul cărunt în palme. Adolescența ei neagră și splendidă, ce nu se va întoarce niciodată. Un minuscul tub gradat, scoțîndu-și capătul de jos din colțul ochiului ei, secretă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
perora: "Îmi trimeteau femei să mă corupă, curtezane, cocote de lux... Au trecut pe la mine, pe la ziar, cine cu gândul nu gîndești: uite-aici, pe genunchii mei, au stat și Debora Zilberștain, și Angelica Du-cote (aia de la grădina Oteteleșanu), și Mioara Mironescu de la "Bisquit" (ba nu, de la "Gorgonzola"), și Vetuța aia de se ducea la ea Eftimiu să-i facă le carnaval de Venice... Toate, dom'le, pe toate le-am avut, da' pamfletele tot le-am scris, mama lor de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]